น้ากวางระเบิดแย้
ผม(กับทีม) ระเบิดปลวก ในทุ่งนา มันมักจะมีปลวกลูกไม่ใหญ่มาก ขนาดความสูง ไม่เกินเมตร ฐานปลวกก็ เล็กๆ ไม่ใหญ่ ทางบ้านผมจะเรียกจอมปลวกเล็กนี้ว่า"ปลวกขี้หมา" ที่อื่นจะเรียกแบบใหน ไม่รู้ การกระทำต่อไปนี้ เลียนแบบไม่ได้น๊ะครับ อันตราย หุๆๆ ที่รอดมาจนวันนี้ กะไม่รู้รอดมาได้อย่างไร อาจจะฉลาดก็ได้ อิๆ เพราะดูหนังมามากมั้ง เด็กๆ(เดินไปกลับเกือบสิบกิโล เพื่อไปดูหนัง เพราะบ้านนอกมันนานๆมีที อิๆ ฉะนั้นในละแวกรัศมีสิบกิโล ไปกลับด้วยสองเท้า สบายๆ)
หากเมื่อไหร่มีงานศพ สมัยแต่ก่อนจะมีการจุด"ใอ้ตูม" พลุโบราณ มีแต่เสียงดังอย่างเดียว ไม่เหมือนพลุสมัยนี้ แสง สีเสียง สวยงามไปหมด พวก(ทีม)เรา จะไปด้อมๆมองๆ แอบดูกันว่า เขาเก็บดินดำใว้ตรงใหน เมื่อดึกๆ ส่วนมาก คนจุดพลุจะแก่ๆ และชอบกินเหล้า พอแกเมาหลับ ทีมเราก็จะทำงาน หุๆ ไปแอบหยิบดินดำนั้นมาเป็นของพวกเรา หุๆ ไม่ใช้คำว่าขโมย น๊ะครับ น่าเกลียด.....
วันต่อมา เมื่อทีมเรา ไปเลี้ยงวัวกลางทุ่ง ไปเจอเป้าหมาย เจ้าปลวกขี้หมา พวกเราจะขุดๆๆๆๆ เป็นรูเข้าไปใต้ปลวก...
แล้ว...ที่นี้ก็ไม่อยากเล่าต่อครับ อิๆ เดี๋ยวใครจะนำไปใช้ คิดต่อเองแล้วกัน
สรุปเจ้าปลวกขี้หมานั้น กระจายสวยงามครับ...โดยพวกเราทั้งทีม รอดกันมาหมดจนปัจจุบันนี้ แยกย้ายกันไปทำมาหากิน คนละทิศทาง
