อันนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ คือ
ต้องเกิดความรู้สึกก่อน จะเห็นปุ๊บ ปิ้งปั๊บ หรือมาปิ้งตอนหลังก็ได้ ปกติผมไม่จำกัดแค่ว่าต้องเป็นนางเอกเท่านั้น ตัวประกอบบางทีก็รู้สึกเหมือนกัน อันนี้ไม่รู้เขาเรียกว่าบุพเพฯรึเปล่าก็ไม่รู้
เมื่อเกิดความรู้สึกที่ดีแล้ว ผมก็จะมองสิ่งรอบๆตัวน้องเขาว่า เรามีอะไรสูงต่ำกว่าเขา ผมค่อนข้างที่จะซีเรียส กับคนที่มีฐานะ หรือความสามารถสูงหรือต่ำกว่าผมมากๆ คือผมไม่อยากหงอเมีย และไม่อยากจะอุ้มเมีย อยากได้ที่จูงมือไปด้วยกันแล้วรู้สึกดี ถ้าต้องปรับต้องดึงกันจนเหนื่อยทุกวัน ผมคงไม่แฮปปี้
ต่อมาก็จะเริ่มคบหากัน สิ่งสำคัญสำหรับผมคือ ทั้งคู่ต้องยอมรับในด้านมืดและสว่างซึ่งกันและกัน เวลาผมคบใครมักจะเปิดใจ อะไรที่ผมไม่ดีหรือไม่ชอบ ผมก็จะบอก อย่างเช่น ผมยอมรับความผิดพลาดได้ แต่ผมไม่ยอมรับการโกหก ผมไม่ชอบการบังคับ ไม่ชอบการผลักดัน เวลาไม่ปกติผมดื้อรั้น ถ้าไม่มีเหตุผลที่ผมยอมรับได้ ยากที่จะยอม ตอนนั้นผมจะวาจาไม่น่าฟัง ตรงๆไม่อ้อม (ไม่หยาบ ไม่เสียงดัง) บางทีเวลาเห็นเค้าต้องร้องไห้เพราะคำพูดผม...
ผมก็รู้ตัวนะว่าส่วนหนึ่งที่ ไม่ค่อยจะเจริญในการงานก็เพราะแบบนี้ แต่ผมก็ไม่เคยปรับปรุงได้สักที
ก็มีบ้างที่เราต้องเสียโอกาส แต่ผมยอมรับได้ เจ็บตอนนี้ดีกว่าเจ็บตลอดไป และก็เป็นได้ว่า มันยังไม่ใช่ความรัก ไม่ใช่เนื้อคู่
เมื่อยอมรับกันและกันแล้ว ก็ต้องรู้จักเรียนรู้ที่จะเดินทางไปด้วยกัน ก็กะว่า ดูพอให้เห็นว่ามีแววไปกันได้ก็พอครับ อย่างตอนมีคนออกนอกทาง จะต้องมีคนนึงกระตุกเชือกให้เข้าทางได้ไหม ถ้าโอเคก็แต่งงานเลย
แต่ตอนนี้สอบตกทุกครั้งเลย
ทำไมสอบไม่ผ่านสักทีวุ้ย เคยมีคนบอกว่า ต้องหาผู้หญิงที่มีนิสัยแบบผู้ชาย ถึงจะพอรับผมไหว
โพลล์
