หลังจากนอนซมด้วยโรคประสาทหูเสื่อมมาหลายวัน มันไม่ได้เป็นแค่ประสาทหูเสื่อมเท่านั้น
ท้องอึดท้องเฟ้อยังเข้าร่วมผสมโรงอีกด้วย หายใจไม่ทั่วท้องเลย อีตอนนอนป่วยก็ตั้งใจว่าพอหายผม
จะกินเจถวายเจ้าแม่กวนอิม 1 เดือน งดฆ่าสัตว์ตัดชีวิต 1 พรรษา นอนได้สองวัน พอโงหัวได้ก็..............................
... ......................
... ....................................
... ...........................................................
..
... ...........................................................
......................................
ไอ้แครงมันก็นั่งข้างกู กูไปกันสองคน ถ้าแฟนมึงไม่พอใจกูก็ขอโทษด้วยแล้วกัน หนังมันสนุกกูคงหัวเราะดังไปหน่อย
ผมนึกว่าจะจบเรื่อง แต่ลูกพี่มันบอกว่าให้ผมไปขอขมาแฟนมัน มันจึงจะยกโทษให้ อ้าวอย่างนี้ก็สวย
อยากมีเรื่องก็จะจัดให้ ผมจึงพูดตอบลูกพี่มันไปว่า มันเป็นแม่มึงเหรือถึงต้องให้กูไปขอขมา
ก็พอดีครูวิชาต่อไปมา จึงได้แยกย้ายกันไป เรื่องราวมันยังไม่จบ ผมนอนหลับตานึกถึงเหตการณ์นักเรียนขาสั้นที่เกิดขึ้นต่อไป
พี่สิทธาครับ....บอกตามตรงนะ "เกเร" และเขียนยาวมากแต่ผมอ่านระเอียดจนจบโดยไม่รู้ตัว
อ่านแล้วมันชวนติดตามครับ เหมือนคนเขียนมันเป็นพระเอก เค้าเรียก..."มันอิน มันอิน" ทำนองนั้น
จำได้ว่า เคยอ่านเรื่องต่างๆที่พี่สิทธาเขียนได้อารมณ์บ่อยๆ เคยตอบกระทู้ชม ชมให้ จำได้......."นายแน่มากครับ"
พี่เขียน พ๊อคเก็ตบุ็ช ขายไหม เกี่ยวกับ ปืนลมก็ได้นะ
ว่างๆก็ พ็อดๆ ไว้เป็นเรื่องๆ เก็บไว้ก่อน
ลืมไป..ใครที่เห็นกระทู้ผ่านๆว่ามันเยอะ แล้วขี้เกียจอ่าน...ลองกลับไปอ่านข้างบนดู...แล้วคิดแบบผมรึป่าว
