เคสนี้..ไม่เกี่ยวกับตัดหรือไม่ตัดหรอกครับ ...
คงเป็นที่ขนาดซะมากกว่า ที่ทำให้สาวผู้นั้นสวมกางเกงแล้วเดินกลับบ้าน คงคิดให้ตะเข็บกางเกงถูเล่น ซะยังดีกว่า
Ha Ha ยายพิเคราะห์แล้ว เห็นว่า การที่โจทก์จดจำรูปพรรณสัณฐานได้ ย่อมเป็นข้อเท็จจริงเบื้องต้น ฮา
ฮา ตอนสืบพยาน
ทนายจำเลยถามว่า - “ตอนนั้นเวลาเท่าไหร่”
โจทก์ - “สาม สี่ ห้า ทุ่ม ค่ะ”
ทนายจำเลย - “ตอนนั้นอยู่ที่ไหน”
โจทก์ - ร้านอาหารค่ะ
ทนายจำเลย - แล้วตอนที่ “โจทก์เดินตามเข้าไปในห้อง” ถูกบังคับหรือไม่
โจทก์ - ไม่ได้ถูกบังคับค่ะ เดินตามเข้าไปเอง
ทนายจำเลย - แล้วโจทก์ต้องการอะไร จากจำเลย
โจทก์ - ทำหน้าเหนียมอาย ฮา (เป็นเรื่องของธรรมชาติ)
ทนายจำเลย - แล้วทำมัยโจทก์ จึงนำเรื่องมาสู่คดี
โจทก์ - หนูผิดหวังค่ะ
ทนายจำเลย - ผิดหวังอย่างไร ขอให้ตอบชัดชัด
โจทก์ - เอ้อออ หลังจากเข้าไปที่ห้องแล้ว พี่เขาก็ปิดไฟ หนูก็กอดเขาค่ะ
พี่เขาก็ตอบสนองดี จนกระทั่งพี่เขาหยิบเอาคอนด้อมออกมาสวม
พอสวมเสร็จ พี่เขาก็พยายามค่ะ หนูก็ช่วยเขาเต็มที่ แต่ก็ไม่สำเร็จค่ะ
ฮา ฮ่า ฮ่า เอาไปประหาร