ใบสาบเสือ ปกติมีคุณสมบัติห้ามเลือดอยู่แล้วครับ ไม่ต้องใช้ผงชูรสช่วย
แต่ปกติ ป่าใหญ่ ป่าดิบ จะหาสาบเสือยาก มันชอบขึ้นป่าละเมาะ ป่าเบญจพรรณ หรือทุ่งนาโล่งมากกว่า
ลองเด็ดๆใบสาบเสือมาฉีกๆให้ขาดๆ ขยำ ขยี้ดู น้ำในใบสาบเสือจะเหนียวๆมือ ตรงนั้นแหละ ที่มันห้ามเลือดได้
เอาใบสาบเสือที่ขยี้แล้ว อุดแผลไปเลย
ฉีกๆ ขยำให้ช้ำ เพื่อให้น้ำของมันออกมาก็ใช้ได้แล้ว
ปกติห้ามเลือดแผลเล็กๆได้ ไม่ใช่แผลฉกรรจ์มาก หรือแผลใหญ่นะครับ
ปล. ใบสาบเสือส่วนใหญ่เวลาเข้าส้วมป่า เรามักใช้แทนกระดาษทิชชู่
ตอนเข้าค่าย ร.ด. ฝึกในป่าประมาณวันที่สามของการฝึก ผมถูกข้าศึกบุกหน้าด่าน ห้องส้วมที่มีเป็นตู้คอนเทนเนอร์ไม่มีประตู...
อันนี้พอรับได้ ถือซะว่าผู้ชายด้วยกันและ...มันใจในปมเด่นพอสมควร(ฮ่าฮ่าฮ่า)
น้ำล้างเป็นน้ำจากสระมรกตใดไม่ทราบได้เขียวมากไม่กล้าใช้ล้างหน้าด่าน
ตัดสินใจหยิบใบไม้ใบใหญ่พอสมควรแถวนั้นมาเช็ดโดยไม่สังเกตเพราะภาระกิจติดพันที่หน้าด่าน
เมื่อเสร็จกิจเพิ่งเห็นว่า โอแม่เจ้า เอาใบต้นรักมาเช็ด ที่ว่ายางมันอันตรายมากหากแพ้จะเป็นแผลเน่า(เพื่อนร้อยมาลัยขายเคยโดนเข้าตา ตาบวมไปหลายวัน)
แต่จนบัดนี้ หน้าด่านผมยังปลอดภัยดีครับ
ช่วงไปเข้าค่ายของผมคาบช่วงวาเลนไทน์พอดี ครูฝึกให้กำลังใจมากว่าแนวหลังของพวกเรามี_(ยิ่งกว่าแฟน)ใหม่ไปแล้วแหละ ในช่วงพักตู้โทรศัพท์จึงไม่เคยว่างเพราะต้องหาข่าวกรองจากแนวหลังตลอดเวลา(ฮ่าฮ่า)
อีกเรื่องที่ต้องการสารภาพ ผมโขมยอ้อยชาวบ้านโดยเอา"คาร์ไบน์"ประจำกายตีให้หักแล้วเอามากิน(ตอนนั้นทำไปด้วยความคะนองของวัยรุ่นขออภัยจริงๆครับ)
ใบสาบเสือห้ามเลือดแผลกายได้ฉันใด แล้วแผลบนแผ่นดินไทยเล่า แผลใจข้าพเจ้าที่จงรักภักดีองค์ราชันย์เล่า จักใช้สิ่งใดรักษาได้?
