SOTUS
S=Seniority
O=Order
T=Tradition
U=Unity
S=Spirit
เป็นระบบที่ผมรับและนำมาใช้ในการดำรงชีวิตประจำวันจนถึงทุกวันนี้ครับ
งานช่างไม่ได้สะดวกสบาย ออกจะลำบากด้วยซ้ำ กำลังใจสำคัญที่สุดคือ ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ ทนไม่ได้
ตลอดช่วงซ้อมเชียร์ 2เดือนกว่าๆ เลิกเรียน 5 โมง เข้าคณะ วิ่งครับ ซ้อมวิ่งถึง 1ทุ่มทุกวันจ-ศ
จากนั้นขึ้นห้องเชียร์จนถึงเที่ยงคืน บางคืนตี2 สำหรับ Super nigth ในคืนวันศุกร์
เพื่อนกว่า 400+คน รู้จักกันหมด เราหัวอกเดียวกันครับ (ในตอนนั้นคือเกลียดพี่ๆปี3-ปี4มาก)
ส่วนพี่ปี2 จะเป็นพี่เลี้ยง คอยปลอบใจ คอยดูแล ยามเจ็บไข้ หรือลมจับ
แต่แล้วก็ผ่านมาได้ทั้งหมดด้วยดีครับ
พอขึ้นปี2 ปี3 ปี4 ถึงได้รู้ว่า พี่ๆต้องมาก่อนเราอีก พี่ๆต้องกลับดึกกว่าเราอีก และที่สำคัญพี่ๆเหนื่อยกว่าเราอีกครับ
ใครไม่มาประชุมว่าวันนี้ เราจะคุย(ว้าก)น้องเรื่องอะไร สอนอะไร ไม่มีสิทธิร่วมกิจกรรมนะครับ จะถูกกันตัวออกไป
ไหนพี่จะต้องเรียนเป็นหลัก คุยกับอาจารย์ที่ไม่เข้าใจ อธิบายผู้ปกครองที่ห่วงบุตรหลาน เหนื่อยครับ
แต่ที่ทำไปทั้งหมด ก็เพื่อน้องๆนี่แหละครับ อยากให้น้องๆรักกัน (ไม่ต้องมารักพี่นะครับ พี่มีแฟนแล้ว)
สุดท้ายอยากขอบคุณพี่ๆครับ ที่ให้ผมได้ร่วมเชียร์ กับเพื่อนๆ ได้ลำบากจนชนิดที่ว่า นอนก่ายหน้าผากทุกคืน
ซึ่งหลังจากที่พี่ๆรับพวกผมเป็นน้องแล้ว
16 ปีผ่านมา ยังไม่เคยมีช่วงไหนของชีวิต ที่ผมรู้สึกว่าลำบาก และทนรับมันไม่ได้อีกเลยครับ