ผลการทดสอบล่าสุดครับ สถาปนิกจบใหม่(มีเกียรตินิยมห้อยท้าย) ได้ 111
แต่เด็ก สิบเอ็ด ถึง สิบสองขวบ สามคน
คนแรก เรียนคณิตศาสตร์ ได้โล่ ชอบเล่นกีฬา แต่ไม่ค่อยชอบพวกรูบิต หรือโมเดลอะไร คะแนนในห้องได้ สี่เกือบหมด ได้ 106
คนที่สอง เล่นเกมส์ คอมพิวเตอร์ทั้งวัน การเรียนปานกลาง กีฬาไม่เล่น อ้วน ได้ 106 เท่ากับคนแรก
เซอร์ไพรส์ อยู่ที่คนสุดท้ายครับ เล่นทั้งวัน พวกรูบิค เลโก้ โมเดล กีฬาก็เล่นพวก ปิงปอง ฟุตบอล บาส ไม่ยอมเรียนหนังสือเลย คะแนนในห้องเกือบโหล่
อาการคล้ายๆเด็กสมาธิสั้น จนตอนหลังคุณพ่อคุณแม่พาเข้าวัดหัดนั่งสมาธิ กลับใช้เวลาทำน้อยที่สุด และตอนทำดูเหมือนไม่ได้คิดเลย ผลออกมาได้ 136 ครับ
ผมถามเขาทุกคนว่าเขาคิดอย่างไร
คนแรกบอกว่า ดูไล่ทีละตัว แนวตั้งบ้างแนวนอนบ้าง แล้วค่อยคิดหรือเดาเอาว่าคำตอบน่าจะออกมาเป็นอันไหน
คนที่สองบอก ดูๆ ไป ไม่ค่อยได้คิดแต่ เดาว่ามันน่าจะเป็นรูปแบบนี้ เหมือนกับเดาว่าที่ซ่อนในเกมส์จะอยู่ตรงไหน
ไอ้คนสุดท้ายนี่มาแรงครับ บอกเลยว่าไม่ได้คิดเลย ดูแล้วมันก็เห็นว่าอันไหนจะต้องอยู่อย่างไร เพราะตอนทำผมเห็นเขาคลิกๆๆๆ ยังนึกว่ามั่ว ใช้เวลาทำแค่ สิบกว่านาทีเอง จะให้ลองทำใหม่ ก็บอกไม่เอาแล้วจะไปขี่จักรยาน
พอได้คุยกับคุณพ่อคุณแม่น้องเขา ถึงได้รู้ว่าน้องเขามีปัญหาด้านพัฒนาการนิดๆ ครับ คือเกือบๆจะเป็นออทิสติคแล้ว คุณหมอที่ดูแลบอกว่าถ้าสอนและบำบัดแล้วไม่ดีขึ้น คงต้องใช้ยาช่วย พอดีพระอาจารย์ที่ทางบ้านเขาเคารพ แนะนำว่าให้พาน้องมาหัดนั่งสมาธิดู ปรากฏว่าหลังจากหัดนั่งสมาธิอยู่ประมาณหนึ่งปีอาการหลุกหลิก พวกอยู่ไม่สุขหายไปครับ เมื่อก่อนนั้นจะวิ่งอย่างเดียว ปีนนู่นป่ายนี่ หลังจากนั่งสมาธิแล้ว ก็ลองเอาพวกตัวต่อหรือเกมส์ มาให้เล่นจึงยอมเล่นจากที่ไม่เคยครับ ตอนนี้ไม่วิ่งพล่านเหมือนเมื่อก่อน ทำอะไรได้นานขึ้น เลิกดูทีวี แบบเด็ดขาด ยังมีอีกอย่างหนึ่งที่ยังไม่ยอมคือ ยังไม่ยอมเรียนหนังสือครับ ป. 5 แล้ว ยังอ่านหนังสือติดๆขัดๆ บวกลบเลข ยังไม่คล่องเลย
หลังจากได้คุยกับคุณพ่อคุณแม่แล้ว ก็มาทดลองกับลูกชายตัวเองครับ ให้เขาลองนั่งสมาธิก่อนจะเข้ามาเล่น เขาก็ลองนั่งดูประมาณสิบนาทีได้ แล้วให้เขามาทำ
ปรากฏว่าจากที่สองคนพ่อลูกที่เคยลองช่วยกันทำก็แล้ว เล่นซ้ำก็แล้ว ไม่เคยได้เกิน 110 เลย ปล่อยให้เขาทำเองคนเดียว คะแนนออกมาได้ 117 ครับ
ผมลองถามลูกชายดูว่าทำไมได้เยอะและเร็วขึ้น ลูกชายบอกว่าที่ตอนหลังๆมันยากนั้นเมื่อก่อนคิดอย่างไร ก็คิดไม่อออก แต่ตอนที่ให้นั่งสมาธิก่อนนั้น ช่วงหลังๆที่ว่ายาก มันกลับไม่ต้องคิดเลย มองแล้วก็เห็นว่ามันต้องเป็นอันนี้นะ ลูกก็เลยบอกว่า พ่อลองทำสมาธิดูก่อนแล้วค่อยมาทำสิพ่อ ผมก็เลยลองตามที่ลูกบอก
ผมเองซึ่งพอจะมีศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้าอยู่แล้ว ก็เลยลองทำตาม
ปรากฏว่าพอนั่งหลับตาเท่านั้นละครับ
"พรุ่งนี้ต้องจ่ายเงินเดือน เด็กที่บ้านจะลาออก เจ้านี้ทำไมยังไม่จ่ายเงินมาเลย พาสปอร์ทเจ้าตัวเล็กก็ยังไม่ได้ไปเอา มะรืนนี้นัดกับลูกค้า ปืนที่เล็งไว้ปีหน้ามันจะรอเราหรือเปล่าวะ ก่อนตรุษจีนต้องส่งงานแล้วจะทันหรือเปล่า รูรับแสงกว้างชัตเตอร์เร็ว รับแสงแคบชัตเตอร์ช้า ปีใหม่จะไปไหนก็ยังไม่ได้บอกลูกเลย ...................................." สรุปก็คือ ผมพอจะรู้สาเหตุที่ทำให้ทุกวันนี้ป้ำๆเป๋อ ขับรถผิดทาง พูดอะไรแล้วไม่รู้เรื่อง หลงๆลืมๆ แล้วครับ คือผมไม่มีสมาธินี่เอง เอาไว้ทำได้เมื่อไหร่ จะมาตั้งกระทู้คุยกันนะครับ เริ่มเห็นประโยชน์ของมันแล้ว ท่านสมาธิเนี่ย
