ผมว่ามันดูไม่ค่อยเหมือนนิยายครับ เหมือนเป็นเรื่องเล่าธรรมดาเวลาที่เราเจออะไรมาแล้วเอามาเล่าให้เพื่อนฟังทางอินเตอร์เน็ต เพราะเนื้อเรื่องดำเนินโดยกระโจนเข้าสู่บทสนทนาระหว่างตัวละครทันทีโดยไม่มีอารัมภบท และไม่มีการบรรยายถึงบรรยากาศรอบข้างเพื่อให้ผู้อ่านมองเห็นภาพได้ครบ เช่นบรรยายถึงสภาพของห้องแบบคร่าวๆซึ่งสามารถสอดแทรกเข้าไประหว่างบทสนทนาได้ เช่น ตอนที่ผู้หญิงรับแก้วน้ำโดยไม่มองหน้า สามารถบรรยายได้ว่าฝ่ายชายเห็นเธอรับแก้วน้ำ ใบหน้าขาวนวลของเธอโดดเด่นตัดกับผนังห้องสีเรียบๆด้านหลังในเงามืดสลัวของห้องเล็กๆแต่เรียบร้อยสะอาดสะอ้าน(หรือวางของระเกะระกะไม่เป็นระเบียบ แล้วแต่วัตถุประสงค์ของการสื่อถึงสภาพเหตุการณ์ หรือพื้นฐานนิสัยของตัวละครผู้เป็นเจ้าของห้อง) และตัวละครนั้นเมื่อมีโอกาสได้เห็นหน้า ควรจะมีการบรรยายลักษณะและอากัปกิริยาควบคู่ไปด้วยเพื่อให้ผู้อ่านเกิดจินตนาการคล้อยตามและนึกภาพหน้าตัวละครเอกและบุคลิกภาพออกได้ และเพื่อเพิ่มสีสันและความน่าดึงดูดใจของเรื่อง เช่น ผมมองเห็นเธอเปิดริมฝีปากสีชมพูเต็มอิ่มจิบน้ำจากแก้ว พวงแก้มสีชมพูและลำคอเรียวระหงขยับอย่างเนิบช้าตามจังหวะการดื่มน้ำของเธอ อะไรแบบนี้ครับ เท่าที่ผมอ่าน ผมยังไม่เห็นจินตลักษณ์ของตัวละครทั้งสอง
ส่วนความเห็นอื่นๆ ได้แก่:
- งานนิยายที่เริ่มต้นดำเนินเรื่องด้วยการสนทนาเป็นหลักแบบนี้ต้องใช้ชั้นเชิงมากพอดูครับถึงจะอ่านแล้วราบรื่น ผมเคยเห็นงานเขียนน้อยชิ้นมากที่ทำออกมาสไตล์นี้แล้วน่าอ่าน น่าติดตาม คนเขียนนี่เป็นนักเขียนชั้นแนวหน้านะครับถึงทำได้ดี
- บทสนทนาควรจะใส่เครื่องหมายคำพูดทุกครั้ง ใส่บ้างไม่ใส่บ้างแบบนี้คนอ่างจะงงครับ ว่าประโยคนี้เป็นการพูด หรือเป็นตัวละครนึกในใจ
- คำสะกดก็เป็นสิ่งที่ต้องปรับปรุงครับ เช่นในประโยคแรก "สรึมสลือ" ต้องเป็นสะลึมสะลือ ทำงานด้านนี้ พจนานุกรมไทยฉบับราชบัณฑิตฯ ต้องติดอยู่ข้างกายตลอดเวลาครับ
- ประโยคที่ตัวละครตัวเดิมพูดแต่ต่อเนื่องกันสองประโยค ควรจะอยู่ในย่อหน้าเดียวกัน ไม่ควรแยก คนอ่านจะสับสน
ผมคงไม่ขอวิจารณ์ทั้งหมดนะครับ นี่วิจารณ์จากเท่าที่อ่านมาราวๆ สิบย่อหน้าแรกแบบค่อนข้างละเอียดและอ่านอีกราวๆยี่สิบย่อหน้าถัดมาแบบคร่าวๆ และเป็นแค่คำวิจารณ์ของผู้อ่านธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นครับ ซึ่งผมอาจจะไม่คุ้นกับรูปแบบการดำเนินเรื่องและบทบรรยายลักษณะแบบนี้ ผู้อ่านส่วนใหญ่อาจจะชอบก็ได้ครับ การที่ท่านตัดสินใจถามคนทั่วไปแบบนี้ ถือเป็นวิธีเรียนรู้จิตใจของผู้อ่านที่ถูกต้องครับ
สิ่งหนึ่งที่ผมให้คะแนนเต็ม 10 เลยคือ การมุมานะ ตั้งใจริเริ่มทำสิ่งที่ไม่เคยทำ ไม่มีใครออกจากท้องแม่แล้วเดินได้ทันที คนที่กล้าทำสิ่งที่ไม่เคยทำก็มีโอกาสประสบความสำเร็จทั้งนั้นครับ ฝึกฝนหาประสบการณ์และความรู้มากๆไว้นะครับ
ขอบคุณครับ
