ขอพุดด้วยคน

[som36]

1.ประเด็นความเป็นเจ้าบ้าน ไม่ใช่คุณสมบัติของผู้ขออนุญาตมีและใช้อาวุธปืนครับ สบายใจได้
2.ประเด็นการย้ายทะเบียนบ้าน ขอแนะนำว่าควรย้าย ไปท้องที่ที่ตนปฏิบัติราชการประจำอยู่
   แนะว่าย้ายชื่อเข้าทะเบียนบ้านพักของส่วนราชการที่ตนสังกัด ถ้าไม่มีก็ขอย้ายเข้าทะเบียนบ้าน
   ของหัวหน้าส่วนราชการเรา  ถ้าไม่มีอีกก็ไปจีบปลัดทะเบียน ขอย้ายเข้าบ้านพักของปกครอง
   กรณีถ้าบ้านเกิด กับที่ทำงาน อยู่คนละจังหวัด แนะนำให้ย้ายทะเบียนบ้าน นะครับ  เคยเจอนายทะเบียน
   รุ่นเก๋า อ้างระเบียบทะเบียนราษฎร ที่กำหนดให้แจ้งย้ายออก ภายใน 15 วัน กรณีย้ายที่อยู่ (ถ้าจะอ้าง)
3.ให้เตรียมเหตุผล ความจำเป็น ในการมีอาวุธปืนกับนายอำเภอ ที่เราทำงานอยู่ หาคนที่สนิทกับนายช่วยพูดให้
   น่าจะราบรื่น นะครับ
ขอให้โชคดี เจอนายดี ไม่งี่เง่า ครับ

[SA-KE]

ปัญหาของข้าราชการ กับ บุคคลธรรมดา คำว่า "ภูมิลำเนา"  ถ้าจะต้องเอาตามกฎหมายจริงๆ

ลองค้นดูน่ะครับว่า ความหมายที่แตกต่างกัน คือ  ภูมิลำเนาของข้าราชการ มีกฎหมายรองรับอยู่หรือไม่ว่า?

ต้องเป็นภูมิลำเนา  "อันเป็นถิ่นที่ได้ทำตามหน้าที่นั่น "  ลองค้นหาดูก่อน ครับ..ถ้านายอำเภอท่านเข้าใจถูก..ก็ว่ากันไปตามขั้นตอนครับ ..

แต่อย่างว่า ..บ้านเราบางทีหามาตรฐาน ไม่เจอเหมือนกัน  ทั้งๆที่พณฯท่านทั้งหลายจบจากโรงเรียนนายอำเภอเดียวกัน..

ลองดูครับ อดทนอีกหน่อย เลือกทางเดินตัวเอง  แต่ขอให้สมปราถนาในทางที่เลือกครับ..

[ตี๋ br]

  น่าเห็นใจครับ  แต่น่าจะมีทางออกนะ  ข้าราชการด้วยกัน
ผมประชาชนเต็มขั้นยังมีทางออกเลยครับ

[c.tong - รักในหลวง]

จริงๆ แล้วการออก ป.3 ใช้มาตรา 13 แห่งพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ แค่มาตรานี้มาตราเดียวถ้าไม่ขัดต่อมาตรานี้นายทะเบียนก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ออก ป.3 ให้

[c.tong - รักในหลวง]

อันนี้เอามาให้อ่านเล่นๆ เป็นรวบรวมของคุณ ธำรง ครับ

จากปัญหาเรื่องการใช้เวลานานและปัญหาการขอ ป.๓ ...... อ่านจากปัญหาของสมาชิกหลายๆท่าน

ผมขออนุญาตรวบรวมข้อมูลจากที่ได้มีผู้รู้ได้แสดงไว้และจากเอกสารที่เกี่ยวข้อง แล้วหยิบประเด็นนี้มาเป็นหัวข้อสนทนาเพื่อให้มีความชัดเจนมากขึ้น
เป็นกลางๆโดยไม่ต้องเจาะจงไปถึงเจ้าหน้าที่ หรือนายทะเบียนฯท่านใดโดยปราศจากหลักฐาน

ขอเรียนเชิญให้ความรู้ความเห็นและแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันนะครับ.......


ในความเข้าใจของผม…ในแต่ละจังหวัดจะมีระเบียบของจังหวัดในการพิจารณาอนุญาตฯซึ่งใช้ต้นร่างเดียวกันของกรมการปกครอง
มาเป็นแนวทางให้นายทะเบียนฯแต่ละท้องที่ใช้ปฏิบัติ ส่วนกรุงเทพฯจะมีกรอบเวลาที่ต่างไปบ้างเล็กน้อย

บทบาทของเราๆในฐานะผู้ขออนุญาตฯ.....ก็คือยื่นคำร้องป.๑ให้ได้....
และควรมีหลักฐานการรับเอกสาร อาจจะเป็นใบรับ/ใบนัด หรือเลขที่รับหนังสือประจำวัน
หรือทำสำเนาคำร้องป.๑ ให้เจ้าหน้าที่ที่รับเรื่องลงนาม/ลงวันที่ที่รับไว้ เพื่อเป็นหลักฐานอ้างอิง

ซึ่งหลังจากรับคำร้องป.๑ของเราแล้ว ถ้าว่าตามแนวทางระเบียบกรมการปกครอง นายทะเบียนมีหน้าที่ที่ต้องพิจารณาให้แล้วเสร็จภายใน ๑๕ วัน (กทม. ๔๕ วัน)

ในขั้นตอนการรับเรื่องนี้เจ้าหน้าที่มีหน้าที่ต้องรับคำร้อง จะปฏิเสธหรืออ้างอย่างใดไม่ได้ ทราบมาว่าในบางพื้นที่ก็มีการไม่รับคำร้อง อ้างว่าให้คุยกับนายฯก่อน
บางพื้นที่ถึงขั้นต้องแจ้งความว่าเจ้าหน้าที่ละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ ที่ไม่ยอมรับหรือทำลายคำร้อง
ในความเป็นจริงถ้าผู้ขอฯได้เตรียมหลักฐานเอกสารที่มีสาระสำคัญมาครบถ้วนตามระเบียบแล้ว เจ้าหน้าที่ควรต้องรับเอกสารและคำร้องป.๑ไว้
ถ้าจะปฏิเสธก็ย่อมได้ แต่ก็ควรให้เขียนเป็นลายลักษณอักษรว่าปฏิเสธการรับคำร้องด้วยเหตุผลใด

อย่างไรก็ตามนายทะเบียนฯอาจมีหนังสือเรียกให้ผู้ขอฯแสดงหลักฐาน/เพิ่มเติมอีก หรืออาจให้ชี้แจงเพิ่มเติม ซึ่งผู้ขอฯก็ควรจัดหา/ชี้แจง
เพราะการหาข้อเท็จจริงเป็นส่วนหนึ่งในกระบวนการทางปกครอง เพื่อให้นายทะเบียนฯมีข้อมูลครบถ้วน

เมื่อยื่นคำร้องแล้วก็รอผลการพิจารณา
ถ้านายทะเบียนฯยังไม่พิจารณาสั่งอนุญาต(หรือไม่อนุญาต) ให้แล้วเสร็จตามเวลา ก็ควรต้องทำเป็นหนังสือสอบถามใน ๒ หัวข้อ คือ
๑/  การออกใบ ป.๓ ได้ดำเนินการไปถึงขั้นตอนใด
๒/  อำเภอได้ออกระเบียบว่าด้วยขั้นตอน และระยะเวลาปฏิบัติงานเกี่ยวกับงานทะเบียนอาวุธปืนตามพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. ๒๕๔๖ ไว้หรือไม่ หากไม่ได้ออก เหตุใดจึงไม่ออก  หากออกไว้แล้ว การออกใบ ป.๓ ตามข้อ ๑ เป็นไปตามระเบียบดังกล่าวหรือไม่

ถ้านายทะเบียนฯไม่ตอบ หรือตอบแบบไม่ควรตอบ หรือทำไม่รู้ไม่ชี้ ไม่มีทางเร่งรัดอย่างอื่น จะฟ้องศาลปกครองก็ได้ ว่านายทะเบียนฯปฏิบัติหน้าที่ล่าช้า
ขอให้ศาลสั่งให้นายทะเบียนฯพิจารณาให้แล้วเสร็จในเวลาตามที่ศาลกำหนด

การพิจารณาของนายทะเบียนฯนั้น บางท่านก็ตีความว่าตัวมีอำนาจการใช้ดุลยพินิจอย่างกว้างขวาง จะอนุญาตหรือไม่ก็ได้
แต่โดยหลักแล้ว การใช้ดุลพินิจทางปกครอง  หมายถึงการพิจารณาว่าหลักฐานที่ยื่นประกอบการขออนุญาตถูกต้องตามที่กฎหมายกำหนดหรือไม่
ไม่ใช่ว่าผู้ขออนุญาตมีคุณสมบัติครบถ้วนตามที่กฎหมายกำหนดแล้ว นายทะเบียนฯจะมีอำนาจเหนือกฎหมาย โดยการใช้ดุลพินิจว่าจะอนุญาตหรือไม่ก็ได้
แบบที่ข้าราชการฝ่ายปกครองบางท่านเข้าใจผิดกันอยู่

ถ้านายทะเบียนฯอนุญาต ออกใบอนุญาตป.๓ แล้วเราก็นำใบป.๓ไปซื้อไปโอนรอป.๔ต่อไป ตอนนี้ถือว่าได้รับอนุญาตแล้ว แม้ป.๔นายทะเบียนฯจะยังออกไม่แล้วเสร็จ
ซึ่งศาลฎีกาเคยมีคำวินิจฉัยไว้ ว่าการได้รับป.๓คือการได้รับอนุญาตให้มีและใช้แล้ว จึงไม่น่ากังวลเรื่องล่าช้าของขั้นตอนการออกป.๔เท่าใดนัก

แต่ถ้านายทะเบียนฯปฏิเสธการออกใบอนุญาตป.๓ ก็ต้องทำเป็นหนังสือแจ้งมา(ถ้าเกิดนายทะเบียนฯไม่อนุญาต แต่บอกด้วยปากเปล่า อันนี้เราต้องก็ทำหนังสือร้องขอให้นายทะเบียนฯออกคำสั่งมาเป็นหนังสือ)
คำสั่งปฏิเสธการออกใบอนุญาตซึ่งถือเป็นคำสั่งทางปกครอง ซึ่งต้องมีเนื้อหาสมบูรณ์ให้ได้ทราบว่านายทะเบียนให้ดุลยพินิจอย่างไรที่ไม่อนุญาต
ผู้ขอฯก็จะได้ดูว่าชอบด้วยข้อเท็จจริง ข้อกฎหมาย และการใช้ดุลยพินิจหรือไม่
ถ้าเห็นว่าเป็นคำสั่งทางปกครองที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย  ผู้ขอฯก็สามารถใช้สิทธิตามมาตรา๖๓ ของพ.ร.บ.อาวุธปืนฯซึ่งกำหนดไว้ว่า
มาตรา ๖๓  ถ้านายทะเบียนท้องที่ปฏิเสธการออกใบอนุญาตตามพระราชบัญญัตินี้ ผู้ยื่นคำขอใบอนุญาตอาจอุทธรณ์ต่อรัฐมนตรีภายในกำหนดสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับแจ้งการปฏิเสธเป็นหนังสือ คำอุทธรณ์ให้ยื่นต่อนายทะเบียนท้องที่ และให้นายทะเบียนเสนอคำอุทธรณ์นั้นต่อรัฐมนตรีโดยมิชักช้า คำวินิจฉัยของรัฐมนตรีให้แจ้งเป็นหนังสือไปยังผู้ยื่นคำขอใบอนุญาต
เมื่อผู้ขอฯยื่นคำอุทธรณ์ต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย ผ่านนายทะเบียนฯแล้ว    นายทะเบียนฯอาจฟังคำโต้แย้งแล้วเปลี่ยนใจมาอนุญาตก็ได้ ซึ่งก็น่าจะอยู่ในกรอบเวลาให้คิดอยู่สัก๑เดือน ไม่งั้นก็ต้องส่งเรื่องให้รัฐมนตรีฯวินิจฉัยอุทธรณ์ ถึงตรงนี้อีกภายใน๑เดือนก็ควรรู้ผลว่ารัฐมนตรีฯวินิจฉัยอย่างไร

ถ้ายื่นอุทธรณ์แล้วโดนดองเรื่องก็ควรทำหนังสือสอบถามไปที่นายทะเบียนฯอีก   
ถ้านายทะเบียนฯไม่ตอบ หรือตอบแบบไม่ควรตอบ ตรงนี้ก็อีกทีที่ฟ้องศาลปกครองก็ได้ ว่านายทะเบียนฯปฏิบัติหน้าที่ล่าช้า (แถมอาจได้พ่วงว่ารัฐมนตรีฯปฏิบัติหน้าที่ล่าช้าไปด้วย)  ขอให้ศาลสั่งให้พิจารณาให้แล้วเสร็จในเวลาตามที่ศาลกำหนด

มาถึงการพิจารณาคำอุทธรณ์  ถ้ารัฐมนตรีฯวินิจฉัยเห็นตามนายทะเบียนว่าไม่อนุญาต ก็ควรต้องมีรายละเอียดแสดงเหตุผลการวินิจฉัยอุทธรณ์ที่แจ้งชัด
เพื่อเราจะได้พิจารณาเช่นกันว่าถูกต้องหรือไม่ ถ้าเห็นว่าข้อใดส่วนใดไม่ถูกต้องก็จะได้จับประเด็นฟ้องต่อศาลปกครองต่อไป
แต่ถ้ารัฐมนตรีฯสั่งยกอุทธรณ์ ไม่อนุญาต โดยไม่แสดงเหตุผล ก็ไม่ต้องห่วง อันนี้ยิ่งดีเพราะเป็นคำสั่งทางปกครองที่ไม่ถูกต้องเสียแต่ต้นแล้ว ยิ่งชี้ต่อศาลได้ง่าย

ต้องขอทำความเข้าใจว่า การฟ้องศาลปกครอง  เป็นการฟ้องว่าเจ้าหน้าที่ของรัฐมีคำสั่งทางปกครองที่ไม่ถูกต้อง ขอให้ศาลสั่งเพิกถอนคำสั่งนั้น และขอให้ศาลมีคำบังคับ
กรณีนี้จึงเป็นการขอให้ศาลสั่งเพิกถอนคำสั่งของรัฐมนตรีฯและนายทะเบียน และขอให้ศาลออกคำบังคับให้นายทะเบียนฯปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมาย (หมายเหตุ :- ขอแก้ไข....ศาลปกครองมีอำนาจสั่งให้นายทะเบียนฯทำตามกฎหมาย...มักจะไม่สั่งเป็นการเจาะจง)

ไม่ได้เป็นการฟ้องร้องกล่าวโทษข้าราชการ/เจ้าพนักงานของรัฐ 

ข้าราชการที่มีวิสัยทัศน์ จะเข้าใจว่าการฟ้องศาลปกครองจะทำให้เกิดบรรทัดฐาน เพราะกรอบของระเบียบราชการบางส่วนบังคับให้ข้าราชการต้องกระทำการในสิ่งที่ไม่สอดคล้องกับกฏหมาย แต่ก็มีข้าราชการอีกบางส่วนที่ไม่กล้ารับกับการถูกฟ้องหรือการแพ้คดีปกครอง
มองว่าเป็นความเสื่อมเสียต่อตนเองหรือภาพพจน์ของหน่วยงาน เพราะแนวคิดว่าตนเป็น”ผู้ปกครอง”
จึงมีการตีรวน/เบี่ยงประเด็นอยู่บ้าง เพื่อไม่ให้คดีไปสู่ศาล

คนจะฟ้องศาลปกครอง ต้องมุ่งมั่นและตั้งใจแล้ว ว่าจะต่อสู้เพื่อความเป็นธรรมให้กับตนเองและสังคม เพราะกรอบเวลาในศาลปกครองอาจต้องใช้เวลากว่าหนึ่งปี
เพื่อให้ผู้ฟ้องและผู้ถูกฟ้องได้แสดงหลักฐานเหตุผล และศาลก็ต้องแสวงหาข้อเท็จจริงให้ครบถ้วน ให้เกิดความเป็นธรรม

ขอออกตัวว่าไม่ได้มาเชียร์ให้เป็นปฏิปักษ์กับนายทะเบียนฯ เพียงแต่อยากสนับสนุนการเรียกร้องสิทธิโดยชอบในการมีและใช้อาวุธปืน
และให้ถูกต้องเที่ยงธรรมตามที่กฎหมายได้วางกรอบคุณสมบัติบุคคลไว้แล้วในมาตรา๑๓ของพ.ร.บ.อาวุธปืนฯ

ด้วยความมุ่งหวัง เพื่อส่งเสริมสิทธิให้คนดีมีอาวุธ และ  “ไม่ให้อาวุธปืนนั้นตกไปยังบุคคลบางจำพวก ………..ที่ไม่สมควรจะให้มีอาวุธปืนนั้นได้……”

ถึงตรงนี้   ใครมีปัญหามีความคับข้องใจ แล้วถามแกมบ่นกันเข้ามา ก็คงต้องเลือกวิธีการ เพราะแต่ละบุคคลก็่มีสถานะหรือภูมิหลังแตกต่างกัน..
ความคิดแตกต่างกัน...ก็ย่อมมีวิธีการที่แตกต่างกัน

ดังนั้นใครจะไปกราบกรานอ้อนวอน....ไปใช้เงินจ้างร้าน....ไปหาคนมีอำนาจมาช่วย ....หรือจะย้ายบ้านหนี…...
หรือจะถอดใจโทษตัวเองว่าเกิดมาวาสนาน้อย………. ก็แล้วแต่ใจกันครับ

   

ขออภัย...เข้ามาแก้ไข...ไปสอบค้นระเบียบมา....ขั้นตอนของส่วนภูมิภาค ... เขียนว่า "นายทะเบียนท้องที่รับคำขอและพิจารณาหากอนุญาตออกใบอนุญาตให้ซื้ออาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน (แบบ ป.๓) หากไม่อนุญาตแจ้งผู้ขอทราบ     ๑๕ วัน"

[malakor]

ขอขอบคุณ  คำตอบที่19 และคำตอบของทุกๆคนมากครับ  ผมขอเพิ่มเติมอีกเรื่องหนึ่งครับ เมื่อต้นปี 2551 ผมเคยได้ใบป.3มาครั้งหนึ่งแล้ว ขนาด.38(ไม่จ่ายใต้โต๊ะ)ยื่นคำขอใช้เวลา1เดือน ไม่เคยทวงถามสักครั้ง นายทะเบียนที่เดียวกันแต่นายอำเภอคนละคนปลัดคนเดิม ยอมรับว่าตอนนั้นผมประทับใจมาก... ตอนนั้นผมยังไม่ได้เป็นข้าราชการ ทำงานอยู่ต่างจังหวัด ไม่ได้เป็นเจ้าบ้าน ทะเบียนบ้านเดิม...แต่ไม่ได้ซื้อปืนเพราะเจอจังหวะต้องใช้เงินไปรักษาพ่อที่ป่วยก่อน...ใบป.3เลยหมดอายุ...ทุกวันนี้ผมปฏิบัติราชการต่อประชาชนผมจะต้องปรับปรุงอีกเยอะ  เพราะถ้าเขามาเจอการปฏิบัติราชการเหมือนอย่างที่ผมเจอ เขาคงจะมีความรู้สึกเหมือนอย่างผมที่เคยเจอมา....

[malakor]

เพิ่มเติมน่ะครับ ในข้อที่2  ที่นายทะเบียนปฏิเสธ  เขากลัวว่าผมจะกระทำผิดกฎหมายนำปืนไปใช้อีกที่หนึ่ง  ซึ่งการกระทำแบบนี้เป็นการผิดกฎหมายผมรู้ดีอยู่แล้ว...แล้วผมจะกระทำทำไม่...ถ้าจะใช้งานกันจริงผมก็ขอเเจ้งย้ายให้ถูกต้อง  ซึ่งเป็นหน้าที่ของผมที่จะปฏิบัติให้ถูกกฎหมายอยู่เเล้ว...กลัวว่าจะกระทำผิดเลยไม่ไห้...ผมอายุ34ปีครับ ประวัติไม่เสียเพราะก่อนจะบรรจุก็สอบประวัติพิมลายนิ้วมือที่ท้องที่บ้านเกิดเมื่อปีที่เเล้ว...ตอนนี้ขอ 9มม.ครับ

[renold]

พูดกันจริงๆนะครับ...ถ้าผมย้ายมาอยู่ทะเบียนบ้านที่ทำงาน  เเล้วผมจะเป็นเจ้าบ้านของใครล่ะครับ  เพิ่งบรรจุบ้านก็ไม่มี...และอีกอย่างหนึ่งคือผมกลับบ้านเกิดไปเยี่ยมแม่ทุกอาทิตย์แม่ผมอยู่คนเดียว...ผมไม่อยากย้ายที่อยู่  เขาน่าเห็นใจผมบ้างนะครับ...หรือผมอาจจะเป็นผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่ง...ผมไม่อยากร้องเรียน...ไม่อยากฟ้องศาล...แต่คิดว่าต่อไปคงหลีกเลี่ยงไม่ได้...ผมทำงานราชการยังกลัวการร้องเรียนเลยครับ...เพราะทุกวันนี้ยังมีช่องทางร้องเรียนเยอะมาก...เขาไม่กลัวกันบ้างหรืออย่างไรไม่รู้...ได้พูดบ้างค่อยสบายใจครับ...

ตอนที่ผมย้ายทะเบียนบ้านเข้ามาอยู่ที่อำเภอที่ ที่ทำงาน ผมไม่ได้ขอเลขที่ทะเบียนบ้านใหม่นะครับ แต่เอาชื่อไปฝากไว้กับคนรู้จักกันที่มีภูมิลำเนาในเขตเท่านั้น ก็ไม่มีปัญหา
อีกข้อคือ ไปขอเพิ่มชื่อในทะเบียนบ้านของที่ทำงาน  จะได้สมุดทะเบียนบ้านใหม่(กรณีไม่เคยมีใครขอมาก่อน) โดยเอาเลขที่ทะเบียนบ้านของที่ทำงานเป็นบ้านเลขที่ของตัวเอง และมีเราเป็นเจ้าบ้านด้วยครับ

[c.tong - รักในหลวง]

เพิ่มเติมน่ะครับ ในข้อที่2  ที่นายทะเบียนปฏิเสธ  เขากลัวว่าผมจะกระทำผิดกฎหมายนำปืนไปใช้อีกที่หนึ่ง  ซึ่งการกระทำแบบนี้เป็นการผิดกฎหมายผมรู้ดีอยู่แล้ว...แล้วผมจะกระทำทำไม่...ถ้าจะใช้งานกันจริงผมก็ขอเเจ้งย้ายให้ถูกต้อง  ซึ่งเป็นหน้าที่ของผมที่จะปฏิบัติให้ถูกกฎหมายอยู่เเล้ว...กลัวว่าจะกระทำผิดเลยไม่ไห้...ผมอายุ34ปีครับ ประวัติไม่เสียเพราะก่อนจะบรรจุก็สอบประวัติพิมลายนิ้วมือที่ท้องที่บ้านเกิดเมื่อปีที่เเล้ว...ตอนนี้ขอ 9มม.ครับ

ไม่เกี่ยวนะครับ ทะเบียนบ้านอยู่ที่ไหน ปืนก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นั้นนะครับ

นอกจากย้ายบ้านไปอยู่ที่ใหม่แบบถาวร อย่างนี้ต้องแจ้งการย้ายอาวุธปืนไปด้วยครับ

[chaiwat_colt.45]

ผมว่าไม่น่าจะเกี่ยวกับการเป็นเจ้าบ้านนะ

[JUNGLE]

นายอำเภออยากลองของ

ใช่ครับ... นายอำเภอปฏิเสธ ป.๓ ปืนสวัสดิการ... ก็เหมือนกับขัด........... 

[saengsakul-รักในหลวง]

ผมรับราชการอยู่ต่างจังหวัด พึ่งบรรจุ ทะเบียนบ้านอยู่บ้านเกิด (อีกจังหวัดหนึ่ง) ซื้อปืนสวัสดิการ สน.สก.เป็นปืนกระบอกเเรกและกระบอกเดียวในชีวิต ไปยื่นขอ ป.3 ที่อำเภอบ้านเกิด(ไม่จ่ายใต้โต๊ะ)ใช้เวลา 2 อาทิตย์ ผลออกมาว่าไม่ได้   มีเหตุผล2ข้อ (1) ไม่ได้เป็นเจ้าบ้าน (2) นายอำเภอกลัวว่าจะเอาปืนไปใช้ในจังหวัดที่ทำงาน  แล้วผมจะทำยังไงดีครับ...

                      ข้อ ๒ ไม่น่าจะเอามาเป็นข้ออ้าง ในเมื่อเจ้าของกระทู้ทำงานอยู่จังหวัดใดปืนก็ต้องอยู่ข้างกายใว้ป้องกันชีวิตและทรัพย์สิน ไม่ว่าบ้านที่อยู่อาศัยจะเป็นบ้าน
เช่าหรือบ้านของทางราชการ....ขอเอาใจช่วยเจ้าของกระทู้ สู้ต่อไปตามวิถีทาง ตามครรลองที่ถูกต้อง + ๑ เป็นกำลังใจให้ครับ เมื่อมีปัญหาเข้ามาปรึกษาขอคำแนะนำ พี่ๆ
ในเวป.อวป.ที่มีความรู้มีประสพการณ์ จะให้ความเมตตาให้คำแนะนำเป็นแนวทางปฏิบัติที่ถูกต้องต่อไปครับ

[Builderman-รักในหลวง]

ไม่ได้เงินใต้โต๊ะน่ะสิครับ.....ลองถ้าได้.....ก้อให้ผ่านทั้งนั้นแหละครับ....

อย่าว่าแต่ข้าราชการเลย......ประชาชนคนธรรมดาก้อได้หมด.........

     

[Builderman-รักในหลวง]

ลองพูดคุยกับท่านนายทะเบียนดูอีกครั้งครับ หากต้องการมี อวป. จริง ๆ
กระบอกแรกด้วย ไม่น่าที่จะไม่อนุญาตนะครับ   

[nitrogen]

ผมรับราชการอยู่ต่างจังหวัด พึ่งบรรจุ ทะเบียนบ้านอยู่บ้านเกิด (อีกจังหวัดหนึ่ง) ซื้อปืนสวัสดิการ สน.สก.เป็นปืนกระบอกเเรกและกระบอกเดียวในชีวิต ไปยื่นขอ ป.3 ที่อำเภอบ้านเกิด(ไม่จ่ายใต้โต๊ะ)ใช้เวลา 2 อาทิตย์ ผลออกมาว่าไม่ได้   มีเหตุผล2ข้อ (1) ไม่ได้เป็นเจ้าบ้าน (2) นายอำเภอกลัวว่าจะเอาปืนไปใช้ในจังหวัดที่ทำงาน  แล้วผมจะทำยังไงดีครับ...

ผมก็บรรจุใหม่อยู่จังหวัดอื่นที่ไม่ใช่บ้านเกิดครับ
ขอกระบอกแรก  ปืนลูกซอง 5 นัด ซื้อร้าน ผ่านไปด้วยดี
กระบอกที่สอง ปืนสั้น โครงการ สน.สก. ขนาด .45 ก็ผ่านฉลุย
สิ้นเดือนนี้จะไปยื่น ขอลูกกรด TOZ ของ สนอส. สักหน่อย จะได้ครบทั้งซื้อร้านและโครงการ อิอิ
ปล. ที่สำคัญไม่ได้ใต้โต๊ะแก่นายทะเบียนเลยครับ  
ท่านลองเข้าไปคุยกับนายทะเบียนดูอีกทีครับ
ขอให้โชคดีนะครับ