สวัสดีครับท่านสมาชิกทุกท่าน Diana
ที่คุยกันเรื่องแรง แรงรีคอยส์
กรณีของกระผมนี่มันแรงรอคอย กับเจ้า M54 ที่ว่ามีแรงรีคอยส์ที่ต่ำ
แรงรอคอยแรก ก็โดนเจ้า M54 ...มือสอง...ที่ว่ามีแรงรีคอยส์ที่ต่ำแล้ว...อัดเข้าไป...นั่งรอ นอนรอไป 45 วัน
นั่ง นอน กอดปืนเงินเราทะเบียนเจ้าของเดิม...เหมือนหนีตามกันมาไง...ไม่รู้...ลักลอบคบกันชัดๆ...ผู้ใหญ่ไม่รู้ไม่เห็น...
โธ่...ไอ้เรามันมือที่สอง
เมื่อวันศุกร์บ่ายที่ผ่านมา...ไปรษณีย์บัตรแล้วตอนเช้า
ตอนบ่าย...พากัน (gun) ไปทำ ป4. ที่วัง...ตอนนั้นก็บ่ายโขแล้วละ...แถมขับรถหลงทางอีก
ขาไปใช้วิธี ห่อผ่าขาว...อุ้ม...เดินจากสนามม้า เดินข้ามถนน พาปืนยาว...อัดลม...
ปืนมัน...น้ำหนักมาก ลำตัวยาวเฟื้อย เดินผ่านฝูงชน มอเตอร์ไซรับจ้าง ใครๆก็มอง อายชะมัด ก็ไม่เคยนิครับ
ขั้นตอนทุกอย่าก็เป็นไปได้ราบรื่นดีทุกอย่าง...ไม่ว่าจะเดินสะเหร่อ...สะหร่า...
ไปถามที่ ประชาสัมพันธ์ ไปต่อที่ช่อง 7 ไปต่อที่ช่องตรวจ กลับไปช่องที่ 7 จ่ายเงินไป 100 บาทถ้วน
ก็ได้จดทะเบียนกันเสร็จสิ้นเสียที ไม่ต้องลักๆ ลอบๆ คบ กันเสียที...
ในใจนึก...จะกอดจะขยำย่ำยี...ให้หาย...มันเขี้ยวสักที...รอมานานไม่ได้ควงออกงานเลย...คราวนี้แหละ...ออกหน้าออกตากันเสียที
...เหมือนฟ้าผ่ามากลางใจ...กับนำเสียงแสนหวาน...ของผู้ใหญ่...ฟาดลงมา...
ห้ามชีวิตอันกำลังเริ่มโรยด้วยกลีบกุหลายและคราบสนิมถ้าไม่รักษาให้ดี
...ป4. ต้องรออีก 45 วันนะนะค่อยมารับ...
กระผมเองก็ ก้มหน้า ก้มตา รับ และพากัน (gun) ไปนั่งห่อผ้า...แล้วซมซาน ฝ่าฝูงชน...แว๊ะทานซาละเปา...
แล้วจึงกลับบ้าน ฝ่าการจราจรที่ติดขัด...ชองบางกอก แดนศิวิไล
แรงรอคอยที่แสนจะยาวนานซะเหลือเกิน...รวมน่าจะ 90 วัน...กรรม แท้ๆ...
ด้วยความนับถือ
แตงโมหวานฉ่ำ...ช้ำรัก