ประเทศใคร ?... ในหนึ่งวัน

[Peerapat - รักในหลวง]

          โรงเรียนมัธยมที่ต่างจังหวัด

          12.30 น. ที่ โรงเรียน มีการเลือกตั้งประธานนักเรียน พี่ๆ ชั้น มัธยมปลาย เดินแจกเอกสารหาเสียงในโรงอาหาร บ้างกลุ่มก็จัดเวทีเล็กๆ เพื่อพูดถึงสิ่งที่ตนจะทำให้โรงเรียน เด็กหลายคนสนใจกิจกรรมเลือกตั้งที่โรงเรียน ปราณี นักเรียนหญิงมัธยมปลาย ห้องเรียนเก่ง เดินผ่าน กิจกรรม ดังกล่าว อย่างไม่สนใจ เป็นปกติที่ห้อง ของปราณี จะสนใจการเลือกตั้งน้อยกว่า เด็กห้องกิจกรรม เป็นอย่างนี้มาทุกปี ห้องเด็กเรียน จะตั้งใจเรียน

          เพราะทุกคนไม่อยากเสียเวลาส่วนตนในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยในคณะ ที่ตนหมายมั่น

          นายอำนาจ ใหญ่คับฟ้า ลูกนักการเมืองท้องถิ่นรู้ดีว่าตนเรียนหนังสือไม่เก่ง ชอบทำกิจกรรมและต้องการเตรียมตัว ไว้วันหนึ่ง เมื่อเขาโตขึ้นเขาจะต้องเป็นนักการเมือง เหมือนพ่อและบรรดาญาติของเขา แต่เขาต้องการมากกว่านั้น เขาต้องเป็นนักการเมืองระดับประเทศให้ได้ ปีนี้ นายอำนาจ จึงลงเลือกตั้งเพื่อเป็นประธานนักเรียน อำนาจ ชอบที่จะทำกิจกรรมที่ต้องโต้วาที

          เพราะเขาสังเกตได้ว่า การฝึกโต้วาทีน่าจะช่วยให้เขามีทักษะ เพียงพอที่จะทำงานการเมืองในอนาคตได้

          แต่ ด.ช. วินัย ยังคงรักประเทศไทย เจอทางเลือกใหม่ของชีวิต เขามั่นใจเขาทำได้แน่ๆ เขาสังเกตแล้วเขามีพรสวรรค์ที่ทำให้เพื่อนหัวเราะ และเขาใฝ่ฝันจะเป็นตลกดังคับฟ้า วงการบันเทิงไทย หลังจากที่เขาได้ดูรายการสัมภาษณ์หลายวันก่อน ที่เปิดใจการทำงานของตลก ในบ้านหลังใหม่ราคาเกือบร้อยล้านบาท ความก้าวหน้าในอาชีพ วงการบันเทิง เขาเห็นตลกดังคนเดิมอีกครั้งทางจอทีวี ในงานประกาศผลรางวัลบันเทิง

          ตลกคนดังกล่าว เป็นพิธีกร และ เขาชอบที่จะได้อยู่ถามกลางๆสาวสวยมากมาย เช่นตลกคนดัง

[Peerapat - รักในหลวง]

          ห้องทำงานนักการเมืองใหญ่ในสภา นักวิชาการ

          14.30 ศ.ดร.รู้จริง เรื่องเมืองไทย ผู้บริหารมหาวิทยาลัย ต้องไปให้ข้อมูล เกี่ยวกับการศึกษาและเรื่องการพัฒนาอุตสาหกรรมของประเทศ ว่าต้องดำเนินการไปทางไหน นักการเมืองสงสัยว่าเหตุใดประเทศเราถึงไม่มีบริษัท ที่มี องค์ความรู้ของตนเอง และสามารถแข่งขันได้กับตลาดโลกเหมือน ดังประเทศเกาหลี หรือมาเลเชีย อะไร คือความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ในการสร้างนโยบายพัฒนาประเทศที่ผ่านมา และเป็นไปได้ไหมที่เราจะพึ่งตนเองได้ทางการผลิต นักการเมืองผู้มีวิสัยทัศน์ เชื่อว่า การผลิตได้เองคือความมั่นคงของชาติ

          นักการเมืองใหญ่ ในสภา “เป็นไปได้ไหมที่เราจะสนับสนุนให้เกิดการสร้างงานเองของคนในชาติ”

          ศ.ดร.รู้จริง เรื่องเมืองไทย “ได้ครับ แต่ การสร้างงานจะช้ากว่าการสนับสนุนให้ต่างชาติมาลงทุน”

          นักการเมืองใหญ่ ในสภา “แล้วเราจะทำอย่างไรให้ เกิดบริษัทข้ามชาติด้านเทคโนโลยีของเราเองเหมือนอเมริกา ญี่ปุ่น เกาหลี ก็ได้ ผมยังจำได้ตอนผมเป็นนักการเมืองใหม่ๆ เกาหลียังตามหลังบ้านเราอยู่เลย”

          นักการเมือง รำลึกความหลัง เมื่อเกือบ 30 ปีที่แล้ว ที่ เกาหลีใต้ ยังส่งคนมาดูงานการเกษตรที่ประเทศไทย

          ศ. ดร.รู้จริง เรื่องเมืองไทย “ได้ครับ เราทำทั้งสองทาง สนับสนุนโครงการบ่มเพาะธุรกิจในระดับอุดมศึกษาเพื่อให้ อาจารย์และนักศึกษานำองค์ความรู้มาสร้างธุรกิจ อันนี้เป็นการพัฒนาระยะยาว และเราก็สนับสนุนให้ต่างชาติมาลงทุน ในนิคมอุตสาหกรรมที่เราพัฒนา อันนี้เป็นระยะสั้น ทำให้เกิดการสร้างงานและการถ่ายทอดเทคโนโลยีไปในตัว”

          ผู้บริหารมหาวิทยาลัยทางวิศวกรรมเสนอนักการเมือง ทั้งๆ ที่เขารู้ความจริงดีว่าหากทำเช่นนี้คงยากที่จะทำให้ อุตสาหกรรมไทย เติมโตขึ้นมาเป็นอุตสาหกรรมหลักของชาติได้ อย่างมากธุรกิจจากองค์ความรู้ที่บ่มเพาะในมหาวิทยาลัย ก็เป็นเพียงธุรกิจที่ ขนาดเล็กที่ต่างชาติ ไม่สนใจ ยากที่จะเกิดบริษัทชั้นนำในตลาดโลกได้ อย่างที่ อเมริกา ญี่ปุ่น หรือ เกาหลี

          และเขาเองไม่เคยเชื่อเลยว่านักศึกษาไทยจะทำได้สำเร็จ ในเมื่อเขาที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำจากต่างประเทศ และผลการเรียนดีที่สุดในขณะนั้น ยังไม่รู้เลยว่าจะ   สร้างบริษัทชั้นนำของโลก ตามที่นักการเมืองต้องการได้อย่างไร

          และที่สำคัญเขาเพิ่งตกลงรับเป็นที่ปรึกษาอย่างไม่เปิดเผยให้ บริษัทเอกชนที่ทำธุรกิจพัฒนาที่ดิน เพื่อสร้างนิคมอุตสาหกรรมให้บริษัทข้ามชาติ มาลงทุนตั้งโรงงาน อุตสาหกรรมในประเทศไทย

         
          “วันชัย ค่อยดูเถอะ ถึงคราวข้าแล้ว ที่จะรวยกว่าเอ็ง ในที่สุดฟ้าก็ให้โอกาสคนเรียนเก่งกว่า เช่นกู”

[Peerapat - รักในหลวง]

          นักข่าวที่ตระเวนถ่ายภาพที่ปลายด้ามขวาน

          15.40 น. มานพ อายุ 34 ปี เดินทางโดยรถไฟจากหาดใหญ่ไปสุไหงโกลก เขาตั้งใจ จำถ่ายภาพ การเดินทางวิถีชีวิตของชาวบ้าน ในสามจังหวัดไปลงในบล็อกส่วยตัวของเขาเพื่อเล่าเรื่องราว ที่มีพื้นที่ให้น้อยเหลือเกินในสื่อส่วนใหญ่ในปัจจุบัน

          ไม่ว่าจะเป็นโทรทัศน์หรือหนังสือพิมพ์ เขาเป็นนักข่าวประจำหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง บ้านเกิดดังเดิมของเขาไม่ใช่คน ปักษ์ใต้ แต่งานที่เขาทำ ทำให้เขาตัดใจไปจากดินแดนแห่งนี้ไม่ได้

          วันนี้เขาได้รู้ข่าวผู้หมวดหนุ่ม วัย 24 ตายจากไปอีกคน

          จากการปฏิบัติหน้าที่ เขาเองสงสัยว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้ คนเหล่านี้มาทำงานในที่เสี่ยงภัยเช่นนี้ กว่า 4 ปีที่เขาทำงานในดินแดนแห่งนี้ เขาได้สัมผัสชีวิต ของผู้คนที่เสียสละ ครู ตำรวจ ทหาร เจ้าหน้าที่ ที่ต้องให้บริการสาธารณะ แก่ บุคคลในพื้นที่ ชาวบ้านที่ต้องการอยู่กันอย่างสงบสุข ที่มีที่ยึดเหนี่ยวเดียวกัน ความเป็นชาติเดียวกัน...

          เขาเองไม่รู้ว่า ชาติเดียวกันคืออะไรเขาไม่รู้

          เขาต้องการถ่ายทอดให้คนส่วนอื่นได้รับทราบ และไม่อยากให้ลืมว่าที่แห่งนี้ยังมีอยู่และเรียกว่า ประเทศไทย เช่นกัน เหตุการณ์ความรุนแรงยังเกิดขึ้นทุกวัน ผู้ปฎิบัติหน้าที่ เสียชีวิตก่อนวัยอันควร

          เขาเริ่มรู้ตัวว่าเขาจากดินแดนแห่งนี้ไปไม่ได้ หากเขาไม่ทำหน้าที่นักข่าว จะมีใครมาทำข่าว เพื่อนนักข่าวคนอื่นเท่าที่เขาพูดคุยคงไม่มีใครกล้ามา แล้วภาพที่เขาอยากให้คนส่วนอื่นได้เห็น จะมีใครรู้ดีไปกว่าเขา ว่า เขาอยากเห็นภาพอะไร

          นับจากวันแรกที่เขาเดินทางมายังดินแดนแห่งนี้ เขาเดินทางถ่ายภาพ เขาไม่รู้ว่าเขาตามหาภาพอะไร ภาพอะไรที่เขาอยากเห็นและอยากให้คนอื่นได้เห็น

          4ปีที่เขาเดินทางถ่ายภาพ ทำให้ภาพที่เขาอยากเห็นและอยากให้คนอื่นได้เห็นชัดขึ้นเรื่อยๆ จนวันนี้เขารู้ว่า ภาพที่เขาอยากให้คนส่วนอื่นได้เห็นคืออะไร

          “คนที่กำลังเสียสละ ทุกข์ทุกคน”

          ถึงแม้ว่าวันนี้เขาจะรู้ว่า ภาพที่เขาอยากให้คนที่ไม่ได้อยู่ในดินแดนสามจังหวัดได้เห็น คือภาพอะไร แต่เขาก็อยากจะถ่ายภาพเหล่านี้ต่อไป และเขาเองก็ไม่อาจจาก ภาพที่เขาเห็นมาได้

          ภาพคน ที่กำลังเสียสละกว่าเขา...

          รถไฟเดินทางไปปลายทางที่ปลายด้ามขวานของประเทศไทย

          เขาอยากให้คนไทยที่เหลือได้เห็นภาพเดียวกับเขา

          เขาจะถ่ายภาพต่อไป เพื่อว่า...
         
          วันหนึ่งภาพที่เขาถ่ายจะช่วยให้คนไทยเห็นภาพเดียวกัน
         

[Peerapat - รักในหลวง]

          โต๊ะทำงานของคนกลัวตาย

          ".....ท่องคาถาเอาไว้ว่าไม่อาจตาย ทุกๆลมหายใจมีไว้รอเธอ หลั่งเลือดทาแผ่นดินภาคภูมิเสมอ ฉันจะเคียงข้างเธอ........บนแผ่นดินของเรา..."

          รู้ว่าเสี่ยงทุกครั้งที่ออกทำงาน
          อะไรก็เกิดขึ้นได้ทุกวินาที
          ปลอบใจตัวเองไว้ตลอดว่าตายไม่ได้
          แต่ถ้าเกิดมีวันนั้นจริง ๆ ก็ไม่เสียดายนะ
          เกิดมา ตายครั้งเดียว ไม่เคยกลัว
          ตายเพื่อชาติ ไม่กลัวและไม่เสียดายเลยจริง ๆ

          บันทึกของหมวดตี้

          เป็นข้อความที่ผมได้อ่านจากหน้าเว็บบล็อก
          ที่ไว้บันทึกเรื่องราวประจำวันของผู้หมวดหนุ่มวัย 24

          วันนี้ผมตั้งใจจะเขียนบทความในหนังสือเล่มใหม่

          เรื่องราวเกี่ยวกับการแย่งบ่อน้ำสาธารณะของหมู่บ้าน มาเป็นประโยชน์ของตนในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ต่อจากเรื่องสั้นในหนังสือ “สิ่งที่พ่อไม่เคยรู้”       

          แต่ผมไม่สามารถเขียนหนังสือได้ ข่าวการตายของผู้หมวดทำให้ผมต้องนั่งอ่าน เรื่องที่ผู้หมวดเขียนเอาไว้ในอินเตอร์เน็ตทั้งวัน หลายวัน
 
          การตายของหมวด ทำให้ผม ละอายใจ

          ผมอยากทำอะไรได้มากกว่านี้

          ความรู้ที่ผมมีความจริงที่ผมมองเห็น
          ช่างมีค่าน้อยเหลือเกินเมื่อเทียบกับความเสียสละที่หมวดมี

          ผมไม่รู้จะทำสิ่งใด

          บ้านเมืองที่หมวดมองเห็น
          ภาพประเทศที่หมวดแบกไว้

          ผมไม่รู้ว่าประชาธิปไตยขนาดไหน จะเหมาะกับสังคมเรา

          ผมรู้แต่ว่า ขนาดบ้านเมืองเราที่มีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ที่ทรงงานอย่างเสียสละให้เห็นเป็นตัวอย่างผู้นำที่ดียิ่ง บ้านเมืองเรายังมีปัญหาทางการเมืองมาตลอด แล้ว การปกครองแบบอื่นๆ ที่ไม่มีตัวอย่างผู้นำที่เสียสละ จะนำพาประเทศชาติได้หรือ

          ผมอยากให้คนไทยตื่นขึ้นจากความเห็นแก่ตัว ลุกขึ้นมาสู้กับความชั่วช้าทั้งหลาย ทำให้คนเลวกลัว เปิดทางให้คนเสียสละได้นำพาแผ่นดิน

          อยากให้ทุกคนทำหน้าที่ตน อย่างรับผิดชอบ
          เพราะคนที่ทำหน้าที่รักษาแผ่นดิน ที่เสียสละ ตายแทนเรา...

          อายุน้อย ลง กว่าเรา ทุกวัน

          ผมอยากให้ฝันของผู้เสียสละเป็นจริง

          การปกครองที่ได้ผู้นำที่เสียสละ รับผิดชอบ เป็นผู้นำพาแผ่นดิน
          และเดินตามพ่ออย่างไม่หลงทาง…

          ผมจึงตัดสินใจเขียนเรื่องสั้น เรื่องนี้ขึ้นมา
          ขณะที่กำลังฟังเพลง "สุดแผ่นดิน"

          นี้ คือ สิ่งหนึ่ง ที่ คน รักตัว กลัวตาย พึงทำ

          เพื่อ รับผิดชอบ ต่อ โอกาส ที่ได้รับ จากผู้ที่เสียสละ ที่ตายแทน ตน


          21.00 น. ประเทศใคร ?.. ในหนึ่งวัน




                     

[Peerapat - รักในหลวง]

ทุกลมหายใจ

          เรื่อง สั้น เรื่องนี้ แต่้งขึ้น หลัง วันครบรอบ วันเกิด วัน ตาย ของผู้หมวดตี้

          20 มิ.ย. 51 โดย ทั้งเรื่อง ที่แต่ง เกิดจาก รู้สึก สำนึก ในความเสียสละ
          ของ ผู้หมวด หนุ่ม ที่ตาย แทนเรา

          ขอแสดงความเสียใจ และ เคารพ ในทุก ชีวิต ที่เสียสละ อย่างสูง ยิ่ง

          เอกราช จันทร์ดอน
           

[ราษฎร์หน้า เส้นหมี่]

ขอบพระคุณครับ

[Peerapat - รักในหลวง]

ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะครับ

เพื่อนสมาชิกมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ เกี่ยวกับบทความเรื่องสั้นเรื่องนี้ 

[Choro - รักในหลวง]

  ขอบคุณครับ

 หน้าที่และจิตสำนึกของเรามันไม่เหมือนกันครับ ยอมรับรู้ว่าเศร้าและเสียใจทุกครั้งที่ได้ข่าวการสูญเสียเกิดขึ้น

 ไม่อยากให้พี่น้องเราต้องตายไปมากกว่านี้ครับ 

[Peerapat - รักในหลวง]

ขอบคุณที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นครับ


ผมมีความรู้สึกไม่แตกต่างจากท่าน..

[ราษฎร์หน้า เส้นหมี่]

เกิดก้อนสะอื้นในลำคอครับ หูมันพลันได้ยินเสียง เพลงราตรีสวัสดิ์ ตรงกับเนื้อหานี้ทีเดียว  

แล้วก็ตาผมยังเห็นวิถีชีวิตของคนที่ไม่รับรู้ไม่ใส่ใจความเป็นไปของความเลวร้าย
วัยรุ่น ผู้ใหญ่ ที่ยังทำตัวเหลวไหลเหลวแหลก ที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน

ผมปวดหน่วงในหัวอกทุกครั้งกับการล้มลงไปของรั้วของชาติครับ 

เมื่อมีโอกาสให้ผมได้ช่วยเหลือแบ่งเบาภาระผู้กล้าผมยินดีจะทำแบบเต็มใจสุดๆครับ

[JJ-รักในหลวง]

อยากให้เมืองไทย มีคนดีเยอะๆ
และอยากให้คนไทย ทั้งแผ่นดิน สามัคคีกันไว้ครับ
แต่ไม่รู้จะเป็นไปได้มั้ย

[แสนสุข]

ขอบคุณครับ  

[Peerapat - รักในหลวง]

เกิดก้อนสะอื้นในลำคอครับ หูมันพลันได้ยินเสียง เพลงราตรีสวัสดิ์ ตรงกับเนื้อหานี้ทีเดียว  

แล้วก็ตาผมยังเห็นวิถีชีวิตของคนที่ไม่รับรู้ไม่ใส่ใจความเป็นไปของความเลวร้าย
วัยรุ่น ผู้ใหญ่ ที่ยังทำตัวเหลวไหลเหลวแหลก ที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน

ผมปวดหน่วงในหัวอกทุกครั้งกับการล้มลงไปของรั้วของชาติครับ 

เมื่อมีโอกาสให้ผมได้ช่วยเหลือแบ่งเบาภาระผู้กล้าผมยินดีจะทำแบบเต็มใจสุดๆครับ

ขอ+แทนคำขอบคุณ แทนใจของผู้เสียสละทั้งที่จากไปและผู้ที่ยังทำหน้าที่อยู่ ณ ขณะนี้

พวกท่านเหล่านั้นไม่ต้องการอะไรมากไปกว่า กำลังใจ จากคนสายเลือดเดียวกัน แผ่นดินเดียวกันที่เขากำลังปกป้องอยู่ในขณะนี้..

[Peerapat - รักในหลวง]

วันนี้ผมย้อนกลับมาอ่านบทความนี้อีกครั้ง


 เลยขออนุญาตยกมาแบ่งปันกันครับ

                   

[ขุนช้าง-รักในหลวงและสมเด็จพระเทพ]

เชื่อผมไหมครับว่า พวกคิดไม่ดีกับประเทศชาติอ่านไปก็ไม่รู้สึกอะไรครับ เพราะถ้ายังมีสำนึกชั่วดีอยู่ก็จะไม่ทำหรอก  สำหรับผมอ่านแล้วสะอึกครับ