สมัยตาของผมเป็นหนุ่มใหญ่... รับราชการเป็นครูใหญ่ในพื้นที่สีชมพู... ท่านเป็นแกนนำในการบุกเบิกเพื่อให้การศึกษากับเด็กในพื้นที่สีชมพู... วันหนึ่งโดนซุ่มด้วยลูกซองยาว... แต่กระสุนทั้ง ๙ เม็ดนั้นทะลุเข้าไปฝังในผิวหนังของท่านได้แค่เม็ดเดียว... แบบปริ่มๆ ที่เหลือติดอยู่กับเสื้อแจ๊คเก็ตฟีลด์... ผมเกอดไม่ทันเหตุการณ์... แต่เดาว่า... กระสุนคงจะเสื่อมเพราะความชื้น(ปลอกลูกซองสมัยเก่าๆ ส่วนใหญ่เป็นกระดาษไข) ประกอบกับเสื้อแจ๊คเก็ตฟีลด์ที่ท่านใส่มันหนา... เลยทำให้กระสุนไม่มีอำนาจสังหารเหลืออยู่ครับ... เพราะตาของผมท่านเป็นประเภทหัววิทยาศาสตร์... ไม่คล้องพระเครื่องหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์กันภัย... แต่ผมว่า... คุณความดีที่ท่านทำ... ก็อาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้แคล้วคลาดครับ...
...หลังจากนั้น... ท่านก็ได้รับปืนคาร์ไบน์ เอ็ม-๑ จากทางการให้ไว้ติดตัว... แล้วยังไปหาสมิทฯ ๑๕-๒ มาติดตัว... ซึ่งกระบอกหลังได้ตกทอดมาถึงผมครับ...
