สมาชิกใหม่จริงๆครับ และหลงไหล .375 & .458 (ภาค.2)

[พรานบุญ หลงกรุง]

คุณ willys และหลายๆท่าน เรื่องการใช้เครื่องคอมฯ.นี้ผมไม่ค่อยจะแข็งแรงนัก
ถ้าอะไรนอกเหนือจากทึ่ลูกเขาทำไว้ให้หรือแนะนำก็จะไม่รู้จักดัดแปลงครับ
       เอาอย่างนี้ครับ ถ้าจะพูดคุยกันหลัง ไมล์ ก็เชิญได้ทางนี้  ครับ
                       www.uncleboon2010@hotmail.com

[สหายแป๋ง คนดง]

  ขอนั่งติดตามผลงานในอดีต  ประจำที่เดิมครับ

[จอยฮันเตอร์]

  ขอนั่งติดตามผลงานในอดีต  ประจำที่เดิมครับ

นั่นที่นั่งผมไปนั่งตรงนู่น

[สหายแป๋ง คนดง]

   หง่ะ.......อุตส่าห์หนีมานั่งโคนต้นมะพร้าวยังตามมาไล่อีก  ไปนั่งที่อื่นก็ได้.......สาธุขอให้ลูกมะพร้าวหล่นใส่หัว 

[พรานบุญ หลงกรุง]

            
   ขำกลิ้งที่แม่น้ำจัน .......
               ในปีนั้นคณะชุมไพรรุ่นแรกๆหลายต่อหลายท่าน   ตลอดจนพวกเราที่เพิ่งจบเป็นนักศึกษาป่ารุ่นใหม่
 ต่างก็กระตึอลือล้นตระเตรียมสิ่งของอยู่หลายวัน   ถึงขั้นนอนไม่หลับเอาเชียว  ที่จะได้ออกป่ากับนักนิยมไพรรุ่นใหญ่
อย่างเช่น อาชำนาญ เสรีบุตร อาชาลี เอี่ยมกระสินธุ์ อาดำรงค์ แสงชูวงค์(ก๊ก)
อาชนะ ศรีอุบล และ บิดาข้าพเจ้า   ตลอดจนท่านที่ยังมีชีวิตอยู่อีกหลายต่อหลายท่าน
              คณะของเราเดินทางกันด้วยรถจี๊ปพร้อมหางลากหลายคัน ออกเดินทางกันแต่เช้ามืด    ไปถึงตลาดทองผาภูมิ
ก็เล่นเอาเลยเที่ยงวันไปแล้ว  จากพุเย ทุ่งนางครวญ  โปตาน่า ถึง  ด่านกักไม้ที่ควบคุมด่านโดย  ตาน้ำหวาน
เราแวะลงเอาของกำนันที่แกชืนชอบมาฝาก(อีเเก๊ป)  
              แต่คุณเอ้ย.....จะต้องรอให้หมดไปครึ่งขวดเสียก่อนแกจึงจะยอมเปิดด่านให้    เดินทางต่อลุล่วงเข้าถึงปางไม้กำนันที่ลำเขางู
ก็ตกเอาสามทุ่มกว่าไปแล้วเป็นอันว่า  คืนนี้เราต้องหุงหาพักผ่อนกันที่นี่
              รุ่งขึ้นเช้าพวกเราออกเดินทางกันต่อ จากลำเขางู สู่ ทุ่งเสือโทน(คลีตี้) ทินวย ทิคอง บ้านกระเหรี่ยงสามหลัง
(ที่รวมหมอนไม้เป็นชุมชนใหญ่มีร้านค้า มีตู้เย็นที่ใช้น้ำมันก๊าซ)   เลยเข้าสู่ ปะชิ ซ่งไท้  ดงวี่  และถึงห้วยเซซาโวก็บ่ายแก่ๆแล้ว
จำต้องแว๊ะหุงหา  ดื่มกินกันที่นี่อีกเป็นคืนสอง  
              การขับรถในเวลากลางคืน  ป่าช่วงนี้อันตรายอย่างมาก เพราะรถบรรทุกไม้ท่อนเขาจะออกเดินทางกันกลางคืน  
ถ้าเราไม่รู้เวลาหรือรหัสป่าแล้วละก็  ถ้าไปพบกันในทางลาดชันหลบไม่ทัน  มีหวังแหลกเป็นจุลมหาจุล  เห็นไหมครับท่าน
เส้นทาง  ของเดินทางในครั้งนั้น   กว่าจะถึงเหมืองพุจือได้  ก็ต้องใช้เวลาเดินทางกันถึงสามคืนเชียว
             เส้นทางลำบากทุลักทุเล บางช่วงโหดร้ายมาก   ยิ่งเป็นหน้าฝนแล้วละก็แทบจะตัดขาดจากโลกภายนอกเลย  
รถต้องพร้อมคนขับก็ต้องชำนาญ แต่ตลอดเส้นทางไม่มีด่านเจ้าหน้าที่เหมือนปัจจุบันนี้เลย จะมีก็แต่ด่านของเหมืองและด่านของสัมปทานทำไม้เท่านั้น
                    พวกเราท่องเที่ยวกันในระแวกเหมืองพุจืออยู่หลายวัน ส่วนพวกหนุ่มๆที่แข็งแรงก็เดินเท้าเข้าไปถึงบึงไทร
                    บึงไทรแห่งนี้เหมือน นวนิยายป่าหิมพานต์ สัตว์ป่าทุกชนิดจะลงกินดินโปร่งข้างบึงนี้ตลอดทั้งวัน เป็ดก่าหลายตัวฝูงใหญ่มาก
พวกเราต้องแอบนอนกันใต้โคนต้นไทรใหญ่  เพราะไอ้เจ้าจมูกยาว แมวฝรั่ง ชุกชุมมากๆ  นี่ถ้ารุ่นใหญ่ไม่กำชับพวกเราไว้มีหวังโดนแน่ๆ
                  ดูซิมันเดินลากหางเฉียดที่เราอยู่ไปอย่างไม่เกรงอกเกรงใจเราเลย ไอ้เจ้าแมวฝรั่ง  เราท่องเที่ยวชมวิหคนกร้องอยู่ที่นี้ถึงสองคืน
ช่วงขากลับข้าพเจ้าออกความเห็นว่าน่าจะเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ด้วยการล่องแพลำน้ำแม่จันดีกว่า   เพื่อเป็นการตามรอยที่ท่านเจ้าคุณสรยุทธ์
เคยเล่าให้ฟังถึงการล่องแพที่แม่น้ำจันแห่งนี้
                    ครับท่านผู้อ่านที่เคารพครับ  ช่วงเวลาย้อนกลับไป 30-40 กว่าปีก่อน การเดินทางเข้าสู่ทุ่งใหญ่นเรศวร มิใช่ว่าจะเดินทาง
เช้าไปเย็นกลับ   ได้อย่างเช่นทุกวันนี้   และก็ทราบมาว่าทุกวันนี้ในเส้นทางบางช่วงที่เราเคยลากวินซ์  ที่แสนจะเหน็จเหนื่อย
 รถพลิกคว่ำหงายท้องก็เคยมาแล้ว  ไม่อยากจะเชื่อเลย   พื้นที่ดังกล่าวมีตู้โทรศัพท์สาธารณะเกิดขึ้นเป็นระยะๆ  
ท่านลองนึกดูซิว่า  ป่าจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร  แล้วป่าจะอยู่รอดได้นานแค่ไหน... ?                                        
                                
                       โปรดติดตาม ขำกลิ้งที่แม่น้ำจันในตอนที่.2 เป็นตอนที่ฮา....กลิ้ง  และเกือบจะฮาไม่ออกครับท่าน

[PU45™]

              ลุงพรานบุญครับ ....... ผมว่าลงเป็นตอนสั้นในนิตยสารหรือรวบรวมพิมพ์เป็นพ๊อกเก็ตบุ๊คน่าจะดีนะครับ

              บทความและประสบการณ์ตรงไม่ใช่ผ่านแค่จินตนาการน่าสนใจและติดตามครับ วันนี้ย้อนเหมือนวันวานไม่ได้แล้ว

[เขรางค์-รักในหลวง]

  ขอนั่งติดตามผลงานในอดีต  ประจำที่เดิมครับ

  นั่นที่นั่งผมไปนั่งตรงนู่น

   หง่ะ.......อุตส่าห์หนีมานั่งโคนต้นมะพร้าวยังตามมาไล่อีก  ไปนั่งที่อื่นก็ได้.......สาธุขอให้ลูกมะพร้าวหล่นใส่หัว 

   
    ไม่ต้องแย่งกัน  ได้กันทุกคนจ้ะ

[LadySmith]

              ลุงพรานบุญครับ ....... ผมว่าลงเป็นตอนสั้นในนิตยสารหรือรวบรวมพิมพ์เป็นพ๊อกเก็ตบุ๊คน่าจะดีนะครับ

              บทความและประสบการณ์ตรงไม่ใช่ผ่านแค่จินตนาการน่าสนใจและติดตามครับ วันนี้ย้อนเหมือนวันวานไม่ได้แล้ว

เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะ 

[naisomchai]

นายสมชายเข้ามาติดตามอ่านครับ... สังสัยคงต้องถามคุณอา"พิสุทธิ์ สวามิภักดิ์"เสียแล้ว(ไม่พบท่านเกือบ 20 ปีแล้วจะเป็นอย่างไรบ้างหนอ) ว่าทำไมชื่อท่านหล่นหายจากคณะไปเสียได้ครับ... เย้...

[คนตัวเขียว-รักในหลวง]

ขออนุญาติเข้ามานั่งฟังด้วยคนครับ

[จอยฮันเตอร์]

ขออนุญาติเข้ามานั่งฟังด้วยคนครับ

ต่อคิวลุงแป๋งเลยครับ

[การ์ตูน รักในหลวง]

ที่ลุงพรานบุญโพสไว้ข้างบน ผมจำไม่ได้ว่าเคยอ่านที่ไหน คิดยังไงก็คิดไม่ออก   

[chew - รักในหลวง]

ผมคนร่วมสมัย  แต่ไม่ได้มีโอกาสสัมผัสประสบการณ์แบบนี้มากนัก  ขอถือโอกาสนั่งรอบนอกขอฟังด้วยนะครับ

ชอบทั้งป่าทั้ง ไรเฟิ้ลลูกโตๆครับ

[srimalai_รักในหลวง]

ตอนหนังสือ ชีวิตกลางแจ้ง ของคุณเทียรชัย ออกเล่ม 1 ผมเพิ่งเรียนจบและทำงานใหม่ๆ ตอนนั้นปืนสมิธ โมเดล 19 ราคา 10500 บาท

ครับจะพยายามรำลึก และลำดับภาพให้ได้ชมกันตั้งแต่เล่ม 1 เป็นต้นมา
พี่เปลว  ปัทมา แกเขียนไว้ในหนังสือดังกล่าว  จากการที่เราได้ท่องไพรกันมา
เมื่อครั้งอดีตกาล โดยมีพรานใหญ่ร่วมเดินทางไปด้วยทุกครั้ง "ดำรงค์  แสงชูวงค์"

เอาแบบ คอลัมน์ ย้ายที่กินเหล้า และ ชีวิตกลางแจ้งของข้าพเจ้า ด้วยนะครับ

[พรานบุญ หลงกรุง]

นายสมชายเข้ามาติดตามอ่านครับ... สังสัยคงต้องถามคุณอา"พิสุทธิ์ สวามิภักดิ์"เสียแล้ว(ไม่พบท่านเกือบ 20 ปีแล้วจะเป็นอย่างไรบ้างหนอ) ว่าทำไมชื่อท่านหล่นหายจากคณะไปเสียได้ครับ... เย้...

ดังนั้นขอเป็นสื่่อกลางให้ อาหลานได้พบกัน ณ.ที่นี้ได้เลยครับ
เริ่มจาก  สวามิภักดิ์  หมายเลข .1