ผมอีกคนครับ และผมว่ามันเป็นอิสระดีครับ สงสัยเหมือนกันว่าชาติก่อนคงเกิดเป็นนก บินไปไหนมาไหน โดยอิสระ
ผมก็ฉายเดี่ยวมานานจนเป็นความเคยชินเพราะแม่ส่งมาเรียนที่กรุงเทพตั้งแต่อายุ 12...
มีแมทช์นึงไม่นานนี้...นัดกับภรรยาพาแม่ยายไปเที่ยวฮ่องกง ภรรยากับแม่แยกนั่งการบินไทยไปลงฮ่องกง ส่วนผม(ทำเก๋า)นั่งแอร์เอเชียไปลงมาเก๊าแล้วค่อยต่อไปฮ่องกงเพราะตั๋วถูก
มาเก๊าก็ใช่ว่าจะไม่เคยไป ไปมาหลายต่อหลายครั้งแต่ครั้งนี้เป็นไงไม่รู้ครับ ดันนั่งรถเลยท่าเรือเฟอร์รี่ฮ่องกงไปถึงด่านจูไห่ แถมไปเข้าคิวกับเค้าอีก(มึน) ดีนะพอใกล้ๆจะผ่านเกิดไหวตัวทันก็เลยไปบอกหัวหน้าที่ด่านว่าเข้าใจผิดนึกว่าท่าเรือเฟอร์รี่(มันคล้ายๆกัน แต่ใหญ่กว่ามาก) ท่านหัวหน้าก็เลยให้ลูกน้องพาออกช่องทางลัดกลับสู่อิสระภาพ...แมทช์นั้นเกือบได้ไปชมคุกขี้ไก่ที่เมืองจีนแล้วครับ ดีแต่ท่องคาถาเมตตามหานิยมเลยรอดมาได้(ฮา)...เอาประสบการณ์มาเล่าให้ฟังขำๆครับ...
เมื่อก่อนที่ยังไ่ม่มีลูก ฉายเดี่ยวตลอด
ตอนนี้เดี่ยวไม่ได้ครับ นอกจากเข้าไปในถิ่นกันดาร เดินห้วย ลงเขา
ตกปลากับยิงปืนเท่านั้นที่ฉายเดี่ยวนอกนั้นลูกเมียไปตลอด
ทำให้คิดถึงเมื่อก่อนเลยครับ ลุยเดี่ยวตลอดอยากไปไหนก็ไป
แต่ตอนนี้ชีวิตไม่ค่อยปลอดภัย โดนประกบตลอด
ครับผม
ขอบคุณทุกท่านที่เคยฉายเดี่ยว
