อยากจะพูดให้ฟัง เรื่องมีอยู่ว่า ลูกน้องทำกุนแกหายไปก่อนหน้านั้น 1 เดือน แต่ผมมองข้าม ไม่ยอมไปทำใหม่ เลยโดนเลย
จริงๆรถหายไป ตั้งแต่ เช้าวันอาทิตย์ เวลา ตี 5 ผมไปเปิดร้านที่เสือป่าแต่เช้าเลยไม่ใด้เช็กรถ พอกลับมาตอน 3 ทุ่มกว่า นับรถดู ขาดไป 1คัน เลยถามหาว่าใครขับไปยังไม่กลับหรือ ใด้รับคำตอบ ไม่มีใครเอาไปครับ กุนแกอยู่ในตู้ ผมเลยเช็ก GPS พบว่ารถจอดอยู่ จ.กาญจนบุรี
ใช่เลย โดนขโมยชัดไม่รอช้า เรียกลูกน้อง ตามไปอีก 4 คัน ระหว่างทาง ก็คิตไรไม่ออก นึกถึง พี่หน่อง เลยโทร ประสานงานทั้งคืน
พอถึง สภ. มะขามเตี้ย ใด้พบกับ พตต. ปรีชา เจนวีรนนท์ ท่านและหมวดคู่ใจไม่รอช้า พาไปหาทันที พร้อม ผู้ใหญ่ บ้าน อีก 2 ท่าน
ที่แรกที่พบท่าน นั่งทานข้าวอยู่ พอเจอผม ท่านเลิกกินเลย บอกผมว่า เรื่องกินเรื่องเล็กให้น้อง ไปหารถกันก่อน ใด้ยินคำนี้จาก ท่าน พตต.ปรีชา เจนวีรนนท์ ผมก็คิตในใจ ว่างานนี้ไม่ใด้หาคนเดียวแล้ว มีเจ้าหน้าที่ +ผู้ใหญ่บ้านช้วย เป็นไงเป็นกัน ปืนก็ไม่มี มีแต่ใจ ขับตาม GPS
ใกล้สุดห่างจากรถม่ถึง กก. แต่หาทางเข้าไม่เจอ ใด้พี่หน่องคอยบอกว่า ซ้าย ขวา ระยะหาง เท่าไร จึงหารถจนเจอ มีผู้ใหญ่บ้าน คน 1
ขับมอเตอร์ไซ ทั้งคืนจนน้ำมันจะหมด แกไปขอ น้ำมันจากชาวบ้าน มา 1 ลิตร (ขอยืมมา ติดใว้ก่อน) มาเติมรถ เพื่อที่จะช้วยผมหารถ
แกมาเจอรถ ก็ ตอนเช้า พอเห็นทางเข้าแกก็ขี่มอไซ ลุยคนเดียวเลย แกบอกผมว่า ดีใจมากที่แกหารถเจอ แกพูดว่า ถ้าหาไม่เจอแกคงนอนไม่หลับ ผมทึ่งเลย ขนาดไม่ใช่รถแกนะ ผบ.แกเห็นพวกผมสู้ไม่ถอยแกก็ไม่ถอย คิตดู ข้บรถตะเวนหาทุกซอกทุกมุม ผมขับรถยน แกขี่มอไซ
งานนี้ ต้อง +10 ให้ พี่หน่อง และ เจ้าหน้าที่ ทุกท่านที่มีส่วนในการตามรถผมใน จริงๆ มีอีกมากแต่ผมพิมไม่เก่ง เดียวจะลงรูปให้ดูนะครับ
ขอขอบคุณจากใจ พี่ๆที่เป็นห่วง
