จำนวนคนอ่านล่าสุด 22 คน วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 ปีที่ 21 ฉบับที่ 7471 ข่าวสดรายวันกิ้งก่าได้ทอง
คอลัมน์ ศาลาวัด
นิทานส่วนใหญ่ที่ได้รับความนิยมและได้ยินจนคุ้นหูมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันนั้น มักจะมีเนื้อหาเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับสัตว์อยู่เป็นจำนวนมาก
ด้วยมนุษย์เลี้ยงสัตว์ อยู่ใกล้ชิดกับสัตว์มานาน ได้รับบทเรียนจากสัตว์มากมาย
ดังนั้น เมื่อคนจะสอนเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวกับการดำรงชีวิตจึงมักจะนำสัตว์มาเปรียบอยู่เสมอ จนมีสำนวนภาษิต และคำพังเพยจำนวนมากที่ใช้สอนหรือเตือนใจในการประพฤติปฏิบัติตนมาจนถึงปัจจุบัน
มีนิทานเรื่องหนึ่ง คือ "กิ้งก่าได้ทอง" เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย มีความหมายว่า "เย่อหยิ่งจองหองหรือลำพองตน" ใช้ในการตำหนิติเตียนบุคคลผู้หลงผิดคิดว่าตนดีกว่าคนอื่น หรือได้ดีแล้วทำตัวเย่อหยิ่งไม่นึกถึงบุคคลผู้ทำคุณแก่ตน
หนังสือสำนวนไทยที่มาจากวรรณคดี ชุด บรมราชกุมารีอักษรานุรักษ์ กล่าวว่า เรื่องกิ้งก่าได้ทอง มีที่มาจาก มโหสถชาดก เล่าว่า...
พระเจ้าวิเทหะแห่งเมืองมิถิลาเสด็จพร้อมด้วยข้าราชบริพารไปสู่พระราชอุทยาน กิ้งก่าตัวหนึ่งเกาะอยู่บนซุ้มทวารแลเห็น ก็รีบลงมาบนพื้นดินและนอนก้มศีรษะลงโดยดุษณี
พระราชาทรงประหลาดพระทัยในกิริยาของมัน จึงถามมโหสถว่า "กิ้งก่าตัวนั้นกำลังทำอะไร" มโหสถทูลตอบว่า "มันกำลังถวายความเคารพพระองค์อยู่พระเจ้าข้า"
พระราชาทรงพอพระทัยอย่างยิ่ง ตรัสว่า "ถ้ากระนั้นเราควรให้รางวัลมัน" จึงมีบัญชาให้เจ้าพนักงานคนหนึ่งซื้อเนื้อให้กิ้งก่ากินทุกวัน
อยู่มาวันหนึ่ง เป็นวันอุโบสถ ไม่มีการฆ่าสัตว์ เจ้าพนักงานไม่อาจหาซื้อเนื้อมาให้กิ้งก่าได้ จึงเอาทองมาร้อยเชือกแล้วคล้องคอให้กิ้งก่า เมื่อกิ้งก่าได้ทองมาห้อยคอก็มีความหยิ่งลำพองยิ่งนัก
วันนั้นพระเจ้าวิเทหะเสด็จประพาสอุทยานอีก กิ้งก่าเห็นก็คิดในใจว่า "เราก็มั่งคั่งเหมือนพระองค์ เราจะไม่คำนับพระองค์อีก" คิดดังนั้นแล้วก็ไม่ลงจากซุ้มประตู และผงกหัวชูคออย่างเย่อหยิ่ง
พระราชาเห็นก็แปลกพระทัยจึงตรัสถามมโหสถว่าเป็นเพราะเหตุใด มโหสถพิเคราะห์ดูโดยถ้วนถี่แล้วกราบทูลว่า "ชะรอยคนเลี้ยงดูคงไม่อาจหาเนื้อมาให้กิ้งก่าได้ จึงเอาชิ้นทองมาแขวนคอให้มันแทน มันคิดว่ามีทองประดับคอแล้วจึงเย่อหยิ่งลำพอง มิได้แสดงความเคารพพระองค์อีก"
เมื่อทรงถามไถ่เจ้าหน้าที่ก็เป็นจริงตามที่มโหสถกราบทูลทุกประการ จึงลงโทษกิ้งก่าโดยให้งดอาหารแก่มัน
แต่มโหสถขอประทานโทษกิ้งก่าไว้ด้วยว่า เป็นผู้ไร้สติปัญญา จึงเห็นผิดเป็นชอบไป จึงควรให้อภัย
พระราชาก็โปรดให้เป็นไปตามคำทูลของมโหสถบัณฑิตนั้น
หน้า 29
************************************************************************************************************************อ่านเล่นๆ เย็นๆ ใจ 
สวัสดีครับ ... pasta 
