สมาชิกใหม่จริงๆครับ และหลงไหล .375 & .458 (ภาค.2)

[พรานบุญ หลงกรุง]

อีกคู่หนึ่งครับ  พุฒ ล้อเหล็ก vs แสนศักดิ์ เมืองสุรินทร์พุฒ ล้อเหล็ก vs แสนศักดิ์ เมืองสุรินทร์

[soveat ชุมไพร]

พูดถึงเป้าบิน ......
เมื่อครั้งกระนั้นนกเป็ดน้ำ นกอีลุ้ม นกอีล้ำ ฯลฯ   ยังมิได้เป็นสิ่งต้องห้ามอย่างเช่นทุกวันนี้
เพราะถือว่าปกติมนุษย์ใช้เป็นอาหาร

ช่วงหน้าน้ำ หน้านา พวกเราชาวชุมไพร อย่างเช่น คุณมานพ  อัศวเทพ (พี่ยะ)
คุณสมศักดิ์  เมฆศิลป์ (พี่เล็ก) แห่งอู่ศรีสัมพันธ์ดีเซล และอีกหลายๆท่าน มักจะ
ออกเที่ยวทุ่งกัน  ถ่อเรือออกกลางท้องนา ทดสอบฝีมือกันอย่างสนุกสนาน
 
ข้าพฯ กับอาก๊ก  มักจะรับหน้าที่อยู่หน้าเตา   คอยออกรายการอาหารทั้งเผ็ดและจืด
อย่างพรรคพร้อม แดดอ่อนตะวันเริ่มคล้อยเหล่านักกีฬาก็ทยอยกลับที่ตั้งฯ
 

รูปสุดท้ายลุงแป๋งไปด้วยเหรอครับคุณลุง...

[soveat ชุมไพร]

      รำลึกความหลัง ..... ยังจำกันได้ไหมครับ?

สมานน็อคกอนซาเรด

คู่มวยแห่งปีเลยครับ  ถ้ากอนซาเลสไม่เป็นประเภทหน้าเปื่อยคางผุรับรอง สมานของเราหงายไปนอนแผ่แล้วครับ  แต่ถือว่าสมานเราสู้สุดใจจริงๆ น่ายกย่องมากครับ 

[จอยฮันเตอร์]

นี่แหละครับ  พรานกรุงประเภทนี้ผมพบเจอมาเยอะ  แต่งตัวฉุยฉายเครื่องทรงเต็มยศ

ครั้นเดินออกป่าไปได้หน่อยเดียว ก็ปลดเครื่องพันธนาการฝากพรานที่ไปด้วยทีละชิ้นๆ
เดินผ่านที่แฉะหรือข้ามน้ำข้ามห้วย ก็จะต้องขี่หลังพวกข้ามน้ำ

ออกจากป่ามาก็เล่าเรื่อง หรือเขียนเป็นเรื่องเป็นราว  ว่าผจญภัยอย่างหนักทำตัวเป็น
พรานอย่างผู้รู้  พวกนี้ชวนให้เข้าป่าอีกมักจะปฎิเสธ  

เมื่อสักสามสิบปีที่แล้ว ตอนเที่ยวป่าใหม่ๆ แต่งสะเต็มยศมีเครื่องหลัง ตรงเอวขวามีสปาร์ต้า,เยื้องไปนิดมีกระติกน้ำ เอวซ้ายยืมสามแปดเพื่อนพ่อมาพก ไหล่สะพาย.22คริกโก้ เดิน

ได้ไม่ถึงครึ่งวัน ค่อยๆถอดที่ละชิ้น ขนาดกระติกน้ำยังไม่อยากพกเลยครับ

[soveat ชุมไพร]

เรียน นศท.ปี5  หลงป่าตอนเดินกลับฐานภาคหลบหนีข้าศึก ที่อ่างห้วยหล่ายาง หนองบัวลำภู  ออกเป็นชุดที่6  กลับฐานเป็นชุดที่48      ในป่ากลาคืนมันน่ากลัวโคตรๆ  แถมเดินไปเจอพวกตัดไม้  มันคงนึกว่าทหารจะเข้ามาจับ  ทิ้งเลื่อยทิ้งอุปกรณวิ่งหนีกันหมด  ดีไม่โดนมันยิงตายทั้งชุด 

[JUNGLE]

เรียน นศท.ปี5  หลงป่าตอนเดินกลับฐานภาคหลบหนีข้าศึก ที่อ่างห้วยหล่ายาง หนองบัวลำภู  ออกเป็นชุดที่6  กลับฐานเป็นชุดที่48      ในป่ากลาคืนมันน่ากลัวโคตรๆ  แถมเดินไปเจอพวกตัดไม้  มันคงนึกว่าทหารจะเข้ามาจับ  ทิ้งเลื่อยทิ้งอุปกรณวิ่งหนีกันหมด  ดีไม่โดนมันยิงตายทั้งชุด 

ตอนเรียนมัธยมจบใหม่ๆ ขึ้นไปเที่ยวกินปลากระป๋องที่ป่าภูแลนคาด้าน อ.เกษตรสมบูรณ์กับเพื่อน... ไปกันสามคน... เพื่อนเจ้าถิ่นถือลูกซองยาวของพ่อ... ผมแบกอัดลมพับฐานกับเหน็บ .๓๘ อีกกระบอกนึง... เพื่อนอีกคนไม่มีอะไรมาผมเลยให้เหน็บลูกซองสั้น .๔๑๐... คนถือลูกซองใส่เสื้อแขนยาวสีดำ+กางเกงลายพราง... ผมใส่เสื้อแขนยาวสีดำกางเกง รด. สีขี้ม้า... แถมด้วยหมวแก๊ปของตำราวจที่กิ๊กเรียนพยาบาลตำรวจให้มา... อีกคนกางเกงยีนส์+เสื้อกั๊ก... กำลังไต่หน้าผาลง... สวนทางกับชาวบ้านสามคนที่ขึ้นไปหาเนื้อ... ทั้งสองติดลูกซองยาวหนึ่งกับอีแก๊ปอีกสอง... เขาเห็นก่อนแล้ววิ่งหนี... ต้องตะโกนเรียกกันซะเสียงลั่น... ดีที่เขาไม่ยิงก่อน... ไม่งั้นตายฟรีคับพี่น้อง...

[soveat ชุมไพร]

เรียน นศท.ปี5  หลงป่าตอนเดินกลับฐานภาคหลบหนีข้าศึก ที่อ่างห้วยหล่ายาง หนองบัวลำภู  ออกเป็นชุดที่6  กลับฐานเป็นชุดที่48      ในป่ากลาคืนมันน่ากลัวโคตรๆ  แถมเดินไปเจอพวกตัดไม้  มันคงนึกว่าทหารจะเข้ามาจับ  ทิ้งเลื่อยทิ้งอุปกรณวิ่งหนีกันหมด  ดีไม่โดนมันยิงตายทั้งชุด 

ตอนเรียนมัธยมจบใหม่ๆ ขึ้นไปเที่ยวกินปลากระป๋องที่ป่าภูแลนคาด้าน อ.เกษตรสมบูรณ์กับเพื่อน... ไปกันสามคน... เพื่อนเจ้าถิ่นถือลูกซองยาวของพ่อ... ผมแบกอัดลมพับฐานกับเหน็บ .๓๘ อีกกระบอกนึง... เพื่อนอีกคนไม่มีอะไรมาผมเลยให้เหน็บลูกซองสั้น .๔๑๐... คนถือลูกซองใส่เสื้อแขนยาวสีดำ+กางเกงลายพราง... ผมใส่เสื้อแขนยาวสีดำกางเกง รด. สีขี้ม้า... แถมด้วยหมวแก๊ปของตำราวจที่กิ๊กเรียนพยาบาลตำรวจให้มา... อีกคนกางเกงยีนส์+เสื้อกั๊ก... กำลังไต่หน้าผาลง... สวนทางกับชาวบ้านสามคนที่ขึ้นไปหาเนื้อ... ทั้งสองติดลูกซองยาวหนึ่งกับอีแก๊ปอีกสอง... เขาเห็นก่อนแล้ววิ่งหนี... ต้องตะโกนเรียกกันซะเสียงลั่น... ดีที่เขาไม่ยิงก่อน... ไม่งั้นตายฟรีคับพี่น้อง...

เซฟไว้

[คมขวาน รักในหลวง]

        ต้องเป็นพลวิทยุด้วย  ถึงจะเท่ 
เครื่องสนามครบชุด  พร้อม ปลย.๘๘.....

[JUNGLE]

เรียน นศท.ปี5  หลงป่าตอนเดินกลับฐานภาคหลบหนีข้าศึก ที่อ่างห้วยหล่ายาง หนองบัวลำภู  ออกเป็นชุดที่6  กลับฐานเป็นชุดที่48    ในป่ากลาคืนมันน่ากลัวโคตรๆ  แถมเดินไปเจอพวกตัดไม้  มันคงนึกว่าทหารจะเข้ามาจับ  ทิ้งเลื่อยทิ้งอุปกรณวิ่งหนีกันหมด  ดีไม่โดนมันยิงตายทั้งชุด  

ตอนเรียนมัธยมจบใหม่ๆ ขึ้นไปเที่ยวกินปลากระป๋องที่ป่าภูแลนคาด้าน อ.เกษตรสมบูรณ์กับเพื่อน... ไปกันสามคน... เพื่อนเจ้าถิ่นถือลูกซองยาวของพ่อ... ผมแบกอัดลมพับฐานกับเหน็บ .๓๘ อีกกระบอกนึง... เพื่อนอีกคนไม่มีอะไรมาผมเลยให้เหน็บลูกซองสั้น .๔๑๐... คนถือลูกซองใส่เสื้อแขนยาวสีดำ+กางเกงลายพราง... ผมใส่เสื้อแขนยาวสีดำกางเกง รด. สีขี้ม้า... แถมด้วยหมวแก๊ปของตำราวจที่กิ๊กเรียนพยาบาลตำรวจให้มา... อีกคนกางเกงยีนส์+เสื้อกั๊ก... กำลังไต่หน้าผาลง... สวนทางกับชาวบ้านสามคนที่ขึ้นไปหาเนื้อ... ทั้งสองติดลูกซองยาวหนึ่งกับอีแก๊ปอีกสอง... เขาเห็นก่อนแล้ววิ่งหนี... ต้องตะโกนเรียกกันซะเสียงลั่น... ดีที่เขาไม่ยิงก่อน... ไม่งั้นตายฟรีคับพี่น้อง...

เซฟไว้

ไม่มีผลครับ... อดีตกิ๊กกับเมียผม... ผมแนะนำให้รู้จักกันแล้ว...

...ว่างๆ จะเอารูปมาลงให้ดู...

[คมขวาน รักในหลวง]

        เชื๊อ..เชื่อ

[JUNGLE]

       ต้องเป็นพลวิทยุด้วย  ถึงจะเท่  
เครื่องสนามครบชุด  พร้อม ปลย.๘๘.....

ฝึกภาคสนาม รด.ปี๓ ที่เขาตะกรุดรัง... ปักธงชัย... ผมดันบ้าพลัง... อาสาเป็นพลวิทยุ... ทั้งๆ ที่ถนัดเข็มทิศมากกว่า... แต่รู้ว่าเมื่อถึงเวลาไอ้เพื่อนที่เป็นพลเข็มทิศมันก็มาถามเองแหละ... เลยได้เท่ห์... แบก PRC-25 สมใจ... แถมด้วย ปลย.๖๖ อีกหนึ่งกระบอก... กระติกน้ำอีกหนึ่ง... เดินขึ้นเขาตอนตีสอง... ถึงยอดเขายางแตกครับ... ฝ่าเท้าพอง... ต้องเดินกระย่องกระแย่ง... แถมลงมายิงปืน... เพื่อนคนนึงดันหยิบลูก ค.๖๐ ที่ตกแล้วด้านลงมาเล่นอีก... รถส่งข้าววิ่งมาเหยียบ... พากันหมอบทั้งกองร้อย...  ดีที่มันไม่ตูมตามขึ้นมา...


...นึกถึงเรื่องนี้... อีกประเดี๋ยวจะมีเรื่องผีๆ แบบโจ๊กๆ มาแบ่งปันครับ...

[JUNGLE]

        เชื๊อ..เชื่อ

เรื่องจริงครับ... ครูหมูน่าจะเอาไปใช้นะครับ... ผมว่า...

[คมขวาน รักในหลวง]

        ต้องเป็นพลวิทยุด้วย  ถึงจะเท่ 
เครื่องสนามครบชุด  พร้อม ปลย.๘๘.....

ฝึกภาคสนาม รด.ปี๓ ที่เขาตะกรุดรัง... ปักธงชัย... ผมดันบ้าพลัง... อาสาเป็นพลวิทยุ... ทั้งๆ ที่ถนัดเข็มทิศมากกว่า... แต่รู้ว่าเมื่อถึงเวลาไอ้เพื่อนที่เป็นพลเข็มทิศมันก็มาถามเองแหละ... เลยได้เท่ห์... แบก PRC-25 สมใจ... แถมด้วย ปลย.๖๖ อีกหนึ่งกระบอก... กระติกน้ำอีกหนึ่ง... เดินขึ้นเขาตอนตีสอง... ถึงยอดเขายางแตกครับ... ฝ่าเท้าพอง... ต้องเดินกระย่องกระแย่ง... แถมลงมายิงปืน... เพื่อนคนนึงดันหยิบลูก ค.๖๐ ที่ตกแล้วด้านลงมาเล่นอีก... รถส่งข้าววิ่งมาเหยียบ... พากันหมอบทั้งกองร้อย...   ดีที่มันไม่ตูมตามขึ้นมา...


...นึกถึงเรื่องนี้... อีกประเดี๋ยวจะมีเรื่องผีๆ แบบโจ๊กๆ มาแบ่งปันครับ...

        สมัยเรียน ว.ค.โคราช
ไอ้เบ้ ตัวยังกะกุ้งแห้ง  สมัครเป็นพลวิทยุ
ไอ้นายกินยากสุด ๆ นั่งกินไปเขี่ยไป  บ่นไป
"ของเซ่นศาลพระภูมิบ้านกู  ยังดีกว่านี้อีก"
ถึงหูครูฝึกโดนซ่อมเกือบตาย  ถามสารรูป
ไอ้สองคนนั่น  กับไอ้แจ๊ค ดูได้........

        เชื๊อ..เชื่อ

เรื่องจริงครับ... ครูหมูน่าจะเอาไปใช้นะครับ... ผมว่า...

        เชิญตามสบายเถอะ พ่อคู๊ณ...

[JUNGLE]

เรืองผีๆ ที่ว่า... ตอนเดินออกจากค่ายพักตอนตีสอง... มีทั้งหมดสามกองร้อย... ผมอยู่คนที่สองของร้อยสอง... คืออยู่ช่วงกลางๆ ของขบวนเลยครับ... พอดีตอนที่กองร้อยแรกเดินขึ้นเขาไปแล้ว... เจ้าคนท้ายๆ ของกองร้อยแรกมันดันปวดท้อง... ไม่ใช่ปวดท้องขี้ซะด้วย... ทำท่าจะเดินไม่ไหว... ผมก็เลยส่งวิทยุไปบอกให้หัวขบวนกับท้ายบวนหยุดพัก... ซักครู่ใหญ่ๆครูฝึกใช้ให้เพื่อนเจ้าคนที่ปวดท้องไปดูป่าข้างทาง... ว่าพอจะหามคนป่วยไปทิ้งไว้ข้างถนนให้แพทย์ทหารเอารถจี๊ปมารับได้มั๊ย... เจ้าสองคนนั่นก็พากันเดินไปในความมืด... พอถึงชายป่า(ละเมาะ) ก็พากันวิ่งกลับมา... ครูฝึกเลยตะโกนถามว่า... "พวกมึงเป็นอะไร" สองคนก็ตัวสั่น... บอกว่า... ผีครับๆ "ผีมันเป็นยังไง" "มันครางใส่พวกผม เสียง "ฮือๆ" ครับ... " ได้ยินดังนั้น... ครูฝึกเลยหันมาหาพวกผม... บอกว่าพวกมึงไปดูหน่อยซิ... ผีเป็นตัวยังไง... ผมเลยต้องปลดวิทยุ... กำลังจะเดินไปดู... ก็พอดีมีเงาตะคุ่มๆ สามเงาเดินออกมา... ครูฝึกเลยเอาไฟฉายส่งไปดู... ปรากฏว่าเป็น รด. จากกองร้อยแรกเหมือนกัน... ครูฝึกเลนถามว่าพากันไหนมา... มันพากันตอบว่า... ปวดท้องเลยไปหาที่ขี้... สรุปได้ว่า... เสียงครางฮือๆ ที่สองคนนั่นได้ยิน... คือ... เสียงเจ้าสามคนนี่เบ่งขี้...

...งานนั้น... ฮากันทั้งขบวน... ยกเว้นผีกับคนโดนผีหลอก... เพราะโดนลงโทษด้วยการวิดพื้นกันถ้วนหน้า... แปลกที่พอหัวเราะกันจบ... เจ้าคนป่วยมันหัวเราะจนหายปวดท้องเลยครับ...

[JUNGLE]

  ถามสารรูปไอ้สองคนนั่น  กับไอ้แจ๊ค ดูได้........

ผมไม่ได้เจอพี่แจ๊คนานแล้วครับพี่...