อยากแบ่งปัน ครับ

[sada]

ผมมีเรื่องๆนึงจะเล่าให้ฟังเป็นเรื่องจริงที่เกิด ในประเทศอิโดนีเซีย เรื่องๆนี้ ผมอยากจะแบ่งปันกับทุกท่านในที่แห่งนี้ครับ
มีครอบครัว ๆ นึง อยู่ที่ประเทศอินโด ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่อบอุ่นก็ว่าได้ สมาชิกในบ้านก็มี พ่อซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัว และแม่

 และก็ลูกสาววัยกำลังซน อยู่1 คน ครอบครัวนี้ มีฐานะปานกลาง พ่อทำงานบริษัทแห่งนึงในตัวเมือง ทุกวัน ทั้งพ่อและลูกสาวจะต้องขึ้นรถเมล์เพื่อไปส่งลูกสาว ที่โรงเรียน อนุบาลแห่งหนึ่งหลังจากนั้นตัวเองก็จะต่อรถเพื่อไปทำงาน อีกที จนกระทั้ง วันหยุด ลูกสาวก็นั่งวาดรูปอยู่ที่บ้าน
 ผู้เป็นพ่อ ซึ่งกลับมาจากธุระข้างนอกเดินเข้ามาในบ้าน เห็นลูกสาวกำลังวาดรูปอยู่จึงเข้าไปทัก
พ่อ   ทำอะไรหรือจ๊ะ คนเก่งของพ่อ
ลูก    หนูกำลังวาดรูปอยู่ค่ะ
พ่อ   ไหนให้พ่อดูซิสวยมั้ย  โอ้ !หนูวาดรูปสวยที่สุดในโลกเลย ลูกสาวพ่อ เก่งที่สุดในโลกเลย
ลูกเมื่อได้ยินเช่นนั้น จึงดีใจ กับการชมของพ่อ
ลูก จริงหรือค่ะ พ่อ หนูวาดรูปสวยจริงๆหรือค่ะ 
พ่อ    จริงซิ หนูวาดรูปสวยมากๆ
ลูก    งั้นหนูจะวาดรูป ให้พ่อดูเยอะๆเลย นะค่ะ
พ่อ    จ๊ะ 
เด็กน้อยก็ ตั้งใจวาดรูป เพือ่ให้พ่อได้ชมอีก หลายๆรูป
             ครั้งนึงผู้เป็นพ่อ  นั่งคิดว่า  ถ้าเรา ยังนั่งรถเมล์อยู่อย่างนี้ เราก็จะไปทำงานสายทุกวัน เราน่าจะถอยรถซักคัน แต่เงินดาวน์เราก็ไม่มี
ผู้เป็นพ่อจึงตั้งใจอยู่หลายเดือนเพื่อจะเก็บเงินเพื่อดาวน์รถ  จนกระทั่ง รถก็ได้ดังใจหวัง ด้วยความที่เป็นรถใหม่ ผู้เป็นพ่อจึง ถนุถนอม
 รถคันนี้มาก ตื่นมาเช็ดเช้าเช็ดเย็น  เพราะรักรถคันนี้มากซึ่งเป็นคันแรกในชีวิต   

   เวลาผ่านไปไม่นาน  ซึ่งเป็นวันหยุด เด็กน้อย ก็ออกมาเดินเล่นนอกบ้าน แล้วเหลือบเห็นรถคันนี้ จึง คิดว่า  "ถ้าเราวาดรูปสวยๆบนรถ
พ่อคงจะชมเราอีกแน่ๆ เพราะรถคันนี้พ่อก็รัก เราจะวาดรูปที่สวยที่สุดและจะวาดสุดฝีมือเลย  ขณะนั้นเด็กน้อยก็เหลือบไปเห็นไขควง วางอยู่ใกล้ๆกับ กล่องเครื่องมือช่างของพ่อ     เด็กน้อยก็เริ่มใช้ไขควงวาดขีดเขียนบนสีรถด้วยความตั้งใจ หลังจากนั้นเมื่อเด็กน้อยวาดเสร็จ
 จึงเข้าไปตามพ่อซึ่งนั่งอยู่ในบ้าน
 ลูก           พ่อค่ะ! หนูมีอะไรจะให้พ่อดูค่ะ
พ่อ           อะไรหรือลูก พ่อถามด้วยความสงสัย
ลูก          ไม่บอกค่ะ แต่พ่อต้องตามหนูมาค่ะ แต่พ่อต้องสัญญา ก่อนนะค่ะว่าจะไม่แอบดู
    เด็กน้อยก็เอามือปิดตาพ่อ พร้อม พาพ่อไปที่รถ
 ลูก        เปิดตาได้ค่ะ หนูวาดสวยมั้ย  เด็กน้อย ถามด้วยความภูมิใจ
เมื่อพ่อลืมตาขึ้นมา และเห็น สิ่งที่ ลูกสาวอันเป็นที่รักทำในขณะนั้น ความโมโห ทำให้ผู้เป็นพ่อ หน้ามืดตามัว
 พ่อจึงถามลูกสาว ว่า
พ่อ        ใช้มือไหนวาด
ลูกสาว ก็ดีใจนึกว่าพ่อ จะให้รางวัล   จึงตอบไปว่า” มือนี้”ค่ะ พร้อมยกมือขวาขึ้นมา
 ทันใดนั้นเอง ความโกรธของพ่อจึงใช้มือคว้า สิ่งของที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด  สิ่งที่พ่อเจอก็คือ “ค้อน”

เมื่อลูกสาวยกมือขวาขึ้นผู้เป็นพ่อ จึงใช้ ค้อน  ทุบไปที่มือลูกสาวอย่างแรง ด้วยอารมณ์ ชั่ววูบ   
 ปัง !ปัง!  ปัง!  สามครั้ง สิ้นเสียงค้อน   เลือดจากมือเด็กน้อยก็พุ่งออกมา  ทำให้ผู้เป็นพ่อ ถึงกับ อึ้งพักใหญ่

เมื่อ ตั้งสติได้ จึงนำลูกสาวส่งโรงพยาบาล  หลังจากที่เด็กน้อยเข้าห้องผ่าตัดแล้ว  หมอก็เดินมาบอกผู้เป็นพ่อว่า
หมอ      ผมขอแสดงความเสียใจด้วยครับที่ต้องตัดมือลูกสาวคุณทิ้ง เพราะว่า กระดุกที่ข้อมือแตกละเอียดไม่สามารถรักษาได้
      พ่อถึงกับ ช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงขอพบลูกสาว เมื่อพ่อเห็นลูกสาวนอนร้องไห้อยู่
จึงเข้าไปปลอบ
พ่อ             ไม่เจ็บนะ  พ่อขอโทษ น่ะ 
ลูกสาว      พ่อค่ะหนูขอโทษค่ะ ที่ วาดรูปบนรถของพ่อ
พ่อ          ไม่เป็นไรจ๊ะ  นะ พ่อจะไม่ว่าหนูอีกแล้ว
ลูกสาว      พ่อไม่โกรธหนูนะค่ะ   พร้อมเสียงสะอื้น
พ่อ           จ๊ะ   จ๊ะ  พ่อไม่โกรธหนูแล้ว พร้อม เข้าสวมกอดลูกสาว ไว้ในอกทั้งน้ำตา
ลูกสาว      พ่อค่ะ หนูขออะไรซักอย่างได้มั้ย ค่ะ
พ่อ           จ๊ะ ลูกจะเอาอะไร ขอให้บอกพ่อจะหาให้หมดทุกอย่างขอให้หนูบอกพ่อมา   
ลูกสาว       พ่อค่ะ หนูขอมือหนูคืนได้มั้ยค่ะ  หนูสัญญาว่าหนูจะไม่วาดรูปบนรถพ่ออีกแล้ว

 

คำถาม ครับ   วันนี้เราทำงานเพื่ออะไรกันแน่ ครับ เพื่อครอบครัว หรือ เพื่อ............ 

[เขรางค์-รักในหลวง]

 

[dignitua-รักในหลวง]

แสดงว่าคุณศักดา เข้าใจคำว่า "มุมมอง" แล้ว...

มันมีจากล่างขึ้นบน และจากบนลงล่าง...

อยู่ที่เราจะมองเห็นได้ทุกมุมมองในแต่ละเหตุการณ์ได้หรือเปล่า...

เด็กไม่มีใคร.. ถ้าขาดพ่อแม่ก็ตาย... แต่ผู้ใหญ่...ถ้าไม่มีความรับผิดชอบ ไม่ตาย...

เรื่องมันเศร้าเกี่ยวกับ "มุมมอง"..ครับ...

[sada]

    ผมได้ยินเรื่องนี้ ครั้งแรก ต้องขอบอกแบบนี้ ครับ  บ่อน้ำตาแตก ครับ
ผมรู้แต่ว่า สิ่งที่ผมทำวันนี้ ต้องยอมรับ ครับว่า  ทำงานเพื่อลูกและครอบครัวจริงๆ แต่ ผมกลับไม่ให้เวลากับลูกเลย
แต่กลับมานั่งคิดเรื่องงาน  เรื่องการเป็นอยู่ ของครอบครัว ว่า เราจะสร้างอะไรเพิ่ม  และเพิ่มเท่าไหร่ พรุ่งนี้ จะมีกินหรือไม่ 
ร้านเรา จะดีขึ้นหรือไม่   แต่... สิ่งที่ผมลืมคิด ครับ ว่า    ลูกรอเราสอนการบ้านหรือไม่เค้าอยากให้เราสอนการบ้านหรือไม่ 
 เค้าอยากจะไปไหนในวัน  สุดสัปดาห์ 
                  ผมเคยตีลูกเพราะเค้าใช้ปากกาเคมี เขียนในรถถึงแม้ว่าวันนั้น จะตีไม่แรงแต่เด็ก เมื่อรู้ว่าถูกตี ก็ต้องร้องเป็นธรรมดา
    วันนั้นผมตีกับ ไม้บรรทัด อันละ1บาท(พลาสติก) ไม่มีแม้แต่รอยแดงๆซึ่ง เป็นเรื่องที่เหมือนเรื่องนี้  ดีครับที่ลูกผมไม่เลือดตกยางออก
  ทุกวันนี้ รอยปากกาเคมี นั้นยังคงอยู่และเป็น เหมือนตราบาปเล็กๆของผม 
               กิจวัตร ประจำวันผมเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ตื้นมา ต้องไปส่งลูกไปโรงเรียน กลับมา ลูกจะซื้อขนมมาฝาก นั่งกินกัน 2คน
ผมป้อนเค้า เค้าป้อนผม  ก่อนนอน ผมต้องไปนวดเค้าจนหลับ หรือเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง วันหยุดก็ชวนเค้าไปกินไอติม
 สอนเค้าทำการบ้านถ้ามีเวลา ถ้าไม่มีเค้าก็จะมานั่งทำการบ้านอยู่ใกล้ๆ   ถ้าผมว่างก็จะเล่นเกมส์คอม กับเค้า   
                 ชีวิตคนเราก็มีเท่านี้ครับ   80ปีที่แล้ว อาจจะมีเราแต่80 ปีข้างหน้าไม่มีเราแน่ๆ วันนี้เราทำอะไรที่เป็นความทรงจำที่ดี
และห่วงใย คนที่เรารัก คนที่รู้จัก ได้มากพอที่จะทำให้เค้าจดจำเราไปตราบนานเท่านานแล้วหรือยัง ครับ   

[~ Sitthipong - รักในหลวง ~]

+๑  ขอบคุณครับพี่ศักดา   

[dignitua-รักในหลวง]

สิ่งที่เหนือกว่ามุมมอง... คือ "จินตนาการ" ครับ... คนรอบกายผมชอบจินตนาการต่างๆนานา เลยกลายเป็นการกดดันผม โดยไม่คำนึงถึงความเป็นจริง...

ผมอ่านข้อความแรกก็เศร้าแล้วครับ... แต่ที่ผมสู้อยู่ได้คือต้องทำตัวเหมือนคนไม่มีความรู้สึก... มองทุกอย่างมันเป็นเหตุและผล ทำดีต้องได้ดี ใครไม่เห็นช่างมัน...

พอเริ่มมองความเป็นจริงได้... จะเริ่มทบทวนความผิดพลาดในสิ่งต่างๆที่ผ่านมา และก็จะได้เห็นมุมมองใหม่ๆหลังจากที่เคยยึดติดจากความคิดของตัวเอง...

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด... แต่อย่าท้อแท้ในสิ่งที่เรามุ่งมั่นไปหา... มีไหล่ทาง มีทางขรุขระ มีหลุมมีบ่อบ้าง.. ที่ทำให้เราไปถึงปลายทางช้าหน่อยเพื่อเลี่ยงการปะทะ... แต่ยังไงซักวันถ้าไม่ท้อก็ไปถึง...

ครอบครัวคือสิ่งที่เราต้องต่อสู้ เพื่อตอบโจทย์ในใจ....

คนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัว ก็คือคนอื่นครับ...

รักษาสุขภาพด้วยนะครับคุณศักดา...

[sada]

สิ่งที่เหนือกว่ามุมมอง... คือ "จินตนาการ" ครับ... คนรอบกายผมชอบจินตนาการต่างๆนานา เลยกลายเป็นการกดดันผม โดยไม่คำนึงถึงความเป็นจริง...

ผมอ่านข้อความแรกก็เศร้าแล้วครับ... แต่ที่ผมสู้อยู่ได้คือต้องทำตัวเหมือนคนไม่มีความรู้สึก... มองทุกอย่างมันเป็นเหตุและผล ทำดีต้องได้ดี ใครไม่เห็นช่างมัน...

พอเริ่มมองความเป็นจริงได้... จะเริ่มทบทวนความผิดพลาดในสิ่งต่างๆที่ผ่านมา และก็จะได้เห็นมุมมองใหม่ๆหลังจากที่เคยยึดติดจากความคิดของตัวเอง...

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด... แต่อย่าท้อแท้ในสิ่งที่เรามุ่งมั่นไปหา... มีไหล่ทาง มีทางขรุขระ มีหลุมมีบ่อบ้าง.. ที่ทำให้เราไปถึงปลายทางช้าหน่อยเพื่อเลี่ยงการปะทะ... แต่ยังไงซักวันถ้าไม่ท้อก็ไปถึง...

ครอบครัวคือสิ่งที่เราต้องต่อสู้ เพื่อตอบโจทย์ในใจ....

คนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัว ก็คือคนอื่นครับ...

รักษาสุขภาพด้วยนะครับคุณศักดา...

ขอบคุณครับพี่

[sada]

สิ่งที่เหนือกว่ามุมมอง... คือ "จินตนาการ" ครับ... คนรอบกายผมชอบจินตนาการต่างๆนานา เลยกลายเป็นการกดดันผม โดยไม่คำนึงถึงความเป็นจริง...

ผมอ่านข้อความแรกก็เศร้าแล้วครับ... แต่ที่ผมสู้อยู่ได้คือต้องทำตัวเหมือนคนไม่มีความรู้สึก... มองทุกอย่างมันเป็นเหตุและผล ทำดีต้องได้ดี ใครไม่เห็นช่างมัน...

พอเริ่มมองความเป็นจริงได้... จะเริ่มทบทวนความผิดพลาดในสิ่งต่างๆที่ผ่านมา และก็จะได้เห็นมุมมองใหม่ๆหลังจากที่เคยยึดติดจากความคิดของตัวเอง...

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด... แต่อย่าท้อแท้ในสิ่งที่เรามุ่งมั่นไปหา... มีไหล่ทาง มีทางขรุขระ มีหลุมมีบ่อบ้าง.. ที่ทำให้เราไปถึงปลายทางช้าหน่อยเพื่อเลี่ยงการปะทะ... แต่ยังไงซักวันถ้าไม่ท้อก็ไปถึง...

ครอบครัวคือสิ่งที่เราต้องต่อสู้ เพื่อตอบโจทย์ในใจ....

คนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัว ก็คือคนอื่นครับ...

รักษาสุขภาพด้วยนะครับคุณศักดา...

ผมอยากให้พี่ตั๊วซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่าน ครับ 
หนังสือเล่มนี้  ตอบโจทย์ชีวิต ผมได้ ครับ ผมคิดว่า มันเหมาะกับทุกคน ครับ 

Thanks:  

[dignitua-รักในหลวง]

ขอบคุณ คุณศักดา เช่นกันครับ...

[renold]

+1 ครับท่าน คนละมุมมองครับ คุณพ่อไม่อยากให้ลูกซน แต่อาจจะอารมณ์ร้ายไปหน่อย ส่วนลูกสาว พัฒนาการครับ วัยกำลังอยากรู้อยากเห็น
เด็กวัยนี้กำลังซนครับ ประสบการณ์ตรง ที่บ้านผมนะครับ ลูกสาว 2 คน ช่วงกำลังเรียนอนุบาล ฝาผนังบ้านเป็นพื้นสีขาว แกเล่นเขียนก. - ฮ.
เขียนชื่อพ่อ ชื่อแม่ ชื่อตัวเอง ทุกห้องเลยครับ ทั้งในบ้าน นอกบ้าน แต่ผมไม่ว่าหรอก แต่ห้ามไว้ ว่าห้ามมาเขียนในรถยนต์เด็ดขาด แกก็เชื่อครับ

[sada]

ขอบคุณ คุณศักดา เช่นกันครับ...

จริงๆครับพี่ตั้ว  หนังสือเล่มนี้ ดีมากๆ ทำไมถึงบอกอย่างนั้นเพราะว่า การปรับทัศนคติของตัวเราเอง เป็นเรื่องที่ ดี ครับ
วันนี้ เรากำลังอญุ่กับทัศนะคติที่เป็น ลบ เช่น ดูหนัง นางร้ายตบกัน ตื่นมาก็อ่านหนังสือพิมพ์ที่มีแต่เรื่องฆ่ากันตาย โกงชาติบ้านเมืองกันต่างๆ
นานา  ดารา คนโน้น เอากับคนโน้นที คนนี้ที  คนโน้นแย่งสมบัติคนนี้  คนนี้ โดนรถชน  พวกเราเสพข่าวเหล่านี้ ทุกวันทุกวัน ทุกวัน
สิ่งที่เราได้รับกลับมาก็คือ การคิด ลบ พูดถึงกระทู้คิด บวกต้องยกให้ อาวัฒน์ ครับ อาวัฒน์เค้าเก่งจริงๆ ครับต้องยอมรับ
 ครับต่อ   การคิดลบด้วยการเสพสื่อที่เป็นลบ ย่อมส่งผล ที่ตามมาอย่างช้าๆและต่อเนื่อง ผลที่ได้เราก็รู้ๆกันอยู่
  ครั้งนึงผมเคยเป็นคนที่คิดลบ สุดขั่ว แต่เมื่อมาเจอหนังสือเหล่านี้ ซึ่งตอนแรกก็มอง ว่าเป็นหนังสือพวกจิตวิทยาโง่ๆ หลอกลวงไปวันๆ
 คิดบวก ห่ากันอะไรนักหนา งั้นกูก็ไม่ต้อง ขังตัวอยู่ในบ้านคิดบวกอยู่คนเดียวหรือว่ะ  555  ครับ ผมคิดแบบนั้นจริงๆในช่วงแรกครับ
แต่เมื่ออ่าหนังสือ  คิดใหญ่ไม่คิดเล็ก   มึงสู้จริงหรือปล่าว   ดีชั่วอยู่ที่ตัวคุณ  อีกเยอะครับ  ผมอ่านอยู่เล่มนั้นซ้ำไปซ้ำมา ผมก็ได้พบ
ความจริงที่ไม่มีใครรู้  บางสิ่งบางอย่าง   
            ผมไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับหนังสือเหล่านี้ผมไม่ได้เปอร์เซน แต่อย่างใดแต่ ขอให้ พี่ๆทุกคนลองซื้อมาอ่าน ครับ
 

[JUNGLE]

แวะเข้ามาบวกแต้มให้บังฟีน... สำหรับข้อคิดเตือนใจดีๆ ครับ...

[Pandanus]

ลูกสาว       พ่อค่ะ หนูขอมือหนูคืนได้มั้ยค่ะ  หนูสัญญาว่าหนูจะไม่วาดรูปบนรถพ่ออีกแล้ว

 

Tears !!....

[naisomchai]

พ่อขี้โมโหแบบนี้ไม่น่าอายุยืนมาได้จนมีลูกนะครับ แสดงว่าที่ผ่านมานั้นโชคช่วยตลอด... ฝรั่งเขาบอกว่า "People judge you by your writing" แปลความหมายได้ว่าคนอื่นจะประเมินท่านด้วยวิธีการที่ท่านสื่อสารกับผู้อื่น, เพราะมันจะบอกว่าท่านมีตรรกะในสมองแค่ไหน...

ตามท้องเรื่องในกระทู้พ่อไม่สามารถสื่อสารกับลูกสาวได้ว่าที่ไหนควรวาดรูปได้ ที่ไหนไม่ควรวาดรูป... เด็กก็คือเด็ก ต้องสอนครับ...

[Southlander]

เรื่องแต่งกระมังครับมีหลายเวอร์ชั่นจัง ที่ผมเคยอ่านเป็น ฉากเมืองฝรั่งก็มี

แต่ข้อคิดดี


อย่าให้เป็นเรื่องจริงเลย