ยินดีด้วยนะครับ ที่ชอบแมวและรับมันไว้ในบ้านได้
บ้านผมเลี้ยงไก่ครับ หลายครั้งที่ผมต้องฆ่า หมากับแมว ที่ผมเลี้ยงมากับมือทำให้ผมไม่อยากนำมาเลี้ยงอีกแล้ว เพราะไม่อยากสร้างเวรกรรมอีก ตอนเล็กๆมันก็ดี พอโตมาลายมันก็ออกชอบกัดไก่ พี่ลองคิดดู เรารักอะไรสักอย่างแล้วมีใครมาทำให้สิ่งที่รักเสียไป ความรู้สึกจะเป็นอย่างไร
ผมไม่มีลูกผมไม่รู้ว่าพี่รักลูกอย่างไร พี่คงรักลูกคล้ายๆกับที่ผมรักไก่ ผมอาบน้ำให้มันเช้าเย็น ออกกำลังกายให้มัน เงินที่ผมหามาได้ส่วนหนึ่งก็เอามาทำบ้านให้มันอยู่ ซื้อมุ้งให้มันเพราะไม่อยากให้ยุงกัด หาอาหารดีๆให้มันกินเพราะอยากให้มันร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ แล้ววันหนึ่ง มีหมาจากไหนไม่รู้ มาพลากชีวิตมันไป
ลองเปรียบเทียบ ถ้าวันหนึ่งมีหมามากัดลูกของพี่ คือสิ่งที่พี่รัก จนลูกของพี่บาดเจ็บหรือเสียชีวิต แล้วพี่ก็ยิงมันจนขาลาก พี่จะทำยังไงกับมันต่อ
พี่จะเอามันไปรักษาอย่างดีแล้วพาไปปล่อยวัด แล้วไปเลี้ยงอาหารมันอีกไหม ผมไม่ได้บอกว่าสิ่งที่ทำมันเป็นสิ่งที่ผิดนะ แต่ผมกำลังจะบอกว่าสิ่งที่พี่บอกให้ผมทำ ผมทำไม่ได้ เพราะผมทำใจไม่ได้ ที่จะเห็นหน้ามันทุกวัน
ผมทำดีที่สุดแล้ววันนี้
สองวันมานี้ ผมรู้สึกเหงา จากที่เคยอาบน้ำให้ไก่ตัวนั้นก็ไม่มีอีกแล้ว อาบน้ำให้ไก่ตัวอื่นก็ไม่เหมือนตัวนั้น มันเป็นความผูกพันที่ไม่สามารถตีค่าเป็นเงินได้
มีเพื่อนสมาชิกหลายท่านบอกว่า จะชดใช้ค่าเสียหายให้ ผมไม่กล้ารับเลย เพราะผมไม่รู้จะเรียกยังไง ถึงแม้ผมจะเจอเจ้าของหมาผมก็ไม่สามารถเรียกเงินเขาได้ เพราะความรักความผูกพันมันไม่สามารถตีค่าเป็นเงินได้ ผมเลี้ยงมันมาตั้งแต่เป็นไก่เด็กขนยังดำอยู่เลย จนถ่ายขนเป็นไก่หนุ่มขนสวย เป็นเวลาปีกว่าๆ ผมดูแลมันอย่างดี ยิ่งกว่าพ่อแม่บางคนเลี้ยงลูกอีก
ส่วนไก่ตัวที่ตายผม ก็ยกให้ลูกน้องไป มันก็เอาไปทำกิน ส่วนผมไม่กล้ากินมันเพราะรักมากๆ ตั้งใจไว้จะเอาไว้เป็นพ่อพันธุ์เพราะลักษณะมันสวยดี
วันนี้ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย เมื่อวานก็เมาเพราะเสียใจ ก็ไปบ่นกับคนเลี้ยงไก่เหมือนกัน เขาก็บอกจะขายไก่พ่อพันธุ์ให้ใหม่ถูกๆ ก็ดี ด้วยความเมาเมื่อวานกลับมาก็เตะหมาไป 1 ทีเพราะความแค้น
เช้ามาก็มานึกปลง ไก่ตายไปแล้วทำยังไงก็ไม่พื้น เลยเอามันไปรักษา แล้วก็ปลอยมันไปเลย ผมคิดว่าทำดีที่สุดแล้ว
