การรักษาเนื้อไม้และซ่อมแซมการแตกร้าวของพานท้ายปืนด้วยอีพ๊อกซี่

[pramuan]

                สวัสดีสำหรับทุกท่านที่เบื่อปัญหา ปืนของท่านที่เป็นไม้ที่ใช้ไปนานๆ จะเกิดอาการอมน้ำมัน ทำให้พานท้ายไม้ไม่แสดงลายไม้ที่สวยงามออกมา   จะหันไปพึ่งเลคเกอร์ก็มีข้อจำกัดว่าเลคเกอร์ไม่สามารถทนต่อความร้อน และเป็นรอยขีดข่วนได้ง่าย อีกทั้งยังไม่สามารถรับแรงกระแทกรองรับงานหนักไม่ได้ถ้ากระแทกก็จะเป็นรอยแตกให้เห็นเป็นรอยที่ฝังลึกบนปืนของท่านทำให้ของที่มีคุณค่าที่สุดกลับกลายเป็นปืนที่หาความสวยไม่ได้
                บางท่านที่เป็นคนชอบลุย แบกปืนเข้าป่า นอนกอดกลางดิน  หากินกับปืนบนพื้นทราย  ไปไหนไปกัน ค่ำไหนนอนนั่น  เลคเกอร์ไม่ใช่ทางออกแน่นอน เพราะไม่ทนต่อสภาพอากาศ และการใช้งาน  น้ำ  ความชื้น ก็จะเริ่มทำงานของมัน คือย่อยสลายอินทรีย์สารทั้งหลายสุดท้ายถ้าปืนของเราไม่เป็นแท่งเพาะเห็ดฟาง ก็เป็นหนุ่มหล่อที่หน้าตาไม่หล่อ  บางครั้งใช้แลคเกอร์เคลือบมันก็ลื่น เวลายิงทำให้ท่ายิงไม่มั่นคง   เวลาถือเดินป่า ปืนที่ลื่นมือจะทำให้เราต้องใช้แรงมากกว่า อีกทั้งยังไม่ตอบสนองการยิงแบบฉับพลัน
เรามันรักษาเนื้อโลหะด้วยน้ำมัน แต่เราจะรักษาเนื้อไม้ด้วยอะไร ที่จะไปกับเราได้ทุกที่ และยังคงความสง่างามไว้ได้เป็นอย่างดี
                 สำหรับท่านที่มีปืนเก่าแก่ เป็นมรดกตกทอดมาช้านาน  แต่ด้วยกาลเวลาทำให้เกิดการชำรุด แตกร้าว  หรือ อมน้ำมันจนเนื้อไม้เป็นขุย หมดความสวยงาม แต่ยังคงคุณค่าทางจิตใจ  หรือเป็นตัวแทนของใครบางคนที่จากเราไปแล้ว (อย่างที่ผมเก็บปืนไว้ดูต่างหน้าบรรพบุรุษ) ตอนนี้ผมมีทางออกสำหรับปัญหาเหล่านี้มาน้ำเสนอด้วยการผสมผสานเทคนิกการเคลือบผิวด้วยอีพีอกซีที่สามารถเคลือบ ให้เกิดความเงางาม  เคลือบหนาได้ถึง 4 mm  อีกทั้งยังมีคุณสมบัติเป็นกาวแรงยึดสูง ช่วยยึดไม้ที่แตกจากกัน ให้กลับมารับแรงถอยได้ดีเหมือนเดิมโดยไม่ต้องเปลี่ยนพานท้ายใหม่  อีกทั้งยังเป็นช้นพลาสติกหนาที่คอยปกป้องเนื้อไม้จากน้ำมันและความชื้น  แต่กลับดูแลให้เงางามได้ง่ายอย่างเหลือเชื่อ
ตัวอย่างสำหรับชิ้นส่วนไม้ที่เคลือบด้วยอีพ๊อกซี่

[pramuan]

   ตัวอย่างเปรียบเทียบระหว่างแล็กเกอร์ที่พ่นมาจากโรงงาน  และการเคลือบขับลายไม้ด้วยอีพ๊อกซี่

[pramuan]

ตัวอย่างการเคลือบทับรอยแตกบนพานท้าย   คุณจะมองเห็นสีเข้มต่อจากแนวสะท้อนของหลอดไฟด้านขวา นั่นคือรอยแตกของเนื้อไม้ที่เกิดจากแรงถอยมหาศาลของลูกซองเบอร์ 12 ซึ่งเป็นปืนเก่าแก่ที่ใช้งานมาโชกโชนแต่เมื่อถูกซ่อมด้วยอีพ๊อกซีแล้วแทบจะบอกไม่ได้เลยว่ามันแตก และก็ยังใช้ยิงได้เป็นปรกติ

[pramuan]

      เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า  เมื่อประมาณสามปีก่อน ผมก็อายุน้อยกว่านี้ 3 ปี     อืม ผมก็เป็นเหมือนคนทั่วไปที่ชอบยิงนก ตกปลา หาความตื่นเต้นให้ชีวิต  ผมก็ชอบตกปลา  วันหนึ่งก็นั่งตกปลาไปเพลินๆ ประกอบกับอยู่คนเดียวก็เลยมีเวลาคิดอะไรมากมาย(นักตกปลาเขารู้กันว่าช่วงเวลาที่ตื่นเต้นที่สุด 1วัน อาจมีแค่1นาที)ปลาไม่กินเบ็ดก็คอย  มองไปเห็นคันเบ็ดคันโปรดก็นึกโมโหในใจประมาณว่า "แม่ง...คันเบ็ดก็ซื้อมาตังแพง เคลือบคันอย่างดี แต่ทำไมสู้เบ็ดไม้ใผ่ไม่ใด้วะ" นึกไปก็โมโหไป   คิดไปเรื่อยๆ ก็ต้องหาทางออกให้ความคิด  ก็เลยคิดว่า แหมถ้าคันเบ็ดคันโปรดไม่ได้เคลือบด้วยอีพ๊อกซีไว้คงขึ้นราคงใช้งานไม่ได้นานอย่างนี้  ก็เลยมานึกถึงอีพ๊อกซี่ว่ามันมีบุญคุณกับผมจริงๆ ในห้วงความคิดก็เลยซูมมาที่อีพ๊อกซี่  จากนั้นก็เริ่มหันมามองที่คุณสมบัติว่าทำไมนักตกปลาทั่วโลกจึงนิยมใช้วัสดุชนิดนี้มารักษาไม้ก็อกที่คันเบ็ด  แล้วทำไมเขาไม่ใช้อย่างอื่นล่ะผมก็เลยไปลองหาวัสดุชนิดอื่นมาเคลือบเพื่อดูผลกระทบที่เกิดขึ้นเมื่อเปลี่ยนวัสดุ ก็เลยหาวัสดุชนิดหนึ่งที่ชื่อว่า "อีพ๊อกซีเรซิน"เกรดเคลือบแข็ง  ก็เลยลองเอามาเคลือบคันเบ็ดดู  ผลปรากฏว่า มองภายนอกแทบไม่ต่างกันเลย แถมเงางามกว่าด้วย แถมราคาถูกกว่า  ก็เลยหัวเราะดีใจว่าเราได้ค้นพบอะไรบางอย่างเข้าแล้ว ด้วยความโง่เขลา ก็เลยเที่ยวไปอวดชาวบ้านเขาไปทั่ว ก็เลยจัดทริปยิงนกตกปลาที่เขื่อนแห่งหนึ่งไปกันหลายคน  คันเบ็ดของเรา เงางามกว่าเพื่อน แถมอวดเขา้ด้วยว่า "ก็ลองเอาเล็บจิกดูซิว่าแข็งขนาดไหน จิกไม่เข้าเลยรับประกัน"ทุกคนก็อึ้งหมดเลยแล้วมันก็ผ่านไป
     หลังจากรอคอยก็ถึงเวลาเย่อแล้วตัวกำลังเหมาะคันเบ็ดทำหน้าที่ของมันแล้ว  ดึงไปไม่นานก็ได้ยินเสียงกร๊อบที่ด้าม มันร้าว  พอดึงปลาขึ้นได้ก็เก็บของอย่างทันควันด้วยความอายเพื่อนๆเพราะโม้ไว้มาก ไม่มีใครรู้่ว่าทำไมผมจึงรีบนั่งเรือกลับด้วยอารมณ์โมโหทันที  ยกเว้นผมคนเดียว มันจึงเป็นชนวนให้ทำการศึกษาคุณสมบัติของอีพ๊อกซี่อย่างรุนแรง

[Phitsanawat]

เห็นส่วนมาก ใช้true oil ขับลายไม้ขึ้นสวย

ว่าแต่มี อีพ๊อกซี่ ที่เคลือบแบบด้านๆ ไหมครับ

[sitta.]

      เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า  เมื่อประมาณสามปีก่อน ผมก็อายุน้อยกว่านี้ 3 ปี     อืม ผมก็เป็นเหมือนคนทั่วไปที่ชอบยิงนก ตกปลา หาความตื่นเต้นให้ชีวิต  ผมก็ชอบบตกปลา  วันหนึ่งก็นั่งตกปลาไปเพลินๆ ประกอบกับอยู่คนเดียวก็เลยมีเวลาคิดอะไรมากมาย(นักตกปลาเขารู้กันว่าช่วงเวลาที่ตื่นเต้นที่สุด 1วัน อาจมีแค่1นาที)ปลาไม่กินเบ็ดก็คอย  มองไปเห็นคันเบ็ดคันโปรดก็นึกโมโหในใจประมาณว่า "แม่ง...คันเบ็ดก็ซื้อมาตังแพง เคลือบคันอย่างดี แต่ทำไมสู้เบ็ดไม้ใผ่ไม่ใด้วะ" นึกไปก็โมโหไป   คิดไปเรื่อยๆ ก็ต้องหาทางออกให้ความคิด  ก็เลยคิดว่า แหมถ้าคันเบ็ดคันโปรดไม่ได้เคลือบด้วยอีพ๊อกซีไว้คงขึ้นราคงใช้งานไม่ได้นานอย่างนี้  ก็เลยมานึกถึงอีพ๊อกซี่ว่ามันมีบุญคุณกับผมจริงๆ ในห้วงความคิดก็เลยซูมมาที่อีพ๊อกซี่  จากนั้นก็เริ่มหันมามองที่คุณสมบัติว่าทำไมนักตกปลาทั่วโลกจึงนิยมใช้วัสดุชนิดนี้มารักษาไม้ก็อกที่คันเบ็ด  แล้วทำไมเขาไม่ใช้อย่างอื่นล่ะผมก็เลยไปลองหาวัสดุชนิดอื่นมาเคลือบเพื่อดูผลกระทบที่เกิดขึ้นเมื่อเปลี่ยนวัสดุ ก็เลยหาวัสดุชนิดหนึ่งที่ชื่อว่า "อีพ๊อกซีเรซิน"เกรดเคลือบแข็ง  ก็เลยลองเอามาเคลือบคันเบ็ดดู  ผลปรากฏว่า มองภายนอกแทบไม่ต่างกันเลย แถมเงางามกว่าด้วย แถมราคาถูกกว่า  ก็เลยหัวเราะดีใจว่าเราได้ค้นพบอะไรบางอย่างเข้าแล้ว ด้วยความโง่เขลา ก็เลยเที่ยวไปอวดชาวบ้านเขาไปทั่ว ก็เลยจัดทริปยิงนกตกปลาที่เขื่อนแห่งหนึ่งไปกันหลายคน  คันเบ็ดของเรา เงางามกว่าเพื่อน แถมอวดเขา้ด้วยว่า "ก็ลองเอาเล็บจิกดูซิว่าแข็งขนาดไหน จิกไม่เข้าเลยรับประกัน"ทุกคนก็อึ้งหมดเลยแล้วมันก็ผ่านไป
     หลังจากรอคอยก็ถึงเวลาเย่อแล้วตัวกำลังเหมาะคันเบ็ดทำหน้าที่ของมันแล้ว  ดึงไปไม่นานก็ได้ยินเสียงกร๊อบที่ด้าม มันร้าว  พอดึงปลาขึ้นได้ก็เก็บของอย่างทันควันด้วยความอายเพื่อนๆเพราะโม้ไว้มาก ไม่มีใครรู้่ว่าทำไมผมจึงรีบนั่งเรือกลับด้วยอารมณ์โมโหทันที  ยกเว้นผมคนเดียว มันจึงเป็นชนวนให้ทำการศึกษาคุณสมบัติของอีพ๊อกซี่อย่างรุนแรง

อีพอกซี่เหมือนเรซินไหมครับ มีส่วนผสม2ส่วน ตัวยึดกับตัวเร่งแห้ง
เมื่อแห้งแล้วจะแข็งเปราะ มีแรงยึดสูง ถ้างอจะมีรอยร้าว
ทำให้ความชื้นเข้าไปได้  มีกลิ่นเหม็น

ถ้าใช้กับหนังอาจทำให้หนังแข็งกรอบได้
ปัจจุบันมีสีแบบอิมพอกซี่ นิยมใช้พ่นเคลือบผิวกระบะป้องกันรอย
กันชนหลังรถผมก็พ่นด้วยสีอิมพอกซี่

ยังไม่เคยเจอแบบงอได้ครับ

[pramuan]

      เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า  เมื่อประมาณสามปีก่อน ผมก็อายุน้อยกว่านี้ 3 ปี     อืม ผมก็เป็นเหมือนคนทั่วไปที่ชอบยิงนก ตกปลา หาความตื่นเต้นให้ชีวิต  ผมก็ชอบบตกปลา  วันหนึ่งก็นั่งตกปลาไปเพลินๆ ประกอบกับอยู่คนเดียวก็เลยมีเวลาคิดอะไรมากมาย(นักตกปลาเขารู้กันว่าช่วงเวลาที่ตื่นเต้นที่สุด 1วัน อาจมีแค่1นาที)ปลาไม่กินเบ็ดก็คอย  มองไปเห็นคันเบ็ดคันโปรดก็นึกโมโหในใจประมาณว่า "แม่ง...คันเบ็ดก็ซื้อมาตังแพง เคลือบคันอย่างดี แต่ทำไมสู้เบ็ดไม้ใผ่ไม่ใด้วะ" นึกไปก็โมโหไป   คิดไปเรื่อยๆ ก็ต้องหาทางออกให้ความคิด  ก็เลยคิดว่า แหมถ้าคันเบ็ดคันโปรดไม่ได้เคลือบด้วยอีพ๊อกซีไว้คงขึ้นราคงใช้งานไม่ได้นานอย่างนี้  ก็เลยมานึกถึงอีพ๊อกซี่ว่ามันมีบุญคุณกับผมจริงๆ ในห้วงความคิดก็เลยซูมมาที่อีพ๊อกซี่  จากนั้นก็เริ่มหันมามองที่คุณสมบัติว่าทำไมนักตกปลาทั่วโลกจึงนิยมใช้วัสดุชนิดนี้มารักษาไม้ก็อกที่คันเบ็ด  แล้วทำไมเขาไม่ใช้อย่างอื่นล่ะผมก็เลยไปลองหาวัสดุชนิดอื่นมาเคลือบเพื่อดูผลกระทบที่เกิดขึ้นเมื่อเปลี่ยนวัสดุ ก็เลยหาวัสดุชนิดหนึ่งที่ชื่อว่า "อีพ๊อกซีเรซิน"เกรดเคลือบแข็ง  ก็เลยลองเอามาเคลือบคันเบ็ดดู  ผลปรากฏว่า มองภายนอกแทบไม่ต่างกันเลย แถมเงางามกว่าด้วย แถมราคาถูกกว่า  ก็เลยหัวเราะดีใจว่าเราได้ค้นพบอะไรบางอย่างเข้าแล้ว ด้วยความโง่เขลา ก็เลยเที่ยวไปอวดชาวบ้านเขาไปทั่ว ก็เลยจัดทริปยิงนกตกปลาที่เขื่อนแห่งหนึ่งไปกันหลายคน  คันเบ็ดของเรา เงางามกว่าเพื่อน แถมอวดเขา้ด้วยว่า "ก็ลองเอาเล็บจิกดูซิว่าแข็งขนาดไหน จิกไม่เข้าเลยรับประกัน"ทุกคนก็อึ้งหมดเลยแล้วมันก็ผ่านไป
     หลังจากรอคอยก็ถึงเวลาเย่อแล้วตัวกำลังเหมาะคันเบ็ดทำหน้าที่ของมันแล้ว  ดึงไปไม่นานก็ได้ยินเสียงกร๊อบที่ด้าม มันร้าว  พอดึงปลาขึ้นได้ก็เก็บของอย่างทันควันด้วยความอายเพื่อนๆเพราะโม้ไว้มาก ไม่มีใครรู้่ว่าทำไมผมจึงรีบนั่งเรือกลับด้วยอารมณ์โมโหทันที  ยกเว้นผมคนเดียว มันจึงเป็นชนวนให้ทำการศึกษาคุณสมบัติของอีพ๊อกซี่อย่างรุนแรง

อีพอกซี่เหมือนเรซินไหมครับ มีส่วนผสม2ส่วน ตัวยึดกับตัวเร่งแห้ง
เมื่อแห้งแล้วจะแข็งเปราะ มีแรงยึดสูง ถ้างอจะมีรอยร้าว
ทำให้ความชื้นเข้าไปได้  มีกลิ่นเหม็น

ถ้าใช้กับหนังอาจทำให้หนังแข็งกรอบได้
ปัจจุบันมีสีแบบอิมพอกซี่ นิยมใช้พ่นเคลือบผิวกระบะป้องกันรอย
กันชนหลังรถผมก็พ่นด้วยสีอิมพอกซี่

ยังไม่เคยเจอแบบงอได้ครับ

555 มันก็แค่แก้เหงาระหว่างที่รอดูความล้มเหลวของ HP200 ว่ามันจะล้มลงอีท่าไหนครับ สำหรับแนวคิดเชิญติดตามครับพี่

[pramuan]

                ครับตอนแรกก็คิดว่าอย่างนั้นแหละครับ  คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ ก็เลยหมด อีพ๊อกซี่  H-29 ไปหลายลิตร เข้าเรื่องเลยดีกว่าจะครับ

                       สำหรับเบ็ดตกปลาความสำคัญอย่างหนึ่งของความแข็งแรงอยู่ที่แอ๊คชันของคัน มันต้องโค้งงอได้ทุกส่วนของคันถ้าแข็งทื่อจุดใดจุดหนึ่งมันก็จะหักครับ ถ้าใครเคยตกปลาก็จะนึกออก ยิ่งถ้าใครเคยทำคันเบ็ดหักคามือก็จะยิ่งชัดเจนครับ  นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาเลือกใช้ไม้ก๊อกมาทำด้ามจับ เนื่องจากไม้ชนิดนี้สามารถยืดหยุ่นตัวได้เพื่อให้รักษาแอ๊คชันของคันเบ็ดไว้  (คงสังเกตุได้ว่าด้ามเบ็ดเขาจะไม่ใช้ บีช มาฮอกกานีครับ)
                       แต่ไม้ก๊อกเองก็เป็นวัสดุช่างที่ไม่มีความแข็งแรง ไม่ทนต่อความชื้นเพื่อรักษาคุณสมบัติของก๊อกไว้จึงมีอีพ๊อกซี่สูตรพิเศษ  ที่นักตกปลารู้จักกันดีข้อดีของอีพ๊อกซีสูตรนี้คือ
1. ไม่ทำให้แอคชันของเบ็ดเปลี่ยนแปลง
2. ป้องกันก๊อกจากความชื้น เชื่อรา และทำให้ทำความสอาดง่ายขึ้น
3. ไม่แตกร้าวเมื่อโกงงอ(ในระดับของเบ็ดตกปลาครับ ซึ่งมากมาย)
4.  ทนสภาพอากาศได้พอสมควร(ก็คิดดูแล้วกันครับ เบ็ดตกปลาตากแดดทั้งวัน)
5.  เงางาม
6.  ดูแลทำความสะอาดให้เงางามได้ง่ายเพียงล้างด้วยน้ำยาล้างจานจากนั้นก็ขัดด้วยสำลีก็จะเงางามเหมือนเดิม
7.  สามารถคืนสภาพได้เล็กน้อยถ้าถูกกระแทกจากของไม่มีคม(มีคุณสมบัติของยางตลอดอายุกการใช้งานครับ)
8.  ไม่ลื่นมือแม้เปียกน้ำ
9.  ลืมไปครับ มันมีคุณสมบัติเป็นกาวครับแรงยึดสูงมาก ผมเคยลองเอาไม้พี้นที่หน้าตัด1ตรซม.มาต่อกันด้วยอีกพ๊อกซีชนิดนี้เพื่อทดสอบแรงยึดจากนั้นก็เอาถังสีขนาดใหญ่มามัดนำไปแขวนจากนั้นค่อยเติมน้ำเข้าไป เติมจนเต็ม(20 ลิตร)มันก็ไม่หลุดออกจากกันครับ แต่เชือกที่แขวนนั้นขาดก่อน
  แต่ก็มีข้อเสียนะครับ
1. ไม่สามารถโพลิชชิ่งได้  มันไม่เหมือนกับสี ขัดไม่ได้ เพราะขัดอย่างไรก็ไม่เงา  การทำให้เงาต้องอาศัยเทคนิคในการขึ้นรูปตอนแรกเท่านั้น เพราะฉะนั้นถ้าขึ้นรูปผิดพลาดต้องรื้อทำใหม่อย่างเดียว(หนึ่งกระบอกต้องทำหลายครั้งมากจึงจะได้ดีที่สุด)
2. ระยะเวลาในการเซตตัวนานถึง 3 วันครับ ในช่วง 12 ชั่วโมงแรกมันจะเป็นของเหลวตลอดเวลาบทมันจะเซ็ตตัวมันก็จะร้อนและแข็งตัวขึ้นมาที่ละนิด ส่งผลให้ไม่สามารถพ่นเคลือบได้  สำหรับเบ็ดตกปลาต้องเอาแรง g มาช่วยคือเ่อาเทลงบนคันเบ็ดให้เรียบเสมอกัน  จากนั้นก็หมุน หมุนไปเรื่อยๆ 12hr ก็จะได้ผิวที่เงางามและไม่ลื่นมือครับ


     ทั้งข้อดีข้อเสียชี้แจงแล้วนะครับ สำหรับสูตรนี้มีบริษัทนำเข้ามาหลายบริษัทจากอเมริกันเขาโน้นครับ แต่เบรนที่ผมชอบที่สุด(เมื่อสามปีที่แล้ว)คือ ST&Z ของ สยามแทคเคิล แอนด์ซูโลจิคอล จำกัด เพราะขึ้นรูปยากสุดๆ แต่คุณสมบัติรับประกันได้จากนักตกปลาทั่วประเทศครับ

[pramuan]

              ด้วยคุณสมบัติเหล่านั้นผมเห็นว่ามันเหมาะสมกับปืนมากเนื่องจากความสามารถในการรักษาเนื้อไม้ เงางาม ไม่ลื่นมือ อีกทั้งยังเป็นกาวแรงยึดสูงอีกด้วย  แต่การขึ้นรูปมันไม่ง่ายครับเพราะว่าปืนมันไม่เป็นทรงกระบอกกลมเหมือนเบ็ดครับมันหมุนไ่ม่ได้   ในกระท่อมกลางป่าอันเงียบสงีดก็เลยใช้เวลาประมาณ 10 เดือนในการคิดกรรมวิธีในการขึ้นรูปวัสดุนี้ให้เงางามบนพานท้ายและด้ามปืน แต่ก็นานมาแล้ว นานจนลืมครับ  ก็นำไปโชว์ที่ร้านปืนใกล้บ้าน มีคนแวะเวียนมาให้ทำอยู่เรื่อยๆแต่ก็เป็นเพื่อนๆกันครับ ก็พอจะสรุปกรรมวิธีการผลิตคร่าวๆได้ดังนี้ครับ
1. เตรียมผิวให้แห้งปราศจากไขมันและความชื้นครับ(แต่ปืนที่เอามาให้ทำส่วนมาเป็นปืนเก่าที่อมน้ำมันแล้ว ก็ต้องใช้สารเคมีล้างให้สะอาดมากๆ มากๆ ถ้าล้างแล้วไม่สะอาดก็ต้องขัดครับ)
2. นำชิ้นงานมาเคลือบชั้นแรกด้วยการทาครับ  จากนั้นก็นำชิ้นงานเข้าสู่ตู้สูญญากาศ ดูดอากาศออกให้หมดทิ้งไว้ประมาณ 3 ชัวโมง ก็เอาออกมา แรงดันที่เปลี่ยนไปเมื่อตอนเอาออกมาจะทำให้อีพ๊อกซี่ถูกอัดเข้าไปในเนื้อไม้ด้วยแรงดันบรรยากาศครับ ทำให้เกิดชั้นฟีลม์บางๆในเนื้อไม้ซึ่งแข็งแรงมากเนื่องจากมีเนื้อไม้เป็นโครงสร้างครับ
3. จากนั้นก็นำมาเข้าเครื่องมือพิเศษเพื่อขึ้นรูปอีพ๊อกซีให้ได้รูปตามต้องการ ทิ้งไว้3-5 วันจึงนำออกจากเครื่อง
4. จากนั้นก็ทำการเก็บรายละเอียดต่างๆครับ โดยเฉพาะฟองอากาศ จะใช้เข็มขนาดเล็กมาก(เล็กที่สุดเท่าที่จะหาได้ในประเทศไทยครับ)ฉีดอีพ๊อกซี่เข้าไปในฟองอากาศด้วยแรงดันสูงที่หลงเหลือจากเครื่องมันสร้างปัญหาไว้ให้  ก็จะไ้ด้ชิ้นงานตามภาพที่แสดงไปครับ(แต่ว่าเปลืองเข็มมากและต้องดูแลเหมือนลูกเลย 5วันแทบไม่คลาดสายตา)
           ผมไม่ค่อยได้ทำให้ใครมากมายเพราะไม่ค่อยมีเวลาครับ ถ้าจะทำต้องรู้ว่า 5 วันนั้นต้องมีเวลากลับมาบ้านทุกชั่วโมง เวลานอนก็นาฬิกาปลุกครับ ทรมานจริง แต่ทุกกระบอกของผม และเพื่อนทุกคนที่ทำไปไม่มีข้อตำหนิอะไร(มันอาจไม่กล่าว่าเพราะมันทำฟรีครับ )  ของผมเองก็ทำบุกป่าผ่าดง ตากแดดฝน  กลับบ้านมาก็แค่ขโมยน้ำยาล้างจากของแม่บ้าน มาล้าง แล้วก็นำสำลีมาเช็ด  ก็มีสภาพอย่างที่เห็นครับ 
           มันเป็นงานฝีมือโดยแท้ครับ ทดสอบเราทุกอย่างทั้งความอดทน และอื่นๆอีกมากมายครับ เอามาเล่าให้ฟังถึงเรื่องตื่นเต้นที่เคยเกิดขึ้นตลอดระยะเวลา 10เดือนแห่งการพัฒนาเมื่อสามปีที่แล้วครับ

[pramuan]

เห็นส่วนมาก ใช้true oil ขับลายไม้ขึ้นสวย

ว่าแต่มี อีพ๊อกซี่ ที่เคลือบแบบด้านๆ ไหมครับ

  ครับ อีพอกซี่สามารถสร้างผิวได้หลายแบบทั้งเทคนิคการกัดผิวด้วยสารเคมีทำให้เกิดผิวด้าน  และการขึ้นรูปด้วยเครื่องมือพิเศษให้เกิดผิวตามต้องการครับ  ไม่ใช่แค่นั้นนะครับ  ยังสามารถผสมสีเข้าไปเพื่อให้เกิดลายไม้ที่มีความสว่างตามความต้องการได้ด้วย ไม้บางชนิดลายมันสวย แต่มันซีด ไม่มีมิติ เราก็สามารถใช้หลักการทางศีลปะมาช่วยให้เกิดโทนสีที่เราต้องการครับ  ตัวอย่างเช่น  ปืนเมาเซอร์  ด้านบนครับ มันเป็นปืนใหม่ แต่ผมยากทำให้ด้ามจับมันดูเก่าครับ  ก็เลยละเลงสีลงไป มันก็เลยดูเก่าได้สะใจผมมาก ก็อย่างที่เห็น   
               ไม่ใช่แค่นั้นเรายังสามารถผสมทาวคัมชนิดต่างลงไปเพื่อให้เกิดผิวไหม่ที่แตกต่าง เช่นถ้าผสมทาวคั่มดำลงไป เคลือบออกมา จากปืนที่เป็นไม้และมีรอยชำรุดแตกร้าวหรือแตกจนชิ้นส่วนหายไปเลย  กลับกลายเป็นสต๊อกที่ดูเหมือนแคฟล่าก็ยังได้เลยครับ
               เคยเห็นที่พิชัยเขาตีเหล็กน้ำพี้กันผมยังเคยน้ำผงแร่เหล็กน้ำพี่มาทำทาวคั่มออกมากลายเป้นหินไปเลยครับ

[pramuan]

  แต่บอกไว้ก่อนนะครับเคลือบบางไม่ได้ แรงตึงผิวมันน้อยครับ ต้อง 1 mm ขึ้นไปครับ

[sitta.]

แต่บอกไว้ก่อนนะครับเคลือบบางไม่ได้ แรงตึงผิวมันน้อยครับ ต้อง 1 mm ขึ้นไปครับ

ผมเคยผสมสีดำเทลงบนแผ่นวงจรป้องกันความชื้น พอแห้งดีประมาณ 24 ชั่วโมง
เปิดวงจรปุ็บลัดวงจรปั็บ บังเอิญแบบที่ใช้มันเป็นแบบนำไฟฟ้าได้ ยังดีที่รถไม่ไหม้

[pramuan]

แต่บอกไว้ก่อนนะครับเคลือบบางไม่ได้ แรงตึงผิวมันน้อยครับ ต้อง 1 mm ขึ้นไปครับ

ผมเคยผสมสีดำเทลงบนแผ่นวงจรป้องกันความชื้น พอแห้งดีประมาณ 24 ชั่วโมง
เปิดวงจรปุ็บลัดวงจรปั็บ บังเอิญแบบที่ใช้มันเป็นแบบนำไฟฟ้าได้ ยังดีที่รถไม่ไหม้

55แหม่มันอันตรายเหมือนกันนะครับ แต่สูตรนี้เป็นแบบที่ไม่นำไฟฟ้าครับเพราะคันเบ็ดเป็นกราไฟอยู่แล้ว ลองคิดดูซิครับว่าถ้าฝนตกพรำๆตกปลากลางแจ้ง ฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา สนุกแน่ครับ  มันคงเป็นคนละสูตรกันครับ

[pramuan]

ไม่ได้บอกว่ามันดีกว่าสิ่งที่เราใช้กันอยู่นะครับ แต่สิ่งที่พยายามบอกก็คือ คุณสมบัติของสารเคมีชนิดนี้เหมาะสมกับคนที่ชอบความเงางาม วับวาว (อาจเป็นพวกที่ชอบใส่ทองคำครับ)
และคนที่ชอบลุยน้ำลุยฝน(อาจเป็นพวกที่ชอบใส่เสื้อลายพรางครับ)อีกทั้งยังรองรับ ผู้ที่ชอบของเก่าแก่โบราณ ที่นิยมของเดิมมากกว่าของใหม่(อาจเป็นพวกที่ชอบเล่นพระครับ)
    ผมแบกปืนเหล่านี้เข้าป่า และทำงานมากว่า 3 ปีสารเคมีสูตรนี้ไม่ทำให้ผิดหวัง ยังคงเงางาม ใช้งานได้ดีไม่ลื่น ลายไม้สวย และทำความสอาดง่ายครับ ก็เลยมาเล่าสู่กันฟังครับ

[pramuan]

แต่เครื่องที่ผมออกแบบเองก็มีข้อจำกัดเนื่องด้วยวัสดุที่หาได้ในประเทศ เครื่องก็เลยสามารถเคลือบชิ้นส่วนได้ ความยาวไม่เกิน  40 cm. ครับ
มันก็เลยเคลือบได้แค่ ปืนสั้น ลูกซอง หรือชิ้นส่วนอื่นๆที่ความยาวไม่เกิน 40 cmครับ