เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน
เมษายน 23, 2025, 08:15:34 AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: เวบบอร์ดอวป.เป็นเพียงสื่อกลางช่วยให้ผู้ซื้อ และผู้ขาย ได้ติดต่อกันเท่านั้นและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับประโยชน์หรือความเสียหายที่อาจจะเกิดขึ้น
ประกาศหรือแบนเนอร์ในเวบไม่ใช่ตัวบ่งชี้ว่าสินค้านั้นมีคุณภาพหรือไม่
โปรดใช้วิจารณญาณในการตัดสินใจซื้อด้วยตัวเอง
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: 1 ... 258 259 260 [261] 262 263 264 ... 555
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: เฮฮาพาที พบปะสังสรร (คุยกันเรื่องนอกกระทู้ครับ)  (อ่าน 1047183 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 7 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
sitta.
Hero Member
*****

คะแนน 488
ออฟไลน์

กระทู้: 7275


« ตอบ #3900 เมื่อ: สิงหาคม 21, 2011, 10:04:04 PM »



ยักแย้ยักยันนานพอดู ล้อหน้าพ้นร่องไม้ได้ ล้อหลังติดอีก ผมเองก็หามุมถ่ายรูป
เดินก็ล้ม เดินก็ล้ม มันล้มเองเพราะพื้นลื่นมาก
กล้องถ่ายรูปเปียกฝนไปหมด จำไม่ได้ว่าเป็น FM2 หรือ ยาชิก้า
 
ส่วนคันโย่ง นนทบุรี  นำหน้าไปไม่ไกลนัก  อากาศเย็นยะเยือก หนาวจน
หนังกายสั่นได้เอง ใครไม่เคยหนาวเข้ากระดูกคงนึกไม่ออก
ทุกคำที่เราพูดกัน ถ้าไม่ระวังจะมีเสียงฟันกระทบกันให้ได้ยิน

ตอนนี้เวลาประมาณ 10 โมงเช้า แสงแดดให้ความอบอุ่นไม่ต้องมองหา
ไม่มีหรอก
บันทึกการเข้า
sitta.
Hero Member
*****

คะแนน 488
ออฟไลน์

กระทู้: 7275


« ตอบ #3901 เมื่อ: สิงหาคม 21, 2011, 10:17:40 PM »



หลังจากผ่านดินถล่มทับทางมาได้ เราเล็งเห็นว่าต่อไปอาจจะมีใครล้มตายได้
จึงขอถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกสักใบ  เอาเบาะรถคันหนึ่งเป็นที่วางกล้อง
แล้วก็ถ่ายรูปหมู่เก็บไว้  ใครรอดก็เอารูปไปล้างแล้วกัน

ถ้านึกภาพดินถล่มไม่ได้ ก็ลองนึกดูว่าเส้นทางด้านหนึ่งเป็นเขา อีกด้านเป็นเหว
แล้วด้านเป็นเขามันถล่มลงมาทับทางมีดินบางส่วนก็ถล่มลงไปในเหว
ถ้าเราเดินบนดินถล่มแล้วพอดีดินกองนั้นมันเกิดเลื่อนไหลลงไปในเหว
ก็หมายความว่าเราก็ตกเหวไปพร้อมดินนั้นเอง

ตอนลากมอเตอร์ไซต์ข้ามดินถล่ม พอดีผมเตรียมเชือกไปด้วย
ก็ผูกเชือกไว้กับมอเตอร์ไซต์ แล้วคนก็เข็นมอเตอร์ไซต์ข้ามไป
กว่าจะครบ 4 คัน ก็ใช้เวลานานเกือบชั่วโมง  
เสียดายไม่ได้ถ่ายรูป เพราะมือเปื้อนดินมาก ถ้าจะจับกล้องแต่ละที
ต้องล้างมือกับแอ่งน้ำ หรือน้ำฝน หรือบางที่ก็ลากมือบนเบาะ
มีเพื่อนบางคนมันบอกว่า ผมทำแบบนี้จะทำให้กางเกงมันเลอะดินได้
มุกนี้ก็เรียกเสียงหัวเราะกันได้พอสมควร



เพิ่่มภาพนี้อีกภาพลืมลง
อยากให้เห็นความคดเคี้ยวของทาง ปัจจุบันราดยางแล้วเดินทางสะดวก
แต่จะปลอดภัยหรือเปล่าก็ไม่ทราบ เพราะไม่เคยไปอีกเลย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: สิงหาคม 23, 2011, 03:40:33 PM โดย sitta. » บันทึกการเข้า
sitta.
Hero Member
*****

คะแนน 488
ออฟไลน์

กระทู้: 7275


« ตอบ #3902 เมื่อ: สิงหาคม 21, 2011, 10:23:06 PM »



เกลียดที่สุดกับการแคะดินออกจากล้อ เพราะดินมันเหนียวเกาะยางและอัดกับบังโคลน
จนกลายเป็นดินแน่น พอล้อไม่หมุนก็บังคับรถไม่ได้ บางช่วงที่ลื่น ๆ เราก็ขี่กันไปแบบล้อหน้าไม่หมุน
ไปได้ไม่กี่สิบเมตรหรอกครับ ต้องจอดแคะ เพราะมันต้องออกแรงบังคับแฮนด์เมื่อยแขนเหลือเกิน

รถผู้หญิงทุกคันมีสภาพไม่แตกต่างกัน คือล้อล๊อก  ส่วนไอ้โย่งก็มีปัญหาไปอีกแบบคือ
ขี่ลำบากเพราะเท้ายันพื้นไม่ได้ ยันก็ลื่น ลื่นก็ล้ม รถมันสูงยันลำบากครับ
เจ้าของบอกว่าถ้าโหลดสักหน่อยก็คงจะดี มันว่าของมันอย่างนั้น คงเป็นเพราะ
เท้า 2 ด้านจะได้ยันพื้นได้พร้อมกัน ไม่ต้องเอียงรถ
บันทึกการเข้า
sitta.
Hero Member
*****

คะแนน 488
ออฟไลน์

กระทู้: 7275


« ตอบ #3903 เมื่อ: สิงหาคม 21, 2011, 10:32:44 PM »

จากภาพบน จะเห็นว่า ไอ้ฟู่ใส่เสื้ออาดิแดส เริ่มไม่ทำงานแล้วครับ
มันนั่งสูบบุหรี่ควันปุ๋ย ๆ  มันทำหน้าที่เข็นจนหมดแรงข้าวมื้อเย็นเมื่อวานแล้ว
เหล้าก็ไม่มี ข้าวก็ไม่มี  นี้ก็เที่ยงกว่าแล้ว ออกแรงเข็นรถกันตั้งแต่เช้า
ทุกคนบอกเสียงเดียวกันว่า "คิดถึงบ้าน" คิดถึงมาม่า (ซัง)

พวกเราเห็นเสื้อกันฝนสีแสด ตัดกับทุ่งหญ้าเขียวบนเนินเขา
มันเคลื่อนตัวไปพร้อมกับเราตั้งแต่แม่อาย ดูจากทิศทางก็คงไปเชียงรายเหมือนกัน
เรารู้ว่าภายใต้เสื้อฝนสีแสดนั้นคือคน

เมื่อเราจอดรถแคะโคลนจากล้อ สีแสดบนเนินเขาจะแซงเราไปข้างหน้า
และเมื่อเราเคลื่อนรถไปได้ เราจะเห็นสีแสดคล้อยหลังเราไปไม่ห่าง
รถมอเตอร์ไซต์กลุ่มนี้ ผลัดกันนำผลักกันตามกับเสื้อกันฝนสีแสดบนเนินเขา
บางที่เราก็อยากแข่งดู แต่ก็ไปไม่ไหวต้องจอดแคะโคลน




จอดรถหาไม้  จะหาไม้ไปทำอะไรกัน อันที่จริงเราไปข้างหน้าสักพักแล้ว
ถนนช่วงนี้ดีมาก ไม่ต้องแคะโคลนเลย มันเป็นทราย แต่ทรายนี่สิน่ากลัวนัก
เราไปข้างหน้ามาแล้วต้องถอยมาตั้งหลัก หาไม้  ไม้ยาว ๆ ด้วย
หามาสัก 2 ท่อน จะเอามาทำอะไรกัน  ไอ้ฟู่ช่วยหาด้วยอย่านั่งสูบบุหรี่อย่างเดียว

ตอนนี้เราแบ่งแหนมที่มีก้อนเดียว พอแกะใบตองออก มันเหลือเท่ากันหัวแม่เท้า
เราแบ่งแหนมออกเป็น เจ็ดส่วน กินกันคนละส่วน  มีบางคนเอาใบตองไปเลียด้วยความหิว
ในที่สุดเราก็หาไม้มาได้ 2 ท่อน
บันทึกการเข้า
sitta.
Hero Member
*****

คะแนน 488
ออฟไลน์

กระทู้: 7275


« ตอบ #3904 เมื่อ: สิงหาคม 21, 2011, 10:33:49 PM »


เอาไว้มาเล่าต่อครับ ต้องออกไป นั่งร้านอีกแล้วครับ เขาโทรมาบอกว่า
ช่วยด้วยเบียร์ไม่หมด
บันทึกการเข้า
montri.7
Anschutz 2025
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 889
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 4480



เว็บไซต์
« ตอบ #3905 เมื่อ: สิงหาคม 22, 2011, 01:23:29 AM »

ช่วยดูหน่อยครับว่านี่มันตัวอะไรครับเนีย ตกใจ

belut raksasa
บันทึกการเข้า

การ์ตูน รักในหลวง
Hero Member
*****

คะแนน 379
ออฟไลน์

กระทู้: 1493



« ตอบ #3906 เมื่อ: สิงหาคม 22, 2011, 02:24:32 AM »

ปลาไหลครับ  Cheesy
บันทึกการเข้า
Wanich/Soong
สบาย
Hero Member
*****

คะแนน 799
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 3196



« ตอบ #3907 เมื่อ: สิงหาคม 22, 2011, 03:06:21 AM »

ปา หี่ ครับ
บันทึกการเข้า
nandp
Jr. Member
**

คะแนน 9
ออฟไลน์

กระทู้: 79



« ตอบ #3908 เมื่อ: สิงหาคม 22, 2011, 07:42:45 PM »


เอาไว้มาเล่าต่อครับ ต้องออกไป นั่งร้านอีกแล้วครับ เขาโทรมาบอกว่า
ช่วยด้วยเบียร์ไม่หมด
จะได้ลงทะเบียนรึเปล่า?
บันทึกการเข้า

When you have to kill a man it costs nothing to be polite.
--Sir Winston Churchill
sitta.
Hero Member
*****

คะแนน 488
ออฟไลน์

กระทู้: 7275


« ตอบ #3909 เมื่อ: สิงหาคม 23, 2011, 10:09:57 AM »


เอาไว้มาเล่าต่อครับ ต้องออกไป นั่งร้านอีกแล้วครับ เขาโทรมาบอกว่า
ช่วยด้วยเบียร์ไม่หมด
จะได้ลงทะเบียนรึเปล่า?

ลงทะเบียนทันครับ ผมต้องไปถึงก่อนเวลาเริ่มอบรมประมาณครึ่งชั่วโมง
เพื่อเตรียมระบบเน็ตเวิคห้องอบรมให้พร้อม ต้องติดต่อผู้ดูแลห้องครับ
ไม่งั้นการอบรมจะขลุกขลักเสียเวลาไปมาก


ระหว่างทางไปตากก็แวะบรรยายเกี่ยวกับ e leraning
ซึ่งเรื่องเกี่ยวกับ e learning ได้จัดทำอยู่ในแผนแม่บทระดับชาติแล้ว
ให้ห้องเห็นผู้เข้าอบรมซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้บริหารโรงเรียน
ได้รับ i-pad คนละเครื่องเพื่อศึกษาซอพแวร์สำหรับการเรียน
(จบการอบรมจึงเก็บคืน)


หลังจากเสร็จบรรยาย ทีมงานผมก็พากันเดินทางไปจังหวัดตากต่อไป
คราวนี้เรื่องที่จะอบรมเป็นอีกเรื่องหนึ่ง




นักศึกษาปริญญาโทคนนี้เป็น 1 ในทีม เชี่ยวชาญในระบบปฏิบัติการลีนุกซ์มาก
เป็นวิทยากรหลักในครั้งนี้ ด้วยหัวหน้าทีมมอบหมายงานนี้ให้



ส่วนผมเป็นตัวประกอบคอยเป็นลูกมือ สังเกตการณ์ผู้เข้าอบรมอยู่ห่าง ๆ (ดูว่าคนไหนสวย)



หน้าโรงแรมตอนเช้า  ริมแม่น้ำปิง อากาศไม่หนาว เย็นพอดี
ผมโชคดีที่ไปช่วงฝนตกหนัก เพราะไม่งั้นคงร้อนแย่  ด้วยจังหวัดตากเป็นจังหวัดหนึ่งที่ร้อนที่สุด
ในประเทศ คือวันอากาศร้อนมีจำนวนวันมากกว่าจังหวัดอื่น



ไปอันดามันทางนี้ก็ไปได้ เขาว่าอาหารทะเลราคาถูกพอ ๆ กับทางใต้เลย
ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า

จบงานนี้หัวหน้าทีมว่าจะไม่รับงานอบรมนอกสถานที่อีกแล้ว เพราะเดินทางกันเหนื่อยมาก
แต่จะให้ผู้เข้าอบรมเดินทางมาหาจะดีกว่า  คิดยังไม่ทันเสร็จ ก็ได้ข่าวทางไกล
แว่วมาว่า พัทลุง ขอให้ไปอบรมให้บ้าง จักเป็นพระคุณยิ่ง 
ตอนที่พิมพ์อยู่นี้กำลังปวดหลังมากเลย ขอตัวไปนวดก่อนครับ


บันทึกการเข้า
sitta.
Hero Member
*****

คะแนน 488
ออฟไลน์

กระทู้: 7275


« ตอบ #3910 เมื่อ: สิงหาคม 23, 2011, 10:26:20 AM »


บอกว่าไปอันดามัน หลอกกันหรือเปล่า
บันทึกการเข้า
sitta.
Hero Member
*****

คะแนน 488
ออฟไลน์

กระทู้: 7275


« ตอบ #3911 เมื่อ: สิงหาคม 23, 2011, 03:18:32 PM »

มาถึงตรงนี้ ก็คิดกันว่าจะถอยกลับหรือว่าจะเดินหน้าต่อ
ถ้าถอยกลับก็ต้องแบกรถข้างเนินดินถล่มทับทางเสี่ยงต่อการลงเหว

ถ้าเดินหน้าก็ต้องข้ามน้ำ ซึ่งจะมีอีกกี่ที่ก็ไม่รู้ จะเจอดินถล่มอีกหรือเปล่า
ก็ไม่รู้ เอาไงกันดี

สรุปความเห็นพ้องต้องกันว่า เดินหน้าต่อ เพราะผ่านมากันเกือบหมดวันแล้ว
ตอนข้ามน้ำเวลาประมาณบ่าย 3 โมงเย็น ข้าวเช้า ข้าวเที่ยง น้ำ ยังไม่ได้กินกันสักน้อย
ยกเว้น แหนม 1 ส่วน 7 ก้อน ขนาดมันเล็กเท่าปลายนิ้ว ตอนนั้นมันเป็นแหนมที่อร่อยที่สุดในโลก


ก่อนหามรถข้ามน้ำ เพื่อน 2 คน เดินลงไปหยั่งเท้าสำรวจความลึกว่ามันจะลึกเท่าไหร่
กลัวนะไม่ค่อยกลัวเพราะเห็นแม้วเหวี่ยงแห  แต่ที่แน่ ๆ โค้งน้ำด้านล่างเห็นท้ายรถเสียบฝั่ง
คงจะลอยตามน้ำไปตอนน้ำแรง

เพื่อนคนหนึ่งล้มลงเพราะแรงน้ำและลอยตามน้ำ ยังดีที่อยู่ต้นน้ำ ทำให้เพื่อนอีกคนคว้าไว้ได้
จึงต้องถอยกลับมาตั้งหลักที่ฝั่งกันใหม่  พอหาขอนไม้ยาวได้ 2 ท่อน ก็เอาขอนไม้มาพานกับ
แฮนด์มอเตอร์ไซต์ 1 ท่อน  อีก 1 ท่อนพาดไว้ท้ายรถเหมือนกับรถขายกับข้าว
แล้วก็ช่วยกัน 4 คนหาม 3 คนแบก ทำนองนั้น 

ระหว่างข้ามน้ำมีบางคนเสียหลัก แต่ก็ยังดีที่กำลังแบกขอนอยู่จึงอาศัยพยุงทรงตัวกับขอนไว้
เป็นการพึ่งพาอาศัยกันได้เป็นอย่างดี







คันสุดท้ายรถของผมเอง ข้ามมาถึงอีกฝั่งได้โดยสวัสดิภาพ ดีใจกันใหญ่เลย
บันทึกการเข้า
sitta.
Hero Member
*****

คะแนน 488
ออฟไลน์

กระทู้: 7275


« ตอบ #3912 เมื่อ: สิงหาคม 23, 2011, 03:27:21 PM »

ข้ามน้ำมาได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงแตรรถแว่ว ๆ อยู่บนยอดเขาไม่ไกลนัก ประมาณ 500 เมตร
ไม่น้อยกว่านี้ ก็เดาว่าต้องเป็นที่ทำการอะไรสักอย่าง  ดีใจกันใหญ่จะได้ทานข้าว
แต่ทว่า ทางขึ้นผิวทางเป็นเหมือนดินหนังหมู ทั้งเหนียวและลื่น 

รถ 1 คัน ใช้คน 3 คน คนหนึ่งลากด้วยเชือก  อีกคนเข็นท้าย  อีกคนนั่งคร่อมเร่งเครื่องให้ล้อตะกายช่วย
ออกแรงพร้อมกันแล้วรถอยู่กับที่เป็นเรืองปกติ เพราะคนเข็นก็ล้อฟรี ดีไม่ดีไถลลงแล้วดึงรถไหลตามด้วย
ส่วนไอ้คนลากก็ล้อฟรีเหมือนกัน ยังดีมีล้อรถตะกายช่วยไม่งั้นไปไม่เป็น










กว่าจะขึ้นมาครบทั้ง 4 คัน ก็เกือบ 6 โมงเย็น ทำการที่เข้าใจตอนนั้น แท้จริงคือโรงเรียนบนดอย
ตอนเร่งเครื่องบรึน ๆ ลากรถกัน เด็กดอยก็วิ่งลงมาดูหลายคน
บันทึกการเข้า
sitta.
Hero Member
*****

คะแนน 488
ออฟไลน์

กระทู้: 7275


« ตอบ #3913 เมื่อ: สิงหาคม 23, 2011, 03:34:32 PM »


ขึ้นมาได้แทนที่จะถามหาข้าว กับถามหาเหล้า ยกกันแบบไม่ยั้ง เพราะหนาวมาทั้งวัน
มือผมมีเม็ดหูดอยู่ตรงนิ้วกลางด้านใน ตัดเนื้อออกไปมันก็ขึ้น เป็นมานานเป็นปี
ตอนที่ขึ้นมาที่โรงเรียมผมล้างมือ แล้วรู้สึกเจ็บนิด ๆ ที่นิ้ว พลิกมือดูเห็นว่า
หูดเม็ดนั้นหลุดหายไปแล้ว ทิ้งไว้แต่รอยลึกลงในเนื้อนิ้วเหมือนภูเขาไฟ
มันหลุดไปแบบถอดรากถอนโคน





ถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก สักหน่อย หลายคนบอกว่าไม่ถ่ายแล้วกินเหล้าดีกว่า


ไอ้ฟู่บอกว่า แม้ว่ากูจะทุกสภาวะก็ตาม แต่ถ้ารู้ว่ามาลำบากอย่างนี้ กูนอนรออยู่หอดีกว่า 

จบเรื่องเล่าฆ่าเวลารอเอกสารปืน

วันนี้ผมไปยื่นขอใบปอ 2 อำเภอบอกว่าจะรับเรื่องไว้ เรื่องแบบนี้ต้องให้ผู้ว่าพิจารณา
เพราะมีนโนบายให้ซื้อปืนในประเทศ    ผ่านไม่ผ่านจะบอกให้อีกที
หน้าห้องบอกว่า เคยมีคนมาขอแต่ไม่ผ่าน 

ผ่านหรือไม่ผ่านผมจะบอกอีกที่ครับ

แต่ปืนสั้นมีแววว่าจะผ่านนะ
บันทึกการเข้า
tui086
Hero Member
*****

คะแนน 1083
ออฟไลน์

กระทู้: 6255



« ตอบ #3914 เมื่อ: สิงหาคม 23, 2011, 06:41:36 PM »

ผมเชื่อในฝีมือคนไทยครับ....ผมอุดหนุนของไทย...แต่ทำไมต้องมาจากฮ่องกง.. ยิ้มีเลศนัย ยิ้มีเลศนัย ยิ้มีเลศนัย

  ถามที่ร้าน..ร้านบอก เจ็ดพันห้า...  ถามของก็อป ร้านบอกห้าพัน...เฮ้อ.....ฝากคนแถวฮ่องกงส่งมาให้ สองพันกว่าบาท... ขำก๊าก ขำก๊าก ขำก๊าก
ใส่แล้วดูปึ๊ก...ปึ๊ก.....ท่าจะหนักแฮะ... คิก คิก คิก คิก คิก คิก คิก คิก  แต่ดูแล้วเทพเลยแฮะ....สงสัยต้องหาเลนส์เทพอีกซักตัว.....เอา f 1.4  นะคุณdunk นะ.. หลงรัก หลงรัก หลงรัก หลงรัก

  

  

  
บันทึกการเข้า
หน้า: 1 ... 258 259 260 [261] 262 263 264 ... 555
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.4 | SMF © 2011, Simple Machines Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.075 วินาที กับ 23 คำสั่ง