ยกกฏหมายอาญามาตรา 371 เป็นข้อต่อสู้เวลาโดนจับปืน แนวตอบข้อสอบอาญา2

[oil]

ม. 371 ผู้ใด"พา"อาวุธปืนไปในเมือง หมู่บ้านหรือทางสาธารณะโดย"เปิดเผย"ไม่มีเหตุอันควร หรือ"พา"ไปในชุมนุมชนที่ได้จัดให้มีขึ้นเพื่อนมัสการ การรื่นเริงหรือการอื่นใด  ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งร้อยบาทและให้ศาลมีอำนาจสั่งให้ริบอาวุธนั้น

ถ้าถูกตรวจค้นจับกุมปืนมีทะเบียนชื่อตนเอง แล้วรับสารภาพ ประกันตัวไปขึ้นศาล(ถามแบบโง่ๆนะครับ)แถลงยอมรับผิดและขอให้ศาลสั่งลงโทษตามมาตราข้างต้น เสียค่าปรับหนึ่งร้อยบาท และขอให้ศาลเมตตาคืนอาวุธปืนให้เนื่องจากเป็นความผิดลหุโทษ(มาตรานี้เป็นความผิดลหุโทษ) จำเลยไม่เคยต้องโทษมาก่อน

ได้หรือไม่ครับ  ขอความกระจ่างจากสมาชิกนักกฏหมาย  (ทะแนะไม่ต้องก็ได่้นะครับ จะเอาไปเขียนข้อสอบอัตนัย)

[Earthworm]

       ขอโทษทีครับ อ่านไม่ได้ดูว่าใครตั้งกระทู้ ทีแรกนึกว่าเพื่อสมาชิกใหม่สงสัยเรื่องแบบชาวบ้านๆครับ ทะแนะอย่างผมต้องขอโทษและขอตัวก่อนนะครับ มารอท่านอื่นมาเพิ่มเติมละกัน พิมพ์ไม่เก่ง ความรู้ก็น้อยครับ 

[naisomchai]

นายสมชายเป็นทะแนะครับ แต่อยากตอบเพราะเคยสงสัยเรื่องนี้มาก่อน... ขอตอบว่าศาลจะเลือกลงโทษกฎหมายบทที่มีโทษหนักที่สุด ตามนัยฎีกาที่ 450/2551 ตาม"ตัวเขียว"ครับ...

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 450/2551

โจทก์มีหน้าที่นำสืบให้ชัดแจ้งว่าจำเลยทั้งสองไม่ได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนและไม่มีใบอนุญาตให้พาอาวุธปืนติดตัวไปในที่เกิดเหตุ เมื่อโจทก์ไม่ได้นำสืบ จึงไม่อาจฟังลงโทษจำเลยทั้งสองฐานมีอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาตและฐานพกพาอาวุธปืนไปในเมือง หมู่บ้าน หรือทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควรได้ คงลงโทษได้เพียงในความผิดฐานพาอาวุธปืนติดตัวไปในเมือง หมู่บ้าน หรือทางสาธารณะโดยไม่ได้รับใบอนุญาต และเป็นความผิดต่างกรรมกับความผิดฐานพาอาวุธมีดไปในเมือง หมู่บ้าน และทางสาธารณะ

________________________________

โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2546 เวลากลางคืนก่อนเที่ยงจำเลยทั้งสองร่วมกันมีอาวุธปืนลูกซองสั้นขนาดเบอร์ 12 ไม่มีเบอร์ 12 จำนวน 1 นัด ซึ่งเป็นอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนที่มีสภาพใช้ยิงได้ไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับใบอนุญาตและจำเลยทั้งสองร่วมกันพาอาวุธปืนดังกล่าวติดตัวไปบริเวณถนนกันเอง ตำบลกำแพงเพชร อำเภอรัตภูมิ จังหวัดสงขลา อันเป็นเมือง หมู่บ้าน ทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควร

และจำเลยทั้งสองร่วมกันพาอาวุธมีดปลายแหลมยาวประมาณ 1 คืบ ไปบริเวณถนนกันเอง ตำบลกำแพงเพชร อำเภอรัตนภูมิ จังหวัดสงขลา อันเป็นเมือง หมู่บ้าน ทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควร จากนั้นจำเลยทั้งสองร่วมกันใช้อาวุธปืนดังกล่าวยิงนายสุนทร สุขเจริญ ผู้เสียหายที่ 1 จำนวน 1 นัด โดยเจตนาฆ่าและร่วมกันใช้มีดปลายแหลมแทงนายสันติ สุขเจริญ ผู้เสียหายที่ 2 บริเวณช่องท้องอันเป็นอวัยวะสำคัญหลายครั้งโดยมีเจตนาฆ่า จำเลยทั้งสองลงมือกระทำไปโดยตลอดแล้ว แต่การกระทำไม่บรรลุผลเนื่องจากมีผู้ปัดกระบอกปืน ทำให้กระสุนปืนเฉี่ยวลำคอผู้เสียหายที่ 1 และแพทย์ช่วยทำการรักษาผู้เสียหายที่ 2 ไว้ทัน ผู้เสียหายทั้งสองจึงไม่ถึงแก่ความตาย

ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 32, 33, 80, 83, 91, 288, 371 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.2490 มาตรา 7, 8 ทวิ, 72, 72 ทวิ และริบของกลาง

จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371, 288 ประกอบมาตรา 80 (ที่ถูกประกอบมาตรา 80, 83) พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.2490 มาตรา 7, 8 ทวิ วรรคหนึ่ง, 72 วรรคสาม, 72 ทวิ วรรคสอง เป็นความผิดหลายกรรมต่างกัน เรียงกระทงลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 ขณะกระทำความผิดจำเลยที่ 1 และที่ 2 มีอายุ 17 ปี และ 16 ปีเศษ ลดมาตราส่วนโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 76, 75 (ที่ถูก ขณะกระทำความผิดจำเลยที่ 1 อายุ 17 ปีเศษ จำเลยที่ 2 อายุ 16 ปีเศษ เห็นสมควรลดมาตราส่วนโทษให้จำเลยที่ 1 กึ่งหนึ่ง และลดมาตราส่วนโทษให้จำเลยที่ 2 กึ่งหนึ่ง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 76 และ 75) ฐานพยายามฆ่าผู้อื่นจำคุกคนละ 5 ปี ฐานมีอาวุธปืน จำคุกคนละ 1 ปี และฐานพาอาวุธปืน ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ ซึ่งเป็นบทหนัก (ที่ถูก ซึ่งเป็นกฎหมายบทที่มีโทษหนักที่สุด) ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90   จำคุกคนละ 6 เดือน รวมจำคุกคนละ 6 ปี 6 เดือน อาศัยอำนาจตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ.2534 มาตรา 104 (2) ให้เปลี่ยนโทษจำคุกเป็นส่งจำเลยทั้งสองไปฝึกอบรม (ที่ถูก ไปควบคุมเพื่อฝึกและอบรม) ที่ศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนเขต 9 (จังหวัดสงขลา) มีกำหนดขั้นต่ำ 1 ปี 6 เดือน ขั้นสูง 2 ปี นับแต่วันพิพากษา ริบปลอกกระสุนปืนของกลาง คำขออื่นให้ยก

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 9 แผนกคดีเยาวชนและครอบครัวพิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยที่ 2 ยังมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 อีกกระทงหนึ่ง สำหรับความผิดฐานพาอาวุธ ลดมาตราส่วนโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 75 แล้ว ปรับ 50 บาท รวมกับโทษในความผิดฐานร่วมกันพยายามฆ่าผู้อื่นเป็นจำคุกจำเลยที่ 2 มีกำหนด 5 ปี และปรับ 50 บาท ไม่ชำระค่าปรับให้ส่งตัวจำเลยที่ 2 ไปควบคุมเพื่อฝึกและอบรมยังศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนเขต 9 (จังหวัดสงขลา) มีกำหนด 1 วัน ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ.2534 มาตรา 107 ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยทั้งสองในความผิดฐานมีและพาอาวุธปืน นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีเยาวชนและครอบครัววินิจฉัยว่า “มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของโจทก์ว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดฐานมีอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาตและฐานพาอาวุธปืนไปในเมือง หมู่บ้าน หรือทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควรตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นหรือไม่ โจทก์ฎีกาอ้างว่า ข้อเท็จจริงฟังยุติว่า จำเลยทั้งสองยังไม่บรรลุนิติภาวะซึ่งนายทะเบียนไม่อาจออกใบอนุญาตให้มีและพาอาวุธปืนได้ตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.2490 มาตรา 13 ที่ห้ามมิให้ออกใบอนุญาตตามความในหมวดนี้แก่...

(4) บุคคลซึ่งยังไม่บรรลุนิติภาวะ โจทก์จึงไม่มีหน้าที่นำสืบถึงข้อเท็จจริงเพื่อสนับสนุนคำฟ้องในส่วนนี้ของโจทก์นั้น เห็นว่า ตามบทบัญญัติประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 19 บัญญัติว่า บุคคลย่อมพ้นจากภาวะผู้เยาว์และบรรลุนิติภาวะเมื่อมีอายุ 20 ปีบริบูรณ์ และมาตรา 20 บัญญัติว่า ผู้เยาว์ย่อมบรรลุนิติภาวะเมื่อทำการสมรส หากการสมรสนั้นได้ทำตามบทบัญญัติมาตรา 1448 จากบทบัญญัติดังกล่าวย่อมมีความหมายว่า นอกจากผู้เยาว์จะบรรลุนิติภาวะโดยอายุแล้ว ผู้เยาว์อาจบรรลุนิติภาวะโดยการสมรสตามบทบัญญัติมาตรา 1448 ได้

ดังนั้นโจทก์ต้องมีหน้าที่นำสืบให้ชัดแจ้งว่าจำเลยทั้งสองไม่ได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนและไม่มีใบอนุญาตให้พาอาวุธปืนติดตัวไปในที่เกิดเหตุ เมื่อโจทก์ไม่ได้นำสืบว่าอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนที่จำเลยทั้งสองใช้ในการกระทำความผิดจำเลยทั้งสองไม่ได้รับอนุญาตให้มีและใช้และพาติดตัวได้ตามกฎหมาย จึงไม่อาจฟังลงโทษจำเลยทั้งสองฐานมีอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาตและฐานพกพาอาวุธปืนไปในเมือง หมู่บ้าน หรือทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควรได้

คงลงโทษได้เพียงในความผิดฐานพาอาวุธปืนติดตัวไปในเมือง หมู่บ้าน หรือทางสาธารณะโดยไม่ได้รับใบอนุญาต และเป็นความผิดต่างกรรมกับความผิดฐานพาอาวุธมีดไปในเมือง หมู่บ้าน หรือทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควร แต่เมื่อศาลชั้นต้นพิพากษาว่าความผิดฐานพาอาวุธมีดเป็นกรรมเดียวกับความผิดฐานพาอาวุธปืน

และโจทก์มิได้อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยที่ 2 เป็น 2 กรรม ศาลฎีกาแผนกคดีเยาวชนและครอบครัวจึงไม่อาจแก้ไขเรื่องโทษให้ถูกต้องได้ เพราะจะเป็นการเพิ่มเติมโทษจำเลยที่ 2 ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 9 แผนกคดีเยาวชนและครอบครัวพิพากษามานั้น ศาลฎีกาแผนกคดีเยาวชนและครอบครัวเห็นพ้องด้วยบางส่วน ฎีกาของโจทก์ฟังไม่ขึ้น”

พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยทั้งสองยังคงมีความผิดฐานพาอาวุธปืนติดตัวไปในเมือง หมู่บ้าน หรือทางสาธารณะตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 ลดมาตราส่วนโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 ลดมาตราส่วนโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 76, 75 ปรับคนละ 50 บาท รวมลงโทษจำเลยที่ 1 ฐานร่วมกันพยายามฆ่าผู้อื่นและพาอาวุธปืน รวมจำคุก 5 ปี และปรับ 50 บาท รวมลงโทษจำเลยที่ 2 ฐานร่วมกันพยายามฆ่าผู้อื่น พาอาวุธมีดและอาวุธปืนเป็นจำคุก 5 ปี และปรับ 50 บาท ไม่ชำระค่าปรับให้ส่งตัวจำเลยทั้งสองไปควบคุมเพื่อฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนเขต 9 (จังหวัดสงขลา) มีกำหนด 1 วัน ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ.2534 มาตรา 107 นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 9 แผนกคดีเยาวชนและครอบครัว

[51]

http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=49437.msg1162573

[PU45™]

                      ขอบคุณครับน้าสมชาย (ฮา)  น้าโอม และทุกท่านรวมถึงน้าต้อม จขกท.ด้วย ..... ขอบคุณครับ

[oil]

       คดีแบบนี้ คุณไม่มีโอกาสได้แถลงกับศาลท่านหรอกครับ มันต้องสารภาพให้เสร็จตั้งแต่ชั้นพนักงานสอบสวน

ผมว่าเป็นความเข้าใจที่ผิดนะครับ  ศาลเปิดโอกาศให้จำเลยได้ชี้แจงเหตุแห้่งการกระทำเสมอ แต่จำเลยมักจะขาดความเข้าใจกระบวนการ และได้รับคำแนะนำผิดๆจาก พสส.ให้หุบปากโทษหนักจะได้เป็นเบา (กรูจะได้ไม่ต้องถูกอัยการหรือศาลสั่งให้ไปสอบพยานหรือหาหลักฐานเพิ่มเติม) ถ้ามี(ตังค์จ้าง)ทนายที่แม่นข้อกฏหมายจะกลายเป็นหนังคนละม้วนได้เลย

[สุพินท์ - รักในหลวง]

ม. 371 ผู้ใด"พา"อาวุธปืนไปในเมือง หมู่บ้านหรือทางสาธารณะโดย"เปิดเผย"ไม่มีเหตุอันควร หรือ"พา"ไปในชุมนุมชนที่ได้จัดให้มีขึ้นเพื่อนมัสการ การรื่นเริงหรือการอื่นใด  ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งร้อยบาทและให้ศาลมีอำนาจสั่งให้ริบอาวุธนั้น

ถ้าถูกตรวจค้นจับกุมปืนมีทะเบียนชื่อตนเอง แล้วรับสารภาพ ประกันตัวไปขึ้นศาล(ถามแบบโง่ๆนะครับ)แถลงยอมรับผิดและขอให้ศาลสั่งลงโทษตามมาตราข้างต้น เสียค่าปรับหนึ่งร้อยบาท และขอให้ศาลเมตตาคืนอาวุธปืนให้เนื่องจากเป็นความผิดลหุโทษ(มาตรานี้เป็นความผิดลหุโทษ) จำเลยไม่เคยต้องโทษมาก่อน

ได้หรือไม่ครับ  ขอความกระจ่างจากสมาชิกนักกฏหมาย  (ทะแนะไม่ต้องก็ได่้นะครับ จะเอาไปเขียนข้อสอบอัตนัย)

ไม่ใช่นักกฎหมาย   แต่พอจะตอบได้

ก่อนอื่น   คัดลอกข้อความมาผิดครับ
ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๗๑  เป็นเรื่องของอาวุธทุกชนิด  ไม่ใช่อาวุธปืนอย่างเดียว
ดังนั้น  การพกปืน  จึงเป็นการกระทำความผิดกรรมเดียว  แต่ผิดกฎหมายหลายบท   ถ้าศาลเห็นว่าผิด ก็จะต้องรับโทษบทหนักที่สุด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๐

เวลาพนักงานอัยการยื่นฟ้อง  เขาจะบรรยายฟ้องว่าเป็นความผิดทั้ง พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯ และประมวลกฎหมายอาญาไปด้วยกันทั้งคู่   แต่ศาลจะพิพากษาลงโทษเฉพาะบทหนัก (พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯ)  ดังนั้นจึงไม่อาจยกกฎหมายโทษเบามาเป็นประโยชน์ได้

เคยมีพนักงานอัยการเล่นแรง   บรรยายฟ้องขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯ กับขอให้ยึดปืนตามประมวลกฎหมายอาญา  สู้กันถึงศาลฎีกา  ผลสุดท้าย ศาลไม่ริบของกลาง

[กรรมกร]

แห่ะ ๆ .......... เพิ่งโดนมาสดๆร้อนๆ

........ มารอฟังด้วยคนครับ ... เผื่อพลาดอีกคราวหน้า 

[Pandanus]

ผมเป็นนักคอมพิวเตอร์ และนักตัดยางครับ  มาสงสัยด้วยคน

ว่า ถ้าโทษตามมาตรา 371 เป็นโทษเบาแล้ว  ไฉนบทลงโทษ ถึงขั้นริบอาวุธ ซึ่งไม่สืบราคาด้วย ว่าอาวุธนั้น ราคาเท่าไหร่

แล้ว โทษตามมาตรา อะไรหว่า ที่เขาเรียกว่า โทษหนักสุด น่ะ ผมเห็นท่านหนึ่ง ข้างบ้านผม โดนปรับมา สองพัน

มันห่างกันเหลือเกินกับริบอาวุธราคาเรือนแสน

แค่สงสัยครับ แง่คิดของผม ไม่กว้างเหมือนนักกฏหมาย เลยมองไม่คอยทะลุ   

[มะเอ็ม]

การพกปืน  จึงเป็นการกระทำความผิดกรรมเดียว  แต่ผิดกฎหมายหลายบท   ถ้าศาลเห็นว่าผิด ก็จะต้องรับโทษบทหนักที่สุด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๐
-------------------------------------------------------------
ขอบคุณครับ

[oil]

 

[cokho รักในหลวง]

มาตรา๓๗๑ ประมวลกฎหมายอาญาใช้คำว่า"ผู้ใดพาอาวุธไป......" ใช้กับอาวุธทุกชนิด ส่วนความผิดพระราชบัญญัติอาวุธปืน มาตรา๘ทวิจะจำกัดเฉพาะปืนเท่านั้น เวลาฟ้องก็จะฟ้องทั้ง๒มาตรา ซึ่งศาลจะลงโทษตามพรบ.อาวุธปืน๘ทวิ,๗๒วรรค๒ที่มีโทษจำคุก เพราะเป็นโทษที่หนักกว่า(หนักที่สุดที่ฟ้อง)ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา๙๐ ศาลจะเลือกลงโทษตามมาตรา๓๗๑ไม่ได้ กฎหมายกำหนดวิธีใช้กฎหมายในลักษณะนี้ไว้อย่างนั้นครับ

[Zeus-รักในหลวง]

พี่ต้องจะกลัวไปใยครับ ก็พี่ต้อมมี ป.12 อยู่ไม่ใช้หรือครับ เอ๋หรือผมฟังข่าวมาผิดครับพี่

[oil]

พี่ต้องจะกลัวไปใยครับ ก็พี่ต้อมมี ป.12 อยู่ไม่ใช้หรือครับ เอ๋หรือผมฟังข่าวมาผิดครับพี่

ฟังมาผิดครับ  หากลัวไม่  แต่จะเอาไปตอบข้อสอบอัตนัย.....อ่านใหม่จะเข้าใจยิ่งขึ้น..นะจะบอกให้
อีกอย่างนึง.....พอไม่ได้เป็นสมาชิก สพป.แล้ว   กลัวตกข่าวเพราะเพื่อนไม่รักนะ

[สุพินท์ - รักในหลวง]

ม. 371 ผู้ใด"พา"อาวุธปืนไปในเมือง หมู่บ้านหรือทางสาธารณะโดย"เปิดเผย"ไม่มีเหตุอันควร หรือ"พา"ไปในชุมนุมชนที่ได้จัดให้มีขึ้นเพื่อนมัสการ การรื่นเริงหรือการอื่นใด  ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งร้อยบาทและให้ศาลมีอำนาจสั่งให้ริบอาวุธนั้น

ถ้าถูกตรวจค้นจับกุมปืนมีทะเบียนชื่อตนเอง แล้วรับสารภาพ ประกันตัวไปขึ้นศาล(ถามแบบโง่ๆนะครับ)แถลงยอมรับผิดและขอให้ศาลสั่งลงโทษตามมาตราข้างต้น เสียค่าปรับหนึ่งร้อยบาท และขอให้ศาลเมตตาคืนอาวุธปืนให้เนื่องจากเป็นความผิดลหุโทษ(มาตรานี้เป็นความผิดลหุโทษ) จำเลยไม่เคยต้องโทษมาก่อน

ได้หรือไม่ครับ  ขอความกระจ่างจากสมาชิกนักกฏหมาย  (ทะแนะไม่ต้องก็ได่้นะครับ จะเอาไปเขียนข้อสอบอัตนัย)

ไม่ใช่นักกฎหมาย   แต่พอจะตอบได้

ก่อนอื่น   คัดลอกข้อความมาผิดครับ
ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๗๑  เป็นเรื่องของอาวุธทุกชนิด  ไม่ใช่อาวุธปืนอย่างเดียว
ดังนั้น  การพกปืน  จึงเป็นการกระทำความผิดกรรมเดียว  แต่ผิดกฎหมายหลายบท   ถ้าศาลเห็นว่าผิด ก็จะต้องรับโทษบทหนักที่สุด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๐

เวลาพนักงานอัยการยื่นฟ้อง  เขาจะบรรยายฟ้องว่าเป็นความผิดทั้ง พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯ และประมวลกฎหมายอาญาไปด้วยกันทั้งคู่   แต่ศาลจะพิพากษาลงโทษเฉพาะบทหนัก (พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯ)  ดังนั้นจึงไม่อาจยกกฎหมายโทษเบามาเป็นประโยชน์ได้

เคยมีพนักงานอัยการเล่นแรง   บรรยายฟ้องขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯ กับขอให้ยึดปืนตามประมวลกฎหมายอาญา  สู้กันถึงศาลฎีกา  ผลสุดท้าย ศาลไม่ริบของกลาง

ยืนยันว่าคัดลอกมาถูกต้องนะครับ เป็นประมวลกฏหมายอาญา มสธ.ฉบับปรับปรุงแก้ไขปี 2552 และได้สอบถามไปยังภาควิชาก็ได้รับการยืนยันจากอาจารย์ว่าแก้ไขตามที่ประชุมยกร่างอะไรซักอย่างที่ สอส.เป็นเจ้าภาพเมื่อต้นปี 2552  เดี๋ยวผมไปหารายละเอียดเพิ่มเติมมาให้

บอกรับราชกิจจานุเบกษาดีกว่าครับ
ประมวลกฎหมายอาญา  แก้ไขมาแล้ว 21 ครั้ง   ครั้งที่ 17 เมื่อปี 47,  และปี 50 ครั้งที่ 18,  19  และ 20    ปี 51 แก้ครั้งที่ 21    ส่วนปี 52 ไม่มีการแก้ไข