ขอบคุณครับท่านโยชิกิ

ตามหัวข้อกระทู้ ผมขออนุญาตอีกนิด
มาตรา ๖๙ เรื่องการป้องกันเกินสมควรแก่เหตุนั้น มีบัญญัติไว้ตอนหนึ่งซึ่งค่อนข้างจะสนับสนุนตามกระทู้นี้ครับ
คือ หากการกระทำนั้นเกิดขึ้นจากความตื่นเต้น ความตกใจหรือความกลัว ศาลจะไม่ลงโทษผู้กระทำก็ได้
ผู้หญิงส่วนใหญ่ ธรรมดาเมื่อเจอเหตุร้าย
ย่อมต้องตกใจ หรือกลัว พลาดพลั้ง จนถึงขั้นนั่งนิ่งทำอะไรไม่ถูก
เมื่อเจอคนร้ายเข้ามารุกรานถึงในบ้านทั้งที่ตนอยู่คนเดียว
สติ อารมณ์ ความรู้สึกกลัว เมื่อบวกกับเหตุการณ์ฉุกเฉิน
ผลลัพท์ ที่ออกมา มีสองส่วนคือ ทำอะไรไม่ถูกนั่งนิ่ง หรือทำถูกวิถีทางเพื่อเอาตัวรอด
แน่นอนในจังหวะดังกล่าว คงไม่มีทางหรอกครับที่จะมองดูว่า คนร้ายถือปืนหรืออาวุธมาหรือไม่
การที่แม่บ้านพบคนร้ายในทันทีทันใด หยิบปืนและซัลโวไปในทันทีนั้น
ย่อมเป็นการป้องกันตามกฎหมาย เพียงแต่ว่าจะเกินกว่าเหตุหรือไม่
แต่อย่างไรก็ดี หากในกรณีที่ข้อเท็จจริงยุติแล้วว่าเป็นการกระทำที่เกินกว่าเหตุขึ้นมา
แต่การยิงดังกล่าว เกิดเพราะความกลัว หรือตกใจ ของหญิงสาวแล้ว ( ตรงนี้หากต้องว่ากันในชั้นศาล ต้องนำสืบประกอบไปด้วย )
ตรงนี้ ศาลมีอำนาจใช้ดุลยพินิจไม่ลงโทษผู้กระทำก็ได้