คุณจะทำอย่างไร เมื่ออยู่ในเหตุการณ์นี้

[moto]

สรุปแล้ว.....ก็ยืนดุเฉยๆ ไม่ได้ช่วย ทำตัวเป็นชาวบ้านที่ดีอีกคนนึง ทั้งๆที่ตัวเองก็น่าจะช่วยได้   

บอกเหตุการณ์ไม่หมดอีกแล้ว  ผมไปโดยมอเตอร์ไซดรับจ้าง มีแต่วิทยุข่ายสมัครเล่น ปืนไม่ได้เอาไป กะจะไปบ้านเพื่อนไปตั้งวงซักหน่อยครับ ท่าน..ขนาดจะวิทยุต้องแอบๆเลยครับ เดี๋ยววิทยุเป็นฉนวนเหตุอีก จะเจ็บไปกับเขา หากอยู่ในเหตุการณ์เช่นนี้ผมว่าท่านๆคงทำได้คล้ายๆกับผมเช่นกัน คิดอยากออกไปช่วยเคลียยังหวั่นๆครับ เพราะพวกขาโจ๋มันกลัดมันเหลือเกินพ่อแม่พวกนั้นก็ไม่ห้ามอีกหากท่านๆไปทำลูกเขาแล้วคิดว่าท่านๆจะรอดออกมาจากหมู่บ้านนั้น ในสุดหมู่บ้านมีอีก 1 หมู่บ้านนอกนั้นเป็นป่ามีทางออกทางเดียว คงเหมือนหลายๆท่านต่อกระทู้นะครับว่าคงแล้วแต่สถานการณ์  (หากเป็นกลางคืน + มีปืนไปด้วย ก็น่าสวนนะครับแล้วโฉบ)
นี่แหละครับ นานาจิตตัง

[...GlockGlack™...]

...ตัวผมเอง ยังคิดอยู่เสมอว่า ถ้าไปเจอเหตุการณ์ที่ผู้หญิงถูกข่มขืนอยู่ ผมว่าผมยิงทิ้งหมดแน่ เพราะพวกนี้ไม่เจอของจริง ประกอบกับเจ้าทุกข์อายไม่แจ้งความ เลยได้ใจก่อกรรมอยู่ตลอด ดังนั้นหากเจอก็ตัดตอนไม่ให้พวกนี้ก่อกรรมทำเข็ญได้อีกต่อไป...

อันนี้คุณ sting คิดตรงกะใจผมครับ  ถ้าผมเจอเหตุการณ์แบบนี้และมีปืนอยู่ด้วย  ผมคงจะยิงทิ้งครับ    เพราะผมถือว่าการข่มขืนเป็นการฆ่าคนตายทั้งเป็น  เป็นเรื่องที่มนุษย์ทำความเลวร้ายที่สุดให้กับมนุษย์ด้วยกันเอง เป็นการทำลายศักดิ์ศรีของผู้หญิงอย่างที่สุด  เจ็บตัวยังไม่เท่าไหร่  แต่แผลในใจนั้นยากจะลบเลือน 

ถ้าเป็นกรณีของผู้ชาย ก็คงจะเหมือนกับถูกรุมซ้อมอย่างทารุณต่อหน้าลูกเมีย  เป็นการทำลายศักดิ์ศรีของผู้ชายอย่างที่สุดแล้ว 

[เสนัด...]

                    ผมมีประสบการณตรงครับ
เมื่อก่อนผมไม่เคยคิดที่จะพกปืน ทั้งๆที่มีปืนตั้งแต่อายุ18(ชื่อน้า) ผมมองปืนเป็นอุปกรณ์การแข่งขันอย่างหนึ่ง(เอาไปแข่งยิงปืนสั้นชาวบ้านมือใหม่ตอนนั้น) พออายุประมาณยี่สิบ ผมเปิดกิจการเล็กๆกับเพื่อน มีเด็ก(ผู้หญิง)ที่ร้านขโมยเงินในร้านไป ผมจึงไปตามที่บ้านไปกับแฟนและลูกจ้างซึ่งเป็นผู้หญิง(โดยแจ้งความไว้แล้วโดยตร.บอกว่าลองไปตามมาตกลงกัน ถ้าเขาไม่มาจะวอให้สายตรวจไปตามมาให้) พอผมไปตามที่บ้านคุยกับแม่น้องเขาเรียบร้อย ผมก็จะกลับ พอเดินมาที่จอดรถ(เวลานั้นประมาณสามทุ่ม) มีกลุ่มชายหลายคนยืนล้อมทางออกอยู่(ตอนหลังรู้ว่าเป็นพวกของน้องที่ขโมยเงินไป) เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง กระโดนใส่ รุมผมซะคว่ำ 1ต่อ5-8  รุมผมต่อหน้ายามและชาวบ้านแถวนั้น แฟนผมโทร191เท่าไหร่ก็ไม่ติดพอติดก็ดูไม่ค่อยสนใจ แฟนผมเข้ามาห้าม มันก็ยังทำร้ายแฟนผมอีก(ไม่สนใจแม้เป็นผู้หญิง) พอมันรุมสมใจ ผมก็บอก ok ok  เรื่องเงินช่างมัน ผมรีบหากุญแจรถ รีบพาแฟนขึ้นรถ มันยังเอาหินไม้ขว้างรถผมพังไปแถบนึงอีก ตอนนั้นผ่านไปครึ่งชั่งโมง ตร.ก็ไม่เห็นมา  ออกมาได้ไปแจ้งความที่โรงพัก ตร.ไปดูที่เกิดเหตุ ไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็น สรุปจับใครไม่ได้ 
         หลังจากเหตุการณ์นี้ ทำให้ผมรู้ว่าไม่มีใครปกป้องเราและคนที่เรารักได้นอกจากตัวเราเอง จากนั้นผมก็พกปืนใส่รถในบางครั้งที่ต้องกลับดึก หรือคิดว่าจะต้องไปในที่ๆไม่น่าไว้ใจ 

[เสนัด...]

           หลังจากเหตุการณ์นี้ ผมก็คิดว่าคงจะไม่มีอะไรร้ายๆขึ้นอีก สองปี ผ่านมา มันก็วิ่งเข้ามาหาผมอีก
ผมเปิดร้านขายอาหารเล็กๆ หน้ามหาลัย ก็ไม่เคยมีปัญหาอะไร วันนึงมีน้องเจ้าของร้านมานั้งกิน ก็ไม่มีปัญหาอะไรจ่ายเงินเรียบร้อย แต่พอผมบอกจะปิดร้าน มันก็ไม่ยอมให้ปิด(มันเมาๆแล้ว) มันมากัน4คน แต่ผมอยู่กับแฟนกับเด็กเสริฟผู้หญิงในร้านอีกคน มันเริ่มอาละวาดแบบไม่มีเหตุผล มันข่มขู่และพยายามจะเข้ามาทำร้ายผม ผมก็พยามพูดกับมันดีๆ แล้วผมก็เลี่ยงมาหลังร้าน ตอนนั้นแฟนผมอยู่หลังร้าน เอา 686 ออกมาง้างนกบอกผมว่าถ้ามันทำอะไรผม โดยเธอยิงแน่ ผมก็เลยบอกใจเย็นๆ บอกให้เธอไปหยิบเงินแล้วรีบไปโรงพักกัน ทิ้งร้านไว้นั่นและ พอไปโรงพักแล้วกลับมากับตร. ร้านในสภาพของกระจุยกระจาย แล้วมันก็นั้งเมากันอยู่ตรงนั้น มันยังบอกกับตร.ว่านี่ร้านมันมันจะทำอะไรก็ได้(ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอคนไร้สาระอย่างงี้)  พอผมยืนยันสัญญาเช่า ตร.ก็เลยจับไปโรงพัก พอมันส่างเมา ก็หน้าซีดเลย ตร.ก็ไกล่เกลี่ย ชดใช้ค่าเสียหายตามระเบียบ 
         เท่าที่ผมคิดเอง คนพวกนี้มักจะไม่ใช้เหตุผลอย่างที่เรามีกันนักหรอก และมักจะใหญ่เมื่อดูแล้วว่าอีกฝ่ายไม่มีทางสู้
         ผมก็เคยคิดว่าถ้ามีเหตุร้ายเกิดขึ้นผมจะทำอะไรดี เคยคิดเคยวางแผน แต่เมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นจริงๆ มันกลับไม่มีแผน มันจะมีสิ่งเหนือความคาดหมายเกิดขึ้นกับเราโดยเราโดยไม่ทันคิดว่ามันจะเกิดขึ้นเสมอ
          ถ้าถามผมว่าทำไมไม่เอาปืนไปยิงให้มันตายๆไปไอ้พวก รกโลก ผมก็อยากทำ แต่ตอนนั้นไม่รู้ทำไมผมกลับคิดว่า ผมไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ผมแค่อยากจะทำงาน ทำร้านของผมให้มันเจริญขึ้น ทำไมมันต้องมาสร้างความวุ่นวายให้กับผมด้วย ที่ผมไม่ยิงมันเพราะผมคิดว่า ถ้ายิงมันเรื่องต้องยาวแน่ใจกลางเมืองอย่างนี้ มันคงยังไม่ร้ายแรงขนาดที่ต้องใช้ปืนหรอกผมคิด มันจะพังร้านก็ให้มันพังไป ผมเลือกที่จะให้มันมีปัญหาน้อยที่สุด ตอนนั้นมันค่อยข้างสับสน ถ้าเป็นตอนนี้ พอมีเวลามานั้งคิด ผมน่าจะยิงขู่มันไปสักนัดสองนัดไห้มันวิ่งหนีไปเหมือนหมา
          สุดท้ายนี้ผมว่า เราวางแผนได้ แต่โอกาสที่จะทำได้ตามในสิ่งที่เราคิดไว้ผมว่ามันมีโอกาสน้อย ผมว่า ดีที่สุดคือความไม่ประมาทรอบคอบ เตรียวตัวเสมอ และสิ่งสุดท้ายคือ การเตรียมใจพร้อมรับในทุกๆสิ่งๆที่จะเกิดขึ้น 
          ขอบคุณทุกท่านที่ฟังผมระบายครับ 

[submachine -รักในหลวง-]

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำที่ออกมาจากสามัญสำนึกของทุกท่านครับ

ขออ้างถึงเอาคำกล่าวอมตะนี้มาอีกครั้ง

"หนีดีกว่าสู้
สู้ดีกว่าเจ็บ
เจ็บดีกว่าติดคุก
ติดคุกดีกว่าตาย"

ไม่ว่าทุกท่านใช้ปืนอะไร ขอให้มีโอกาสใช้มันรักษาลมหายใจของท่านและครอบครัว
ถ้าเป็นผมนะ คำตอบกระทู้นี้ง่ายมากครับ
เป็นความกะคนตาย ดีกว่าเป็นความกะคนเป็น

[มะเอ็ม]

เรื่องท่านเสนัด....เตือนตัวเองดีครับ...
การมีปืนไม่ใช่จะยิงอย่างเดียว....
แต่กลับมีสติ....คิดก่อน....

[สุกรจากโลกันต์]

Show first
Shoot secound
Last shoot agian
to all man die run :

[NIT]

ถ้าถีงขนาดทำร้ายก็ต้องป้องกันละครับ ยิงแน่นอนเป็นความกับผีดีกว่าเป็นความกับคน

[ป๊อกแมน]

เมื่อก่อนผมเคยเจอเหตุการณ์ คล้ายๆอย่างนี้บ่อยครับ เพราะตอนนั้นที่บ้านทำกิจการคาราโอเกะ (แต่ตอนนี้เลิกไปแล้วครับ) เจอประเภทชกต่อย ตะลุมบอนก็เยอะ แต่ผมในฐานะผู้ดูแล ก็เพียงแค่พยายามไกล่เกลี่ย แล้วก็เชิญออกนอกร้าน มีเหมือนกันที่พกปืนเข้ามาในร้าน ก็เข้าไปขอร้องตรงๆ กันเลยว่า กรุณาเก็บปืนไว้ในรถเถอะครับ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่เข้ามาตรวจแล้วจะยุ่ง ซึ่งก็อำเภอของผมก็อำเภอเล็กๆ ก็พอจะรู้จักกันบ้าง ก็มีบ้างแบบประเภท โก๋บ้านนอกเข้ามาเที่ยวทีแล้วก็กร่างหาเรื่องหาราว ซึ่งก็มีประปราย แต่ก็มีเหตุการณ์ระทึกหลายๆครั้งเหมือนกัน มีครั้งนึงซึ่งตอนนั้นผมไม่อยู่ ก็มีกลุ่มพนักงานขายเครื่องไฟฟ้ายี่ห้อนึง (ที่เค้านิยมส่งกันถึงบ้านหน่ะครับ) พากันเข้ามาฉลองยอดขายตามเป้า ซึ่งวันนั้นก็มีแค่สองกลุ่มเท่านั้น คือกลุ่มพนักงานประมาณ 10 กว่าคน กับอีกกลุ่มนึงที่พนักงานบอกว่าไม่รู้จัก ประมาณ 5 คน กลุ่มพนักงานก็สนุกกันเต็มที่ครับ (คือห้องเป็นห้องรวม) แล้วประมาณว่าพออีกกลุ่มขอเพลงอะไรกลุ่มพนักงานนี่ก็ร้องตามแบบคอนเสิร์ต แต่กลุ่มที่มากัน 5 คนนี่ไม่พอใจก็เลยประกาศออกไมค์ว่า (ผู้หญิงด้วยนะครับ) เพลงที่เค้าขอนี่ห้ามใครร้องตามเด็ดขาด

[ป๊อกแมน]

แต่กลุ่มพนักงาน นี่ก็ไม่สนใจครับ เพราะว่าได้ที่กันหมดทุกคนแล้ว ก็ยังร้องเพลงตามทุกเพลง  กลุ่ม 5 คนนี่เลยเช็คบิลแล้วออกจากร้านไป  หายไปประมาณ ครึ่งชั่วโมงครับ ทีนี้กลับมาพร้อมมีดดาบยาวครบมือ (เห็นพนักงานบอกว่า ผู้หญิงเป็นคนสั่งการครับ ควงดาบอยู่ข้างหลังเลย) พอดีพี่คนที่เป็นผู้จัดการเครื่องไฟฟ้านี่แกลืมอะไรก็ไม่รู้ไว้ในรถแก แกเลยเดินออกไปนอกร้าน พอออกไปนอกร้านเท่านั้นหล่ะครับ พวกเล่นรุมฟันเลย ไอ้คนแรกเข้ามาฟันฉับแรก โดนเข้าเต็มหน้าอกเลยครับ แต่..... ไม่เข้าครับ! พนักงานบอกว่า สงสัยดาบมันเป็นสนิมหน่ะเลยฟันไม่เข้า จากนั้นอีกคนก็ซ้ำครับ ทีนี้เข้าครับ เข้าที่หัวเข่าครับ สะบ้าแตก       ที่ร้านมันเป็นกระจกใสครับ เด็กเสริฟข้างในมองเห็นเลยตะโกนบอกกันให้ออกไปดู แต่สภาพแต่ละคนเมาเละครับแค่ยืนก็จะไม่ไหวแล้ว พอดีพนักงานต้อนรับที่ร้าน (อายุมากแล้วนะครับ) แกก็เลยวิ่งออกไปนอกร้านก่อนใครเพื่อน แล้วก็ตะโกนห้ามไอ้พวกที่เหลือว่าอย่าทำพี่เค้าเลย แล้วก็คร่อมทับพี่เค้าไว้    ส่วนพวกที่อยู่ในร้านก็เริ่มรู้ตัวแล้ว ก็วิ่งทะยอยกันออกมา(แบบเป๋ๆ) บางคนก็ถือเก้าอี้มาด้วย พอออกมาถึงก็ ทันทีครับ ไอ้คนที่ถือดาบสนิม ก็ฟันโช๊ะเข้าอีกที่คนแรกที่เดินออกไปเลย โดนหัวไหล่ครับ ครับแน่นอน ครับไม่เข้า แต่ทรุดครับ พวกที่เหลือก็เลยออกมากันเต็มเลย ที่นี้พวกนักดาบก็ถอยไปอยู่ฟุตบาทครับ ที่นี้จะเข้ามาใหม่ครับ บุกทีเดียว 5 คนเลย รวมทั้งผู้หญิงด้วย ก็พอดีมีคนตะโกนออกมาก่อนว่า เอาปืนในกระเป๋ามา เอาปืนในกระเป๋ามา ทีนี้ได้ผลครับ

[ป๊อกแมน]

พวกนักดาบนี่ก็ชะงักครับ ถอยออกไปดูเชิงพักนึง แล้วก็ท้าให้ออกไปรบกับมันที่ฟุตบาท (ก็ไม่รู้จะโกรธอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ร้องเพลงแจมด้วยแค่นี่ ผมเห็นคนอื่นๆ เค้าก็สนุกกัน ยิ่งมีคนร้องตามแล้ว บรรยากาศก็เหมือนกับคอนเสิร์ตเลย) ซักพักก็ขับมอเตอร์ไซค์หนีหายไป  ซึ่งพี่ผู้จัดการเครื่องไฟฟ้า นี่แกก็นอนเลือดอาบเลยครับ ก็หามกันส่งโรงพยาบาลกันไป ปรากฏว่าที่หัวเข้านี่เย็บกัน เกือบร้อยเข็ม ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเย็บยังไง แผลคงลึกมาก จากนั้นต้องทำกายภาพบำบัดกันอีกนานเลย  เจอกันอีกทีเลยถามๆกันดูว่าวันนั้นมีปืนกันจริงๆมั้ย เค้าก็ส่ายหัวตอบครับว่าไม่มี ที่มีก็อยู่ที่บ้าน ส่วนผู้จัดการแกจะพกก็ตอนเฉพาะไปเก็บเงินทีละเยอะๆ เท่านั้น ฟังแล้วรู้สึกยังไงบอกไม่ถูกครับ ซื้อปืนมาเป็นปีๆ ไม่เคยเกิดเหตุการณ์อะไรซักกะที พอเลิกพกก็ดันมาเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดซะนี่  ก็เสียใจกับแกครับ แต่จนเดี๋ยวนี้นะครับ ยังจับตัวคนทำไม่ได้เลย เห็นเค้าบอกมันหนีไปตั้งแต่คืนนั้นแล้ว  ใจร้ายจริงๆคนเรา ถ้าเหตุการณ์กลับกัน ถ้าพี่แกมีปืนตุงอยู่ที่เอว ไอ้พวกนักดาบ 5 คนนั่นคงโดนเป่าดิ้นไม่ใครก็ใครหล่ะแน่ๆ ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ต้องยิงแน่ๆหล่ะ เป็นผมผมก็ยิง แต่จะยิงขู่ หรือยิงไปที่คนก็คงอีกเรื่องนึง พูดตามตรงนะครับให้ยิงคนหน่ะมันไม่ง่ายสำหรับเราๆท่านๆ คนธรรมดาที่รู้พิษสง ของอาวุธปืนดีนะครับ คือยิงนี่ประมาณการได้เลยคือตาย(ไม่เหมือนยิงเป้ากระดาษหรือเป้าเหล็ก) ครับคนถึงได้กลัวไงครับว่าเจอพวกมีปืนแล้วต้องหลบเพราะมันทำให้ตายได้ด้วยเม็ดเดียว พอตายก็เรื่องยาว ไม่ตายก็เรื่องยาว ค้าความนี่เหนื่อยครับ เอาเป็นว่า ถ้าเจอเหตุการณ์อย่างนี้ ผมจะแสดงให้คู่กรณีดูก่อนเลยว่าผมมีปืนนะ อย่านะ อะไรประมาณเนี๊ยะครับ  ขออภัยครับที่เล่ายาวไปหน่อย ปรกติแล้ว มีแต่อ่าน ไม่ค่อยได้ โพสต์เท่าไหร่ ฝากตัวด้วยนะครับผม

[ittipon]

ผมเคยเจอมาแล้ว แต่ไม่ใช่ภรรยาเป็นน้องชาย สิ่งแรกที่ผมทำคือเจรจา แต่ไม่สำเร็จ  จึงเดินเข้าบ้านไปหยิบปืนพอวิ่งออกมาพวกมันได้รุมล้อมน้องชายผม  ผมจึงยิงขู่ขึ้นฟ้า  พวกมันวิ่งหนีกันหมดโดยทิ้งไม้ไว้ 4-5ท่อน

[evil 01]

  ถ้าเหตุการณ์มันอย่างกระทู้ว่านะครับ   ( แต่ขอเปลี่ยน ภรรยา เป็น แฟน ละกัน )  ผม กดทิ้งตั้งแต่แรกเห็นแล้วล่ะ ( กดขู่นะครับ อย่าเข้าใจผิด )  ปีที่แล้วมีงานลอยกระทงที่บ้าน  แฟนผม มีใอ้หนุ่มหมู่บ้านอื่นมาจีบ แต่เธอไม่เล่นด้วย พอดีวันนั้นผมกลับจากบนดอยพอดี แฟนผมมาบอกเล่าเหตุการณ์ ให้ฟัง ตกกลางคืน ผมกับแฟนไปเที่ยวตามประสาหนุ่มสาว  ใอ้พวกที่มาติดแฟนผมมันเห็นปุ๊บ  ....เดินเข้ามา ในมือมี ลูกซองสั้น อีกคนมีลูกโม่ แต่ไม่ทราบยี่ห้อ  บอกว่าจะชวนแฟนผมไปเที่ยว  แต่แฟนผมไม่ไป  มันฉูด แล้วหันมาหาเรื่อง ผมเห็นท่าไม่ดี ก้อ   พูดคุยกันก่อนคร้าบเพ่    คำตอบคือ ส้นปืนลูกซองที่ว่า   หางคิ้วขวาแตก แอนตาซินไม่จ่าย   เนื่องจากอยู่ล่างเวที เหมือนโชคช่วย  แล้วพวกลุงๆ ผมก้อมา เพราะมีคนบอกว่ามีคนพกปืนมาถามหาผม  ลุงผมมีปืนทุกคนครับ ฉากตอนนั้น เหมือน หนังฮ่องกงเลย  ตอนเจ้าพ่อขัดคอกัน  ปืนสั้น 4กระบอก อีเดี่ยว อีก1 กระบอก  จ่อล้อมใอ้พวกนั้นอยู่ ต่อจากนั้นไม่ต้องบอกครับ........พรานเค้าไม่ว่ากัน

[evil 01]

ปีนี้ เผลอๆ มีภาค 2....

[E_mail]

 เพื่อนผมที่คบกันมาตั้งแต่10ขวบ สมัยไปเหมาช่วงโครงการวางท่อก๊าซไทย-พม่าที่จ.กาญจนบุรี ได้แฟนเป็นสาวเมืองกาญจน์อยู่แถวๆไทรโยค ก็เคยเจอเรื่องแบบของคุณevilแทบจะเปี๊ยบเลย รายละเอียดนี่คงต้องเล่ากันหลังไมค์ แต่สรุปของนิทาน พระเอก-นางเอกเพิ่งแต่งงานกันไปเมื่อ2เดือนที่แล้วนี่เอง