ฮานิดๆครับ ฮาฮา ว่ากันไป

[RMAY]

เรื่อง "ไม่ไหม้"
......................

ป้าแช่มยึดอาชีพแคะขนมครกมานาน แต่แกมักมีข้อเสียคือ
แกชอบคุยเพลินจนปล่อยให้ขนมครกไหม้ อยู่เรื่อย

วันนี้ก็เหมือนเดิม ไอ้จุกถูกเรียกให้ไปซื้อขนมครกป้าแช่ม

...ที่บ้าน
แม่: "จุก...จุก... ช่วยไปซื้อขนมครกป้าแช้มให้หน่อยนะ เอาไอ้ที่ ไม่ไหม้ นะ"

...ที่ร้านป้าแช่ม
จุก: "ยาย แม่ให้มาซื้อขนมครก เอาไอ้ที่ ไหม้ ไหม้ นะ"
ป้าแช่มก็จัดให้ไอ้จุกตามสั่ง

...ที่บ้าน
แม่: "ไอ้จุก บอกกี่ทีแล้วให้เอาที่ไม่ไหม้... เอาไปคืนเดี๋ยวนี้"

...ที่ร้านป้าแช่ม
ป้าแช่ม: "ก็เองบอกเอาไอ้ที่ ไหม้ ไหม้ ข้าก็จัดให้แล้วไง จะเอาไงอีก... เอาไป!!"

พ่อจ๋าแม่จ๋า ช่วยจุกด้วย??

[คมขวาน รักในหลวง]

        "หมู..เย็นนี้เลิกงานช่วยซื้อของ ๑....๒.....๓......๔....ให้หน่อย"
"ได้ ครับ"  ใครจะกล้าขัด
ตกเย็นมา "หมูใหนของที่ให้ซื้อ"
        "โทษที ผมลืม ครับ"
วันต่อมา
ตกเย็นมา "หมูใหนของที่ให้ซื้อ"
"แฮะ ๆ  ผมลืม ครับ  พรุ่งนี้คุณช่วยเขียนรายการใส่กระดาษให้หน่อย"
ตกเย็นอีกมา "หมูใหนของที่ให้ซื้อ"
        "แฮะ ๆ  ผมลืมเอารายการที่คุณจดให้ไป ครับ"
เรื่องจริงผ่านจอ

[JUNGLE]

        "หมู..เย็นนี้เลิกงานช่วยซื้อของ ๑....๒.....๓......๔....ให้หน่อย"
"ได้ ครับ"  ใครจะกล้าขัด
ตกเย็นมา "หมูใหนของที่ให้ซื้อ"
        "โทษที ผมลืม ครับ"
วันต่อมา
ตกเย็นมา "หมูใหนของที่ให้ซื้อ"
"แฮะ ๆ  ผมลืม ครับ  พรุ่งนี้คุณช่วยเขียนรายการใส่กระดาษให้หน่อย"
ตกเย็นอีกมา "หมูใหนของที่ให้ซื้อ"
        "แฮะ ๆ  ผมลืมเอารายการที่คุณจดให้ไป ครับ"
เรื่องจริงผ่านจอ

ครูหมูพูดกับใคร... เพราะจัง...

...อะฟิ่ววววววววว....

[RMAY]

        "หมู..เย็นนี้เลิกงานช่วยซื้อของ ๑....๒.....๓......๔....ให้หน่อย"
"ได้ ครับ"  ใครจะกล้าขัด
ตกเย็นมา "หมูใหนของที่ให้ซื้อ"
        "โทษที ผมลืม ครับ"
วันต่อมา
ตกเย็นมา "หมูใหนของที่ให้ซื้อ"
"แฮะ ๆ  ผมลืม ครับ  พรุ่งนี้คุณช่วยเขียนรายการใส่กระดาษให้หน่อย"
ตกเย็นอีกมา "หมูใหนของที่ให้ซื้อ"
        "แฮะ ๆ  ผมลืมเอารายการที่คุณจดให้ไป ครับ"
เรื่องจริงผ่านจอ

ครูหมูพูดกับใคร... เพราะจัง...

...อะฟิ่ววววววววว....

แฟนครูหมูคงบอกครับ ว่าถ้าลืมอีกที่ จะเอาให้ลืมบ้านเลขที่เลย 

[คมขวาน รักในหลวง]

        ผมพูดกับภรรยา
ใช้คำแทนตัวเองว่าผม-ครับ
ตั้งแต่วันแรกที่จีบกัน  จนนี่กี่ปีแล้วหว่า ชักลืม

[วุธ อุดร -รักในหลวง~]

        ผมพูดกับภรรยา
ใช้คำแทนตัวเองว่าผม-ครับ
ตั้งแต่วันแรกที่จีบกัน  จนนี่กี่ปีแล้วหว่า ชักลืม

สว.ก็งี้แหละ เริ่มหลงๆ ลืมๆ 

[RMAY]

        ผมพูดกับภรรยา
ใช้คำแทนตัวเองว่าผม-ครับ
ตั้งแต่วันแรกที่จีบกัน  จนนี่กี่ปีแล้วหว่า ชักลืม

สว.ก็งี้แหละ เริ่มหลงๆ ลืมๆ 

ไม่เหมือนวัยรุ่นเน๊าะ 
กั๊บผม ครับ ครับ ครับ ได้ครับ  ผมผิดไปแล้ว  ครับ
วันหลังไม่ทำอีกแล้ว ครับ 

[RMAY]

เรื่องจริงที่คุณ (ก็) รู้

มนุษย์ ต้องการสิ่งที่ตนเองไม่มี

แฟนของคนอื่น มักจะสวยกว่าแฟนของตัวเอง

เวลาที่เราวิ่งมารับโทรศัพท์จากที่ไกลๆ เมื่อถึงโทรศัพท์ เสียงมันมักจะหยุด เราจะช้าไป 1 จังหวะเสมอ

ถ้าแอบรักใคร อย่าฝากใครไปบอก บอกด้วยตัวเองจะดีกว่า

เวลาสั่งอาหารไว้นานแล้ว ยังไม่ได้สักที ให้พูดว่าไม่เอาจะได้เร็ว

ถ้าเรียกเก็บเงิน แล้วไม่มีใครมาเก็บเสียที ให้ลุกขึ้น ทำท่าจะกลับทั้งโต๊ะ จะมีพนักงานพุ่งมาทันที

ปลูกต้นลั่นทมไว้หน้าบ้าน ไม่เกี่ยวอะไรกับความทุกข์ระทมของตัวเราเลย

ระวังคนขายโรตี ที่เพิ่งเดินออกมาจากป่าละเมาะ พุ่มไม้ ซอกตึก อย่าตัดสินใจซื้อจนกว่าเขาจะล้างมือ

ไม่มีสัจจะในร้านตัดเสื้อ

ระวัง คนที่แสดงออกว่าเป็นคนดีมากๆ

อย่าซื้อทุเรียนมาปอกเอง

หนังสือดี คือหนังสือที่เราชอบอ่าน

หนังดี คือหนังที่เราชอบดู

อยากให้คนอื่นรู้เรื่องที่เรานินทามากๆ อย่าลืมย้ำบ่อยๆว่า อย่าไปบอกใครนะ

อย่าทิ้งกระดาษชำระไว้ในชามก๋วยเตี๋ยว คนล้างจะเสียความรู้สึก

เรียกยามว่า ชีเคียวริตี้การ์ด ยามจะตั้งใจโบกรถ

อย่าซื้อะไร ที่ต้องเอามาซ่อมต่อ

รถในเมืองไทยพวงมาลัยอยู่ทางขวา แต่ฝาน้ำมันมาอยู่ขวามเสมอไป

ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน ไม่ต้องเอายาสีฟันไปก็ได้ ยังไงเพื่อนต้องมี

อย่าเข้าใกล้หมา ตอนกินข้าว

ตลาด อตก. มาจากคำว่า เอเวอรี่ติง เกินราคา

เวลาดูหนังโรง ควรจำว่า กระปุกน้ำอยู่ด้านไหน

ตัดผมวันพุธได้ ไม่บาป

คนไม่กินเนื้อ ไม่ได้แปลว่าเป็นคนดีเสมอไป

เวลาบ้วนน้ำยาลีสเตอรีนออกจากปาก ให้หลับตาด้วย

ปูอัด มันทำมาจากปลา

กระเพาะปลา มันทำมาจากหนังหมู

กินก๋วยเตี๋ยวจากตะเกียบไม้ อร่อยกว่า

อย่าไปจ่ายตลาดเวลาหิว เราจะซื้อมาเยอะเกินจำเป็นเสมอ

ในโลกนี้จะมีคนมาทักอยู่ 2 ประเภทเท่านั้น ประเภทแรกอ้วนขึ้นนะ ประเภทที่สอง ผอมลงนะ ไม่มีใครมาทักว่าปกติดีนี่ ไปทำอะไรมา

คนที่เอาหมวกตำรวจ หรือชุดตำรวจแขวนไว้หลังรถ มิใช่เพราะบ้านเขาไม่มีตู้ เขาไม่ได้ลืม เค้าแค่กลัวคนไม่รู้ว่าตัวเขาเป็นอะไร

คนที่มีทะเบียนรถเลขตัวเดียว เรียงติดกันหลายๆตัว เป็นคนธรรมดาเหมือนกับเรา

คนที่มีความรู้มากๆ เขามักจะใช้ความรู้ ขังจินตนาการ

ฟู่ฟ่าเดี๋ยวก็วาย เรียบง่ายอยู่ได้นาน

ห้องน้ำผู้หญิง ผู้ชายเข้าไปดูเป็นพวกโรคจิต ห้องน้ำผู้ชาย ผู้หญิงเข้ามาดูเป็นแม่บ้าน

เวลาที่เปิดหนังสือให้เพื่อนดูหน้าที่ตัวเองพูดถึง มักหาไม่เจอ

ขนมและน้ำในโรงหนัง มักจะแพงกว่าข้างนอก

เวลาหิว อยากจะกินมากๆ พอเวลาได้กิน มักจะกินได้น้อย

จงอย่าอิจฉาคนอื่น แต่จงใช้ชีวิตให้คนอื่นอิจฉา

[Glock Jumper]

เวลาบ้วนน้ำยาลีสเตอรีนออกจากปาก ให้หลับตาด้วย
 

ใครก็ได้ครับช่วยอธิบายข้อนี้หน่อยครับ ข้อนี้ผมอ่านแล้วไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรครับ ข้ออื่นเข้าใจหมด ฮาออก แต่ข้อตอนผมบ้วนไม่เคยหลับตาเลยไม่รู้จริงๆครับ

[RMAY]

ทำไมเพิ่งมาบอก

เย็น วันหนึ่ง ธีรเดชประกาศข่าวดีเสียงลั่นบ้านด้วยความตื่นเต้น

“คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ ผมมีข่าวใหญ่มาบอก
ผม จะแต่งงานกับสาวสวยที่สุดในอำเภอนี้
เธอ ชื่อโอปอลล์ครับ บ้านอยู่ถัดเราไปนิดเดียว”

หลังอาหารเย็นผ่านไป พ่อก็ดึงธีรเดชไปคุยกันสองต่อสอง

“ลูกเอ๋ยพ่อมีเรื่องคุยด้วย พ่อกับแม่แต่งงานกันมาสามสิบปี
แม่ ของลูกเป็นเมียที่ดี เป็นแม่ศรีเรือนที่ไม่มีอะไรบกพร่อง
แต่ เสียอย่างเดียว คือ แม่เขาไม่เก่งเรื่องบนเตียง
พ่อ เลยแอบไปมีอะไรกับผู้หญิงอื่นไว้เยอะ
ความ จริงน่ะ โอปอลล์เป็นพี่น้องกับลูกเพียงแต่คนละแม่ ลูกคงแต่งงานไม่ได้”

หัวใจของธีร เดชแหลกสลาย มีอาการซึมเศร้าไปร่วมปี
กว่าจะทำใจ ได้ และออกไปจีบสาวคนใหม่ ไม่นานนักก็กลับบ้านมาประกาศข่าวดี

“ผมคุยกับเป้ ยแล้วครับ คุณพ่อคุณแม่ อีกสองเดือนเราจะแต่งงานกัน”

คุณพ่อดึงเอาตัวธีรเดชไปคุยกันสองต่องสองอีก ครั้ง

“เป้ยก็เป็นน้องของลูกเหมือนกัน พ่อเสียใจจริงๆ ที่ลูกจะไม่ได้แต่งงาน”

ธีรเดชหงุด หงิดจนคลั่ง ในที่สุดก็ตัดสินใจไปฟ้องแม่

“พ่อทำงี้ได้ไงพ่อเที่ยวไปมีลูกกับผู้หญิงอื่น ทั่วอำเภอ
แล้วอย่าง นี้เมื่อไรผมถึงจะได้แต่งงาน พอผมไปรักกับสาวคนไหน
ก็กลาย เป็นว่าจีบน้องสาวคนละแม่เข้าทุกที”

แม่ของธีรเดชได้ยินแล้วแทน ที่จะโกรธกลับหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“อย่าไปสนใจที่พ่อพูดเลย ลูกเอ๋ย ที่จริงแล้วเขาก็ไม่ได้เป็นพ่อของลูกหรอก”

[sorrasak(a)]

อิอิ ฮาดี
เอาอีกอยากอ่าน

[RMAY]

เป็นเพื่อนกันคิดตังค์กันได้ไงวะ



มีสามีภรรยาคู่นึงอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
ภรรยาท้องโตไม่สามารถให้ความสุขกะสามีได้
…ก็สงสารสามี
จึงยื่นเงินให้สามี 500 บาท พร้อมบอกว่า
‘แกเอาเงินนี่ไปโรงน้ำชาในอำเภอซะ’
สามีก็รับเงินแล้วเดินออกบ้านมาระหว่างทางผ่านบ้าน
นังศรีเมียนายศักดิ์เพื่อนภรรยา
นังศรี ถามว่า
‘เอ็งจะไปไหนล่ะใกล้เย็นแล้ว’
สามีจึงบอกไปว่า
‘ก็เมียข้าน่ะสิให้เงินมา 500 ให้ไปเที่ยวโรงน้ำชาในอำเภอ
เพราะเมียข้าท้องแก่แล้ว’
นังศรีทำหน้าครุ่นคิด…
‘อืม…500เหรอ…เอางี้
ข้าคิดแค่ 200 มาหาความสุขกะข้าแทน’
ฝ่ายสามีเห็นว่าใกล้บ้านไม่ต้องไปไกลแถมเสียตังแค่ 200
ภรรยาคงดีใจ จึงเดินไปในบ้านนังศรี
เพื่อหาความสุข
ครั้นกลับบ้านมา…ภรรยาเห็นก็ตกใจว่าทำไมกลับไว
ฝ่ายสามีจึงบอกไปว่า
‘ไม่ได้ไปอำเภอหรอก… ข้าน่ะไปบ้านนังศรีมานังศรีมันเอาแค่ 200 เอง’
ภรรยาได้ยินดันนั้นก็โมโหหน้าแดงทันที!
‘ชิชะ นังศรี กุจะไปตบมัน….’
สามีก็ตกใจว่า
ภรรยาหึงหวงที่ได้กับเพื่อนหรืออย่างไร
ภรรยาก็พูดขึ้นมาว่า
‘นังศรีนะนังศรี เก็บมาได้ไง 200
ทีตอนมันท้องข้ายังให้ผัวมันเอาฟรีๆเลย
…เป็นเพื่อนกันคิดตังค์ได้ไงวะ’………………………..

[RMAY]

ในงานแต่งงานงานหนึ่ง



ในงานแต่งงานงานหนึ่ง   ในขณะที่ดื่มกินกันไปได้สักพักใหญ่  พิธีกรในงานก็เชิญคู่บ่าวสาวขึ้นเวทีเพื่อกล่าวอะไรเล็กๆน้อยๆ
เป็นการขอบคุณแขกที่ให้เกียรติมาร่วมงานแต่ง
เจ้าบ่าวที่เริ่มจะได้ที่ก็ขึ้นกล่าวทันที   ว่ากันเป็นกลอนเลย
” วันนี้ดีใจจะได้เมีย
หลังจากที่ได้เสียกันหลายหน
วันนี้จะมีเมียเป็นตัวตน
ขอบใจแขกทุกคนที่มางาน ”
พอกล่าวจบเท่านั้น   พวกเพื่อนๆเจ้าบ่าวปรบมือกันเกรียวกราว ต่างก็พูดกันขรมว่า  ” มันแน่จริงๆว่ะ…เพื่อนกู ”
ฝ่ายเจ้าสาวก็รู้สึกอับอายและเสียหน้าเป็นอย่างยิ่ง   จึงกล่าวขอบคุณ
บรรดาแขกที่มาร่วมงานด้วยเสียงหวานๆน่ารักว่า…” เช่นกันค่ะ ”
” วันนี้ดีใจจะได้ผัว
หลังจากที่เสียตัวมาหลายหน
ในวันนี้จะมีผัวเป็นตัวตน
แต่เป็นคนที่เท่าไหร่…ไม่ได้จำ “

[RMAY]

[ทะลึ่ง] ไม่เป็นธรรม



สมถึกเดินหน้ามุ่ยเข้ามาปรับทุกข์กับสมหวังเรื่องแม่ค้าขนมจีนน้ำยาหน้าสำนักงานคิดราคาไม่เป็นธรรม
“คนอื่นเขากินจานละ 20 บาท ทีข้ากินเหมือนคนอื่น แต่แม่ค้ากลับคิด 30 บาททุกที” สมถึกบ่น
“อ้าว ทำไมล่ะ” สมหวังชักงง
“ไม่รู้เหมือนกัน” สมถึกส่ายหน้า “แต่ที่น่าสงสัยก็คือตอนเรียกเก็บเงิน แม่ค้ามักจะถามแปลกๆ”
“ถามอะไร” สมหวังซัก
“ถามว่ามีไข่หรือเปล่า” สมถึกบอก “ข้าพยักหน้า เขาก็ถามอีกว่ากี่ใบ”
“พอข้าชู 2 นิ้ว แม่ค้าก็บอกว่า 30 บาททุกที”

[sorrasak(a)]

สงสัย บังชอบอ่านหนังสือ  ทะลึ่ง เล่มละ100บาทแน่เลย
มีเยอะเอามาแบ่งผมอ่านมั่งนะ อ่านแล้ว จะเป็นบ้า
เพราะว่าหัวเราะอยู่คนเดียว