สายทางหนองคายรายงานมาว่า ตอนนี่ครูแหงถืกกำหนดตารางเวรในแต่ละมื้อตามนี่
1. ตื่นตีสี่ เกือเป็ด-ไก่ ล้างหน้าไก่บ่ได้เลยถืกลงโทด
2. ก่อนตีห้าต้องนึ่งเค่านึ่งน้ำจัดแจงเค่าปลาอาหารไว้ถ้าพันละยา
3. จัดเตรียมเสื้อผ้า-เกิบส้นหย่อง-กะป๋องแป้งแป่งกะป๊องไว่ให้พันละยาตบหน้า โอ๊ะตบแต่งขั้นตอนนี่ต้องให้แล้วก่อนหกโมงเซ้า
4. หกโมงเซ้าตงเป๊ะครูแหงต้องคานตอบมอบตอบเข่าเข้าไปปลุกพันละยาอันเป็นที่เคารพอย่างสูงให้ลุกไปอาบน้ำแต่งโต
5. ป้อนเค่า-ป้อนน้ำพันละยาทีละคำอย่างบันจง ห้ามแนมหน้า-หน้าปาก-ห้ามเว้า-ห้ามขอ............หย้อนยามกางคืนเคยขอแล้วแต่เฮ็ดให้พันละยาบ่ได่แหงบ่ขำ
6. หลังจากป้อนพันละยาเป็นที่อิ่มหนำสำลานแล้วกะเป็นทีของครูแหงที่สิกินของเหลือต่อจากพันละยา
7. ภายในเวลาสิบนาทีครูแหงต้องฟ่าวอาบน้ำทาแป้งโตให้เรียบร้อย
8. เจ็ดโมงเคิ่งทำหน้าที่สารถีขับรถส่งลูกส่งพันละยาไปโรงเรียน
9. ซ่วงเวลาแปดโมงเคิ่งฮอดบ่ายสามเคิ่งครูแหงต้องไปปะติบัดหน้าที่หลักของโตเอง แต่ต้องรายงานโตต่อพันละยาเป็นระยะๆ
10. ข้อนี่สำคันทางสายรายงานมาว่าครูแหงเก็บกดจากบ้านแล้วกะมาระบายกับเด็กน้อยถั่วทีปถั่วแดน จาตีฮอดครูนำกัน
11. เหมิดหน้าที่จากการสอนครูแหงกะต้องไปปะติบัดตามข้อแปดย้อนขึ้นไปหาข้อหนึ่ง...ฯลฯ
**** ลองเบิ่งซั่นแหล่วพี่น้องเอ้ยเฮ็ดซุมื้อๆมันกะเปิดกะหน่ายเดะเนาะคนเฮา สมควรอยู่ดอกหล่ะหวาสิโทดพันละยาหมอกะบ่ได่
หย้อนย่านเขาบ่มักเจ่าของแต่ทีแลกเลยอาสาเฮ็ดให้เขาเหมิดทุกอย่าง ได้เขามาแล้วสิเซากะบ่ได้ย่านเสียสัจจะเสียศักดิ์ศรีครูซี8
อดสาเอาเด้อหมอตายแล้วกะแล้วดอกโตนั่น เหมิดทุกข์เหมิดโศกเหมิดโรคเหมิดภัยเด้อหมอเด้อ
ป๊าดปานนั้นติอ้ายครูผม คั่นซั้นผมกะภูมิใจแล้วที่ยังเป็นหน่อยกว่าอ้ายครูแหง
