แถวบ้านผมใีนายทหารท่านนึงนะครับเห็นเราชอบปืนมาบอกเราว่าสามารถทำไบพกพาให้ได้ในราคา4ปี50000บาทครับผมไม่ได้ตอบอะไรแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าหากินกันแบบนี้เลยเหรอ
ยอมไม่มีใบพกพาดีกว่า...เก็บ 50,000 บาทไว้เป็นทุน ประกันตัวสู้คดี หรือไว้เคลียร์เรื่องต่าง ๆ
อายุใบอนุญาต ตามกฎหมาย 1 ปีนับแต่วันออก ผมเคยขอตอนกุมภาพันธ์ ออกใบให้ได้รับเดือน เมษายน แต่วันเริ่มออกในใบคือวันที่ขอฯ เหลือ 7-8 เดือน ต้องต่อก่อนล่วงหน้า 60 วัน เหลือพกพาแบบได้รับอนุญาตไม่เกิน 6 เดือน
ปีนั้นขอแบบ งง ๆ ได้มาแบบ งง ๆ ไม่ได้เสียเงินไปกว่าที่กำหนดในกฎหมาย แต่หลังจากนั้น มีการเปลี่ยนคุณสมบัติตามดุลพินิจของผู้ออก...ที่เปลี่ยนไปใหม่ จากคนหนึ่ง(ตำรวจ) ไปเป็น รมต. เลยทำให้ต้องมีเงินสดในบัญชี เกิน 1 ล.บ. ไม่น้อยกว่า 6 เดือน ก็เป็นอันว่า...เราเป็นคนไม่สมควรจะมีใบอนุญาตไปโดยปริยาย....ก็ไม่ได้แบบ งงๆ อีกครั้งหนึ่ง
ผมมาลองคิดว่า ความจำเป็นในการต้องมีอาวุธติดตัวไปด้วย ควรเป็นข้อเท็จจริงที่จำต้องเป็นหลักในการพิจารณาในการใช้ดุลพินิจของเจ้าหน้าที่ผู้ออกใบอนุญาต ผู้ขอประกอบอาชีพใดที่เสี่ยงต่อชีวิต ทรัพย์สิน หมายถึง เป็นอาชีพที่ต้องเสี่ยงภัย หรืออยู่บนความขัดแย้ง การปองร้าย หรือแม้แต่เสี่ยงที่จะถูกเข้าใจผิด ฯลฯ เป็นต้น ไม่ใช่เอะอะอะไรก็ตั้งวงเงินไว้สูงเพื่อกันคนที่มีความจำเป็น ต้องป้องกันชีวิต+ทรัพย์สิน ให้สูญเสียโอกาสในการปกป้องตนเอง
มุมมองต่อการใช้ดุลพินิจของเจ้าหน้าที่ หรือนายทะเบียนฯ ในกรณีเช่นนี้ เท่ากับเป็นการแบ่งแยกสิทธิอันพึงมีของผู้ได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนออกไปให้แตกต่างกัน เพียงเพราะเรื่องหลักทรัพย์ หรือเรื่องเงินเท่านั้น คนรวยมีสินทรัพย์มากมาย กลายเป็นคนมีสิทธิดีกว่าคนทำงาน ทำธุรกิจเล็ก ๆ กลาง ๆ ที่ต้องนำเงินไปหมุนเวียนเพื่อสร้างภาพเศรษฐกิจที่ดีในประเทศ กลับถูกมองว่า ไม่จำเป็นต้องมีใบอนุญาต ถูกผลักไสให้กลายเป็นคนไม่เคารพกฎหมาย เป็นพลเมืองที่ไม่ดีของประเทศ เพียงเพราะความจำเป็นอันเป็นข้อเท็จจริงและสิทธิขั้นพื้นฐานในการปกป้องชีวิตตนเองหรือของผู้อื่น แต่ขาดไร้เงินตรามาให้ใช้ประกอบการพิจารณา
อย่างไรก็ตาม การได้รับใบอนุญาตให้พกพาอาวุธปืน ก็ไม่ได้หมายความว่า คุณได้รับใบอนุญาตให้ฆ่าใครก็ได้ที่จะมาทำอันตรายกับตัวคุณ หรือคนใกล้ชิด เพราะการพกพา กับการใช้ และผลจากการใช้ มันเป็นคนละเรืองเดียวกันทีเดียว เหมือนกับที่มีสำนวนว่าไว้ว่า " เหมือกับกล้วยเครือเดียวกัน แต่คนละหวี"
เป็นเรื่องที่คนเป็นเจ้าหน้าที่ฯ ควรพิจารณาและกระทำในสิ่งที่ถูกต้อง บ้านเมืองจึงจะเป็นเมืองที่มีคนเคารพกฎหมายด้วยใจ สังคมก็จะเพิ่มคุณภาพมากขึ้น และเป็นสิ่งที่คนในประเทศนี้หวังอย่างยิ่งที่จะได้เห็นบ้าง เพราะทุกวันนี้..พบเห็นแต่การละเมิดกฎหมายเป็นอาจิณ คดโกงกันเป็นว่าเล่น หลอกลวงกันทุกธุรกรรมที่ติดต่อกัน น้อยบ้างมากบ้างตามแต่โอกาสจะอำนวย
จะมีวันนั้นบ้างไหมครับ
??
