นั่งอ่านกระทู้ดีๆ ของอาจารย์มานานพอควร ทุกเรื่องให้ความรู้ในเชิงลึกอย่างแท้จริง จึงเกิดคำถามในใจว่า อาจารย์มีวิธีแบ่งเวลาจัดสรรในสิ่งที่ตนชอบกับหน้าที่ที่ต้องทำในแต่ละวันได้อย่างไรครับถึงลงตัวไปทุกอย่างครับ
คำถามนี้ผมได้ยินมาหลายต่อหลายครั้งแล้วละครับ จริงอยู่เราทุกคนมีเวลาวันละ 24 ชั่วโมง แต่การจัดสรรเวลาที่ดีนั้น อาจทำให้ดูเหมือนว่าเรามีเวลามากกว่านั้น สมัยผมอยู่เมืองไทย วันหนึ่ง ๆ ผมใช้เวลาอยู่ในรถเสียส่วนมาก ทั้งไม่ได้อะไร (แม้แต่ระยะทางที่จะไป เพราะรถติด) แถมยังสิ้นเปลืองน้ำมัน อารมย์เสีย ปวดหัว ฯลฯ แต่พอได้ไปอยู่ที่อเมริกาเมืองนี้ เรื่องรถติดไม่มีเลยครับ ทั้ง ๆ ที่ผมอยู่มานานก็เป็นเช่นนี้มาตลอด ไม่ว่าจะไปไหน เช่น ธนาคาร, ไปรษณีย์, จ่ายตลาด, เล่นเท็นนิส รับรองไม่เกิน 15 นาทีก็ถึง หรือแม้แต่ว่าจะไปยิงปืนซึ่งอยู่นอกเมืองบนเขา ก็ใช้เวลาเพียง 35-40 นาที ส่วนนี้ผมก็สอยเวลากลับมาต่างจากตอนอยู่เมืองไทยมากมาย กลับมาเยี่ยมเมืองไทยทีไร จะไปไหนกันที แห่งเดียวก็หมดวันไปแล้ว... อนึ่งแม้ว่าเมืองที่ผมอยู่จะไม่มีปัญหาการจราจร แต่ผมก็จะวางแผนเส้นทางการขับรถเสมอ ๆ ทั้งนี้เพราะว่า เมืองนี้มีผังเมืองเหมือนตารางหมากฮอส แถมยังมีเส้นวงแหวนรอบเมือง ทำให้มีทางเลือกมากมาย ผมขอยกตัวอย่างดีกว่า คือวันหนึ่งผมต้องไปเป็นล่ามที่ศาลแห่งหนึ่งซึ่งผมไม่เคยไป ผมจึงโทรถามทางเขาล่วงหน้า ขาไปผมก็ขับไปตามที่เขาบอก แต่ก็เหมือนจะรู้ว่าต้องผ่านไฟจราจรมากมาย เลยลองนับดู ปรากฏว่าราว 80 ไฟ ขากลับผมก็เลยเลือกทางใหม่เอง โดยใช้เส้นทางสายนอก ซึ่งแม้ว่าโดยระยะทางแล้วจะไกลกว่า แต่เหลือเพียง 6 ไฟจราจร ใช้เวลาน้อยกว่าครึ่งของขาไป ถ้ามีที่ไหนที่ผมไปบ่อย ๆ แต่มีเส้นทางให้เลือก ผมก็จะทดลองไปทั้งหมด แล้วทำการบันทึกระยะทางและเวลาที่ใช้ ครั้งต่อไปจะได้ใช้เส้นทางที่ดีที่สุด
เรื่องต่อมา ผมติดรายการทีวีมากมาย โดยเฉพาะรายการที่ให้ความรู้ในด้านที่ผมไม่รู้ ไม่เคยเห็นมาก่อน อาทิ ทางช่อง Discovery, The national Geographic, The Learning Channel แต่ผมจะไม่ดูรายการสด หรือเสียเวลาไปดูโฆษณา เพราะผมเคยคำนวณดูแล้วว่า รายการสด 1 ชั่วโมง จะเป็นโฆษณาเสีย 15 ถึง 25 นาทีทีเดียว ดังนั้นผมจึงใช้วิธีอัดรายการต่าง ๆ เอาไว้ดูตอนที่ผมว่าง แต่ถ้ารายการนั้น ๆ ผมไม่ต้องดูภาพ เพียงฟังเสียงก็รู้เรื่อง ผมก็จะทำงานอื่นไปด้วย หรือทานข้าวไปพราง ดังนั้น ถ้าผมไม่ดูรายการสด 4 รายการ แต่ดูที่อัดไว้ พอถึงโฆษณาก็เลื่อนผ่านไป ผมก็จะได้เวลาคืนมา 1 ชั่วโมงต่อ 4 รายการ เป็นต้น ผมชอบอ่านหนังสือด้วย โดยเฉพาะ...เอ่อ...ตอนปลดทุกข์นะครับ แต่ในห้องน้ำก็มีทีวีไว้ และก็เปิดฟังข่าวหรือรายการต่าง ๆ ไปด้วย งานนี้ได้ 3 ประเภทเชียวครับ งานนี้ผมมีเครื่องอัด ที่ใช้ hard drive 3 เครื่อง ๆ หนึ่ง เอาไว้ใช้รายการของไทยอย่างเดียว การใช้คอมผมก็เลือกเวลาด้วย โดยเฉพาะถ้าจะต้องต่อเน็ตก็จะเลือกเวลาที่ผู้คนใช้ไม่มาก จะได้ไม่เสียเวลารอโหลด ผมใช้บริการเน็ตที่ความเร็วค่อนข้างสูง เพราะผมคิดว่า เวลาผมมีค่า ยอมเสียค่าบริการอกีหน่อย ดีกว่ามานั่งรอโหลดให้เสียอารมย์
กิจวัตรประจำวันหลายๆ อย่าง ถ้าเรารู้จักจัดระเบียบให้ดี เราก็จะใช้เวลาในการทำสิ่งนั้น ๆ น้อยกว่าปกติ แถมยังมีประสิทธิภาพดีอีกด้วย เช่น การจัดของในตู้เย็นให้เป็นระเบียบ จะไปเอาอะไรก็นึกภาพมองเห็นของต่าง ๆ ก่อนเปิดด้วยซ้ำ เปิดแล้วก็คว้าจับฉวยได้ทันที ไม่ต้องไปขยับเลื่อน เคลื่อนย้ายสิ่งอื่น ๆ ไม่เสียความเย็นโดยการเปิดฝาค้างทิ้งไว้นานเกินไป ตอนผมย้ายบ้านใหม่ และต้องปรับปรุง ผมก็มานั่งคุย (เพราะยืนคุยจะเมื่อยเพราะอาจจะคุยนาน...) กับสถาปนิกว่าพอเราตื่นขึ้นมา เราต้องทำอะไร ที่ไหนอย่างไรบ้าง กลับจากทำงาน เราจะต้องทำอะไรบ้าง ถึงเวลาทานข่าว เราต้องทำอะไรที่ไหน ห้องน้ำควรอยู่ส่วนไหน ฯลฯ แต่ผมได้ขอเอาไว้ 2 เรื่อง คือ ขอให้มีห้องโถงให้ยาวที่สุด สำหรับซ้อมยิงปืนในบ้าน (ได้มาราว 24 เมตรครับ) ส่วนอีกเรื่องคือ ผมขอห้องน้ำขนาดใหญ่และอยู่ใกล้กับห้องนอน
เวลาไปจ่ายตลาด ควรจะทำรายการสิ่งที่เราต้องการก่อน หลังจากนั้น ปรับปรุงรายการเสียใหม่ โดยคำนึงถึงตำแหน่งของ ๆ ที่เราจะไปซื้อหา ว่าให้มันอยู่ใกล้เคียงกันตามชั้น หรือตามที่ทางร้านจัดเอาไว้ (เพราะเราเคยไปซื้อประจำ) ไม่งั้นเราอาจจะต้องเดินวนเวียนไปมาเสียเวลา
ผมจะเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องรถเอง เพราะผมชอบทำ ตอนรอน้ำมันไหลออกมาให้หมด ผมก็จะไปเติมน้ำล้างกระจก เช็คน้ำมันเบรค พอได้เวลาเติม ผมก็จะเรียงกระป๋องที่เปิดฝาไว้หน่อยนึง พร้อมที่จะเติม เติมครบทุกกระป๋อง ก็ไปเก็บเครื่องมือ เป็นการรอให้น้ำมันไหลลงห้องเครื่อง เวลาวัดจะได้ดูไม่น้อยเกินจริง....มาถึงตอนนี้ขอเล่าเรื่องนี้สักหน่อย ผมซื้อรถคันแรกต่อจากเพื่อนคนไทยด้วยกัน ตอนนำไปตรวจสภาพ ทางอู่เอารถยกขึ้นแล้วถอดล้อออก เขาบอกผมว่าต้องเปลี่ยนผ้าเบรคใหม่หมด ซึ่งตกราวสองร้อยกว่าดอลล่าร์ ผมก็ถามเขาว่าผมจะไปเปลี่ยนเองได้ไหม เขาบอกว่าได้ แต่ต้องเสียค่ายกตรวจใหม่อีก 20 ดอลล่าร์ ผมขับไปซื้อผ้าเบรค 1 ชุด 18 ดอลล่าร์ แล้วเปลี่ยนเอง ใช้เวลาไปราวครึ่งชั่วโมงแล้วก็กลับไปที่อู่ เขาถามว่ากลับมาทำไม ผมบอกว่าผมเปลี่ยนผ้าเบรคเสร็จแล้ว เขาทำท่าเหมือนเห็นงู 2 ตัว เพราะเขาบอกว่างานนี้ต้อง 2 ชม. จึงจะแล้วเสร็จ ผมก็บอกว่างั้นเอาไปตรวจดู เขาก็สั่งลูกน้อง เอาขึ้นเครื่องยก สักพักลูกน้องวิ่งตรื๋อมาบอกว่า แผ่นผ้าเบรคทุกล้อใหม่เอี่ยมอ่อง เจ้าของอู่หันมาทางผมแล้วถามว่า อยากทำงานที่อู่ของเค้ามั้ย เพราะช่างซ่อมรถยี่ปุ่นหายาก...
ทั้งหมดอาจดูเหมือนไม่มีอะไรมากมาย แต่ถ้าเราประหยัดเวลาตรงโน้นนิด ตรงนี้หน่อย รวม ๆ กันแล้วเราก็เหมือนจะมีเวลามากกว่าชาวบ้าน ดังนั้นผมจึงเกลียดการคอยเป็นที่สุด เพราะเป็นการเสียเปล่าเสียส่วนมาก ถ้าผมจะต้องพบแพทย์ ผมจะนัดล่วงหน้านาน ๆ และขอเป็นคนแรก ถ้าผมจะเติมน้ำมันรถ ผมจะไม่รอจนใกล้หมด เพราะถ้าผมขับไปถึงปั้ม ถ้ามีรถรอเยอะ ผมจะไม่เสียเวลาต่อคิว แต่ผมจะขับไปเติมที่อื่นที่ผมคิดเอาไว้แล้วล่วงหน้า การไปทำธุรกรรมในสถานที่ต่าง ๆ เราต้องศึกษาดูว่า เวลาไหนคนน้อยที่สุด เช่นที่ธนาคาร ไม่ควรไปตอนเที่ยงวัน หรือช่วงเช้า ส่วนที่ไปรษณีย์ไม่ควรไปวันเสาร์ พักเที่ยง
ปล. เพิ่งนึกออก โทรศัพท์มือถือ บางคนที่ผมโทรหาบ่อย แต่ไม่ได้อยู่ใน Speed dial ที่มีให้แค่ 8 คน ในรายนามเขาจะเรียงตามตัวอักษรเป็นชุด ๆ เช่น เพื่อนที่ชื่อ Fred กลับไปอยู่ตอนท้ายของชุดรายชื่อที่ขึ้นต้นด้วยตัว F เพราะชื่อเขาต่อด้วย r ผมก็จัดเปลี่ยนเสียใหม่เป็นชื่อ Fared โดยใส่ตัว a เพิ่มเข้าไป ที่นี้พอจะโทรหา ก็ไม่ต้องมาคอยกดลง ๆ ไปจนเจอ เพราะชื่อแบบใหม่จะกลับมาอยู่หัวแถวไปแล้ว
ปล.2 ผมเกลียดที่สุดอีกอย่างคือการลืม ดังนั้นผมจะพยายามทำทุกอย่างที่ป้องกันการลืม นอกจากการเขียนโน้ตเตือนแล้ว เจ้าโน้ตที่ว่านี้ ผมจะเอาไปเสียบไว้กับกระเป๋าสตางค์ ไม่ใช่เอาไปวางไว้ที่โต๊ะทำงานหรือที่อื่นซึ่งก็จะลืมไปดู ถ้าในวันรุ่งขึ้น ผมต้องนำอะไรติดรถไปด้วย ผมก็จะเอากุญแจรถไปวางไว้กับของสิ่งนั้น หรือไม่ก็เอาของนั้น ไปวางไว้ข้าง ๆ รองเท้าที่จะใส่ในวันรุ่งขึ้น เป็นต้น ผมเองมีนาฬิกาปลุก แม้ว่าไม่ค่อยจะได้ตั้งปลุก เพราะมักจะตื่นก่อนเป็นประจำ แต่ถ้ามีวันไหน ต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษ ก่อนนอนผมก็จะคิดว่าตัวเองเป็นอัศวิน รุ่งเช้าจะเป็นวันที่เราต้องไปฆ่ามังกร เพื่อช่วยเจ้าหญิงที่ถูกจับไว้ ฟังดูเหมือนจะเว่อไปหน่อย แต่การติ๊ต่างเอาเองทำนองนี้ ได้ผลดีนักแล
