ขออนุญาต เล่าการธุดงค์รอบ 2 อันยาวนานและมีเหตุการณ์ ครับ
หลังจากครั้งแรก(6-9 ธ.ค.55)นั้น..เป็นบทแค่ทดสอบ 3วันเท่านั้น(3คืน 4วัน) ก็ได้พบกับการพักแรม
แบบธรรมชาติจริงๆและภาพ UNSEEN ตามที่ได้เล่าไปแล้ว ขอรับ
หลังจากผ่านวันโกนและวันพระใหญ่แล้ว ซึ่งทางสายวัดป่านั้นต้องมีการปลงผม,ต้มผ้าจีวรและย้อมสีด้วยไม้แกนขนุน เพื่อฆ่าเชื้อโรคก่อนวันพระแล้ววันรุ่งขึ้นจึงมีการสวดปาฎิโมกข์ พอวันที่ 20ธ.ค.ต้องไปธุดงค์รอบที่ 2 ทีแรกตั้งใจว่า 5วัน เอาจริงแล้วเป็น 7วัน ครับ
โดยคราวนี้ไปปักกลดที่นาเดิมของพระอาจารย์(สมัยเป็นครู..เมื่อ 14ปีที่แล้ว)ในเขตอ.ปักธงชัย สภาพดูรกมากและต้นไม้ใหญ่พอมีบ้าง..ที่สำคัญคือมีหัองน้ำเก่ากับบ่อน้ำไว้ใช้ก็อยู่ได้ ครับ
พอรุ่งขึ้นวันที่ 21 จึงออกบิณฯตอนตี 5 เดินไปประมาณ 5 ก.ม.แล้วเข้าหมู่บ้าน พระอาจารย์ได้ทราบว่า
..ชาวบ้านกับพระวัดประจำหมู่บ้านไม่ถูกกันถึงจะขับพระออกจากวัด ท่านจึงบอกว่า"
เรื่องนี้สำคัญนัก..เราต้องเข้าไปช่วยแก้ไขเพื่อช่วยศาสนา" หลังจากฉันเช้าเสร็จ พระอาจารย์ก็ได้ไปหาต้นเหตุที่วัดก่อนและอีกวันไปสอบถามปัญหาจากชาวบ้าน แล้วก็เรียกชาวบ้านมาทำวัตเย็นที่วัดบ้านและนิมนต์พระทั้ง 3รูปมาร่วมกันแก้ปัญหานี้...โดยพระอาจารย์เป็นคนกลางช่วยไกล่เกลี่ย
สรุปได้ว่า..เจ้าอาวาสวัดบ้านนั้นแก่แล้วเกิดป่วยเป็นโรคเบาหวานไม่สามารถออกบิณฯได้,พระรูปที่ 2 ก็แก่อีก..ออกบิณฯได้ แต่ตาฟางและรูปที่ 3เป็นพระหนุ่ม..ทางคณะตำบลแต่งตั้งมาใหม่ แต่ขับรถเก๋งเอง ชาวบ้านไม่ชอบจึงไม่ออกบิณฯ แล้วชาวบ้านยังพาลไปถึงเจ้าอาวาสว่าที่ไม่ดูแลพระลูกวัด ครับ
หลังทำวัตเย็นเสร็จก็โปรดกับชาวบ้านว่า"การขับรถนั้นวินัยสงฆ์..ไม่ได้กำหนดไว้ แต่ดูไม่งามก็ต้องดูความจำเป็น เนื่องจากพระหนุ่มนี้ต้องออกไปสอนหนังสือกับนักเรียนที่ห่างไกล 2-3ครั้งต่อ 1 สัปดาห์และเดี๋ยวนี้คนขับรถให้พระก็หายากมาก พระอาจารย์เลยถามกลับไปว่า"ถ้าวัดไม่มีพระ..เป็นวัดร้าง พวกท่านต้องการหรือ"...
ชาวบ้านได้ยินคำนี้เข้าจึงเงียบกิบ จากนั้นพระอาจารย์จึงกล่าวต่อไปว่า"ควรมองในส่วนดี..ของพระหนุ่มรูปนี้แล้วพิจารณาดูนะ หากพระแก่ทั้ง 2 รูปเกิดป่วยหนักต้องไปโรงพยาบาลตอนกลางคืน..จะตามชาวบ้านมานำส่งโรงพยาบาลคงยากแน่ ก็มีแต่พระหนุ่มนี้แหล่ะที่ช่วยเหลือได้ทันการณ์ จริงไหม" เมื่อได้เข้าใจทั้ง 2 ฝ่ายก็เริ่มยิ้มแย้มเข้าหากันและขอโทษกัน..ลงเอยด้วยดี ครับ
เรื่องนี้หากเป็นฆราวาสอย่างเราๆคงไม่สามารถรับรู้ปัญหาอย่างนี้ได้ และถ้ารู้..แล้วจะหาทางแก้ไขก็เป็น่รื่องยากส์ นี่เป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจ..จากหลายเรื่องราวที่ผ่านจากการไปธุดงค์
ที่มีหลากหลายรสชาติ และ
การโปรดให้มนุษย์พ้นทุกข์..เป็นภารกิจของสงฆ์อย่างหลีกเลี่ยงมิได้ ขอรับ
ผมจึงขอนำเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง..เพราะเห็นว่าปัญหาอย่างนี้อาจเกิดขึ้นกับหมู่บ้านของเพื่อนๆส.ม.ช.ก็ได้ ซึ่งจะเป็นแนวทางแก้ไขที่ดี ครับ
ขอบคุณ
