วันนรก
วินทร์ เลียววาริณ
16 เมษายน 2554
สำหรับมนุษย์เงินเดือนจำนวนมาก วันจันทร์เป็นวันที่โหดร้ายที่สุด บรรยากาศหม่นมืดราวกับเมฆดำทั้งหมดในโลกลอยมารวมกันเหนือกบาล เท้าก้าวเข้าที่ทำงานเชื่องช้าราวกับลากโซ่ตรวนมาด้วย เมื่อเห็นหน้าเจ้านายยิ่งทำให้อ่อนอกอ่อนใจ 'มันเดย์' ไม่มีอะไรมันเลยสักนิด! วันอังคารระดับความทรมานลดลงเล็กน้อย ประสาทยังคงชาด้าน งานการที่ทำเหมือนแบกภูเขา วันพุธเริ่มทำใจปลงกับวิถีชีวิตแบบนี้ ทำงานอย่างซังกะตาย มองนาฬิกาสลับเสียงถอนหายใจเป็นพักๆ วันพฤหัสบดีชีวิตเริ่มเห็นแสงสว่างรำไร หายใจคล่องขึ้น วันศุกร์ฟ้าเปิด เมฆดำหายไป โลกดูสดใส ใจร่าเริงทันตาเห็น บ่ายวันศุกร์อารมณ์ดีขึ้นตามลำดับ ผิวปากอย่างสบายอารมณ์ ครั้นถึงเย็นวันศุกร์ ความหนักอกที่คามาหลายวันหายไปเป็นปลิดทิ้ง (สำหรับคนที่ต้องทำงานวันเสาร์ อาการนี้จะเลื่อนไปอีกหนึ่งวัน)
วันเสาร์สายรุ้งโผล่ขึ้นเหนือเส้นขอบฟ้าชีวิต ทว่านาฬิกาวันหยุดดูหมุนเร็วกว่าทุกวัน เผลอแผล็บเดียวก็เป็นเวลาเย็นแล้ว วันอาทิตย์โลกยังสดใส แต่ครั้นถึงบ่ายๆ ความกดดันเริ่มทับทวีในจิตใต้สำนึก คืนวันอาทิตย์รอยยิ้มเริ่มจางหาย อาจมากับคำเปรย "ทำไมวันหยุดผ่านไปเร็วจังวะ" แล้วก็มาถึงวันจันทร์ วันที่เมฆดำทั้งหมดในโลกลอยมารวมกันเหนือกบาลอีกครั้ง...
อาการเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งผิดปกติแต่อย่างไร มันเกิดขึ้นกับคนหลายพันล้านคนทั่วโลก!
ระบบการทำงานแบบห้าวันหยุดสองวัน เป็นประดิษฐกรรมของมนุษย์สมัยใหม่ จะว่าดีก็ดี เพราะเป็นระบบที่แยกการทำงาน-การพักผ่อนออกจากกันอย่างชัดเจน แต่ก็เป็นระบบที่ทำให้มนุษย์ไม่มีความสุขที่สุดระบบหนึ่ง ว่าก็ว่าเถอะ มันเป็นโซ่ตรวนที่เราสร้างขึ้นมาพันธนาการชีวิตเราเอง
เมื่อเทียบกับวิถีชีวิตของชาวป่า พวกเขาไม่มีวันจันทร์ อังคาร พุธ พฤหัส ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ทุกวันเหมือนๆ กัน ทุกวันคือวันทำงาน ทุกวันคือวันพักผ่อน
ผมโตในครอบครัวที่ไม่มีวันหยุด ยกเว้นตรุษจีนแล้ว ทุกวันคือวันทำงาน มองไปรอบตัว ทุกคนก็ทำเช่นนี้ ไม่เห็นมีใครบ่น เพราะทุกคนมองว่างานคือชีวิต มีงานดีกว่าไม่มี คนที่เคยผ่านความยากลำบากของชีวิตที่ไม่มีกินมาก่อนมักรู้สึกสำนึกบุญคุณที่ มีงานทำเลี้ยงชีวิต
หากคุณแบ่งวันทำงานกับวันหยุดออกจากกันเด็ดขาด เมื่อนั้นก็รู้สึกว่าวันหยุดสั้นไปเสมอ วันหยุดยาวสามวันก็สั้น ลาพักร้อนสองสัปดาห์ก็สั้นแสนสั้น หากมองว่าการทำงานเป็นกำไร-ขาดทุน ก็จะทำงานแบบต้องมองเข็มนาฬิกาบ่อยๆ ว่าถึงห้าโมงเย็นแล้วยัง
ลองนึกถึงหัวใจของมนุษย์เรา มันทำงานวันละยี่สิบสี่ชั่วโมง ทุกวัน ตั้งแต่คุณเกิดจนวันตาย ทว่าหัวใจไม่ได้ทำงานหนักเกินไปแต่อย่างไร เหตุผลเพราะทุกจังหวะของ 'การทำงาน' มันพักผ่อนไปในตัว
ขงจื้อกล่าวว่า "หากเจ้าสนุกกับงานที่ทำ เจ้าก็จะไม่ต้องทำงานอีกเลยตลอดชีวิตของเจ้า"
ลองเปลี่ยนทัศนคติให้ทำงานเหมือนกำลังพักผ่อน วันนรกก็สามารถกลายเป็นวันสวรรค์ได้ และงานที่ออกมาก็ย่อมเป็นงานที่ดี
คมคำคนคมLaziness is nothing more than the habit of resting before you get tired.
ความเกียจคร้านไม่มีอะไรมากกว่านิสัยชอบพักก่อนเหนื่อย
Jules Renard
The second half of a man's life is made up of nothing but the habits he has acquired during the first half.
ครึ่งหลังของชีวิตคนมิได้ประกอบด้วยอะไรนอกจากนิสัยที่เขาสะสมมาระหว่างครึ่งแรก
Fyodor Dostoevsky
