" น้ำใจ " คนไทย และความไว้วางใจกัน

[มะเอ็ม]

http://www.google.co.th/#hl=th&source=hp&biw=1020&bih=551&q=%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%90%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%87%E0%B8%A9%E0%B9%8C+%E0%B8%A7%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%9B%E0%B8%81&aq=0s&aqi=g-s1&aql=&oq=%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%96%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%87&gs_rfai=&fp=bc7f791850ba02d
การยกย่องคนดีที่เรานับถือ น่าจะเป็นสิ่งที่ดีนะครับ

ขอบคุณครับ 

[ขุนช้าง-รักในหลวงและสมเด็จพระเทพ]

ผู้เขียนไม่กล้าหรอกครับ

คนประเภททำอะไรแล้วยังต้องเอ่ยอ้างว่าเป็น"ศิษย์อาจารย์เสฐียรพงษ์  วรรณปก" ไม่ใช่พวกที่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง

เคยเห็นคนไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเองคนไหน ที่มีความเชื่อถือในผู้คนบ้างละครับ?

มันยากกว่าแค่เชื่อมั่นในตัวเองเยอะ

ตราบใดที่ยังคอยอ้างว่าเป็น"ศิษย์อาจารย์เสฐียรพงษ์  วรรณปก"เค้าก็ต้องเป็น"ศิษย์อาจารย์เสฐียรพงษ์  วรรณปก"ไปเรื่อยๆ ไม่มีวันเผยอหน้าขึ้นมายืดอกเป็นนายพิสุทธิ์ เกรียงบูรพาอย่างเต็มภาคภูมิได้ดอก 

ยกย่องกับแอบอิงมันต่างกันครับ 

รบกวนพี่ช่วยชี้แนะด้วยนะครับว่ามันต่างกันยังไงครับ  ขอบพระคุณครับพี่ 

[ทัดมาลา ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป]

คนมีหลากหลายครับ เพียงแต่เรามักจะไม่ค่อยจำคนที่เป็นปรกติ หรือดี แต่คนไม่ดีมักจะติดแน่นฝังใจเรา

ผมพบเจอผู้ร่วมงานสารพัดรูปแบบ คนดีก็ดีใจหาย คนร้ายก็มาเขี่ยๆไปวันๆนึง

คงต้องกราบขออภัยแทนเพื่อนร่วมงานบางท่านที่กริยาไม่เหมาะสมครับ

แต่อยากจะบอกว่า คนเหล่านั้นเป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น คนดีๆยังมีอีกมาก

ไม่อย่างนั้นคงไม่มีกระทู้ชมเชยในพันทิพย์เสมอๆ เพียงแต่กระทู้ด่ามันดังกว่าครับ..

ส่วนเรื่องไหว้ผู้โดยสารนั้น บางทีบางครั้งก็อยู่ที่เหตุการณ์เฉพาะหน้า ผู้โดยสารในเครื่องหนึ่งๆก็สองร้อยคนโดยประมาณ บางเครื่องถึงสามร้อย สี่ร้อยคน เดินมาพร้อมกันบ้าง ไม่พร้อมกันบ้าง บางครั้งยกมือไหว้คนแรก หันไปถามเรื่องที่นั่ง ขอดูบอร์ดดิ้งพาสของคนนึงก็ทำให้หลุดการไหว้คนถัดๆไปได้เสมอ  จนมีเรื่องเล่าขำๆว่า ถ้าใครอยากเฟิร์ม เมื่อได้รับหน้าที่ให้มารับผู้โดยสารที่ประตูเครื่อง ทุกครั้งที่ผู้โดยสารเข้าเครื่อง ให้ยกมือไหว้พร้อมฝึกกล้ามเนื่อพีซีไปพร้อมกัน รับรัองว่ากล้ามเนื้อพีซีจะแข็งแรงแฟนรักแฟนหลงแน่นอน

อาชีพบริการเป็นอาชีพที่น่าสงสารครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศไทย ไม่เฉพาะบนเครื่องบิน

เอาแค่ร้านอาหารต่างๆ พนักงานบริการมักถูกปฏิบัติเสมือนคนใช้ในบ้าน เสมอๆ..

ถ้ายิ้มแย้มแจ่มใส พูดคุยให้เกียรติซึ่งกันและกัน คงไม่ทำให้เกิดเหคุการณ์เหล่านี้..

ฝรั่งเข้าใจเรื่องนี้มากกว่าคนไทย พูดคุยเหมือนเป็นคนฐานะเดียวกัน การบริการก็ราบรื่น

แต่ถ้าเจอใครสักคนขึ้นเครื่องแล้วจิกเอาๆอย่างใจ โดยคิดเพียงว่าชั้นจ่ายค่าบริการแล้ว จะทำอย่างไร อยากได้อะไรต้องได้ โดยไม่พิจารณาถึงสภาพการณ์ในวันนั้นๆ  ซึ่งโดยหน้าที่ของผู้ให้บริการย่อมต้องให้บริการอยู่แล้ว  แต่ว่าภายในใจของผู้ใหบริการจะกระทำด้วยความสุข หรือทำๆไปโดยหน้าที่..


จริงๆเรื่องนี้ไม่มีอะไรเลย ถ้าหากทำความเข้าใจกันได้....ยิ้มแย้มแจ่มใสให้กัน

และขอรับบริการในสถานการณ์ที่เหมาะสม..ลูกเรือหนึ่งคนดูแลผู้โดยสาร 30-50 คนโดยประมาณ

ถ้าคน 30 หรือ 50 คนนั้นร้องขอการบริการพร้อมๆกัน หรือขออะไรที่พิเศษเพิ่มเติมระหว่างนั้น..

ย่อมต้องมีการได้รับบริการก่อนหลัง หรือ เร็วช้า ขึ้นกับคิว และขั้นตอนการบริการที่ยากง่ายต่างกันครับ..

ยกตัวอย่างนะครับในไฟลท์อินเดีย...มักจะมีการขอเบียร์อุ่นๆเสมอๆ... ไอ้กระป๋องเบียร์ที่บรรจุมาปรกติมันก็เย็นๆ

ถ้าจะทำเบียร์อุ่นๆ ก็ต้องเดินกลับไปครัว เอากระป่องเบียร์ไปแช่น้ำร้อน ก่อนจะกลับมาเสิร์ฟใหม่... เมื่อเกิดเหตุการณ์ลักษณะนี้ ย่อมทำให้ช่วงเวลา หรือขั้นตอนในการบริการผู้โดยสารยาวนานกว่าปรกติ...

หรือไฟลท์ทางแถบ รัสเซีย ออสเตรเลีย หรือสแกนดิเนเวีย  ผู้โดยสารดื่มจัดมาก ถึงขนาดว่าแอลกอฮอร์ทุกชนิดที่โหลดมาหมดทุกที่ ทุกครัว.. ลูกเรือวิ่งหัวหมุนเติมแอลกอฮอร์จนแทบไม่ต้องทำอย่างอื่น

หรือกรณีนั่งที่นั่งคล้อยไปทางด้านหลัง ทำให้ตัวเลือกของอาหารหมดลงตั้งแต่แถวกลางๆ ทำให้ไม่ได้ทานเมนูที่อยากทาน จนบางครั้งพนักงานต้องเอาอาหารของตนเองมาให้ผู้โดยสารเลือกแทน.. เพราะการโหลดอาหารขึ้นเครื่องไม่สามารถโหลดอาหารทั้งสองหรือสามเมนู ครบทุกคนได้ จึงโหลดคละเคล้ากันไป โดยดูจากสถิติเก่าๆว่า แต่ละไฟลท์ มีการร้องขออาหารชนิดใดมากน้อยเท่าใด และ จะโหลดเกินกว่าจำนวนผู้โดยสารเพียง 10 หรือ 20 เปอร์เซนต์เท่านั้น

และในทุกๆไฟลท์จะมีผู้ต้องการอาหารพิเศษต่างๆ เช่นอาหารฮาลาล อาหารมังสวิรัติ ฯลฯ เสมอ แต่มักไม่ได้แจ้งให้สายการบินทราบตั้งแต่ต้น จึงไม่มีการโหลดอาหารประเภทนั้นๆมาบนเครื่อง ต่อเมื่อผู้โดยสารร้องขอในเครื่องก็ต้องหาทางแก้กันไป  เครื่องบินแวะจอดให้ใครเอาอาหารมาเติมกลางอากาศไม่ได้ซะด้วยสิครับ

จึงใคร่ขอแนะนำว่าถ้ามีรายการอาหารในใจ หรือมีความต้องการพิเศษขอให้แจ้งตั้งแต่ตอนซื้อตั๋วครับ จะได้จัดอาหารพิเศษเฉพาะที่เตรียมไว้แต่แรก

มองอย่างทำความเข้าใจทั้งสองฝ่าย  ผู้โดยสารอยากได้การบริการที่ดีสมกับค่าตั๋วที่จ่ายไป

พนักงานก็พยายามแก้ปัญหาเฉพาะหน้าอยู่เหมือนกัน.. และข้อจำกัดของเครื่องบินที่ไม่สามารถบรรทุกทุกอย่างมาได้ในคราวเดียว

คนมาก คนน้อย ชั่วโมงบินสั้น ยาว พื้นฐานนิสัยของผู้โดยสารแต่ละชาติ ย่อมส่งผลต่อการบริการในเที่ยวบินนั้นๆแน่นอนครับ

[ขุนช้าง-รักในหลวงและสมเด็จพระเทพ]

พี่สาวผมสองคนทำงานบริการบนเครื่องครับ ผมเข้าใจเลยว่างานพวกเค้าหนักและเหนื่อยสุดๆครับคนเขียนบทความจิตใจแคบเกินไป ลืมไปว่าเค้าก็คนธรรมดาเหมือนเรานี้ละ

[SillyOldMan]

ผู้เขียนไม่กล้าหรอกครับ

คนประเภททำอะไรแล้วยังต้องเอ่ยอ้างว่าเป็น"ศิษย์อาจารย์เสฐียรพงษ์  วรรณปก" ไม่ใช่พวกที่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง

เคยเห็นคนไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเองคนไหน ที่มีความเชื่อถือในผู้คนบ้างละครับ?

มันยากกว่าแค่เชื่อมั่นในตัวเองเยอะ

ตราบใดที่ยังคอยอ้างว่าเป็น"ศิษย์อาจารย์เสฐียรพงษ์  วรรณปก"เค้าก็ต้องเป็น"ศิษย์อาจารย์เสฐียรพงษ์  วรรณปก"ไปเรื่อยๆ ไม่มีวันเผยอหน้าขึ้นมายืดอกเป็นนายพิสุทธิ์ เกรียงบูรพาอย่างเต็มภาคภูมิได้ดอก 

ยกย่องกับแอบอิงมันต่างกันครับ 

รบกวนพี่ช่วยชี้แนะด้วยนะครับว่ามันต่างกันยังไงครับ  ขอบพระคุณครับพี่ 

เช่น....

ผมยกย่องคุณหมอท่านนึงที่ราชบุรี ที่รักษาคนไข้ด้วยราคาถูกๆ พยายามลดค่าใช้จ่ายให้ผู้ป่วย ทำกระทั่งมานั่งพับถุงยากันเอง .... แต่ผมไม่เคยจะคิดไปพึ่งพิงคุณหมอท่านนี้

ผมยกย่องอาจารย์ภาษาไทยท่านนึง ที่ไม่ค่อยมีสตางค์แต่ยังรับนักเรียนที่บ้านอยู่ไกลให้มาอาศัยคราวละหลายๆคน ไม่รังเกียจรับอุปการะนักเรียนเกเร มีแต่จะใช้พระคุณเข้ากล่อมเกลา ..... แต่ผมก็ไม่เคยคิดจะไปพลอยอาศัย





นายA.ใช้ความเป็นคนขับรถรัฐมนตรี ไปเบ่งขู่แย่งเส้นทางวิ่งรถตู้ ....แบบนี้แอบอิง....แอบอิงบารมีเจ้านายไปทำเปรตๆแบบนี้สถานเบาต้องเฉดหัวไปขับ6ล้อดัมบ์ในสวนปาล์ม

นายB.โดนตำรวจเรียกตรวจ ดันเปิดกระจกลงมาถาม"มรึงรู้ไหมกรูลูกใคร?" .....แบบนี้ทั้งแอบอ้างชื่อพ่อและแอบอิงบารมีพ่อ

นายC.ไม่มั่นใจว่าตัวเองจะมีน้ำยามากพอที่จะเขียนบทความดีๆ ไม่มีความอดทนมากพอที่จะยืนหยัดจนสร้างชื่อให้ตัวเองได้ เวลาเขียนอะไรส่งก็พ่วงชื่ออาจารย์ลงไปด้วยเสมอ ..... แบบนี้ก็เรียกแอบอิง ..... เมื่อไหร่ที่เขียนบทความห่วยขึ้นมา ชื่ออาจารย์ที่เค้านำไปอ้างก็เน่านำร่องไปก่อนเลย

พอเข้าใจบ่?

[ขุนช้าง-รักในหลวงและสมเด็จพระเทพ]

พอเข้าใจแล้วครับพี่ ขอบพระคุณครับ  พอดีกำลังเจอปัญหาแบบนี้อยู่เหมือนกันครับ  ถ้าไม่ให้เครดิตคนสอนหรือก็ดูเนรคุณ เพราะถ้าไม่มีเค้าก็ไม่มีเราในวันนี้       แต่ก็กลัวเป็นการแอบอ้างชื่อครูอาจารย์จนดูว่าเราไม่เก่งพอต้องหาคนมาคอยการันตี  ขอบพระคุณครับพี่ 

[SillyOldMan]

ไม่เกี่ยวครับ ถ้าจะยกย่องครูบาอาจารย์ ก็เขียนกราบขอบพระคุณที่กรุณาสอนสั่งไว้ในคำนำสิครับ

ตราบใดที่ยังเขียนหนังสืออยู่ก็มีโอกาสให้แสดงความกตเวทิตาอีกเยอะแยะ ไม่ต้องเอามาพ่วงไว้กับชื่อตัวเองแบบนี้

ยังงี้เวลานายกร๊วกซักคนไปจ่ายค่าใบสั่ง มันคงได้เขียนชื่อรับข้อกล่าวหาว่า นายกร๊วก นามสกุลขี้เบ่ง น้องรัฐมนตรี,หลานอดีตประธานศาลฏีกา,ผู้กำกับจ.ชุมพร เพื่อนรองผกก.ป.สน.1เพื่อนอีกคนอยู่สน.2 บลาๆๆๆกันสนุกสนานแหละครับ? 

[ขุนช้าง-รักในหลวงและสมเด็จพระเทพ]

ขอบพระคุณครับพี่ ที่กรุณาชี้แนะครับ   

[pasta]

ไม่เกี่ยวครับ ถ้าจะยกย่องครูบาอาจารย์ ก็เขียนกราบขอบพระคุณที่กรุณาสอนสั่งไว้ในคำนำสิครับ

ตราบใดที่ยังเขียนหนังสืออยู่ก็มีโอกาสให้แสดงความกตเวทิตาอีกเยอะแยะ ไม่ต้องเอามาพ่วงไว้กับชื่อตัวเองแบบนี้

ยังงี้เวลานายกร๊วกซักคนไปจ่ายค่าใบสั่ง มันคงได้เขียนชื่อรับข้อกล่าวหาว่า นายกร๊วก นามสกุลขี้เบ่ง น้องรัฐมนตรี,หลานอดีตประธานศาลฏีกา,ผู้กำกับจ.ชุมพร เพื่อนรองผกก.ป.สน.1เพื่อนอีกคนอยู่สน.2 บลาๆๆๆกันสนุกสนานแหละครับ? 

[/b]
      ขอชื่นชม นายกร๊วก  นามสกุลขี้เบ่ง ที่ไม่ทำตัวกร๊วก  ขี้เบ่ง ครับ

[jane1]

พูดถึง taxi  มีเรื่องอยากระบายให้พี่ๆฟังครับ
เมื่อ ต้นปี ผมขึ้น Taxi ที่สุวรรณภูมิ  คนขับเป็นผู้หญิง ครับ ตอนนั้นใครจะขึ้น Taxi ต้องไปรับ บัตรคิว
ที่ต้องกรอกรายละเอียด รถ Taxi ให้ไว้กับผู้โดยสารและอีกส่วนก็ให้คนขับ (เมื่อก่อนผมจะใช้บริการรถ Taxi บ่อยมาก แต่ไม่มีใครกวน t..een เท่า caseนี้ )
ผมนั่งจากสนามบินไป สี่แยกเทพารักษ์ ซึ่งปกติจะคิดแบบระยะทางและ service charge อีก 50 บาท
คนขับที่เป็นผู้หญิง ขอดูบัตรคิวว่า จุดหมายอยู่ที่ใด ปกติจะฉีกส่วนที่เป็นผู้โดยสาร คืนให้เรา(ครั้งนี้เอาไปหมดเลย) ซึ่งส่วนนั้นจะระบุ เลขทะเบียนรถและ เบอร์โทรศูนย์ร้องเรียน
short แรก ยายคนนี้ จะขอค่าโดยสารเป็นแบบเหมาจ่าย  ผมบอกไปแกไปอย่างสุภาพว่า คิดตามมิเตอร์ ( ระบุไว้ในบัตร)  คราวนี้แกเริ่มออกอาการกระฟัดกระเฟียด เริ่มโทรหา ลูกพี่ที่ขับ taxi  อีกคน ว่าคิดเงินแบบไหน พี่ปลายสายก็ยังดี ยังบอกว่าไปเทพารักษ์ เขาคิดตามมิเตอร์ คราวนี้แก่ก็บ่น ทางโทรศัพท์ให้ลูกพี่แกฟังตลอดทาง ที่จับใจความได้ แกไม่อยากมาส่งผมที่เทพารักษ์ เพราะบ้านแกอยู่แถวสะพานใหม่ ( และทำไม ไม่ไปวิ่งแถวโน้น ฟระ     )
แต่มีอยู่คำพูดหนึ่ง แกคุยทางโทรศํพท์ กับลูกพี่แก ลูกพี่แกถามว่า ผม ( ผู้โดยสาร)เป็นฝรั่ง หรือเปล่า ยายนี่ตอบว่า ฝรั่งกะผีอะไร รับมังคุดมาอะสิ  ไอ้ผมล่ะปริ๊ดเลย  พอถึงจุดหมายผมก็ถามเขาว่ามีเงินทอนไหม แกตอบผมมากวนๆ ว่าใครจะมี พอดีผมโทรหาแฟนผม ให้ช่วยเอาเงินค่า Taxi มาให้ ( โทรหาแฟนด้วยคำสุภาพ เพื่อเจตนาให้คนขับได้ยิน) พี่ๆเชื่อไหม กิริยาที่กวนพหุบาทา
ของโชเฟอร์คนนี้ กลับดู soft ลง ทันตาเห็น และฉุดคิดถึง คำสอนของปู่ย่า ตายายว่า พึงชนะคนโกรธ ด้วยความไม่โกรธ  และสุดท้าย ยายคนนี้ก็ได้รับค่าโดยสาร+ service charge เป๊ะๆ
ไม่ได้รับ ค่า Tip จากผมซักบาท เสียดายไม่ได้จดเลข กทไว้

[pasta]

พูดถึง taxi  มีเรื่องอยากระบายให้พี่ๆฟังครับ
เมื่อ ต้นปี ผมขึ้น Taxi ที่สุวรรณภูมิ  คนขับเป็นผู้หญิง ครับ ตอนนั้นใครจะขึ้น Taxi ต้องไปรับ บัตรคิว
ที่ต้องกรอกรายละเอียด รถ Taxi ให้ไว้กับผู้โดยสารและอีกส่วนก็ให้คนขับ (เมื่อก่อนผมจะใช้บริการรถ Taxi บ่อยมาก แต่ไม่มีใครกวน t..een เท่า caseนี้ )
ผมนั่งจากสนามบินไป สี่แยกเทพารักษ์ ซึ่งปกติจะคิดแบบระยะทางและ service charge อีก 50 บาท
คนขับที่เป็นผู้หญิง ขอดูบัตรคิวว่า จุดหมายอยู่ที่ใด ปกติจะฉีกส่วนที่เป็นผู้โดยสาร คืนให้เรา(ครั้งนี้เอาไปหมดเลย) ซึ่งส่วนนั้นจะระบุ เลขทะเบียนรถและ เบอร์โทรศูนย์ร้องเรียน
short แรก ยายคนนี้ จะขอค่าโดยสารเป็นแบบเหมาจ่าย  ผมบอกไปแกไปอย่างสุภาพว่า คิดตามมิเตอร์ ( ระบุไว้ในบัตร)  คราวนี้แกเริ่มออกอาการกระฟัดกระเฟียด เริ่มโทรหา ลูกพี่ที่ขับ taxi  อีกคน ว่าคิดเงินแบบไหน พี่ปลายสายก็ยังดี ยังบอกว่าไปเทพารักษ์ เขาคิดตามมิเตอร์ คราวนี้แก่ก็บ่น ทางโทรศัพท์ให้ลูกพี่แกฟังตลอดทาง ที่จับใจความได้ แกไม่อยากมาส่งผมที่เทพารักษ์ เพราะบ้านแกอยู่แถวสะพานใหม่ ( และทำไม ไม่ไปวิ่งแถวโน้น ฟระ     )
แต่มีอยู่คำพูดหนึ่ง แกคุยทางโทรศํพท์ กับลูกพี่แก ลูกพี่แกถามว่า ผม ( ผู้โดยสาร)เป็นฝรั่ง หรือเปล่า ยายนี่ตอบว่า ฝรั่งกะผีอะไร รับมังคุดมาอะสิ  ไอ้ผมล่ะปริ๊ดเลย  พอถึงจุดหมายผมก็ถามเขาว่ามีเงินทอนไหม แกตอบผมมากวนๆ ว่าใครจะมี พอดีผมโทรหาแฟนผม ให้ช่วยเอาเงินค่า Taxi มาให้ ( โทรหาแฟนด้วยคำสุภาพ เพื่อเจตนาให้คนขับได้ยิน) พี่ๆเชื่อไหม กิริยาที่กวนพหุบาทา
ของโชเฟอร์คนนี้ กลับดู soft ลง ทันตาเห็น และฉุดคิดถึง คำสอนของปู่ย่า ตายายว่า พึงชนะคนโกรธ ด้วยความไม่โกรธ  และสุดท้าย ยายคนนี้ก็ได้รับค่าโดยสาร+ service charge เป๊ะๆ
ไม่ได้รับ ค่า Tip จากผมซักบาท เสียดายไม่ได้จดเลข กทไว้

ผมมารับการระบายแล้ว 1 คนครับ พร้อม +1 แต้ม 

[มะเอ็ม]

ส่วนเรื่องไหว้ผู้โดยสารนั้น บางทีบางครั้งก็อยู่ที่เหตุการณ์เฉพาะหน้า ผู้โดยสารในเครื่องหนึ่งๆก็สองร้อยคนโดยประมาณ บางเครื่องถึงสามร้อย สี่ร้อยคน เดินมาพร้อมกันบ้าง ไม่พร้อมกันบ้าง บางครั้งยกมือไหว้คนแรก หันไปถามเรื่องที่นั่ง ขอดูบอร์ดดิ้งพาสของคนนึงก็ทำให้หลุดการไหว้คนถัดๆไปได้เสมอ  จนมีเรื่องเล่าขำๆว่า ถ้าใครอยากเฟิร์ม เมื่อได้รับหน้าที่ให้มารับผู้โดยสารที่ประตูเครื่อง ทุกครั้งที่ผู้โดยสารเข้าเครื่อง ให้ยกมือไหว้พร้อมฝึกกล้ามเนื่อพีซีไปพร้อมกัน รับรัองว่ากล้ามเนื้อพีซีจะแข็งแรงแฟนรักแฟนหลงแน่นอน

อาชีพบริการเป็นอาชีพที่น่าสงสารครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศไทย ไม่เฉพาะบนเครื่องบิน


ขอรับบริการในสถานการณ์ที่เหมาะสม..ลูกเรือหนึ่งคนดูแลผู้โดยสาร 30-50 คนโดยประมาณ

ถ้าคน 30 หรือ 50 คนนั้นร้องขอการบริการพร้อมๆกัน หรือขออะไรที่พิเศษเพิ่มเติมระหว่างนั้น..

ย่อมต้องมีการได้รับบริการก่อนหลัง หรือ เร็วช้า ขึ้นกับคิว และขั้นตอนการบริการที่ยากง่ายต่างกันครับ..


อาชีพบริการเป็นอาชีพที่น่าสงสารครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศไทย ไม่เฉพาะบนเครื่องบิน

เอาแค่ร้านอาหารต่างๆ พนักงานบริการมักถูกปฏิบัติเสมือนคนใช้ในบ้าน เสมอๆ..

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เอาใจครับ....แต่เมื่อรักในอาชีพที่จะต้องให้บริการ ก็ควรจะเข้าว่าสิ่งจะเกิดหรือสิ่งที่ต้องทำนั้น

ควรจะทำอย่างเต็มใจ ไม่ใช่ขอไปที อาชีพบริการบนเครื่องบิน คงเปรียบเทียบกับ

ร้านอาหารต่างๆ ไม่ได้หรอกครับ   ทั้งวิธีการคัดเลือกเข้าทำงาน รายได้สวัสดิการต่างก็ห่างชั้นกันเลย 

รักในอาชีพไม่ว่าอาชีพอะไร  ทำให้ดีที่สุด และทำอย่างเต็มใจที่จะทำน่ะครับ  ผู้รับบริการจะได้ประทับใจ  

[jane1]

พูดถึง taxi  มีเรื่องอยากระบายให้พี่ๆฟังครับ
เมื่อ ต้นปี ผมขึ้น Taxi ที่สุวรรณภูมิ  คนขับเป็นผู้หญิง ครับ ตอนนั้นใครจะขึ้น Taxi ต้องไปรับ บัตรคิว
ที่ต้องกรอกรายละเอียด รถ Taxi ให้ไว้กับผู้โดยสารและอีกส่วนก็ให้คนขับ (เมื่อก่อนผมจะใช้บริการรถ Taxi บ่อยมาก แต่ไม่มีใครกวน t..een เท่า caseนี้ )
ผมนั่งจากสนามบินไป สี่แยกเทพารักษ์ ซึ่งปกติจะคิดแบบระยะทางและ service charge อีก 50 บาท
คนขับที่เป็นผู้หญิง ขอดูบัตรคิวว่า จุดหมายอยู่ที่ใด ปกติจะฉีกส่วนที่เป็นผู้โดยสาร คืนให้เรา(ครั้งนี้เอาไปหมดเลย) ซึ่งส่วนนั้นจะระบุ เลขทะเบียนรถและ เบอร์โทรศูนย์ร้องเรียน
short แรก ยายคนนี้ จะขอค่าโดยสารเป็นแบบเหมาจ่าย  ผมบอกไปแกไปอย่างสุภาพว่า คิดตามมิเตอร์ ( ระบุไว้ในบัตร)  คราวนี้แกเริ่มออกอาการกระฟัดกระเฟียด เริ่มโทรหา ลูกพี่ที่ขับ taxi  อีกคน ว่าคิดเงินแบบไหน พี่ปลายสายก็ยังดี ยังบอกว่าไปเทพารักษ์ เขาคิดตามมิเตอร์ คราวนี้แก่ก็บ่น ทางโทรศัพท์ให้ลูกพี่แกฟังตลอดทาง ที่จับใจความได้ แกไม่อยากมาส่งผมที่เทพารักษ์ เพราะบ้านแกอยู่แถวสะพานใหม่ ( และทำไม ไม่ไปวิ่งแถวโน้น ฟระ     )
แต่มีอยู่คำพูดหนึ่ง แกคุยทางโทรศํพท์ กับลูกพี่แก ลูกพี่แกถามว่า ผม ( ผู้โดยสาร)เป็นฝรั่ง หรือเปล่า ยายนี่ตอบว่า ฝรั่งกะผีอะไร รับมังคุดมาอะสิ  ไอ้ผมล่ะปริ๊ดเลย  พอถึงจุดหมายผมก็ถามเขาว่ามีเงินทอนไหม แกตอบผมมากวนๆ ว่าใครจะมี พอดีผมโทรหาแฟนผม ให้ช่วยเอาเงินค่า Taxi มาให้ ( โทรหาแฟนด้วยคำสุภาพ เพื่อเจตนาให้คนขับได้ยิน) พี่ๆเชื่อไหม กิริยาที่กวนพหุบาทา
ของโชเฟอร์คนนี้ กลับดู soft ลง ทันตาเห็น และฉุดคิดถึง คำสอนของปู่ย่า ตายายว่า พึงชนะคนโกรธ ด้วยความไม่โกรธ  และสุดท้าย ยายคนนี้ก็ได้รับค่าโดยสาร+ service charge เป๊ะๆ
ไม่ได้รับ ค่า Tip จากผมซักบาท เสียดายไม่ได้จดเลข กทไว้

ผมมารับการระบายแล้ว 1 คนครับ พร้อม +1 แต้ม 

ขอบคุณครับพี่pasta +1 คืนให้ครับ
พูดถึงน้ำใจ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ต้องปลูกฝังกันมาตั้งแต่เด็กครับ
ผมเคยดูรายการ รายการหนึ่ง จะมีโรงเรียนอยู่ติดกับวัด ครูและนักเรียน
โรงเรียนนี้ดีมากครับ เค้าจะจัดเด็กนักเรียนมาช่วยนวดประคบ คุณตา คุณยายที่มาทำบุญ
ที่วัดแห่งนี้ทุกวันพระ ซึ่งเป็นการสร้างและปลูกฝังนิสัยให้โอบอ้อมอารี และมีน้ำใจ
โดยไม่ต้องหวังผลตอบแทนครับ  

[pasta]

พูดถึง taxi  มีเรื่องอยากระบายให้พี่ๆฟังครับ
เมื่อ ต้นปี ผมขึ้น Taxi ที่สุวรรณภูมิ  คนขับเป็นผู้หญิง ครับ ตอนนั้นใครจะขึ้น Taxi ต้องไปรับ บัตรคิว
ที่ต้องกรอกรายละเอียด รถ Taxi ให้ไว้กับผู้โดยสารและอีกส่วนก็ให้คนขับ (เมื่อก่อนผมจะใช้บริการรถ Taxi บ่อยมาก แต่ไม่มีใครกวน t..een เท่า caseนี้ )
ผมนั่งจากสนามบินไป สี่แยกเทพารักษ์ ซึ่งปกติจะคิดแบบระยะทางและ service charge อีก 50 บาท
คนขับที่เป็นผู้หญิง ขอดูบัตรคิวว่า จุดหมายอยู่ที่ใด ปกติจะฉีกส่วนที่เป็นผู้โดยสาร คืนให้เรา(ครั้งนี้เอาไปหมดเลย) ซึ่งส่วนนั้นจะระบุ เลขทะเบียนรถและ เบอร์โทรศูนย์ร้องเรียน
short แรก ยายคนนี้ จะขอค่าโดยสารเป็นแบบเหมาจ่าย  ผมบอกไปแกไปอย่างสุภาพว่า คิดตามมิเตอร์ ( ระบุไว้ในบัตร)  คราวนี้แกเริ่มออกอาการกระฟัดกระเฟียด เริ่มโทรหา ลูกพี่ที่ขับ taxi  อีกคน ว่าคิดเงินแบบไหน พี่ปลายสายก็ยังดี ยังบอกว่าไปเทพารักษ์ เขาคิดตามมิเตอร์ คราวนี้แก่ก็บ่น ทางโทรศัพท์ให้ลูกพี่แกฟังตลอดทาง ที่จับใจความได้ แกไม่อยากมาส่งผมที่เทพารักษ์ เพราะบ้านแกอยู่แถวสะพานใหม่ ( และทำไม ไม่ไปวิ่งแถวโน้น ฟระ     )
แต่มีอยู่คำพูดหนึ่ง แกคุยทางโทรศํพท์ กับลูกพี่แก ลูกพี่แกถามว่า ผม ( ผู้โดยสาร)เป็นฝรั่ง หรือเปล่า ยายนี่ตอบว่า ฝรั่งกะผีอะไร รับมังคุดมาอะสิ  ไอ้ผมล่ะปริ๊ดเลย  พอถึงจุดหมายผมก็ถามเขาว่ามีเงินทอนไหม แกตอบผมมากวนๆ ว่าใครจะมี พอดีผมโทรหาแฟนผม ให้ช่วยเอาเงินค่า Taxi มาให้ ( โทรหาแฟนด้วยคำสุภาพ เพื่อเจตนาให้คนขับได้ยิน) พี่ๆเชื่อไหม กิริยาที่กวนพหุบาทา
ของโชเฟอร์คนนี้ กลับดู soft ลง ทันตาเห็น และฉุดคิดถึง คำสอนของปู่ย่า ตายายว่า พึงชนะคนโกรธ ด้วยความไม่โกรธ  และสุดท้าย ยายคนนี้ก็ได้รับค่าโดยสาร+ service charge เป๊ะๆ
ไม่ได้รับ ค่า Tip จากผมซักบาท เสียดายไม่ได้จดเลข กทไว้

ผมมารับการระบายแล้ว 1 คนครับ พร้อม +1 แต้ม 

ขอบคุณครับพี่pasta +1 คืนให้ครับ
พูดถึงน้ำใจ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ต้องปลูกฝังกันมาตั้งแต่เด็กครับ
ผมเคยดูรายการ รายการหนึ่ง จะมีโรงเรียนอยู่ติดกับวัด ครูและนักเรียน
โรงเรียนนี้ดีมากครับ เค้าจะจัดเด็กนักเรียนมาช่วยนวดประคบ คุณตา คุณยายที่มาทำบุญ
ที่วัดแห่งนี้ทุกวันพระ ซึ่งเป็นการสร้างและปลูกฝังนิสัยให้โอบอ้อมอารี และมีน้ำใจ
โดยไม่ต้องหวังผลตอบแทนครับ  

  ฝากบทความดีๆให้คุณ jane1 ครับ

--------------------------------------------------------------------------------

                        ผู้เคารพ ย่อมมีคนเคารพตอบ
           ต้นไม้มีสองประเภท  คือ  ประเภทอ่อนนอกแข็งใน
เช่น ต้นสัก ต้นตะเคียน ต้นประดู่ กับประเภทอ่อนในแข็งนอก เช่น
ต้นมะพร้าว ต้นตาล ต้นหมาก
          สัตว์เดียรฉานก็มีสองประเภท คือ ประเภทอ่อนนอกแข็งใน
เช่น ช้าง ม้า วัว ควาย กับ ประเภทอ่อนในแข็งนอกเช่น กุ้ง หอย ปู
          ดูสัตว์และต้นไม้แล้ว ลองหันมาดูคน คนเราก็มีอยู่สองประเภท
เช่นเดียวกัน คือ พวกอ่อนนอกแข็งในกับพวกอ่อนในแข็งนอก
           พวกอ่อนในแข็งนอกคือ คนที่เอาความแข็งออกมาอวดข้าง
นอกเช่น วางโต ทำเขื่อง แสดงสีหน้าบึ้งตึง คำพูดก็หยาบคาย กระด้าง
กระโชกโฮกฮาก ให้คนเห็นว่าตนเก่ง ตนใหญ่
            พวกอ่อนในแข็งนอก คือคนที่เอาความนิ่มนวล ออกมาแสดง
ให้เห็นข้างนอกเช่น ท่าทางเคารพนบไหว้ ยิ้มแย้มแจ่มใส พูดจาสุภาพ
อ่อนโยน ใครฟังแล้วชื่นใจ จิตใจมีเมตตากรุณา
            หลายคนมักเข้าใจว่า ถ้าทำตัวให้เขาเห็นว่าใหญ่ เช่น วางท่า
ทางใหญ่ พูดจาสำแดงอำนาจ ขู่ตะคอก จะทำให้เขาเห็นว่าเราสำคัญ
เป็นที่นับถือยำเกรงของคนอื่น นั่นเป็นความเข้าใจผิด
            เพราะนอกจากจะไม่มีใครเห็นว่าสำคัญจริงแล้ว ยังไม่มีโอกาส
ใหญ่และสำคัญขึ้นมาได้ เพราะความแข็งกระด้างของเขาเป็นเหตุ
            ไม่ว่าอะไรถ้าเอาของแข็งมาหุ้มไว้ข้างนอก มักขยายตัวออกอีก
ยาก ดูอย่างต้นหมาก ต้นมะพร้าว หรือสัตว์พวกกุ้ง หอยเถิดไม่เห็นมันโต
อะไรมากนัก คนเราก็เหมือนกัน ถ้าเอาความแข็งกระด้างออกอวดข้างนอก
แล้ว โอกาสเจริญเติบโตจริงๆยาก เพราะไม่มีใครเขาเคารพรักและนับถือ
จริง
             อำนาจนั้น  ยากที่จะมี แต่ถ้าเป็นคนอ่อนนอกแข็งในแล้ว  จะมีอำนาจในตัวเอง
                                                            พุทธวิธีแก้ทุกข์  ศาตราจารย์พิเศษ เสฐียรพงษ์ วรรณปก ราชบัณฑิต
             

[soveat ชุมไพร]

ประสพการณ์เลวร้าย  อยู่ที่ตลาดไนท์บาร์ซ่า ประจวบ ซึ่งผมขึ้นบัญชีหนังหมาไว้เลยว่าเป็นที่ๆผมจะไม่ไปอีก 

ประสพการณ์ดีๆอยู่ที่ ต.ท่าข้ามครับ  น้ำใจคนที่นั่นสุดยอด