....จากหัวใจรองเท้าถึงเจ้าของ
ผู้ครอบครองบาทาสง่าสม
ฉันก็แค่รองเท้าเฝ้าชื่นชม
ใฝ่นิยมหมายปองรองบาทา
อย่าดูถูกตัวฉันนั้นแค่เกือก
ไร้ทางเลือกรองรับประดับหน้า
ก็แค่เกือกเก่าเก่าขึ้นเหนารา
โปรดเมตตาดูแลเผื่อแผ่กัน
หน้าที่ฉันแท้จริงแสนยิ่งใหญ่
ป้องกันภัยบาทาพาสุขสัน
ทั้งก้อนหินขี้หมาสารพัน
เกือกอย่างฉันกำหนดด้วยอดทน
ไมเคยคิดบ่ายเบี่ยงทำเลี่ยงหลบ
หน้าแนบซบบาทาท้าแดดฝน
ตีนหญิงชายหมายสุขได้ทุกคน
ทั้งรวยจนเกือกนำให้ย่ำเดิน
เกิดเป็นเกือกเลือกตีนได้ไฉน
เขาใส่ใส่ทิ้งขว้างให้ห่างเหิน
เกียรติแห่งเกือกต้อยต่ำซ้ำเขาเมิน
ตีนเพลิดเพลินเมินใครที่ใส่มา
ขอร้องเถอะเจ้าของหันมองบ้าง
อย่าทิ้งขว้างเกะกะอนาถา
ใส่แล้วเก็บเข้าที่ฉันปรีดา
ยืดชีวายืนยงให้คงทน
หากปล่อยให้หมูหมาเข้ามาแทะ
มากัดแคะคาบซุกยิ่งทุกข์ท้น
ฉันย่อมเจ็บสังขารพิการกล
อาจส่งผลถูกทิ้งยิ่งช้ำใจ
....เปิดหัวใจรองเท้าถึงเจ้าของ
ผู้ครอบครองบาทาสง่าใส
คุณใส่เกือกเลือกเดินเพลินฤทัย
ย่ำหัวใจใครหนา...ใต้ฝ่าตีน
...[/size][/b]
