สิ่งที่เรามักจะนึกเสียใจก่อนเสียชีวิต โดย : รศ.ดร.พสุ เดชะรินทร์
โดยนักเขียนผู้นี้เคยทำงานดูแลผู้ป่วยที่รู้ตัวว่าจะเสียชีวิต
และกลับไปอยู่ที่บ้านเพื่อรอวันตาย โดยเธอจะอยู่กับผู้ป่วยเหล่านี้
ในช่วงสามถึงสิบสองสัปดาห์สุดท้ายก่อนที่ผู้ป่วยจะเสียชีวิต
โดยในช่วงเวลาดังกล่าว เธอได้มีโอกาสพูดคุย
และรับฟังความในใจของผู้ป่วยเหล่านี้
เมื่อถามถึงสิ่งที่เสียใจหรือสิ่งใดๆ
ก็ตามที่ถ้าทำได้อยากจะย้อนอดีตไปเปลี่ยนแปลงนั้น
เธอพบว่ามีอยู่ห้าประเด็นที่มักจะพบในผู้ป่วยที่กำลังใกล้เสียชีวิตเป็นส่วนใหญ่ครับ
ประเด็นแรก คือ
ผู้ป่วยเหล่านี้อยากจะมีความกล้าที่จะใช้ชีวิตตามแบบที่ตนเองอยากหรือต้องการจะเป็น
ไม่ใช่ดำรงชีวิตตามความต้องการหรือความคาดหวังของผู้อื่น
ซึ่งพบว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้ป่วยอ ยากจะเปลี่ยนแปลงมากที่สุดครับ
เนื่อง จากเมื่อผู้ป่วยพบว่าชีวิตตนเองกำลังจะสูญเสียไป
และมีโอกาสมองย้อนกลับไปในอดีตนั้น
จะพบว่ามีความฝันหลายๆอย่างที่ยังไม่ได้เริ่มต้นทำหรือยังไม่บรรลุ
และเมื่อใกล้จะเสียชีวิตก็จะพบว่าความฝันของตนเองนั้นจะไม่มีวันบรรลุ
และส่วนใหญ่ก็มักจะมานั่งนึกเสียใจ
เพราะสาเหตุที่ไม่สามารถทำตามความฝันได้นั้น
เป็นเพราะตัวเองเลือกที่จะไม่ทำเอง
ตัวเองเลือกที่จะทำตามสิ่งที่ผู้อื่นขีดเส้นทางให้เดิน
ถือเป็นบทเรียนที่สำคัญสำหรับทุกๆ ท่านนะครับ ที่ในช่วงชีวิตหนึ่ง
ถ้ามีโอกาสและเลือกได้ก็ควรจะเดินตามความฝันของตัวท่านเอง
เพราะคนเราหนีไม่พ้น เกิด แก่ เจ็บ ตาย
และเมื่อวันนั้นมาถึง
เราก็คงจะไม่มีแรงที่จะเดินตามความฝันที่เราต้องการแล้ว
การมีสุขภาพที่ดีจะช่วยทำให้ท่านเดินตามความฝันได้
แต่เมื่อใดก็ตามที่สุขภาพท่านเริ่มแย่แล้ว
อิสระในการเดินตามฝันก็ท่านก็จะลดน้อยลง
ประเด็นที่สอง คือ ผู้ป่วยใกล้เสียชีวิตเหล่านั้น
คิดเสียใจว่าในอดีตจะไม่ได้ทำงานหนักเหมือนที่ผ่า นมา
ซึ่งเหตุการณ์นี้ มักจะเกิดขึ้นกับผู้ป่วยชายเกือบทุกคนเลยครับ
คุณผู้ชายเหล่านี้มักจะเสียใจว่าในอดีตที่ผ่านมา
ไม่ค่อยได้มีเวลาในการดูแลลูก
ๆ ของตนเท่าที่ควร
รวมทั้งไม่ได้อยู่เป็นคู่ทุกข์คู่ยากภรรยาเท่าที่ควร
ผู้ป่วยที่เป็นชายเกือบทุกคนจะรู้สึกเสียดายว่าในอดีตใช้
และให้เวลากับงานมากเกินไป
ข้อสังเกตนี้ก็น่าคิดนะครับ
ว่าในปัจจุบันเราให้ความสำคัญกับการทำงานมากเกินไปหรือไม่
เราต้องการแสวงหารายได้ ชื่อเสียง
เกียรติยศมากเกินไปหรือไม่
สุดท้ายเมื่อเราใกล้ตายเราจะสำนึกเสียใจว่าเราได้พลาดโอกาสดีๆ
