อยากได้คำแนะนำจากอาจารย์ผณิศวรด้วยครับ...ว่าควรไปทางไหนดี....
.......ผมสายตายาว ทำงาน/อ่านหนังสือใช้แว่นสายตายาว 150
ยิงปืนสั้นมือเดียวแบบสากล ยังพอเห็นศูนย์หน้าชัด แล้วก็มองเห็นเป้าชัดไปด้วย ยิงมือขวา+ตาขวา มองสองตา
ลองตัดเลนส์สำหรับยิงปืนให้ยืดแขนแล้วเห็นศูนย์หน้าชัดเนี๊ยบ ก็ทำให้เป้าเบรอไปมาก จนเสียความมั่นใจ คะแนนสู้ยิงแบบตาเปล่าไมได้
จึงยิงไปตามสภาพ ข้อดีคือไม่เครียด และยังขาน 10 เป็น 10 อยู่ แต่ข้อเสียคือเผลอไปโฟกัสที่เป้าบ่อยๆ บทจะหลุดจึงหลุดไกล
อานิสงส์กีฬายิงปืน ทำให้สายตายาวของผมคงที่อยู่ตรงนี้ ไม่ได้เปลี่ยนแว่นมาสิบปีแล้ว
ผมคิดอยู่ว่าถ้าสายตายาวกว่านี้ มองศูนย์หน้าไม่ชัด ขานเป้าไม่ตรงแล้ว ก็จะใช้แว่น ซึ่งคงยิงยากขึ้นเพราะจะเห็นเป้าเบรอมาก
คำถามคือ......ไม่รู้จะรอจนมองศูนย์ไม่ได้ ค่อยฝึกยิงโดยใช้แว่น หรือจะเริ่มฝึกปรับตัวใหม่ ใส่แว่นเสียตั้งแต่วันนี้
ผมยิงเพียงเอาความสุขจากสมาธิ อย่างไรก็ได้ ...... ไม่เครียดครับ
ผมเจอปัญหาสายตายาว ถ้าไม่ได้ใส่แว่นสายตายาว จะอ่านหนังสือไม่ค่อยได้ ยิ่งถ้าใส่แว่นสายตาสั้นด้วยแล้ว
ยิ่งไปใหญ่อ่านหนังสือไม่ได้เลย แต่ถ้าใส่แว่นสายตายาวทำให้อ่านหนังสือได้ชัดเจน แต่มองไกลไม่ได้
ปัญหาคือ ลองไปยิงศูนย์รู ใส่แว่นตาปกติ มองศูนย์หลังไม่ชัด เลยเปลี่ยนเป็นแว่นสายตายาว ก็ยังมองไม่ชัด
เพราะแว่นสายตายาวก็มีระยะโฟกัสฟุตกว่า ๆ ประมาณอ่านหนังสือ ทีนี้เลยมองศูนย์หลังและศูนย์หน้าและเป้าไม่ชัด
ครบทุกระยะ ก็เลยต้องถอดแว่นยิง ยิงไปทั้ง ๆ ที่มองไม่ค่อยชัด ถ้าเป็นขวดเบียร์โดน แต่ถ้าเป็นฝาเบียร์ไม่โดนครับ
หลังยิงไปได้สิบกว่านัด ปวดสายตามาก ว่าจะลองหัดยิงแบบใช้ความรุ้สึก กะ กะ เอาแบบหนังกะติ๊ก แบบคาวบอยนะครับ
