กราบ สวัสดี พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ชาวปืนทุกท่าน
ขอรายงานผลความคืบหน้าของคดี
เมื่อเช้าวันนี้ ( ศุกร์ที่ 17 ธันวาคม 2553 ) เวลาประมาณ 09.00 น. ไปเซ็นคำให้การในสำนวนการสอบสวน หลังจากนั้นกลับบ้าน
เวลา 14.00 น. แผนกคดีโทรมาบอกว่า จะส่งฟ้องช้าหน่อย .... เนื่องจากต้องมาเอาหลักฐาน ใบ ป.4 ของตัวผมที่ อำเภอ อัยการไม่เชื่อว่าเป็นปืนมีทะเบียน ... ตัวผม งง เลย สำเนาในสำนวน ไม่เชื่อ
15.00 เดินทางไปสำนักงานอัยการ อัยการสอบถามสั้นๆ ถึงเหตุผลที่ขอให้รีบฟ้อง กระผมให้เหตุผลว่า จะเดินทางขับรถไปจังหวัด สงขลา ....
15.30 ขับรถไปศาลจังหวัด ขออนุญาต เล่าให้ฟังถึงช่วงนี้ นะครับ
จอดรถเสร็จ เดินขึ้นไป มีเจ้าหน้าที่ของอัยการ มาคอยพาไป " ห้องคุมขังนักโทษ " ใต้ศาล สาเหตุที่ต้องไปเข้าห้องควบคุม เพราะ ที่ผ่านมาเคยมีการแหกศาล เลยต้องทำตามกฎ
ก่อนเข้าไป ก็ ปิดมือถือ บุหรี่ ไฟเชค กรุณาฝากตำรวจศาลไว้ก่อน เข้าไปยืนคอย ซักครู่ ก็มีเจ้าหน้าที่ ศาลนำใบ คดีดำมาให้อ่าน ให้เราเก็บไว้ อ่านว่า อัยการยื่นฟ้องเราเรื่องอะไร ( ช่วงนั้นไม่กล้าไปมองหน้าพวกนักโทษที่ใส่โซ่ตรวน เลยครับ กลัวมันเล่นเรา ปืนก็ไม่มี
)
ตำรวจศาลมาเรียกชื่อ ผมโชคดี จร๊ง จิง
ถูกจับคู่กับเด็กวัยรุ่น อายุ 19ปี ไอ้เจ้านี่โดนจับปืนเถื่อนพร้อมเครื่องกระสุน .357 ถามดูได้ความว่า พึ่งออกจากเรือนจำ ตำรวจไปคอยจับมาเรื่องเพื่อนซัดทอดอาวุธปืน เวรกรรมเลยตู
นำขึ้นสู่ห้องพิจรณาคดี มีกัน 3 คน อีกคนเป็นกระเทย โดนจับครอบครอง ยาบ้า 1เม็ด ช่วงนั้น เจ้าหน้าที่ศาลเรียกไปเซ็นชื่อ กระผมคนแรก ก็เดินกลับมาไม่ได้ มีโรเลกเชื่อมผมไว้กับ ปืนเถื่อนอีกคน ประมาณมันไปไหนผมไปด้วย แล้วคิดดู มันโดนจับ ไม่ได้อาบน้ำมาตั้งหลายวัน
ส่วนกระเทยยาบ้าเม็ดนึง เดินคนเดียว สบายไป
นั่งอยู่หน้าบันลังศาล คอยมองเมื่อไหร่ผู้พิพากษาจะออกมานั่งบันลัง ซักครู่ ตำรวจศาลบอก ยืนทำความเคารพศาล ผมก็ยืนแบบ งง งง ไม่เห็นใครเดินมา เห็นแต่ผู้หญิง 2คน เดินเข้ามานั่งโต๊ะข้างๆผมคนนึง อีกคนยืนอยู่
หลังจากนั้น ผู้หญิงที่ใส่ชุดเหมือนพนักงานออฟฟิตทั่วไปที่นั่งอยู่ได้เรียกชื่อผมเป็นคนแรก (ผมยังยืนหันข้าง มองหน้าตรงเพื่อจะมองหาผู้พิพากษา) เธอก็อ่านคำฟ้องตามแบบที่อยู่ในมือเรา แล้วก็ถามว่า ใช่มั๊ย กระผมก็ตอบ ใช่ครับ อย่างเดียว (ตอนนี้รู้แล้ว ผู้หญิงสวยๆคนนั้นคือผู้พิพากษา)
ยอมรับมั๊ย ? ยอมรับครับ ... งั้นศาลจะนัดวันสืบนะ ... มากับญาติหรือป่าว มีหลักทรัพย์มาประกันตัวมั๊ย ?
(นึกในใจทันที งานเข้าแล้วกู) รีบแยงไปว่า ท่านครับ ไหนว่าผมยอมรับในชั้นพนักงานสอบสวนแล้ว อัยการก็บอกส่งฟ้องวันนี้ เสร็จแล้วเสียค่าปรับ ก็ไม่มีอะไรนี่ครับ ทำไมจะต้องให้ผมยื่นประกันตัวที่ศาลอีกละครับ
ท่านผู้พิพากษา ทำหน้าสงสัย หันไปมองหน้าเจ้าหน้าที่ศาลที่ยืนอยู่นิดนึง แล้วบอก งั้นเรื่องของคุณ คอยก่อน !
เอา คนต่อไป คดีปืนเถื่อน รับมั๊ย ? ... ไม่รับครับ ศาลถาม มีทนายหรือยัง หรือจะให้ศาลหาทนายให้ ...ให้ศาลหาครับ เอาใบนัดไป ตอนนี้เข้าคุกไปก่อนเพราะไม่มีคนประกัน
คนต่อไป นาย... ผู้พิพากษาเงยหน้ามอง พร้อมอมยิ้ม ( กระเทยสวยแบบผู้หญิงชาวบ้านแต่ชื่อสมชาย ) รับมั๊ย รับค่ะ ปรับ 1หมื่น จำคุก 2ปี โทษจำคุกให้รอลงอาญา ไว้ 6เดือน กลับตัวกลับใจซะนะ
เรื่องของข้าพเจ้าคอยก่อน ศาลหันมาบอกกระผม แล้วเดินออกไป ................. นาทีนั้น ใจมันเต้นเป็นจังหวะฮิบฮอบโดยอัตโนมัต พร้อมกับอาการแสบกระเพราะ หิวข้าวทันที ลุ้นสุดตัว ...หันไปถาม พี่ดาบ ศาลเป็นอย่างนี้กับปืนถูกกฎหมายทุกคนป่าว ...ไม่นะครับ ผมก็พึ่งเห็น ... กรรม
20 นาที ผ่านไป ผู้พิพากษาเดินกลับเข้ามา ผมรีบยืนขึ้นโดยรวดเร็ว ไอ้ปืนเถื่อนที่ผูกแขนติดกับผมก็ต้องยืนตาม
ศาลขอลงโทษจำเลยด้วยอัตตราโทษสูงสุด ปรับเป็นเงิน 2พันบาท จำเลยรับสารภาพให้การเป็นประโยชย์ต่อคดี จึงลดให้ครึ่งหนึ่ง ปรับเป็นเงิน 1พันบาท เลิกศาล !
เจ้าหน้าที่ศาลหันมาถาม มีเงินเสียค่าปรับมั๊ย ........รีบตอบอย่างไว มีครับ ตำรวจศาลคุมพวกเรา 2คนคดีปืน 1คนกระเทยคดียาบ้า กลับลงมาห้องคุมขังใต้ศาลอีก
ระหว่างคอย ตำรวจคดีที่โรงพัก เป็นห่วง โทรมาแล้วมือถือผมปิด เลยตามมาดู ยืนพูดคุยเป็นเพื่อนผมหน้าห้องควบคุม เพราะผมต้องคอยตำรวจศาล ที่นำเงินพร้อมบัตรประชาชนผมไปเสียค่าปรับกลับมา
กลับมาถึง แสดงใบเสร็จ เปิดห้องควบคุม .....กลับบ้าน
เข็ดแล้ว ครั้งต่อไป จะไม่อยู่คอยใครอีกแล้วครับ สาบานได้ !!
ขอให้เรื่องนี้เป็นอุธาหรณ์ สอนใจ สำหรับนักเล่นปืนทุกท่านด้วยครับ สวัสดี
