เพียงเพ็ญผ่านพรากพื้น พสุธา
โสมสาดส่องธารา กล่อมคลื่น
สาวงามงามตรึงตา ดั่งยั่ว เย้ยจันทร์
จันทร์อาบแสงให้สาวชื่น ตื่นเต้น ตรึงทรวง
แขเคลื่อนบังดารา เร้นหาย
ดวงเดี่ยวเดือนเดียวดาย หม่นเศร้า
เหม่อมองม่านฟ้ามิวาย คิดถึง
ร้อยดาราอยู่ไหนเล่า พี่เฝ้า คนึง
พลุงามจรัสแสง ส่องใจ
งามเท่าดาราราย แรมค่ำ
อยากเอื้อมอิงแอบใจ ไออุ่น
แต่เจ้าจางจากคนช้ำ เพียงเสี้ยวเวลา
สะพานแขวนคว้าใจข้า ค่อนคืน
งามเหลือเมื่อมายืน อยู่ใกล้
พระยาเจ้าเล้าไหลรื่น สู่ชเลชล
ก่อนจากย้อมยิ้มให้ แย้มคลื่น วิงวน
ธารกระทงทาบทองทั่ว เจ้าพระยา
งามพิศดุจดวงตา นางหนึ่ง
นางซึ่งเกิดก่อชีวา เราผอง
นางนั้นเราเทิดทูนว่า พระแม่ธรณี
โดยได้รับแรงดันจากการเผาไหม้ธูปในวันลอยกระทงปี 2546 ณ สะพานแขวน คร๊าบ
