มีอยู่ครั้งที่ป่า"ด่านสิงขร" ผมกำลังทำกับข้าวกับท่านพรานบุญอยู่ที่ camp
ทหารพม่าขอความช่วยเหลือ เพราะลูกน้องโดนกระเหรี่ยงยิงบาดเจ็บสาหัส
รู้ไหมครับพวกมันทำยังไงกับการพยาบาลเบื้องต้น
มันเอาพลาสเตอร์ยาปิดหน้า-หลังในรอยกระสุน เข้า-ออก
แล้วยกใส่รถพวกเราให้ตีไปส่งที่"มะริด"
ครับ ไปไม่ทัน 2 กิโลลูกน้องมันก็ขาดใจตาย(แต่เราต้องตีรถไปส่งที่"มะริด"ในคืนนั้นเลย)
เข็ดเลยครับคบกับไอ้"ม่า"เนี่ย!!
็Ha Ha Ha ใช่เลยคร๊า ฮา
พวกเขาคงนึกว่า ในครัว มี "อายิโน๊ะโม๊ะโต๊ะ" ฮา
ตอนแรกยายก็คิดว่า เป็นการให้ โดยคำจำกัดความว่า "บริจาค" ฮา
แต่ตอนหลัง มันบอกว่า จะเอา เรื่อยๆ ฮา
เวลาพวกเขา "ขอ" อยากได้ อะไร พวกเขาจะ เอา "เดี๋ยวนี้" ฮา
คือมันหักเอา เลยคร๊า
กองทัพ ของพม่า มันไ่ม่ได้เลี้ยงดู "กำลังพล" คร๊า
มันปล่อยให้ไป "หากิน" เอาเอง ตราบใด ที่ยัง "ภักดี" กับส่วนกลาง ฮา
ตัวพม่าเอง จริงๆ มัน คือ ประชากร ที่อยู่ลึก ตอนกลาง ของแผ่นดิน
มีสีผิว ตัวดำๆ ไม่เหมือน "ชนกลุ่มน้อย" ที่อาศัย ตามตะเข็บพรมแดน ของไทย
พวกนี้ ไม่ไว้ใจใคร แม้กระทั่ง เพื่อน ร่วมชาติ เผ่าพันธุ์ อื่นๆในประเทศ คร๊า
ลองสังเกตุ ผู้นำของเขาดูสิคร๊า
ตานฉ่วย หม่องเอ ฮา
ยายเคยพบกับท่านอดีต "แม่ทัพ เชียงตุง"
ตอนนี้ท่านเป็น "ประธานาธิบดี" ไปแล้วคร๊า ฮา
ท่านก็เป็น "พม่า" แท้ๆ เหมือนกัน ฮา
