เสียดายโทรศัพท์พังกล้องถ่ายไม่ได้
ผมมันต้องเป็นโรคจิตซักอย่างแน่ๆเลย
วันนี้รู้ตัวว่าต้องทำงานจนดึก ตอนเที่ยงไปตลาดซื้อคอหมูมาโลหนึ่ง เนื้อเค็มสี่ชิ้นใหญ่(85 บาทไม่รู้หนักเท่าไร)
หมูเค็มเป็นเส้นๆอีกสามสีขีด มาตุนไว้ก่อน
ตกเย็นไปหาเก็บฟืนมีแต่กิ่งมะม่วงเก็บง่ายที่สุดเลยคว้ามาก่อน
เดินไปชายน้ำตัดกิ่งมะดัน มาเหลาให้แหลมไว้รับมือคอหมู (เกือบโดนงูเขียวกันไม่รู้มาแดกลูกมะดันหรือไงเลยปล่อยไปดีกว่า)
ตัดกิ่งไผ่มาผ่าเตรียมไว้สำหรับเนื้อเค็มกับหมูเค็ม
ได้ติดฟืนติดไฟย่างเนื้อย่างหมู่มันได้อารมณ์บอกไม่ถูก
ก่อให้ไฟแดงๆได้ถ่าน ก่อนแล้วค่อยเขี่ยมาตรงหลักที่ทำไว้เป็นหลักไม้ไผ่สด ย่างไปกินเหล้าไป
พอดึกๆไม่มีคนคุยในเวป แล้วผมก็เดินถือปืนไปตามรอบๆบริเวณบ้าน(ข้างบ้านมีไร่มะม่วง)
ส่องไฟดูตามต้นไม้ต้นโน้นต้นนี้ทั้งปืนสันปืนยาวเต็มตัวหมด
แล้วก็เดินกลับมากินเหล้าข้างกองไฟเหมือนเดิม กว่างานที่ทำจะเสร็จก็เกือบๆสว่างๆ
แต่ทั้งหมดทั้งสิ้นที่กล่างมา ผมทำลำพังคนเดียวผู้เดียวลำพัง
เดินทั้งคืนเลยแต่อยู่ในที่ส่วนตัวนะครับ
ไม่รู้เป็นบ้าหรือเปล่าผมยังสงสัยตัวเองอยู่ไม่หาย
ถามเพื่อนมันว่าผมเป็นบ้าแน่นอน
พี่ๆทั้งหลายคิดเห็นเป็นอย่างไรครับผมต้องไปหาหมอได้หรือยัง
สวัสดีชาวชุมไพร ทุกๆท่านครับ
ผมขอตอบว่าไม่บ้าครับ นี่คือวิถีระแวดระวังภัย ซึ่งถือเป็นการเตรียมตัว ฝึกความพร้อมทั้งทาง ร่างกาย และจิตใจครับ
แต่ถ้ามีท่านอื่นที่บอกว่าท่านพรานสุ1000 บ้าละก็ขอให้ท่านรู้ว่าท่านมีเพื่อนที่เป็นเหมือนท่านอีกหนึ่งคน...เพราะผมก็มีอาการอย่าง
ที่ท่านเป็นเหมือนกันครับ.
