สมาชิกใหม่จริงๆครับ และหลงไหล .375 & .458 (ภาค.2)

[Southlander]

อ่านวนไปวนมาหลายรอบ  หลับตาลงก็เห็นแต่ป่าอยากกลับไปอยู่ป่าเหมือนเดิม  แต่คงไม่มีป่าแบบนั้นหลงเหลือให้อยู่อีกต่อไป

อยู่ป่าคอนกรีตนี่แหละสนุก อยากกิน อะไรๆ ก็ได้กิน อยากได้อะไร เที่ยวไหน มีหมด

  บรรยากาศและอากาศต่างกันมากครับ  ป่าคอนกรีตผมชักเบื่อๆแล้วอยู่มาสามสิบปี  มีแตความเจริญทางด้านวัตถุด้านจิตใจมนุษย์กลับตรงกันข้าม

ท่าทางปู่แป๋งเริ่มปลงอนิจจังเสียแล้ว

[สหายแป๋ง คนดง]

ท่าทางปู่แป๋งเริ่มปลงอนิจจังเสียแล้ว

    แต่ยังไม่คิดที่จะละสังขารนะครับ  ยังไหวอยู่คร้าบบบบบบบบบบบบบ

[Southlander]

ท่าทางปู่แป๋งเริ่มปลงอนิจจังเสียแล้ว

   แต่ยังไม่คิดที่จะละสังขารนะครับ  ยังไหวอยู่คร้าบบบบบบบบบบบบบ

 

[สหายแป๋ง คนดง]

ยิ่งมียาดีที่น้าดุลย์ส่งมาให้นะ...................ไม่อยากจะพูดครับ

[sig_surath7171]

มารอฟังเรื่องเก้งเอ๋งครับ ได้เห็นได้ฟังมาหลายที่ละไม่รู้จะเหมือนกันรึเปล่า 

เรียนท่านผู้อ่านทุกท่านทราบ
บทความหรือเนื้อหาที่ข้าพเจ้าเขียนขึ้นมานี้  เป็นการเขียนขึ้นมาจากประการณ์จริงของข้าพเจ้า
เมื่อครั้งอดีตกาลนานมาหลายสิบปีแล้ว  ดังนั้น
     ห้ามมิให้ผู้หนึ่งผู้ใดนำไปใช้เพื่อวัตถุประสงค์อื่น  โดยมิได้รับอนุญาตจากผู้เขียน
     การอ้างอิงข้อมูลใดๆในบทความนี้โดยบิดเบือนหรือขาดความเข้าใจ
      ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้อ้างอิง:


พรานบุญ  ชุมไพร
๑๒  กค. ๒๕๕๓

ขอขอบคุณ คุณลุงพรานบูญ ครับ ที่ทำให้ผมกำลังหลงป่าเมืองไทยในอดีตกาล

[pok3344]

ยาดีของลุงแป่งคือ   ปูเซิน  รึเปล่าเห็นกำลังนิยม สงสัยต้องลองพาไปเช็คกำลังซะแล้วครับ

[คนตัวเขียว-รักในหลวง]

ยังติดตามอ่านอยู่ครับอาพรานบุญ  

[หน่อไม้ส้ม-รักในหลวง]

ยังติดตามอยู่ครับอาพรานบุญ

[สหายแป๋ง คนดง]

ยาดีของลุงแป่งคือ   ปูเซิน  รึเปล่าเห็นกำลังนิยม สงสัยต้องลองพาไปเช็คกำลังซะแล้วครับ

   เรื่องนั้นพักไว้ก่อนครับ  มีโอกาสค่อยพิสูจน์  รอติดตามอ่านเรื่องมันส์ๆจากท่านผู้อาวุโสก่อนครับ

[pok3344]

วันนี้ทำไมเงียบจังครับ.......สงสัยจะซุ่มโป่งกันหมด
ลุงพรานไม่ได้เล่าท่านใดมีเรื่องเด็ดๆก็เชิญเล่าได้นะครับ.....

[พรานบุญ หลงกรุง]

              ได้หมาลืมเก้ง  ........ ตอนที่.4  
ผู้ใหญ่มากเอื้อมมือมาบีบแขนข้าพเจ้าๆ บีบมือตอบกลับทันที 
 เป็นการเข้าใจรหัส ป่ากัน แกกระซิบที่ข้างหูว่า  “  เสือเข้า  ” 

                        ข้าพเจ้ารวบรวมลำดับเหตุการณ์    กองไฟที่เราใส่ฟืนท่อนใหญ่ไว้ก่อนที่จะเข้านอน 
มาบัดนี้ไฟมอดใกล้จะดับแล้วเหลือแต่ถ่านแดงๆที่ห่อหุ้มด้วยขี้เถ้า  กับกลิ่นควันไฟบางๆ
                        เราสองคนอยู่ในท่าเตรียมพร้อม  ข้าพเจ้ากราดไฟฉายไปที่ร้านย่างเนื้อ 
                        ทันใดนั้นเองแสงไฟฉายกระทบเข้ากับดวงตาสีแดงทับทิมเรื่อๆเป็นประกาย
เพียงแว๊วเดียวก็หลบหายไป  ข้าพเจ้ารู้ได้ทันที่ว่ามันเป็นตาอะไร   
                       เสียงน้ำค้างร่วงหล่นกระทบใบไม้แห้งเสียงดังเปราะแปะๆชวนให้ขนรุกยิ่งนัก
นึกแล้วเสียวสันหลัง  เพราะมันเป็นภาพที่ห่างจากเราสองคนไม่ถึงยี่สิบเมตร   ข้าพเจ้ากราด
ไฟฉายไปทางขวามือเหนือหัวนอนของพวกพรานกระเหรี่ยง    อะไรกันนี่ควงตาสีเขียวเป็นประกาย
สองคู่จ้องสู้มองแสงไฟฉายอย่างไม่ลดละ  ในใจนึกว่าคงต้องเป็นเก้ง  แก่ก็ไม่ปักใจนักเพราะถูก
บังด้วยเถาคณฑา  จึงรีบกราดไฟฉายมาที่เดิม
                            แสงไฟจับเข้ากับดวงตาสีแดงเป็นประกายอีกครั้ง  ผู้ใหญ่มาก ก้าวเท้าขึ้นหน้า
ข้าพเจ้าหนึ่งก้าวทันที  เพียงชั่วกระพริบตาลูกซองเดี่ยวไบคาลระเบิดดั่งสนั่นสะท้านป่า  พร้อมกับ
ดวงตาคู่นั้นดับหายไป    ข้าพเจ้ารีบกราดไฟฉายไปทั่วบริเวณอีกครั้งหนึ่ง  เห็นพวกพรานกระเหรี่ยง
ประทับปืนแก๊ปขึ้นบ่าเตรียมจะยิง  ข้าพเจ้ากำลังจะตระโกนร้องห้าม     
                            สายไปเสียแล้วเสียงปืนแก๊ปดังราวกับประทัดแตก     
                            ทุกอย่างกลับคืนสู่บรรยากาศเงียบสงบ     ผู้ใหญ่มากเดินนำหน้าเข้าหาเป้ากระสุนปืน
  อย่างผู้เจนจบไพร   เสือดาวตัวเขื่องนอนเหยียดยาวอย่างหมดศักดิ์ศรี  ......  เสือ
                             เสียงหัวเราะจากเพื่อนพรานชาวกระเหรี่ยง  สักครู่จึงรู้ว่า  หมาไนโดนกระสุนปืนแก๊ป
ตายไปสองตัว  คืนนั้นเราต้องเปิดแม่โขงและกวางทองอย่างละขวด 
                           อาก๊กเคยเล่าให้ฟังว่าหมาไนนี้มันจะออกหากินกันเป็นฝูง    แม้แต่เสือก็ยังเคยถูกฉีกเนื้อ
มานักต่อนักแล้ว   โดยมันจะใช้วิธีล้อมวงแล้วกระโดดเยี่ยวฉีดเข้าตา เพียงชั่วครู่เดียวตาจะฝ้าฝาง
 ปล่อยให้เหล่าหมาไนฉีกเนื้อกินได้อย่างสบายๆ  จึงเป็นที่มาของคำว่า  “ หมาหมู่ “                     
                           หลังอาหารเช้าข้าพเจ้าปรึกษากับพรรคพวกต่างก็ลงความเห็นว่าทริปนี้เอาแค่นี้ก่อนแล้วกัน 
พวกเราจึงเตรียมเก็บข้าวของ  เสบียงเพื่อแยกย้ายกันกลับ
                          เจ้ากระเหรี่ยงผิวหิ้วเนื้อเก้งรมควันหนึ่งขาใหญ่พร้อมกับเนื้อหมาไนมาเป็นของกำนัล 
                          ข้าพเจ้าฯ   จึงตอบปฎิเสธเนื้อหมา   ยกคืนให้เจ้าผิวเอากลับคืนไป 
กระเหรี่ยงผิวดีใจพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ข้าพเจ้า   แล้วกล่าวว่า .........         
                                                                 
                                                        "เนื้อหมาอร่อยกว่าเนื้อเก้ง”


จบบริบูรณ์   ได้หมาลืมเก้ง.....
พรานบุญ   ชุมไพร                                                                                                                                                                                                                                   ๑๖  กค.  ๒๕๕๓

[pok3344]

ขอบอกว่าอ่านคนแรกครับ ตื่นเต้นซะ เป็นผมก็เลือกเก้ง ใครเอาหมาก็เชิญ
แล้วเนื้อเสือกินได้ไหมครับลุง ไม่ได้พูดถึง อ่านเพชรพระอุมาก็กล่าวถึงหมาไนว่ามันโหดสุดๆ
ถ้าผมเจอคงสอยกระจายเหมือนกันครับ ขอบคุณครับลุง

[พรานบุญ หลงกรุง]

ขอบอกว่าอ่านคนแรกครับ ตื่นเต้นซะ เป็นผมก็เลือกเก้ง ใครเอาหมาก็เชิญ
แล้วเนื้อเสือกินได้ไหมครับลุง ไม่ได้พูดถึง อ่านเพชรพระอุมาก็กล่าวถึงหมาไนว่ามันโหดสุดๆ
ถ้าผมเจอคงสอยกระจายเหมือนกันครับ ขอบคุณครับลุง

ขึ้นชื่อว่าพรานป่าแล้ว  ท่านจะถือนักถือหนาว่า สิ่งใดหามาได้แล้วกินได้หมดครับ
เรียกว่า  ดิ้นได้คลานได้ก็กินได้หมด

[sig_surath7171]

คุณลุงครับ เคยเจออาถรรพณ์ของป่าลึก แบบประสบการณ์ผีป่า แบบในนิยายมั้ยครับ

[สหายแป๋ง คนดง]

   ขอบคุณครับท่านผู้อาวุโส  เนื้อหมาแดดเดียวอร่อยกว่าเนื้อเก้งจริงครับ  ผมออกมาช่วยกระเหรี่ยงผิวยืนยันครับ