ผมก็ว่าผมพร้อมนะ ช่วงนี้กำลังว่างจัดเลย กำลังซ้อมท่านั่งยิงอย่างขมักเขม้น
ฝีมือการยิงคิดว่าต้องปรับให้สูงขึ้นอีกหน่อย นกกระจอกเกาะกระจกมองข้าง
เล็งกลางตัวกะนัดเดียวจอด
เปรี้ยงเดียว นกกระจอกโผบิน ไม่โผบินเปล่าๆ ยังเอาเท้าผลักกระจกมองข้างหล่นอีก (รำไม่ได้โทษปี่โทษกลอง)
เสียดายกระสุนหวะ อะไหล่หาไม่ได้ด้วย ถึงหาได้ก็แพงบรรลัย เซ็งเป็ดครับ
เป็นไรครับ ต้องนั่งวีลแชร์ เค้าไม่ได้แข่งกีฬาคนพิการเด้อ
คือปืนมันยาวเกะกะครับ เลยต้องนั่งวีลแชร์ เอาปืนขดไว้บนเบาะครับ
คนนี้ชมเหมือนประชดเลยเนาะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อย ห่มผ้าให้ลูกน้ำแข็งนะครับ อย่าเอาผ้าห่มไปทำกิจกรรมบ่อย
เดี๋ยวลูกเป็นหวัด
ยอมแพ้ครับถ้าแข่งยิงกระจกรถ
เชื่อมั๊ยภรรยาผมไม่พูดสักคำ คงคิดว่าผมน้อยใจที่ต้องมานั่งวีลแชร์ยิงปืน
พี่ๆถามจริงๆในรูปที่นั่งยิงนี้ใช่พี่หรือเปล่าถ้าใช่ ผมไม่เจอพี่แค่ปีเดียวทำไมพี่แก่เร็วจังเลย ตอนเจอเมื่อปีก่อนพี่ยังหนุ่มหล่อกว่านี้นะ
สงสัยแพ้กล้องหวะ คนอื่นเค้าพูดเรื่องนั่งวีลแชร์ ยิงแม่น นี่ดันมาพูดเรื่องแก่เร็ว ประเดี๋ยวพ่อปั๊ดให้เลย ฮึ!!!
จะเอาอะไรกับคนอายุ 50 ปี
จากรูปท่ายิงท้าวศอกสองข้างด้วยนะ...เสียชื่อมือปืนอัดลม ซุ้มเสี่ยศักดา โหม๊ด...
หรือว่าพี่สิทธากลัวจะได้ชื่อ มือปืนนกกระจอก....เลยส่องกระจกแทนซะเลย....
เมื่อวานผมปั่นวีลแชร์ไล่ยิงนกกระจอกได้ 2 ตัว รู้สึกชอบไม่ค่อยอยากเดินแล้วหละ
นอกจากเสียชื่อซุ้มแล้ว ยังเสียชื่อปืน โหม๊ด....5566
ยังไงก็นับถือใจกล้า กล้ายิง +1ไป
ความมั่นใจเป็นหนทางไปสู่ความบรรลัยครับนายช่าง
ผมทำไปเพราะไม่คิดจริงๆ ด้วยความสงสัยพอมีโอกาสผมเลยยิงนกกระจอกอีกตัว
ที่เกาะกระจกมอเตอร์ไซต์ พบว่าโดนกระจกจริงๆ ครับ ไม่เชื่อลองดูครับ
แปลกจริงๆ เล็งนกแต่โดนกระจก
