ขอเล่าประสพการณ์+ข้อคิด จากที่ต้องตื่นมาใช้ปืนเมื่อตอนตีสามเช้านี่เองครับ.....
มีผู้บุกรุกสองคนปีนเข้ามายกจักรยานสองคันส่งข้ามรั้วไปให้อีกคนที่รอรับอยู่ด้านนอก มันเลือกเอาเฉพาะคันที่มีเกียร์ซะด้วย
ทำงานเร็วจริง เพียงสองสามนาที ก็เอารถออกนอกรั้วพากันขี่ออกไป
ผมอยู่ชั้นบนลงมาเปิดประตูข้างล่างตามออกไป ก็เห็นหลังสามคนห่างออกไปราวยี่สิบห้าเมตร ผมติดประตูรั้วที่ใส่กุญแจ
ผมตะโกน....เฮ้ย....สามคนหันมา....ปัง..ปัง ผมยิงผ่านประตูรั้ว.... มันโดดพ้นแนวสายตาออกไปหลังแนวรั้วบ้านหัวมุม
ผมต้องละสายตามาไขกุญแจรั้ว แล้วตามออกไป....พ้นมุมของสามแยก....บนถนนไม่มีคน .... ผมเข้าใจว่ามันต้องโดดข้ามรั้วเข้าหลบในบ้านแถวนั้น.....
รองเท้าแตะสองคู่ กับจักรยานสามคันนอนเค้เก้อยู่บนถนน จักรยานของผมแค่สองคัน มีเพิ่มมาอีกหนึ่ง
...... 5 5 เสียกระสุนไปสองนัด ได้จักรยานหนึ่งคัน ของดีมีเกียร์ซะด้วย
เลยเป็นภาระให้ต้องโทร.แจ้งเหตุกับสน. ราว 15 นาที ท่านสวป.มาเอง
.... ผมมอบจักรยานให้ไป เผื่อมีเจ้าทุกข์จักรยานหายมาแจ้งความกับตำรวจ
พอตอนสาย ผมขอให้เพื่อนบ้านช่วยดูบริเวณบ้านเขา และจริงดังคาดขโมยมันปีนข้ามรั้วไปซุกเงียบหลังกำแพงรั้วบ้านนั้น
ต้นไม้-ไม้ประดับหักเห็นชัด
ยังต้องเสียเวลาอีกนิดตอนเช้า ไปแจ้งความลงบันทึกประจำวัน ให้เป็นหลักฐาน ตามคำแนะนำของท่านสวป.
ผมได้ข้อสรุปและประสพการณ์กับตัวเอง คือ
- สุนัข (นอนกรงมุ้งลวด กันยาเบื่อ) ช่วยเตือนภัยได้ดี .... ตื่นตัวเพราะเสียงเห่าที่ต่างจากปกติ
- รั้วโปร่ง ประตูโปร่ง เห็นเป้าหมาย ยิงผ่านรั้วไปได้...... ผมไม่ยิงขึ้นฟ้า..ยิงหวังผลไปที่คน...ให้ใกล้..เฉียด....พอให้หนาว
(ยิงจากท้ายรถในภาพผ่านประตูอัลลอย ภรรยาชมว่าเก่ง อิ อิ ที่ไม่ยิงประตูรั้วบ้านตัวเอง .... แต่เจ็บใจเจ้าขโมยทำลูกศรบนรั้วหัก ฟันหลอ
)
- ปืนลูกโม่ บรรจุพร้อม ยิงดับเบิ้ล ใช้ได้เร็ว ปลอดภัย และ ได้อย่างใจ
- เลเซอร์กริฟ เวลาเมาขี้ตา แสงน้อย ช่วยให้รู้ตำแหน่งกระสุนตกก่อนลั่นไก รู้ว่ากระสุนจะไม่โดนคน แค่เฉียด และรู้ว่ากระสุนจะไปหยุดที่ผนังรั้วบ้านถัดไป
- ภรรยาผมถามกระสุนนัดละเท่าไร .... ผม(แกล้ง)บอก..ยี่สิบห้าบาท ......... เธอบอก....โห สองนัดห้าสิบบาท เสียดาย
