ชาว อวป คิดอย่างไรกับกิจกรรมรับน้อง(กิจกรรมเชียร์)

[abandej_รักในหลวง]

ในฐานะที่เคยเข้ากิจกรรมรับน้อง
(ทั้งๆ ที่เข้าเรียนช้ากว่าพวก 4 ปี ตามอายุจริงๆ แล้วตอนผมเข้าปี 1 จะต้องอยู่ปี 4 ใกล้จะจบแล้ว)
และเคยเป็นว๊ากตอนที่เป็นคนรับ

ขอตอบว่าขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคนครับ

วัตถุประสงค์หลักของการรับน้องคือการสลายอีโก้ของคนที่เข้ามาใหม่
อาจจะมีพวกที่ซิ่วมา (เหมือนผม) พวกที่คิดว่าอยู่คนเดียวได้ คิดว่าตรูเจ๋งกว่าคนอื่น และอื่นๆ
ถ้าเราเข้าทำกิจกรรมต่างๆ ที่คนอื่นๆ อาจจะมองว่าบ้าบอ และน่าอาย
เช่น เต้นเพลงต่างๆ แต่งตัวตลกๆ ขำๆ แรกๆ คนที่ถูกกระทำอาจจะอาย
แต่ถ้าผ่านจุดนั้นมาได้ อีโก้ต่างๆ ที่มีก็จะค่อยๆ หายไป
คบเพื่อนฝูงได้สนิทใจมากขึ้น

และการที่เราทำอะไรมาด้วยกันก็เป็นการแสกนเพื่อนในระดับหนึ่ง
ว่าใครนิสัยเป็นอย่างไร เห็นแก่ตัวหรือไม่ แล้วก็เลือกที่จะคบกันเอง

ส่วนว๊ากที่รุ่นน้องมองว่าดุ อะไรๆ ก็ด่าไว้ก่อน จริงๆ แล้วไม่มีใครอยากทำหรอกครับ
(พวกเพื่อนๆ ให้ผมทำเพราะบอกว่าผมหน้าดุ เสียงดัง)
เพราะไม่มีรุ่นน้องคนไหนเข้าใจในตอนแรกหรอกว่าทำเพราะอะไร
มีแต่คนเกลียดขี้หน้า (อันนี้ไม่นับพวกบ้าอำนาจนะครับ)

แต่พอกิจกรรมนั้นผ่านไป ผมเห็นน้องๆ ที่ผมว๊าก (ตามหน้าที่)
รักกัน จริงใจต่อกัน นับถือกัน ผมก็ชื่นใจที่ทำหน้าที่สำเร็จครับ

ป.ล. ผมเรียนจบมาแล้ว 10 กว่าปี
ทุกวันนี้ยังติดต่อกันกับเพื่อนๆ ที่เรียนมาด้วยกัน
และรุ่นพี่ รุ่นน้องที่เรียนคณะเดียวกันมาอยู่
ทุกคนยังติดต่อกัน ยังรักและเคารพกันเหมือนตอนเรียนอยู่ครับ

[...อภิสิทธิ์ ...]

รัฐศาศตร์จุฬาฯก่อนปี 2517  ระบบโซตัสดุเดือดมากครับรุ่นน้องปีหนึ่งห้ามขึ้นบันไดหน้าตึกต้องขึ้นบันไดข้าง  โรงอาหารมีโต๊ะซีเนียร์รุ่นน้องห้ามนั่ง มีระบบว๊าก ระบบเชียร์ มีทุกอย่างครบ(ที่มันรียำๆ) หลังปี2517 ระบบบ้าๆก็หายไปหมดหลังจากรุ่นน้องปีนั้น(ซึ่งก็คือรุ่นพี่ของผม)ลากแป๊บยกพวกไล่ตีรุ่นพี่กระเจิง  ส่วนผมก็ยังอุตสาห์ซวยไปเจอกากเดนโซตัสเข้าจนได้ โดยมีเพื่อนรุ่นเดียวกันชวนไปกินร้านแม๊กอะไรก็จำไม่ได้ที่สยามฯ พอเข้าไปก็เจอโต๊ะใหญ่รุ่นพี่นั่งกันเต็มไปหมดส่วนใหญ่เป็นฝ่ายกีฬา  ปีหนึ่งเรามีกันสามคนหนึ่งในนั้นเป็นสาวกระบบโซตัสนิยมและเป็นคนชวน  ..จากนั้นก็เละครับโดนด่ายับ เหี้ยตะกวดออกมายั้วเยี้ยไปหมด ว๊ากๆๆๆ  พอจะคิดบิลกันทุกคนก็หยิบเงินมาช่วยกันจ่าย ไอ้ผมก็พาซื่อดึงกระเป๋าตังค์ออกมา  ไอ้รุ่นพี่ที่นั่งตรงกันข้ามก็เขม้นตามองมา แล้วตะคอก "มึงทำเหี้ยอะไร" "มึงรุ่นไหนจะมาแชร์กับกูอยากแดกหลังมือหรือไง" .......ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาไอ้รุ่นพี่ชุดนั้นก็เข้าหน้าผมไม่ติดจนกระทั่งทุกวันนี้ครับ  สามสิบสามปีมาแล้ว

[Tanate(รักในหลวง)]

ด้วยความเคารพ - ภูมิจิต Lemon Factory official upload

[Zeus-รักในหลวง]

เข้ารว่มกิจกรรมเชียร์แบบสมัครใจมาโดยตลอดครับ ในปี 1
ปี 2 เป็นรุ่นพี่เขาแต่ไม่ได้เป็น STAFF เชียร์ เพราะไม่อยากเป็น
ปี 3-4 เข้าร่วมกับสโมสรนักศึกษา ในฐานะ STAFF ทำงานตามแต่อารมณ์ ลอยไปลอยมา เฮฮาปาร์ตี้
พอปี 5 ผมจบช้าเลยกลายเป็นขาใหญ่ (คอยดูแลน้อง ๆ แบบฮา ๆ ลอยไปลอยมา ) เพราะเพื่อนที่จบไปเป็นอาจารย์(น้อง ๆ ปี 3-4เขาเรียกพี่ รุ่นปี 1-2 เรียกเพื่อนผมว่าอาจารย์ ต่อหน้าสาธารณะให้เกียติมันเรียกคุณ คุยกันฉันเพื่อนฝูงก็พ่อขุนราม )

ได้มุมมองแบบนี้ครับ
1.การเข้าร่วมกิจกรรมไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมอะไรก็ตาม เป็นการละลายพฤติกรรม สอนให้เราเรียนรู้ที่จะออกไปทำงานแบบเป็นทีม รู้นิสัยใจคอคนมากขึ้น มีรุ่นพี่ เพื่อน และรุ่นน้อง(ตอนเราอยู่ปี 2-4)
2.การเข้าร่วมกิจกรรม ไม่ได้มาลดทอน หรือลดประสิทธิภาพในการศึกษา แต่ที่จบช้าเพราะขี้เกียจเอง

ผมไม่เคยเจอระบบโซตัส นะครับมีแค่พี่ว๊าก (เป็นพี่ที่ได้รับบทบาทเล่นให้รุ่นน้องกลัว) แรก ๆ ก็ได้ผลครับ หลัง ๆ เริ่มสนิท พอจบเชียร์กอดคอกับพี่ว๊ากกินเหล้า

[carrera]

วัตถุประสงค์หลักของการรับน้องคือการสลายอีโก้ของคนที่เข้ามาใหม่
อาจจะมีพวกที่ซิ่วมา (เหมือนผม) พวกที่คิดว่าอยู่คนเดียวได้ คิดว่าตรูเจ๋งกว่าคนอื่น และอื่นๆ
ถ้าเราเข้าทำกิจกรรมต่างๆ ที่คนอื่นๆ อาจจะมองว่าบ้าบอ และน่าอาย
เช่น เต้นเพลงต่างๆ แต่งตัวตลกๆ ขำๆ แรกๆ คนที่ถูกกระทำอาจจะอาย
แต่ถ้าผ่านจุดนั้นมาได้ อีโก้ต่างๆ ที่มีก็จะค่อยๆ หายไป
คบเพื่อนฝูงได้สนิทใจมากขึ้น

สลาย อีโก้ น่าฟังถ้าทำได้ น่าจะมีประโยชน์และทำให้สัมพันธ์แน่นแฟ้น

น่าจะจัดให้นักการเมืองบ้าง สลายขั้วกันไปเลย 555555555

[ป๊อกแมน]

กิจกรรมเชียร์ที่ผมเคยเจอ ก็คือร่วมกันทำกิจกรรมสนุกๆ ไม่มีว๊ากครับ
แต่ผลดีของการว๊าก น่าจะเป็นการทำให้น้องๆปีหนึ่ง เกาะตัวกันเร็วขึ้น
แต่ถ้าอยากจะว๊าก น่าจะว๊ากแบบใช้ถ้อยคำสุภาพครับ

[Footballmania]

ผมยอมรับตรงๆนะครับ ว่าผมเห็นด้วยกับระบบนี้ (ในฐานะที่เคยผ่านระบบประชุมเชียร์แบบ SOTUS มาก่อน)....

แต่ไม่มีเรื่องเหล้าเข้ามาเกี่ยวนะครับและก็ไม่มีนอกสถานที่ด้วย รวมทั้งการว๊าก ก็จะประมาณเสียงดัง แต่ใช้คำสุภาพ  ....

เรื่องอีก้งอีโก้ จะสลายรึป่าวผมไม่แน่ใจ (เพราะไม่ได้เป็นคนมีอีโก้สูง) ....แต่ผมว่ามันทำให้เพื่อนๆและพี่ๆ รู้จักกันเร็วในระยะเวลาสั้นๆครับ  ....

.....ผลดีตอนจบ ตอนนี้พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ คนไหนที่มีอำนาจในการเลือกคนเข้ามาทำงาน ... จะนึกถึงสถาบันเดียวกันก่อนครับ

[Wachira1973]

ผมก็เคยผ่านการประชุมเชีัยร์ระบบSOTUS มาเช่นเดียวกันครับ(KU 52) แต่เรียนม.เกษตรแค่ปีเดียวแล้วซิ่วไปที่อื่น..ยอมรับครับว่าแรกๆก็เข้าใจระบบนี้ยากอยู่เหมือนกัน
แต่พอผ่านการรับน้องตะลัย,รับน้องคณะแล้ว ก็เลยเข้าใจความหมายของมันครับ..พอตอนเพื่อนๆเป็นซีเนียร์ผมกลับมาเจอเพื่อนๆที่ม.เกษตรฯ ก็เห็นสานต่อระบบนี้กันทุกคน
คนที่เป็นประธานเชียร์ปัจจุบันจบด๊อกเตอร์จากญี่ปุ่น และมีหลายคนที่เป็นอนาคตคณะบดีก็ล้วนแล้วแต่ร่วมกิจกรรมประชุมเชียร์กันมา...ปัจจุบันเพื่อนร่วมรุ่นทุกคนก็ยังคบหากัน
อย่างดี รุ่นน้องๆเวลาเจอพี่ๆก็จะเกรงไม่ข้ามหัวกัน แม้เวลาจะผ่านมาร่วมๆ 20 ปีแล้ว...สรุปว่า..ระบบมันดีครับถ้าทำให้ดี ไม่ทำเอาความสะใจเป็นที่ตั้งครับ...

[ARTANY]

ผมก็เคยผ่านการประชุมเชีัยร์ระบบSOTUS มาเช่นเดียวกันครับ(KU 52) แต่เรียนม.เกษตรแค่ปีเดียวแล้วซิ่วไปที่อื่น..ยอมรับครับว่าแรกๆก็เข้าใจระบบนี้ยากอยู่เหมือนกัน
แต่พอผ่านการรับน้องตะลัย,รับน้องคณะแล้ว ก็เลยเข้าใจความหมายของมันครับ..พอตอนเพื่อนๆเป็นซีเนียร์ผมกลับมาเจอเพื่อนๆที่ม.เกษตรฯ ก็เห็นสานต่อระบบนี้กันทุกคน
คนที่เป็นประธานเชียร์ปัจจุบันจบด๊อกเตอร์จากญี่ปุ่น และมีหลายคนที่เป็นอนาคตคณะบดีก็ล้วนแล้วแต่ร่วมกิจกรรมประชุมเชียร์กันมา...ปัจจุบันเพื่อนร่วมรุ่นทุกคนก็ยังคบหากัน
อย่างดี รุ่นน้องๆเวลาเจอพี่ๆก็จะเกรงไม่ข้ามหัวกัน แม้เวลาจะผ่านมาร่วมๆ 20 ปีแล้ว...สรุปว่า..ระบบมันดีครับถ้าทำให้ดี ไม่ทำเอาความสะใจเป็นที่ตั้งครับ...
[/quote]


ผมก็ KU เช่นกัน (รุ่นน้องพี่Wachira1973นะครับ) ต้องอยู่หอใน รับน้องทั้ง ของมหาวิทยาลัย รับน้องคณะ และรับน้องตึก
ไม่มีความรุนแรง(ก็แค่ตะโกนโหวกเหวกให้ตกใจ) สิ่งที่ได้ รุ่นผมสามารถจำชื่อเล่นชื่อจริงและนามสกุลของเพื่อนร่วมรุ่นได้ทุกคน ปีหนึ่งกินข้าวฟรีตลอด(โดนเอาคืนตอนปี2) ทำให้รุ่นพี่และรุ่นน้องมีความสนิทกันมากมีงานอะไรช่วยเหลือกันตลอด

ครั้งหนึ่งเคยคุยกับอาจารย์ท่านหนึ่งในคณะ อาจารย์ท่านบ่นว่าอยากจะลาออกไปทำธุรกิจส่วนตัวเพราะท่านรู้สึกเหนื่อย ผมก็ถามท่านว่าแล้วทำไมอาจารย์ไม่ลาออกละ  ท่านบอกว่าท่านได้ทำเรื่องลาออกแล้ว แต่คณะบดีไม่อนุมัติและได้พูดกับท่านอาจารย์ว่า"อยู่ช่วยกูก่อน"ท่านอาจารย์เลยยังไม่ได้ลาออก แล้วท่านได้พูดทิ้งท้ายไว้ว่า"รุ่นพี่อุส่าห์ขอให้ช่วย"

[นายรัก-รักในหลวง-]

ในฐานะที่เคยผ่านการรับน้อง และขึ้นมาเป็น STAFF ว๊าก การรับน้องมีทั้ง โหด มันส์ ฮา ครับ แต่มีอีกมุมมองหนึ่งที่อยากให้เห็น ก็คือ ความใกล้ชิดผูกพันธ์ ระหว่างรุ่นพี่กับรุ่นน้องครับ จนถึงปัจจุบันนี้ รุ่นผม ก็ได้ดีกันหลายๆคน รุ่นน้องได้ดีแซงหน้ารุ่นพี่ไปมั่งก็มี แต่ทุกคนก็ยังเป็นพี่น้อง เจอหน้ากันที่ไหน ยกมือใหว้ทักทาย นึกถึงสมัยรับน้อง แถกหงาย แถกคว่ำ ทิ้งดิ่ง กลิ้งซ้าย-ขวากลางลานคอนกรีตร้อนๆ ส่งของผ่านปาก (บางทีก็เป็นกล้วย บางทีก็เป็น ช๊อคโกแล็ต พอถึงคนสุดท้าย ก็มีแต่น้ำลายสีคล้ำ ๆ   ) ผ่านมาหมดครับ นึกถึงก็ยังคิดว่าตอนนั้นเราทำไปได้ยังไง ก็อย่างว่าล่ะครับ ได้ความผูกพันธ์ และความรักสถาบัน ที่มากยิ่งขึ้น
ป.ล. มีกฏเหล็ก 2 ข้อในการรับน้องครับ
1.รับน้องรวมไม่แยกหญิงชาย (เช่นร้องเพลง ปรบมือ บึกอก ) แต่ถ้าทำกิจกรรม ต้องแยก ชาย-หญิง
2.รุ่นพี่จะไม่มีการแตะตัวรุ่นน้องโดยเด็ดขาด
ส่วนประเภท รับน้องแล้วเอาไปทุบ เอาไปต่อย ตี ลวนลาม มอมเหล้า ไม่เห็นด้วยครับ  
แต่เดี๋ยวนี้ สถาบันเก่าผม คงไม่มีรับน้องแล้วล่ะครับ
ไม่เชื่อถามพี่ วุธอุดรได้ครับ  

[submachine -รักในหลวง-]

ถ้าได้เห็นการ"ลามปาม"รุ่นพี่ของนักเรียนรุ่นน้อง ที่ไม่ได้รับการปลูกฝังระบบเคารพพี่

แล้วจะรู้ ว่าทำไม การรับน้อง จึงยังคงมีอยู่

เห็นด้วย แต่ ม.ที่ผมจบมา ดันเคารพนับถือกันแต่ในคณะ
ผมเคยโดนน้องของคณะอื่นว่าในขณะที่นั่งในห้องสมุด
พอดีมีเสียงหนังสือหล่นจากชั้น ปั้ง... ผมหันไปดูเป็น นศ.หญิงทำหล่น เธอเก็บไว้ที่เดิมแล้วเดินจากไป
รุ่นน้องคนนี้ ทำหน้าที่เป็น จนท.ห้องสมุดด้วย เดินด้อมๆมองๆ เห็นผมนั่งอยู่คนเดียว
มาว่าผมทำเสียงดังในห้องสมุด ผิดกฎนะเนี่ย...(มันไม่บอกผมคงไม่รู้นะนนั่น..)

ผมบอก ไม่ใช่ผม  
เขาตวาดเลย ยังเถียงอีก เดี๋ยวไล่ออกนอกห้องสมุดนะ ไม่ให้เข้าอีกเลย

ทำหน้าทำตาขึงขังด้วยนะ ผมเลยนั่งนิ่ง เขาเป็นผู้ช่วยบรรณารักษ์
ว่าไปก็มีหน้าที่ทำตามที่อ.บรรณารักษ์สั่ง...ก็ นศ.อ่ะ ใครจะให้อำนาจมากมาย...
ขู่ผมเสร็จ ผมนั่งนิ่ง ไม่พูดอะไรดูสิมันจะทำไม
เขาฮึดฮัดฟึดฟัด บอกผมเสียงแข็ง อย่าเสียงดังอัีกนะ เกรงใจคนอื่นเขาบ้าง  พูดเสร็จก็สะบัดตูดเดินจากไป
(ผมว่าเสียงเขาดังกว่าเสียงผมอีกนะนั่น ตอนคุยกัน)

หมอนี่ทำงานที่ห้องสมุดไม่นานครับ ไม่ทันครบเทอมก็ออก...
ไม่ทราบสาเหตุเหมือนกัน  


อ้อ...เขาเป็นรุ่นน้อง แต่คนละคณะกับผม 

[...อภิสิทธิ์ ...]

คุณซับโดนระบบ JOTUS เล่นงาน   คนอื่นโดนรุ่นพี่ว๊าก แต่คุณซับโดนรุ่นน้องว๊าก

[submachine -รักในหลวง-]

ครับ เด็กบางคนมันเคารพแต่รุ่นพี่ของมัน คณะมันเท่านั้น คนอื่นไๆม่เห็นหัว
บางทีก็เกิดสงครามย่อยๆข้ามคณะก็มี หัวร้างข้างแตก ยันเข้า รพ.
ทั้งตัดสิทธิ์การสอบ พักการเรียน โดนไล่ออก

[Bird]

KU48 - E44 ครับ ... เคยโดนว๊าก แต่ไม่เคยได้ว๊ากใคร เพราะหน้าตาใจดีเกินไป .. 

ที่อื่นๆผมไม่รู้ .. แต่ที่คณะผม ในสมัยผม การประชุมเชียร์/รับน้อง/ว๊าก ก็คือการที่รุ่นพี่สอนรุ่นน้องร้องเพลงเชียร์คณะ พาออกกำลังกาย และปลูกจิตสำนึกให้รักสามัคคีกันและรู้จักเสียสละ .. โดยใช้เสียงดังและท่าทีที่ไม่สนิทสนม ในการควบคุมสื่อสาร
ผลที่ได้คือ รุ่นน้องละลายพฤติกรรม รวมกลุ่มกันได้อย่างรวดเร็ว , มีจิตอาสามากขึ้น หลังจากอาจต้องผ่านการบังคับกึ่งขอร้องในครั้งแรกๆ

ประชุมเชียร์ 1 เดือน สัปดาห์ละ 2-3 ครั้ง .. วันสุดท้าย ช่วงสุดท้ายของที่ประชุมเชียร์ มีบายศรีสู่ขวัญ แจกสัญลักษณ์คณะ  พี่ที่เป็นว๊ากเกอร์เริ่มเล่นตลกคาเฟ่ให้ดู รุ่นน้องก็ไม่กล้าหัวเราะ จนรุ่นพี่บอกว่า "เฮ้ย ..กูเลิกดุแล้ว ขี้เกียจตะโกนแล้ว ขอเป็นรุ่นพี่ใจดีที่คอยช่วยเหลือน้องๆอย่างเดียวก็แล้วกัน .."
แล้วพวกรุ่นน้องก็พากันรุมจับพี่ๆโยนน้ำเป็นการแก้แค้น .. ขึ้นมากอดคอหัวเราะกัน

กฏเหล็กของการประชุมเชียร์(ว๊าก) ในยุคผม คือ
- ห้ามโดนตัวรุ่นน้อง
- ห้ามว๊ากจำเพาะเจาะจงไปที่คนๆเดียว
- ขณะว๊าก ต้องอยู่ห่างรุ่นน้องอย่างน้อย 3 ก้าว
- ถ้ามีการสั่งลงโทษใดๆ (วิดพื้น ลุกนั่ง สก็อตจั๊มพ์)  รุ่นพี่ทุกคนต้องทำไปพร้อมกับน้องๆด้วย ในจำนวนที่เท่าๆกัน
- ไม่มีสุรามาเกี่ยวข้องอย่างเด็ดขาด

การประชุมเชียร์ จึงเป็นความประทับใจ ครับ ...

[Audy452 ♥ รักในหลวง]

KU48 - E44 ครับ ... เคยโดนว๊าก แต่ไม่เคยได้ว๊ากใคร เพราะหน้าตาใจดีเกินไป .. 

ที่อื่นๆผมไม่รู้ .. แต่ที่คณะผม ในสมัยผม การประชุมเชียร์/รับน้อง/ว๊าก ก็คือการที่รุ่นพี่สอนรุ่นน้องร้องเพลงเชียร์คณะ พาออกกำลังกาย และปลูกจิตสำนึกให้รักสามัคคีกันและรู้จักเสียสละ .. โดยใช้เสียงดังและท่าทีที่ไม่สนิทสนม ในการควบคุมสื่อสาร
ผลที่ได้คือ รุ่นน้องละลายพฤติกรรม รวมกลุ่มกันได้อย่างรวดเร็ว , มีจิตอาสามากขึ้น หลังจากอาจต้องผ่านการบังคับกึ่งขอร้องในครั้งแรกๆ

ประชุมเชียร์ 1 เดือน สัปดาห์ละ 2-3 ครั้ง .. วันสุดท้าย ช่วงสุดท้ายของที่ประชุมเชียร์ มีบายศรีสู่ขวัญ แจกสัญลักษณ์คณะ  พี่ที่เป็นว๊ากเกอร์เริ่มเล่นตลกคาเฟ่ให้ดู รุ่นน้องก็ไม่กล้าหัวเราะ จนรุ่นพี่บอกว่า "เฮ้ย ..กูเลิกดุแล้ว ขี้เกียจตะโกนแล้ว ขอเป็นรุ่นพี่ใจดีที่คอยช่วยเหลือน้องๆอย่างเดียวก็แล้วกัน .."
แล้วพวกรุ่นน้องก็พากันรุมจับพี่ๆโยนน้ำเป็นการแก้แค้น .. ขึ้นมากอดคอหัวเราะกัน

กฏเหล็กของการประชุมเชียร์(ว๊าก) ในยุคผม คือ
- ห้ามโดนตัวรุ่นน้อง
- ห้ามว๊ากจำเพาะเจาะจงไปที่คนๆเดียว
- ขณะว๊าก ต้องอยู่ห่างรุ่นน้องอย่างน้อย 3 ก้าว
- ถ้ามีการสั่งลงโทษใดๆ (วิดพื้น ลุกนั่ง สก็อตจั๊มพ์)  รุ่นพี่ทุกคนต้องทำไปพร้อมกับน้องๆด้วย ในจำนวนที่เท่าๆกัน
- ไม่มีสุรามาเกี่ยวข้องอย่างเด็ดขาด

การประชุมเชียร์ จึงเป็นความประทับใจ ครับ ...

เจอเพื่อนร่วมรุ่นแล้ว....ผมAGGIE 48...ไม่ได้อยู่ตึกหอ

ชีวิตเลยขาดรสชาติไปบ้าง....แต่ก็ได้รับน้องเมเจอร์

มีชิงธง....ซึ่งมันมีความหมายมาก"ชิงไม่ได้ก็ไม่มีรุ่นคุณ"

หลังจากนั้นไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น...มารู้ตัวอีกทีก็เห็นเพื่อนคว้าธง

จากยอดหลักต้นตาลมายืนชู....แล้วเสียงบูมก็ดังสนั่นทุ่งกำแพงแสน