หวาดเสียวแทนผู้คนที่เดินย่านนั้น อ่านจากข่าว...เมื่อท่านเจ้าของร้านให้การว่า เมื่อเห็นเป็นปืนปลอม(ไม่น่า....)เช่นนั้นแล้ว.. ยังใช้อาวุธปืนยิงอีก ดีที่ไม่มีใครเสียชีวิต ไม่งั้น เข้าข่าย.."ทำเกินกว่าเหตุ" บทเรียนนี้สอนอะไรเราบ้าง? เผื่อวันหน้าเจอกับตัวเอง..การให้ปากคำ ควรที่จะเป็นประโยชน์ให้กับตัวเรามากที่สุด....ว่าไหมครับ
..ผิดถูกอย่างไร ต้องขออภัยล่วงหน้าครับ
ไม่รู้จะหัวเราะหรือว่าร้องไห้ดีครับความคิดท่านthanasin ท่านเป็นพวกนักสิทธิมนุษยชนเหรอครับ
นั่งอยู่ในร้านตัวเองดีดีมีคนเอาปืนมาจี้พร้อมกับตีหัวแตก เป็นท่านๆจะนั่งประนมมือขอบคุณคนๆนั้นเหรอครับ
ท่านวิจารณ์อะไรออกมา ท่านรู้จักทำเลของที่ตั้งร้านนี้ดีหรือยังครับ และการยิงของนายห้างเบิ้มยิงไปทิศทางใด
ยิงเพื่ออะไร ถ้าจะยิงให้ตายผมว่านายห้างเบิ้มไม่มีทางยิงพลาด อย่าเอาความคิดสนับสนุนคนชั่วๆมาเป็นข้ออ้างครับ
ร้านปืนมิตรภาพผมเข้า-ออกเป็นว่าเล่น ถ้าไอ้โง่คนนี้เข้าช่วงที่ผมอยู่มีสิทธิ์ได้กินยำอะไรที่มีไว้ใส่รองเท้าตายชัวร์ครับ
ถึงผมจะเคยทำตัวเป็นคนไม่ดีมาก่อน แต่ผมก็ไม่เคยให้อภัยคนชั่วๆครับ
ถ้าคนชั่วๆตายไปหนึ่งคนเพราะเหตุทำให้คนดีดีเจ็บแค่ปลายเล็บก็สมควรที่จะให้มันตายครับ หรือจะรอให้มันทำอะไรคน
ดีดีให้สิ้นลมก่อนแล้วมีใครหน้าไหนมาเรียกคืนชีวิตเขาได้
ประโยคของท่านthanasin ที่ว่า"ผิดถูกอย่างไร ต้องขออภัยล่วงหน้าครับ"ผมว่ามันง่ายไปครับถ้าเทียบกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
อยู่ในสังคมคนหมู่มากอย่าเอาเหตุผล อย่าเอาความคิดของตัวเองเป็นที่ตั้งครับ