ไม่รู้เรื่องนี้จริงหรือเล่นป่าวน่ะ แต่ความต่างของถานะนี่ผมคนนึงเคยประสบมากับตัวเองแล้วเหมือนกัน แต่เป็นคนละแบบกับเนื้อเรื่องในกระทู้ครับ....
ของผมจีบติดครับ ดอกฟ้าโน้มกิ่งลงมาหาหมาวัดอย่างผม คงเพราะผมเห่าเก่งมังครับ
เห่าจนเครื่องหล่นเลย...
เรื่องของเรื่องก็ไม่มีอะไรซับซ้อนยุ่งยากครับ เรารู้จักกันสมัยเรียน ตอนจีบเธอก็รู้น่ะครับว่าที่บ้านต้องมีฐานะดีแน่ๆเพราะมีรถส่วนตัวมา แต่ผมโหนรถเมย์ตามประสาเด็กต่าง จว. จีบอยู่เทอมนึงจนเรียกได้ว่าเป็นแฟนกัน ความสัมพันธ์ก็พัฒนาไปเรื่อยจนเรียนจบ ตอนนั้นเข้านอก ออกใน บ้านเธอได้ตลอด พ่อเธอก็ดูเหมือนจะยอมรับแล้วว่านี่เป็นแฟนลูกสาว ที่สำคัญเธอเป็นลูกสาวคนเดียวเสียด้วยครับ พ่อเธอเปิดบริษัทรับเหมาก่อสร้างในสมัยนั้น มี่ที่ดินมากมายพอดู ส่วนผม....แม่ขายก๋วยเตี๋ยวอยู่ต่างจังหวัด ส่งลูกเรียนเมืองหลวงกะหืดขึ้นคอแล้วครับ
แต่ความรักที่สถานะต่างกันมาก ผมไม่รู้เธอเคยคิดบ้างใหม แต่ผมคิดครับ ทุกครั้งที่ไปช๊อปปิ้งหรือไปกินไปเที่ยว เราก็พยายามเจียดไปจ่ายในส่วนของเรา แต่เธอไม่ เธอรูดอย่างเดียว จะไม่คิดได้อย่างไร จ่ายแต่ละครั้ง เงินเดือนเราทั้งเดือนยังไม่พอจ่ายเลย...
และที่สำคัญ เธอใช้ครับ ใช้เราอย่างกะทาส อันนี้คงเพราะเธอเองเป็นลูกคุณหนู ส่วนเรานั้นไม่ใช่ครับ พอคบกันนานๆเข้า หลังๆเลยต่อกันไม่ค่อยติด ก็ต้องห่างและเลิกกันไปโดยปริยาย....
สุดท้าย ไม่ว่าจะรักแค่ใหน แต่ก็หนีความจริงไม่ได้ครับ....
คำพูดที่ว่า ไปอยู่กับพี่น่ะ ความรักจะทำให้เราอิ่มท้อง มันมีแต่ในนิยายครับ....
