เห็นรูปนี้ทีไรยังขำ ไม่หาย
คนพาเดินก็บอก เดินขึ้นเขาไปนิดเดียวก็เจอแล้ว ผมก็ถามนิดเดียวแน่นะพี่
เอ้อ....นิดเดียวเท่านั้นแหละ
ผมก็เดินตามไป ถ่ายรูปโน้นรูปนี้ไปเรื่อยๆ หาหน่อไม้บ้างเก็บใบย่านางบ้าง
นึกในใจ ไม่ได้เนื้อก็ได้กินหน่อไม่ละวะ
เดินขึ้นไปถึงยอดเขาแล้ว ท่านพี่เล่นบอกว่าไม่มีตัววะต้องเดินข้ามลูกนี้ไปขึ้นเขาลูกข้างหน้าโน้น
สงสัยมันบินข้ามหนีไอ้พวกหาของป่าหาหน่อไม้ไปเขาโน้นหมดแล้ว
ว่าแล้วยังไม่ทันพักเหนื่อยเลยแกก็พาเดินลงเขาอีกแล้ว
ผลแหละแทบเป็นลม ความสุขกับการเก็บผักเก็บหญ้าใส่ย้ามมาปรุงอาหารตามสูตรพ่อครัวเมืองสุพรรณ หายไปเป็นปลิดทิ้ง
หน้อไม้หน่อไร่ทิ้งหมดเลยพอรู้ว่าต้องข้ามไปเขาลูกข้างหน้า (กูจะหิ้วไปทำไม่ให้หนักหน่อไม้เต็มป่าเก็บตรงไหนก็ได้ ตีนเขาก็มี)
กลับมาบ้านเย็นพอดี น้องไก่วิ่งกันเต็มหน้าบ้านเลย
ยังดีที่ได้น้องไก่มาสองสามตัว กลับมะกอกป่าอีกถุงหนึ่งหน่อไม้อีกสี่ห้าหน่อ
ไม่งั้นมีหวังเคืองกันตาย
กำลังเดินลงไปขึ้นเขาลูกข้างหน้า
ขออภัยภาพไม่เหมาะสมออกอากาศ ขอลงก่อนไว้โอกาศหน้า
