หลังจากที่น้องเขาหายจากอาการเจ้าที่สิง
...เราก็เดินกันต่อไป...จนมาถึงผาเหยียบเมฆความหิวจึงเข้ามาเลย ขอที่ป้าร้านขายของนั้งกินข้าวที่ห่อมาจากเมื่อเช้า...(เวรกรรม..จริง!) แต่ก็ได้อุดหนุนน้ำจากป้านะครับ....แล้วด้วยความหล่อของพวกผมลูกค้าก็เริ่มทยอยมาสั่งข้าวจากร้านของป้า...แต่ยักจะมีใครมากินในร้านเออ..สงสัยจะอายกันนะซิ!...ฮิๆๆๆ.....(เปล่าหลอกครับกลัวพวกผมต่างหากและร้านป้าแกอยู่ระหว่างกลางทางพอดี)
"กินบนเรือน อย่า--บนหลังคา"....ผมจำคำนี้ได้ดีจึงช่วยเหลือป้าเล็กๆน้อยๆ (ก็เปล่าอีกละครับ...เพราะน้องเสื้อแดงต่างหาก โอ้ว!...งานนี้ความเป็นพี่น้องเกือบขาดกัน
...น้องแก้ว...สาวใต้จากพัทลุงครับ....มากับแฟนครับที่ยื่นเกาขาอยู่โน้นครับ...วิ่งกลับเกือบไม่ทัน..แฮ)
กินกันเสร็จแล้วก็เป็นอย่างนี้ครับ.....ไม่อายสาวๆเดินผ่านไปผ่านมาเลยยยยย
รอยเท้าที่ย่ำลงไปบนพื้นทราย....ดูด!....ดูดพลังไปครึ่งเลยครับ
เย...มาถึงผาหล่มสักแล้วครับ....ดำเลย
