ฮา ก่ ว่า นะ.... 55555 ท่าจะบ้าแต้ๆ...
ผมก็ว่าผมเองก็บ้าเหมือนกันนะ ตอนนั้นผมไม่รู้ว่า นักเรียนปรินส์ กับ มงฟอร์ต ไม่ค่อยจะถูกกันสักเท่าไหร่
ได้เราเองก็ไม่รู้มาก่อน เพราะเป็นนักเรียนใหม่ ย้ายมาเรียน ม.ศ. 2 เข้าเรียนแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ
ตอนเช้าเดินออกบ้านจะเดินไปโรงเรียนผมใส่ชุดนักเรียนปรินส์ ฝั่งตรงข้ามมีนักเรียนมงฟอร์ดยืนรอรถ
ตรงข้ามบ้าน มันตัวสูงอ้วนใหญ่ แถวนั้นถ้าจะไปโรงเรียนมงฟอร์ดต้องอาศัยรถครับ ถ้าเดินไปคงจะถึงตอนเที่ยง
นักเรียนมงฟอร์ดคนนั้นมันก็มองหน้าผมข้ามถนนมา ผมก็มองหน้ามันสักพักแล้วก็หันไปที่อื่น แล้วก็อดไม่ได้
หันมามองดูมันก็ยังเห็นว่ามันจ้องมองอีก รถรับจ้างก็ไม่มาสักที มันจะได้ไปไปเสีย
แทนที่ผมจะเดินไป แต่อะไรก็ไม่รู้ดลใจให้ผมเก้ ๆ กัง อยู่ตรงนั้น ชรอยดวงกำลังจะมีเรื่อง
ในที่สุดผมก็อดไม่ได้ตะโกนถามมันไปว่า "มองหน้าหาพ่อมึงเหรอ" มันก็ตอบว่า
"ป้อคิงหยังบ่า"
ผมก็ปากบอนชวนมันเข้ามาต่อยที่สนามหญ้า มันก็เดินข้ามถนนมา ก็ต้องเลยตามเลยเอ่ยปากไปแล้วนี้
จำได้ว่าวันนั้นเสื้อนักเรียนฉีกเป็นริ้วเจ็บตามตัวหนึบ ๆ เจ็บหน้าเจ็บตา เจ็บไปหมด นักเรียนมงฟอร์ดเจ็บหรือเปล่า
ผมไม่รู้แต่ก็เลือดกลบปากเหมือนกัน ผมเดินไปนั่งเรียนทั้ง ๆ เสื้อฉีก ๆ แถมหนำซ้ำโดนครูไล่ให้ไปตัดผมอีก ซวยแต้ ๆ ก่า
วันต่อ ๆ มา ผมก็วัดหมัดกับนักเรียนมงฟอร์ดแถวบ้านอีกหลายคน ก็สนามหญ้าหน้าบ้านผมเอง มันกว้างดีครับ
