ในความเห็นส่วนตัวผมนะครับ เข้าป่าไม่มีอะไรน่ากลัวเท่างูแล้วครับ(มฤตยู มืด )
จงอางพอทำเนา(เพราะตัวมันโต)พบเห็นได้ง่าย ไอ้ที่น่ากลัวจริงๆ
ต้องไอ้พวกตัวเล็กๆนี่แหละครับ อาทิ กะปะ,สามเหลี่ยม,แมวเซา,ทับสมิงครา เป็นต้น
สุดยอด +1ครับ
นี่แหละั คนเดินป่าจริงๆ มักมีประสบการณ์ไม่เหมือนคนเดินป่าด้วยจินตนาการ
พวกหลังมักชอบโม้ขนาดของงู ยิ่งใหญ่จะดูยิ่งน่ากลัว
แต่คนเดินป่าด้วยหยาดเหงื่อและกำลังขาตัวเองจริงๆ มักกลัวตัวเล็กๆ เพราะมองไม่ค่อยเห็น กว่าจะเห็นก็เข้าใกล้แล้ว
เคยเจอเห่าดงด้วยเหตุบังเอิญ คนนำหน้า อ้ายปอย มันเรียกชื่อผมแล้วบอกอยู่นิ่งๆนะ เดี๋ยวมันไปเอง
เราหยุดกึ๊ก หันมองพื้นดินรอบตัวทันที อยู่ด้านขวา ห่างไม่ถึงเมตร แลบลิ้นแผล็บๆ เลื้อยมาทางเราด้วย
ตัวราวๆแค่เมตรกว่าๆ เรียวๆ อวบกว่าหัวแม่มือเล็กน้อย ผมก็ได้แต่้ยืนนิ่งๆ ตอนนั้นอยู่ระหว่างย่างก้าว
เท้าซ้ายนำ เท้าขวาอยู่ จะชักหดกลับก็ไม่กล้า
มันเลื้อยผ่านหน้าห่างปลายเท้าซ้ายไม่ถึงสองคืบ แล้วหยุดแลบลิ้นแผล็บๆ แล้วเลื้อยต่อ
เหมือนไม่เห็นเรา หรือเห็นแต่ไม่กลัวเรา
พอผ่านไปสักสองเมตร ผมพุ่งตามอ้ายปอยไปเลย ตอนที่ผมหยุด มันหาหยุดรอไม่ เดินไปเรื่อย
มันช่างคนป่าคนดงจริงๆ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ไำม่ใช่ไม่เคยเจอตัวโตๆในระยะเผาขนนะ แต่เวลานั้นมักเป็นช่วงป่าบังตาจริงๆ
ป่าบังตา บางทีหาใช่ป่ารกไม่ แค่ไม้พื้นล่าง หนาพอที่บังตาได้
อีกอย่างที่พอสรุปได้ เราจะเจออ้ายยาวในระยะเผาขนก็ตอนที่มันอยู่ด้านข้าง ถ้าอยู่ด้านหน้า
เห็นแน่ๆ เห็นแต่ไกล เผลอไม่มองข้่างสักหน่อยนะ มาทันที
ระวังข้าง ระวังบนครับ เดินลอดซุ้มไม้ ดูดีๆ
