เคยดูสารคดีคนที่กลัวงูมากๆ เค้าจะให้เผชิญหน้าในระยะที่ลดเข้ามาเรื่อยๆน่ะครับผู้มีอาการจะค่อยๆทนได้ในระดับหนึ่งที่ไม่เกินกว่าเหตุ
ผมกลัวสัตว์ปีกแบบตายแล้วถอนขนเห็นหนังเป็นตุ่มๆ
เจอเป็ดไก่หรือนกแขวนในตลาดไม่ว่าสดๆหรือสุกๆก็อยากหลีกลี้หนีให้ไกล ได้กลิ่นก็จะอาเจียน(คนไม่กลัวไม่รู้หรอกว่าเป็นไง) แรกๆไม่แตะต้อง ได้กลิ่นก็หลีกหนี
แต่แม่ใช้ผมคลุกข้าวให้สุนัข ตับไก่ครับเหม็นและสัมผัสแย่มากๆทำไปน้ำตาคลอไปไม่ทำก็ไม่ได้
ทุกวันนี้เจอได้แตะได้ ทนกลิ่นได้ แต่ไม่กินเด็ดขาดทอดน้ำมันเดียวกัน อยู่ในหม้อเดียวกัน จานเดียวกัน เป็นไม่แตะต้อง
ผมเดาเอา(จากสารคดีกับบำบัดโดยการใช้งานของแม่
)ว่าเผชิญหน้ากับความกลัวค่อยๆลดระยะเผชิญหน้ากับสิ่งที่กลัวให้ได้จะให้ดีมีผู้ช่วยอย่างเพื่อนอยู่ข้างๆก็ดีครับ ค่อยเป็นค่อยไป เริ่มต้นไปเบียดในสถานที่สาวๆเยอะๆ(ล้อเล่นครับ
) อาการกลัวมีหลายแบบครับ
คนที่เป็นโรคนี้ก็ไม่ใช่พวกแปลกประหลาดอะไรนะครับ เพราะว่าใครๆก็สามารถเป็นได้
เดนนิส เบิร์กแคมป์ นักฟุตบอลทีมชาติเนเธอร์แลนด์เป็นโรคกลัวเครื่องบิน
เพื่อนผมกลัวแมวเริ่มต้นจากแมวดำ แล้วพัฒนามาเป็นกลัวทุกสี(หมายถึงแมวจริงๆนะ
)
นักแสดง พิธีกร ผู้จัดวิทยุเกี่ยวกับผี(ผมไม่กลัวผีกลัวสัตว์ปีก)ท่านนี้กลัวปลาทู กรรมเวรจริงๆ
http://tumentalclinic.multiply.com/reviews/item/24 ตัวอย่างอาการกลัวและวิธีการรักษาครับ
http://srpgg.exteen.com/20051020/phobia อาการกลัวแบบต่างๆครับ
