เลี้ยงให้เป็นเทวดาก็ต้องไปอยู่กับเทวดา มาอยู่กับคนคงไม่ได้
เมื่อก่อนเคยไปบ้านเพื่อนที่รวยมากๆครับ เค้าใช้โทรศัทพ์เครื่องละ 2,000 กว่าบาท ใช้หาเงินได้กองโต
ไอ้เรากระจอกติดดิน แต่ทะลึ่งใช้อะไรก็ไม่รู้ แต่นั้นมาใช้เครื่องโนเกีย 111 ใหม่แกะกล่อง 700 บาท
พูดเหมือนไม่มีลูกเลยนะครับ คนเป้นพ่อคนแม่คนทุกคน ต้องการไห้ลูกตัวเองเด่นดังดีทุกคนทั้งนั้นเหละครับ ขนานลูกคนบางคน เรียน แค่ 2.4 กว่าๆ แต่อยากส่งลูกไปโรงเรียนดังๆไปเรียนแพทย์ศาสตร์ เลยนะครับ ก็คงอยากไห้ลูกมีหน้ามีตา น่าสงสารเขานะครับ
พ่อแม่ทุกวันนี้ก็ทำงานหนักก็เพื่อลูกนะครับ เราจะมาโยนความผิดแบบนี้มาไห้พ่อแม่ การเลี้ยงดูก็เหมือนจะใจดำเกินไปนะครับ ของพวกนี้มันเป็นแฟชั่น ยิ่งแพงๆยิ่งดีครับ
พวก ถูก ๆ 111 ถามจริงๆเถอะว่าถ้าคุณซื้อไห้ลูกคุณนะ (ถ้ามีนะ) เขาจะเอาใหม ผมก็ว่าเขาไม่เอาหรอกครับ ต่อไห้คุณเลี้ยงดูมาดีอย่างไร เธอก็ไม่เอาหรอกครับ (ลูกสาวนะ)
เธอจะต่อต้านคุณเงียบๆครับ มันจะเป็นปมด้อยของลูกคุณไปจนตาย เธอจะถูกเพื่อนที่โรงเรียนล้อเป็นตัวตลก สุดท้ายเธอก็จะไปหารายได้พิเศษ มาซื้อโทรศัพ น่าภูมิใจไหมครับ
แต่ คุณก็ไม่ได้ทำผิดอะไรนี่ครับใช่ไหม คุณรู้ดี สังคมต่างหากครับ ดังนั้นถ้าไม่เจอกับตัวเอง อย่า อย่ามาทำเป็นด่วนตัดสินคนอื่นครับว่าเลี้ยงลูกแบบเทวดา
วกกลับมาที่โทรศัพ มันเป็นของที่จำเป็นก็จริงแต่ไม่ทุกคนหรอกครับ เราต้องกำหนดช่วงเวลาของการไช้อยากชัดเจน ว่าอายุเท่าไรถึงจะควรไช้ ทำไม่ไห้มันเป็นแฟชั่น
สรุปคือบ้านเมืองนี้อยู่ได้เพราะกฏหมาย เราก็เอากฏหมายมาบังคับไช้แค่นั้นเอง ที่บ้านผมมีโรงเรียนนึง ทำแบบนี้มานานแล้วครับ นักเรียนที่นี้ได้ดิบได้ดี กันเกือบทุกคน
เรียนที่นี่ส่วนใหญ่จะเอ็นติดโรงเรียนดังกันทั้งนั้นครับ เพราะเขายึด ไม่ไห้เด็ก ทุกคนเอาโทรศัพมาโรงเรียน ใครแอบเอามาเห็น จับได้ ไล่ออก สุดยอดมากๆครับ
แล้วอีกโรงเรียนนึง ใส่กระโปร่งลายๆน่ารัก ลูกใครไปเรียน ก็ต้อง .... เกือบทุกราย ต่างกันยังฟ้ากับเหวเลยนะครับ
ใช่ว่าเด็กทุกคนจะอยากตามแฟชั่นไปซะหมดนะครับ... เด็กที่รู้จักคิดในทางที่ถูกที่ควรก็มี... ยกตัวอย่างในโรงเรียนที่ผมสอนอยู่.. มีนักเรียนมาจากหลายระดับ... ตั้งแต่แทบไม่มีข้าวกรอหม้อ... ไปจนถึงมาจากบ้านที่รวยๆ พอลืมตาอ้าปากได้...
...บางคนที่บ้านพอมีอยู่มีกิน... ก็มีมือถือหรูๆ ใช้... ใช้หรูกว่าครูซะอีก...
...บางคนที่บ้านไม่มี... แต่พกมือถือหรูๆ โทรทั้งวัน... พอถามว่าทำไมใช้ของแพงจัง... เด็กก็ตอบว่าอยากได้อะไรที่มันทันสมัยนำแฟชั่น...
...บางคนไม่มีเงินแต่ก็เจียมตัว... ไม่มีกับเพื่อน... ถามว่าอยากได้มั๊ย... เด็กก็ตอบว่าเห็นเพื่อนมีก็อยากได้เหมือนกัน... แต่ไม่มีเงินซื้อ... จะขอพ่อแม่ก็เห็นทำงานหนักก็สงสารพ่อแม่... ไม่กล้าขอเงิน...
...บางคนบ้านพอมีพอกิน... แต่ไม่ใช้มือถือ... พอถามก็บอกว่า... มันยังไม่จำเป็น...
...หรือบางคนบ้านพอมีพอกินเหมือนกัน... แต่จำเป็นต้องใช้ติดต่อกับพ่อแม่... กลับใช้เครื่องจอขาว-ดำราคาถูกๆ ถามก็ได้ความว่า... แค่ใช้โทรเข้าโทรออก... ไม่เห็นจำเป็นต้องซื้อแพงๆ
...แต่เด็กกลุ่มที่คิดด้านบวก... ผมเจอน้อยมากๆ ครับ...
